بارھیں برسیں کھٹن گیا

 جدید پنجابی شاعری

بارھیں برسیں کھٹن گیا

تے کھٹ کے لیاندا وچھوڑا

لیکھاں تے زور ساڈا

نہ بہتا نہ تھوڑا

انجم قریشی

دھرتی بلدی حسرت دے ہتھ ملدی

 پنجابی عارفانہ کلام

دھرتی بلدی، حسرت دے ہتھ ملدی

اک رحمت دی کنی پوے تے پھلدی

رب ولوں جد پوے تجلی دل تے

کوئی گل فر نعت دے اندر چلدی

حافظ محمد افضل فقیر

عرضی توں عرشیں تے میں آں فرشیں

 جدید پنجابی شاعری

عرضی

توں عرشیں تے میں آں فرشیں

اُڈاں اُڈ نہ سکاں

نیویاں تھانواں اُتے کھلتا

تھلیوں بِٹ بِٹ تکاں

لہو دے اندروں ہُملاں مُکیاں

اکھیوں تھک گئی لو

لعل گدڑیاں وچ وی لعل ہوندا

 کلاسیکی پنجابی شاعری

لعل گدڑیاں وچ وی لعل ہوندا

اساں ساولاں نوں فقیر مت کہہ

ہووے بخل دی مہر دینا اتے

اوہناں کامیاں نوں توں امیر مت کہہ

جیہڑی نہر حویلی وچ قید ہووے

بھانویں دُدھ وگے جُوئے شیر مت کہہ

رت بدلی تاں کندھاں بیاں اچاں تھیساں

 پنجابی سرائیکی شاعری

کندھاں ڈہن تاں رستے بنسن

کندھاں کون ڈھہاوے

اوجیڑھے اپنی اپنی کھڈیں وچ وڑ کے

رُت بدلن دی تانگھ وچ بیٹھے

جالے ونڈے رہ گئے

مکڑی انگوں جالیں دے وچ پھس گئے

اے کیا سنگت بنائی ہئی غریبیں تے صلیبیں دی

 پنجابی سرائیکی شاعری

خبر لیندا نہیں کوئی

اے کیا سنگت بنائی ہئی غریبیں تے صلیبیں دی

کتھائیں انج وسا دھرتی میڈا ربا غریبیں دی

ساڈے کیتے تیڈی دھرتی تے نت ڈکھ دے پچھاویں ہن

ساڈے کیتے اندھاریاں ہن ساڈے کیتے ننانویں ہن

ساڈا مقسوم ماریا ہوئے ساڈے منحوس نانویں ہن

ساڈے سر تے تتی دُھپ ائی ساڈے کیتے کناط نویں ہن

کریے خدمتاں ددھ کھنڈ کھیر دے نال

 جدید پنجابی پوٹھواری شاعری

کریے خدمتاں دُدھ کھنڈ کھیر دے نال

ستم گر کد ستم توں باز رہنڑیں

جتنا مرضی اعتماد اعتبار کر لو

شامل وچ دشمن ساز باز رہنڑیں

لکھاں اوڑھ لبادے شرافتاں دے

لُک چُھپ کے دست دراز رہنڑیں

صفتاں ماں اندر بے نظیر مخفی

 جدید پنجابی پوٹھواری شاعری

ماں دی شان

دسدا شان قرآن عیاں کر کے

صفتاں ماں اندر بے نظیر مخفی

صدقوں دیوے قبول دعا ہوندی

نسخے وچ دعاواں اکسیر مخفی

راضی رہندے رسول مقبول واللہ

قُرب ماں وچ قُربِ قدیر مخفی

الف ادنیٰ تونگر سی ڈر کے توں

 کلاسیکی پنجابی شاعری

الف ادنیٰ تونگر سی ڈر کے توں

اعلیٰ حرفاں وچ اس نوں زیبا نہ کہہ

طاہر آب مصفّا نہیں چھپ سکدا

گندی نالی نوں جوئے دریا نہ کہہ

بھور بھونڈ دا اک رنگ ویکھ کے تے

بھور بھونڈ نہ سمجھ بے جا نہ کہہ

لکھ لکھ تساں نوں سجنو مبارکاں نے

 جدید پنجابی پوٹھواری شاعری

لکھ لکھ تساں نوں سجنو مبارکاں نے

سال بعد کوئی پھیریاں پا گیا

تائیں رہواں وچ لائی اُڈیک بیٹھے

اس نے آون نی کوئی خبر سنا گیا

آسی یار تے خوشی نال عید کرساں

ایہو فکر کلیجے نوں کھا گیا

کجھ ٹر گئیاں کجھ ٹر ویسن

 جدید پنجابی شاعری

کجھ ٹِر گئیاں کجھ ٹُر ویسن

مینڈی وی کل واری

پَچھی مینڈی خالم خالی

بنی مصیبت بھاری

قول قراراں والی گل چا 

من چوں میں وساری

تیری یاد اندر سدھر سوچ سفنے

 کلاسیکی پنجابی شاعری

تیری یاد اندر سدھر سوچ سفنے

نغمے تار دے وچ، بگلے ڈار دے وِچ

دانے سڑدیاں بلدیاں حسرتاں دے

پہلاں کگیت وچ، ہن انبار دے وچ

کالی رات ڈاڈھی پھر برسات ڈاڈھی

چھپڑ چھت اتے در و دیوار دے وچ

پندھ ساڈیاں لمیاں عمراں لماں جیون

 جدید پنجابی شاعری

پندھ

ساڈیاں لمیاں عمراں لماں جیون

ورھیاں دا ایہہ جیون اساں پل پل کر کے کٹیا

ڈنگر کھادے، دریا پیتے، ان مکایا

فر وی بھکھے 

کجھ نہ پلے

کجھ نہ کھٹیا

سوہنے لگدے نسرے کانے سڑکی تے

 جدید پنجابی شاعری

سوہنے لگدے نسرے کانے سڑکی تے

چیتے آ گئے سمے سہانے سڑکی تے

میں اوہناں وچ اپنا کوئی لبھدا ہاں

گُھورن مینوں لوک بیگانے سڑکی تے

کنڈیاں ورگے لیکھ لکھا کے جنمی سی

ویچ رہی پُھلاں دے گانے سڑکی تے

رو نی اڑئیے رو دل دا دامن میلا ہویا

 جدید پنجابی شاعری

رو نی اڑئیے رو

دل دا دامن میلا ہویا

ہنجواں دے نال دھو

چونہاں پاسے نھیر منھیرا

لبھ نی کدھروں لو

رنگ برنگ محبتاں چھڈ کے

ہکو ہِک دی ہو

خ خصوصیت ایہہ کیہڑے نفاق دی اے

 کلاسیکی پنجابی شاعری

خ خصوصیت ایہہ کیہڑے نفاق دی اے

بیٹھائیں غیر سنگ جو ملاقات کر کے

ہو کے عدو دے نال ہمراز ظالم

کیتا ای ظلم ترک مولات کر کے

حاصل کرسیں اس گلوں جاگیر کیہڑی

بے قرار مینوں دن رات کر کے

اے اللہ توں نبی دے نام صدقے

 کلاسیکی پنجابی شاعری

اے اللہ! تُوں نبیﷺ دے نام صدقے

میریاں غلطیاں ساریاں معاف کر دے

دل تھیں سب زنگار اتار دیویں

رحمت نال تمام کجھ صاف کر دے

پردہ میم دا میم تھیں چک سٹیں

چہرہ اپنا واشگاف کر دے

عمر بن ہشام اک روز پچھدا

 جدید پنجابی پوٹھواری شاعری

عمر بن ہشام٭ اک روز پُچھدا

سوہنے نبیؐ دا سوہنا رفیق ڈک کے

اِتھوں بیت المقدس اُتھوں عرش اُتے

راتیں گیا تے آیا انیق ڈک کے

ہے ناممکن، ناممکن بھی ہے ممکن

نہیں کوئی شک فرمایا صدیق ڈک کے

ت تشنگی کر کے قبول شاہ نے

 کلاسیکی پنجابی شاعری

ت تشنگی کر کے قبول شاہ نے

کیتا طلب نہیں من رضا پانی

چشمے کر گئے جس دے غلام جاری

اس سی زمیں کیا رکھدی چھپا پانی

ربّی امر جے ہوندا تے وچ قدماں

کردا پیش نہ کیہڑا دریا پانی

فانی جسم دے طاق سجا لئے نی

 کلاسیکی پنجابی شاعری

ابد من دے چن بجھا لئے نی

فانی جسم دے طاق سجا لئے نی

حرص، ہوس، شوبھا، لوبھ، لابھ، مایا 

کیڈے جال جنجال بنا لئے نی

اپنی آپ نندیا اپنے آپ دوتی

شیشے جان کے سنگ اٹھا لئے نی

محمد شاہ اوہ جیہناں دے بھار ہولے

تاری ماردے پار وی جا لئے نی

پیر سید محمد شاہ بخاری

ہوئی آمد حضور دی جگ اندر

 جدید پنجابی پوٹھواری عارفانہ شاعری

ہوئی آمد حضورﷺ دی جگ اندر

ہر کوئی پیار سنگ گلے لگاندا رہیا

نُوری ناری تے خاکی مسرور ہو گئے

نغمے خوشی دے ہر کوئی کاندا رہیا

جس وی چہرہ پُر نُور حسین تکیا

احمدؐ احمدﷺ دا ورد پکاندا رہیا

یاداں ساں نکے نکے ہندے

 جدید پنجابی شاعری

یاداں

ساں نکے نکے ہندے

اساں پنڈ دے کُڑیاں منڈے

اساں نم دے تھلے بہناں

فر مائی عمراں نے کہنا

منڈے کھیڈن کتھوں کتھی

کڑیاں کھیڈن ٹہناں

بی جے پیار دے بوواں تے

 جدید پنجابی شاعری

بی جے پیار دے بوواں تے؟

میں جے تیرا ہوواں تے؟

کنڈے بیجن والے وی

عاشق نیں خشبواں تے؟

رُت پئی ہوکے بھردی اے 

ہُسڑ، گرمی، لوواں  تے

نہ میں واہی نہ میں بیجی دس ہن کیہہ میں کپاں

 جدید پنجابی شاعری

نہ میں واہی، نہ میں بیجی

دس ہن کیہہ میں کپاں

لوکاں بھانڈے بھرے بھکنے

میڈیاں خالی لپاں

ساریاں رُجھاں کُوڑ وپاڑا

انجے ای کُٹیاں گپاں

کون سوں وچھڑا الله جانے سڑکی تے

 جدید پنجابی شاعری

کون سوں وِچھڑا الله جانے سڑکی تے

لا گیا دل نوں روگ انجانے سڑکی تے

خورے کنہے دل غریب دا توڑیا چا؟

گاؤندا پھردا دُکھی گانے سڑکی تے

میری من تے چھڈ دے کھیہڑا عِشقے دا

نہیں تے پیئسن وٹے کھانے سڑکی تے

معنے تے موجود نیں پر اکھر نہیں یاری کردے

 جدید پنجابی شاعری

لکھنی اے اک نظم نویں میں 

جیہڑی کئی ورھیاں توں

ذہن چ بیٹھی

پر اوہ چاہندی 

نہ ای اُلیکاں اوہنوں 

تاہیوں 

جا جا بیبا کم کر اپنا ذات مکھوٹا چاڑ کے رکھ

 جدید پنجابی شاعری

جا جا بیبا کم کر اپنا ذات مکھوٹا چاڑ کے رکھ

خود غرضی دے خنجر نال بندہ بندہ مار کے رکھ

نہ ویکھیں توں لگدے لانے نہ ایں آنڈ گوانڈ

چیر کے رکھ دے سارے رشتے پرکھاں دی پگ پاڑ کے رکھ

دھرتی ساری قبر بنا تے اتے قہر دا بوٹا لا

ایدی چھاویں بیٹھن والے سارے راہی ساڑ کے رکھ

ض ضائع ہے کوشش طبیب تیری

 کلاسیکی پنجابی شاعری

ض ضائع ہے کوشش طبیب تیری

مینوں صحت نہیں ہوندی دوا کولوں

مرض عشق دی نوں لا علاج کہہ کے

ترک ہو گئے اس دے حکما کولوں

ہویا اس قدر زار و نحیف جے میں

طبع رک گئی آب و غذا کولوں

ش شوم دے در توں نہیں خیر ملدا

 کلاسیکی پنجابی شاعری

ش شوم دے در توں نہیں خیر ملدا

ہونائیں کیوں شرمندہ سوال کر کے

جا دروازہ اس سخی دا لوڑ جیہڑا

ٹورے سائلاں نوں مالا مال کر کے

سنڑدا نہیں روداد جو مفلساں دی

اس سی منگناں ایں ظاہر حال کر کے

کامل ولی تے پیر استاد والے

 جدید پنجابی پوٹھواری شاعری

کامل ولی تے پیر استاد والے

وکھری آن تے شان پہچان رکھدے

بھانویں دل وچ درد طوفان ہووے

ہو کے صابر تے بند زبان رکھدے

خبر ہون نہیں دیندے ملال دی کوئی

ایسا عجز دا کول سامان رکھدے

خوشی عیش وچ بے شمار سنگی

 جدید پنجابی پوٹھواری شاعری

خوشی عیش وچ بے شمار سنگی

خالص وچ دُکھاں تیرا یار کونڑ ہے

سنگی اوہ جو تنگی سر چانڑ اپنڑے

ایسا سوچ دلدار غمخوار کونڑ ہے

بچ بچ زمانے دیاں ٹھوکراں توں

بار بار کردا خبردار کونڑ ہے

ایہ عشق دی گل ایہ نور دی گل

 جدید پنجابی پوٹھواری شاعری

ایہ عشق دی گل، ایہ نُور دی گل

کیویں برسیاں نُوری پھُواراں پڑھ لے

چل اُنہاں دے نقش قدم تے چل

گیاں خزاں تے آیاں بہاراں پڑھ لے

ایہ دو دونے چار دا نہیں پہاڑا

نہ ہی دس نہ وِی ہزاراں پڑھ لے

دلے وچ داغ بے رونقی دا

 جدید پنجابی پوٹھواری شاعری

دلے وچ داغ بے رونقی دا

پھل خزاں نے آن ویران کیتے

جتھے بلبلاں بھنورے تے ہنس بیٹھے

اِلاں کانواں ان اُتھے مکان کیتے

سجناں باہج حویلیاں ہین خالی

رو رو اکھاں تھیں نِیر روان کیتے

بے وفاواں نا چھوڑ دامن

 جدید پنجابی پوٹھواری شاعری

بے وفاواں ناں چھوڑ دامن

مینوں ایویں ذلیل و خوار نہ کر

جہڑا مطلب سرکار دا جانڑدا نئیں

ایویں سرکار سرکار نہ کر

نہ کر ضد باز آ گل من میری

میرے نال فضول تکرار نہ کر

فکر دی ہوندی پرواز اچی

 کلاسیکی پنجابی شاعری

فکر دی ہوندی پرواز اُچی

عقل زیرِ زمین نادان بند اے

کاتب قلم سیں کئی سر قلم کر گئے

شعر وچ شعور دی جان بند اے

موضوع دیوے او کیویں سخن تائیں

گرد نقطیاں دے نقطہ دان بند اے

تکاں راہ تیرے کدے آ جاویں

 جدید پنجابی پوٹھواری شاعری

تکاں راہ تیرے کدے آ جاویں

اکھاں رہندیاں سرِ راہ اج وی

صبح شام بس رہندی اڈیک تیری

رہندی وچ اُڈیک نگاہ اج وی

رو رو اکھیاں مندڑا حال کیتا

رہندا دل پریشان ہے ہر ویلے

س سوہنے نام تساڈڑے نوں

 کلاسیکی پنجابی شاعری

س سوہنے نام تساڈڑے نوں 

رب رنگ دتا اپنے رنگ وچوں

ایسے مرتبے شان نہ ملے کسے

نبی آدماں دے سارے سنگ وچوں

عمر عنتر نوں مار کے پٹ خیبر

فتح علیؑ نوں دتی آ جنگ وچوں

اج وی زخم جدائی والا ہریا ہریا جاپے

  جدید پنجابی شاعری

اج وی زخم جدائی والا ہریا ہریا جاپے

دل وی اوہدیاں یاداں دے نل بھریا بھریا جاپے

نیویں پا کے بیٹھ رہیا اے مونہوں کج نہ بولے

اج خورے اوہ کیہڑی گلے لڑیا لڑیا جاپے

سڑک کنارے، بُکل مار کھلوتا سی اوہ بندہ

خورے کون وچارا سی کج ڈریا ڈریا جاپے

تکیا خوب تماشا پیار اندر

 جدید پنجابی پوٹھواری شاعری

تکیا خوب تماشا پیار اندر

بدلے خوشیاں نے سدا پریشانی ہی رہی

عشق خوب رُلایا سب عاشقاں نوں

فیر وی عشقے نی دنیا دیوانی ہی رہی

لذت اس دی بڑی انوکھڑی اے

کدھرے جنگلاں وچ رُلدی جوانی ہی رہی

نسلی یار یارانے دا بھرم ہوندے

 جدید پنجابی پوٹھواری شاعری

نسلی یار یارانے دا بھرم ہوندے

کم ذات جو یاریاں توڑ جاندے

لڑ مردے اصیل میدان اندر

بد نسلے میدان چوں دوڑ جاندے

کدی مشکل مقام تے لوڑ پیندی

نیچ یاراں دے ولوں مُکھ موڑ جاندے

جا نہیں اسی مجبور کردے

 جدید پنجابی پوٹھواری شاعری

جا نہیں اسی مجبور کردے

جاسی کدھر پر تیرا دیوانہ دس جا

کدھر بھلکدا پھرسی انہیریاں وچ

روشن شمع بن عاجز پروانہ دس جا

کرے مجبور تے ملاں کینویں

ملاقات دا کوئی بہانہ دس جا

ہک لائیے تے مڑ توڑئیے نہ

 جدید پنجابی شاعری

ہک لائیے تے مڑ توڑئیے نہ

دوجا یار دی یاری نوں تولی دا نئیں

جل جائی دا وچ خاموشیاں دے

چیخہ چڑھ فراق دی ڈولی دا نئیں

جھلیے بدن تے بادِ سموم تشنہ

آب و گل دی زینت نوں رولی دا نئیں

ش شک ناہیں جبل تیس اتے

 کلاسیکی پنجابی شاعری

ش شک ناہیں جبل تیس اتے

نال معجزے دے شق چن کیتا

کافر دیکھ کہندے، بر حق نبی ڈٹھا

من دین لیا، دور ظن کیتا

ابوجہل تے لعب نہ مندے نی

دونویں کہن رسول نے فن کیتا

الف اک مجاہد بھی رزمگاہ اندر

 کلاسیکی پنجابی شاعری

الف اک مجاہد بھی رزمگاہ اندر

ڈردا نہیں کفار ہزار کولوں

حربے عدو دے مع عدو لرز جاندے

کھاندے خم غازی دی تلوار کولوں

جے نہ مومن دے بختاں دی ہار ہووے

ہوندا زیر نہیں زور اغیار کولوں

درس الفت پر بند ہے در مکتب

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

درسِ الفت پر بند ہے درِ مکتب

اگے اف دے سارا بیان بند اے

دیر و حرم نئیں عشق وچ شرح بندی

بند یہاں ناقوس اذان بند اے

مستی سکر میں بند نماز فرضی

قلبی قرب سے ہوندی زبان بند اے

کملی والے تیرے دربار توں صدقے جاواں

 جدید پنجابی شاعری

کملی والے تیرے دربار توں صدقے جاواں

نور والے در و دیوار توں صدقے جاواں

جس دی تعریف اچ قرآن دا ہر پارا وے

اس دے کردار، اس دی گفتار توں صدقے جاواں

سکندر حیات

یا رب سبب کوئی نیک کرنا

 کلاسیکی پنجابی شاعری

یا رب سبب کوئی نیک کرنا

صدقہ اپنے حبیب بچا رکھنا

حرص ہوس دی ایس ہوا اندر

مینوں کملی وچ چھپا رکھنا

شیطان تھیں بہت کمزور ہوں میں

ہیٹھ اپنے فضل دبا رکھنا

جہڑے در وچ چمک نہیں برق والی

 کلاسیکی پنجابی شاعری

جہڑے در وچ چمک نہیں برق والی

ایسا در وچ بزم دکھان بند اے

جہڑا قدرتی جوہر سنگ پارسی نہیں

اگے جوہریاں اوہ چمکان بند اے

جس دے فن سیں مہک نہ آے حق دی

مجلس وچ اوہ لغو بیان بند اے

رعیت نوعیت دو پس پردہ

 کلاسیکی پنجابی شاعری

رعیت نوعیت دو پس پردہ

سخن سوختہ مُہمل ملکوت بند اے

ہائل دِل دلالت قبور کاخے

ظرف صمیم کرتوت بند اے

اثر عبصر عزیمت عزائم عالم

جبر جبر مالیدِ بروت بند اے

ت تیرھویں صدی دا طور پھریا

 کلاسیکی پنجابی شاعری

ت تیرھویں صدی دا طور پھریا

واؤ وگ رہیا غم کھاونے نوں

بادشاہاں عدالتاں چھڈیاں نیں

لک بدھا نیں ظلم کماوندے نوں

تہمت چوری دی لا کے پکڑ لیندے

پلے خرچ بنھی رکھدے کھاونے نوں

بات سنو اک سال میری کئی سال ملکاں اگے نور اس دا

 کلاسیکی پنجابی شاعری

بات سنو اک سال میری، کئی سال ملکاں اگے نور اس دا

آدم اجے وہ آب تے گِل وچ سی، چمکے قطب دے وچ ظہور اس دا

ظاہر آن جہان تے جد ہوئے، بنیاں عرش عظیم کوہ طور اس دا

محمد شاہ سوا لکھ نبی اندر اعلیٰ شان نزول ضرور اس دا

پیر سید محمد شاہ بخاری

لبھدے نیں کراماتاں لوکی بیکار

 پنجابی عارفانہ کلام

لبھدے نیں کراماتاں، لوکی بیکار

عاماں دی گل دا کیہ وچ فقر اتبار

اوہ دینی کم ہون کہ دُنیاوی کاج

آقا مِرے معیار نیں آقاﷺ معیار

حافظ محمد افضل فقیر

مرے کملی والے دا گھر اللہ اللہ

 پنجابی عارفانہ کلام

مرے کملی والے دا گھر اللہ اللہ

سلامی جہنوں دیوے عرشِ معلیٰ

ہے جنت دی جنت تے کعبے دا کعبہ

مِرے کملی والےﷺ دا ویہڑا محلہ

مثال اوس سوہنےؐ دی لبھیں گا کتھوں

جو پہلو وی کلا سی ہُن وی اے کلا

میں سوچاں میں ہکو کلھا

 پنجابی سرائیکی شاعری

پیر فرید؛ اقتباس

میں سوچاں میں ہکو کلھا

نہ میں پار تیں نہ اروار

نہ ماضی نہ حال

نہ ورڈزورتھ نہ شیلے

نہ غالب نہ بھگت کبیر

نہ مومن نہ میر

کرن گلی چنبیلیاں سیج سجدی

 کلاسیکی پنجابی شاعری

کیرن گلی چنبیلیاں سیج سجدی

رانی پونچھ حویلیوں آوندی اے

خلق کوٹلی، راولاکوٹ ولوں

طرف راج رجوریاں جاوندی اے

ہتھ بنھ سلام گزارا خلقت

وانگ پھل دے پالکی چاوندی اے

س سلک شعرائے استاد سائیں دا

 محمد خان ذاکر دی فرمائش دے انہاں دی قبر دے کتبے لئی لکھیا گیا کلام

کلاسیکی پنجابی شاعری

س- سلک شعرائے استاد سائیں دا

اک بے بہادر در مکتون ڈِگیا

گکھڑ قوم محمد خان نامی

قصر شعر دا گویا ستون ڈگیا

جوہر ذکر دا ذاکر مشہور ہے سی

اج دی شاعری دا افلاطون ڈگیا

و وعظ تقریراں سنا ملاں

 کلاسیکی پنجابی شاعری

و- وعظ تقریراں سنا ملاں

بڑے جلسیاں اندر پان ملاں

بھانویں روشنی جگ نوں وکھان ملاں

بیٹھے آپ وچ پردۂ ظلمات دے نیں

کیوں نہ جاری قانون اسلام ہووے

جے بے لالچ ہر ملاں امام ہووے

ر راز کیونکر میں ہاں کراں

 کلاسیکی پنجابی شاعری

ر- راز کیونکر میں ہاں کراں

میرے اشک مینوں آشکار کردے

بخت لکھ دتے ایسے کاتبیں نے

دن رات پئے مینوں خوار کردے

کراں غمزدہ جا کے فریاد کس دی

حامی کار وی میرے سی عار کردے

ہر کھوٹی تقدیر کھری کر دیون والے

 پنجابی عارفانہ کلام

ہر کھوٹی تقدیر کھری کر دیون والے

رہ رُلدی نوں شاہ پری کر دیون والے

آپے دس کے نعت لکھن دا طور طریقہ

عیب بھری نوں بھاگ بھری کر دیون والے

بخشن والے مینوں کھلیاں پاک فضاواں

قیداں وچوں جان بری کر دیون والے

قابو دل کیتائی تاں رحم وی کر

کلاسیکی پنجابی شاعری

قابو دل کیتائی تاں رحم وی کر

دلبر ہجر دا دور آزار کر جا

بے میعاد نہ تڑپاں وچ ہجر تیرے

تے میعاد قائم دلدار کر جا

بحر ہجر وچ مراں نہ کھا غوططے

ہتھیں ڈوب آ کے یا پار کر جا

ف فرقت نہیں لین آرام دیندی مینوں

 کلاسیکی پنجابی شاعری

ف فرقت نہیں لین آرام دیندی مینوں 

کدوں تیک سہارا بیمار کرساں

چھوڑی ضعف نے تاب نہیں صدمیاں دی

جے میں ضبط فریادی پکار کرساں

دسدا اے ساغر عمر لبریز مینوں

شاید جلد قیام مزار کرساں

ک کجدا عیوب عیباں دے

کلاسیکی پنجابی شاعری

ک کجدا عیوب عیباں دے

ہے عزتیاں نوں دتی شان زر نے

بے وقوف بے عقل ہو گئے زیرک

گویا کیتے حیوانوں انسان زر نے

کون آکھے کمینہ کمینیاں نوں

کیتی ذات کمینی پنہان زر نے

ستوارین یار دے کرن عاجز

 جدید پنجابی شاعری

ستوارین یار دے کرن عاجز

میرا گیا قرار آرام ہے رے

دن رین دو نین تھیں چین لیا

حیران روواں ایہا کام ہے رے

سرمہ ناگ سیاہ مژگاں کار وانگوں

ہور خواب عذاب تمام ہے رے

انبیاء دا سرتاج احمد جس دی خاطری ایڈ پسپار ہویا

کلاسیکی پنجابی شاعری

ا- انبیاء دا سرتاج احمدﷺ جس دی خاطری ایڈ پسپار ہویا

دتا رب لولاک دا شان اس نوں اسدے نور تھیں سب سنسار ہویا

عالی مرتبہ نبیﷺ دا ہور وڈا، جس دا آپ مولا مدح کار ہویا

محمد شاہ فلک پلک لنگھ گیا، جدوں برق براق اسوار ہویا

پیر سید محمد شاہ بخاری

خالق نے زمیں اسمان کر کے

کلاسیکی پنجابی شاعری

خالق نے زمیں اسمان کر کے

پیدا نور سی شاہِ خوباں کر کے

خاطر اسے دی دونوں جہاں کر کے

پُچھیا؛ ہور دس کیا کیا سامان چاہیے؟

اللہ داد چنگی

سدا نہ رست بازاریں وکسی سدا نہ رونق شہراں

 کلاسیکی پنجابی شاعری

سدا نہ رست بازاریں وِکسی سدا نہ رونق شہراں

سدا نہ موج جوانی والی، سدا نہ ندیئے لہراں

سدا نہ تابش سورج والی، جیوں کر وقت دپہراں

بے وفائی رسم محمد، سدا ایہو وچ دہراں

میاں محمد بخش

در مرداں دا مل جے توں ہیں ماندا یا درماندہ

کلاسیکی پنجابی شاعری

در مرداں دا مل جے توں ہیں ماندا یا درماندہ

لکڑی نال محمد شاہ جی تے لوہا وی تر جاندہ

قلم، کتاباں، سانگاں، قصے، ڈِٹھا سارا بستہ

مانجھی باہجھ نہ دریا بولے بِن مُرشد نہ رستہ

رحمت منگ رحیماں اکنوں آدر کرم کریماں

موتی لب صرافاں کولوں دارو پاس حکیماں

کون آیا اج دنیا اتے ہویاں گلی گلی روشنایاں

 پنجابی عارفانہ کلام

کون آیا اج دنیا اُتے ہویاں گلی گلی روشنایاں

ابراہیمی گُلشن اندر اج عجب بہاراں آیاں

جِس نوں حاصل کرن دی خاطر پیاں مکے وِچ دوہایاں

اعظم لعل حلیمہ لے گئی ہتھ ملدیاں رہ گیاں دایاں

اعظم چشتی

اندر زندگی میل ملاپ والا ویلا یاد مینوں خدمت گاریاں دا

کلاسیکی پنجابی شاعری

اندر زندگی میل ملاپ والا ویلا یاد مینوں خدمت گاریاں دا

وجہ آؤن دا صرف سی دلی چسکا گلاں تیریاں مِٹھیاں پیاریاں دا

پَیراں بھار توں سامنے بیٹھ کے تے نافہ کھول دا سیں خوشبو داریاں دا

اوہ حُسن سردار نہ نظر آوے زخم رِڑَک دا ہجر کٹاریاں دا

سائیں سردار علی

تیرے بوہے تے آ گیاں یا مولا ہن دس میں کیہڑی دعا منگاں

کلاسیکی پنجابی شاعری

تیرے بُوہے تے آ گیاں یا مولا ہُن دس میں کیہڑی دعا منگاں

نہ کُجھ آوندا نہ کجھ جاوندا اے اگے پچھے لفظ کر کے پیا منگاں

بھید دل دے سارے معلوم تینوں کر قبول جیہڑے وی داہ منگاں

قصور مند تے اک گُنہگار بندہ پیا دوزخاں کولوں پناہ منگاں

میاں قصورمند

چوہدری عنایت علی

کتھے اوہدی صفت ثنا تے کتھے میرے اکھر

 پنجابی عارفانہ کلام

کتھے اوہدی صفت ثنا تے کتھے میرے اکھر

پر جد اوہدی واز پوے تے بولن تھوتھے اکھر

درداں والی تار چھڑے تے چہکن گُنگے جذبے

یاداں والی لو لگے تے چمکن انھے اکھر

اکھر، لِیکاں، نقش نہ ہوندے جے اوہ نور نہ ہوندا

اکھراں وچ مطلب نہ ہوندا جے کر ہوندے اکھر

اج میں دل نوں دا لایا اے

جدید پنجابی شاعری

اج میں دل نوں دا لایا اے

تیرا اس توں چاہ لایا اے

تُو ہی تُو ہر ویلے ایہنوں

سانوں ایہنے پھا لایا اے

ہور وی بیبا کم ہندے نے

سانوں چنگے کم لایا اے

منیا میں کتے ہور چلا جاواں گا

کلاسیکی پنجابی شاعری

منیا میں کِتے ہور چلا جاواں گا

دُشمن دے میں حملے توں وی بچ جاواں گا

پر جاواں تے ایتھوں دیاں مُٹیاراں نوں

پھیر کِنج میں منہ آن کے وکھاواں گا

ڈاکٹر فقیر محمد فقیر

جس سکھ نال بی مینڈھی کڑمائی ہوندی اے

 جدید پنجابی ہندکو شاعری

مینڈھا ویاہ

جس سُکھ نال بی

مینڈھی کڑمائی ہوندی اے

اس نال ناطہ ٹُٹ ویندا اے مینڈھا ویاہ خبرے کدوں ہوسی

ماجد صدیقی

یا محمد یا محمد پکائی جا توں

 پنجابی عارفانہ کلام

یا محمدﷺ یا محمدﷺ پکائی جا تُوں

جنت وچ باغات ودھائی جا توں

بخشش واسطے تینوں اے شہاب کافی

صرف نعت رسولﷺ سنائی جا توں

 شہاب سیفی

ہر اک رشتے دا پیار اپنی تھاں اے

 کلاسیکی پنجابی عارفانہ کلام

ہر اک رشتے دا پیار اپنی تھاں اے

پیار اس دا بس جس دا محمدﷺ ناں اے

سچ پُچھو تے پیار اس دے سمجھایا

بیٹا اے، بھائی اے، باپ اے، ماں اے

حافظ محمد افضل فقیر

خالق ایں توں سبھ دا تے سبھاں دا معبود

 پنجابی عارفانہ کلام

خالق ایں تُوں سبھ دا تے سبھاں دا معبُود

جلوہ تِرا ہر تھاں، رہویں ہر تھاں موجود

ہویا اے تِرا لُطف سدا ای مولا

ڈُھکے جو تِرے کول اوہ پائے گا سرُود

محمد اقبال نجمی

کی سی جے درد بن کے آ جاندوں

 پنجابی عارفانہ کلام

کی سی جے درد بن کے آ جاندوں

میرے لُوں لُوں دے وچ سما جاندوں

حُسن دی سلطنت دیا شاہا

ساڈی بستی وی پھیرا پا جاندوں

کی کراں کالی رات نہیں مُکدی

تُو جے آندوں تے دن چڑھا جاندوں

مدینہ محبت دی جاگیر یارو

 پنجابی عارفانہ کلام

مدینہ محبت دی جاگیر یارو

مدینہ تے شہراں دا ہے پیر یارو

شہاب آوے خالی نہ کوئی اوس در توں

مدینہ بدل دیندا تقدیر یارو

شہاب سیفی

حضرت دی ناموس تے ہندے نیں فدا

 کلاسیکی پنجابی عارفانہ کلام

حضرت دی ناموس تے ہندے نیں فدا

امت دے سب عاصی تے نیک سدا

عالم دے رسول دی ہدایت دا چراغ

پُہنچاندا اے گھپ ہنیریاں تیک ضیا

حافظ محمد افضل فقیر

جان اے جگ دی گھر آقا دا

 پنجابی عارفانہ کلام

جان اے جگ دی گھر آقاﷺ دا

میری منزل در آقاﷺ دا

کدی نہ نظروں اوہلے ہووے

نور و نور نگر آقاﷺ دا

جھات کرم دی جے کر بھالیں

دم ہر ویلے بھر آقاﷺ دا

چل بچپن ول پھیرا پائیے

 جدید پنجابی شاعری

چل بچپن ول پھیرا پائیے

کِکراں دے نال

پِینگاں پائیے

فکراں نُوں ٹُر چُلہے ترئیے

جتھے دل وے

آئیے جائیے

ذرا ہولیں الاوو لوک چندن

 پنجابی سرائیکی شاعری

ذرا ہولیں الاوو لوک چندن

کتھئیں نہ ڈکھ سناؤ لوک چندن

الاون جرم ہے مظلوم کیتے

میڈے بھولے بھراؤ لوک چندن

اقبال نصرت

اج دا انسان ایویں جیندا پئے

 پنجابی سرائیکی شاعری

اج دا انسان ایویں جیندا پئے

بکھ دی چکی دے وچ پنوہیندا پئے

سُکی روٹی نصیب نئیں کئیں کوں

کہیں دا کُتا وی کھیر پیندا پئے

امان اللہ کاظم

اڈن لگیاں کدے سہارے منگے نئیں

 جدید پنجابی شاعری

اڈن لگیاں کدے سہارے منگے نئیں

میں کسے دے کھنب ادھارے منگے نئیں

لنگھ گئے نیں میرے وی بچپن دے دن

پیسے نئیں سن کول غبارے منگے نئیں

حفیظ عامر

ساڈی تس تے کھمڑیں مسکدیاں

 پنجابی سرائیکی شاعری

ساڈی تس تے کھمڑیں مسکدیاں

ساڈی بکھ تے کھلدے روہ

اساں کونجاں کال کریہہ دیاں

ساکوں بے شک نپ نپ کوہ

اقبال سوکڑی 

ہر پاسے بے رحم صلیباں

 پنجابی سرائیکی شاعری

عیسیٰ

ہر پاسے بے رحم صلیباں

ہر پاسے انت سونہے لوک

میڈے چار چدھار ہن اُسریاں

میڈی بے وسی دیاں کندھاں

میں جیں پاسے دید بھنوینداں

موت دی کالی چادر ڈیہداں

اک تصویر بناواں جیہدیاں بلھیاں کلیوں

جدید پنجابی شاعری

اک تصویر بناواں جیہدیاں

بلھیاں کلیوں چیر وکھانواں

اکھیاں تے پپناں دیاں چھانواں

پیشانی دے چن دے اُتے

اک نکی جیہی بندی لانواں

نک دی سیدھ جیئوں تارا ٹُٹے

مرے محبوب دو گھڑیاں مرے ولے وی آ جاؤ

پنجابی عارفانہ کلام

مِرے محبوب دو گھڑیاں مِرے ولے وی آ جاؤ

مِرے اُجڑے ہوئے آساں دے گُلشن وسا جاؤ

جنہاں راہواں توں اونا جے میں صدقے اوہناں راہواں توں

نگاہواں میریاں نُوں نُور دا جلوہ وِکھا جاؤ

تسیں مختار عالم دے تسیں آقاﷺ زمانے دے

ایہہ بزم اپنے غلاماں دی کرم کر کے سجا جاؤ

نہ سجھ ابھرسی نہ شام آسی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

نہ سجھ اُبھرسی نہ شام آسی

ازل توں گھن تے اج دے ڈینھ تئیں

جڈاں وی دنیا نے پاسا پترے

مؤرخیں کوں سفید کاغذ سیاہ کرن دا مواد مل گئے

لکھن پڑھن دا مواد مل گئے

عظیم ناول نگار اُبھرین

تے شاعراں دے حسین تر شاہکار ابھرین

اوہدے اون تے ہنیرے مکدے

 جدید پنجابی بولی

اوہدے اون تے ہنیرے مُکدے

او مُکھ جیہدا چن ورگا 

عروج زیب

اے روندی رین سمجھ نی آئی

 پنجابی سرائیکی شاعری

اے روندی رین سمجھ نی آئی

میکوں درد دی دین سمجھ نی آئی

تئیں ق دے قول غلام کیتن

ساکوں عشق دی عین سمجھ نی آئی

ساحر رنگپوری

داء نہ ون سونے لا

 جدید پنجابی شاعری

داء نہ وَن سَوّنّے لا

مینوں ہَنّے بَنّے لا

ضامن! یاں تے عشق نہ کر

یاں اخبار دے پَنّے لا

الطاف ضامن چیمہ

اس دور وچ جیون دا کی چارہ کرئیے

 جدید پنجابی شاعری

اس دور وچ جیون دا کی چارہ کرئیے

جیندے جی کوِیں جینوں کنارہ کرئیے

سِگٹاں تے چھڈ چھڈائیاں نے مولٰی سائیاں

روٹی توں بِنا کوِیں گزارا کرئیے

تنویر بخاری

تقدیر دا مڑ ورتنا بھانا ایں کتھے

 جدید پنجابی شاعری

تقدیر دا مُڑ ورتنا بھانا ایں کتھے

مُڑ دانہ کسے کنک دا کھانا ایں کتھے

کی جانے کوئی شخص فقیر آیا اے کتھوں

کی جانے کوئی اس نے مُڑ جانا ایں کتھے

ڈاکٹر فقیر محمد فقیر

خدا دی رضا لئی سی چھڈیاں مدینہ

 پنجابی عارفانہ کلام

خدا دی رضا لئی سی چھڈیاں مدینہ

اٹھاوے نہ سر ہور کوئی کمینہ

شہاب ابنِ حیدرؑ دا ممنون ہویا

ایہہ دین نبیؐ تے محرم مہینہ

شہاب سیفی

کوئی تیں جیا نظر آوے تے ویکھاں

 پنجابی عارفانہ کلام

کوئی تیں جیا نظر آوے تے ویکھاں

کوئی دوسرا دل نوں بھاوے تے ویکھاں

کوئی اوس لجپال سرکارﷺ وانگوں

میں بدکار نوں سینے لاوے تے ویکھاں

کوئی سورج اُلٹا پھراوے تے ویکھاں

کوئی سڑیاں کھجوراں اوگاوے تے ویکھاں

جیوں سید مدینے نوں چھوڑ چلیا

 پنجابی عارفانہ کلام

جیوں سید مدینے نوں چھوڑ چلیا

لے کے ساتھیاں نوں نال توڑ چلیا

قیامت تیک شہاب مثال بن گئی

بیڑا فاسقاں دا ہتھیں بوڑ چلیا

شہاب سیفی

سوچاں تے خیالاں دا وپاری بن کے

 جدید پنجابی شاعری

سوچاں تے خیالاں دا وپاری بن کے

ہر کھیڈ میں کھیڈی ہے کھڈاری بن کے

بھکھ دے سوا کجھ وی نہ ملیا مینوں

کھٹیا نہ اتھے کجھ وی لکھاری بن کے

صدیق تاثیر

تیتھوں بے آس کوئی کدی سوالی نہ گیا

 جدید پنجابی شاعری

تیتھوں بے آس کوئی کدی سوالی نہ گیا

شاہ گدا کوئی، کوئی عالی موالی نہ گیا

چور، مکّار، دغیباز، فریبی، ظالم

آ گیا تیرے در تے اوہ خالی نہ گیا

ڈاکٹر فقیر محمد فقیر

بوصیری دی طرز جے کر ہتھ آوے

 پنجابی عارفانہ کلام

بوصیری دی طرز جے کر ہتھ آوے

تاں ہر مصرع قُرب حضوری پاوے

انج اے نِسبت نال ثناء دے ساڈی

ہک ڈُبدا بیڑا بنے لگ جاوے

حافظ محمد افضل فقیر

ہویا مرے مولا دا کرم اے کنا

 پنجابی عارفانہ کلام

ہویا مِرے مولا دا کرم اے کِنا

اکھیاں چ مِری ویکھ تُوں نم اے کنا

رکھے نیں قدم ویکھ تُوں کتھے نجمی

تُوں ویکھ تِرے کول حرم اے کنا

محمد اقبال نجمی

جے آقا دی نظر ہو جاوے

 پنجابی عارفانہ کلام

جے آقاﷺ دی نظر ہو جاوے

موتی ہر اکھر ہو جاوے

خُلق اوہدے دا موسم آوے

سوہنا ہر منظر ہو جاوے

ہور وی نکھرے ساوا گنبد

اکھ میری جد تر ہو جاوے

پنجاب ضلع گجرات اے میرا جلال پور جٹاں تھانہ بڑا پرانا

جدید پنجابی شاعری

پنجاب ضلع گجرات اے میرا جلال پور جٹاں تھانہ بڑا پُرانا

ذات وڑائچ تے پِنڈ کسوکی جتھے پایا راہنا اوہ خاص ٹھانہ

مان گمان تے شان نئیں کوئی ہے غریبی بانا وقت ٹپانا

قصور مندا حال میرے دا واقف اے آپ ربّانا میں کِنُوں سُنانا

میاں قصورمند

چوہدری عنایت علی 

عشق لا یموت لاہوت راہیں پہلاں موت دے زہر نوں پھکدا اے

 پنجابی عارفانہ کلام

عشق لا یموت لاہُوت راہیں پہلاں موت دے زہر نوں پھکدا اے

تیراں خنجراں ہیٹھ یقین محکم نیزے سُولیاں اُتّے عشق پکدا اے

اَگ چِخہ دی بیٹھ بلال حبشیؓ جلوے نُور حضورؐ دے تکدا اے

عشق کھیڈ سردار دیوانیاں دی عقل مند تے پہنچ نہ سکدا اے

سائیں سردار علی

توں اجے میرا محبوب نئیں ڈٹھا جنہوں ویکھ کے چن شرماوے

 پنجابی عارفانہ کلام

توں اجے میرا محبوبؐ نئیں ڈٹھا، جنہوں ویکھ کے چن شرماوے

ادھی راتی دن چڑھ جاوے، جے اوہ رُخ توں نقاب اُٹھاوے

جے اوہ نکلے سیر کرن نوں، سارا گلشن سیس نیواوے

جو ہتھ پُھلاں وچ رکھے، ہتھ نال پھلاں رل جاوے

نین نشیلے مست رسیلے، وچ نیناں کجل سوہاوے

اکھ اُگڑے تے اینج پیا جاپے، جیویں میخانہ کُھل جاوے

کوئی کڈا وی مرسل اے ولی اے

 پنجابی عارفانہ کلام

کوئی کڈا وی مرسل اے ولی اے

حرم اوہدا محمدﷺ دی گلی اے

سوائے حکمِ سرکار دو عالمﷺ

کدوں گُل ہسدا کِھڑدی کلی اے

گل ودھ لعلاں الماساں دے کولوں

درِ احمدﷺ دی مٹی دی ڈلای اے

ہنجواں دے ہار پھلاں دے گجرے بنا لواں

 پنجابی عارفانہ کلام

ہنجواں دے ہار، پھُلاں دے گجرے بنا لواں

ذکرِ رسولِ پاکﷺ دی محفل سجا لواں

لگے نہ سیک دنیا دا اکھیاں دے نور نوں

چُم کے نبیؐ دے نام نوں اکھیاں تے لا لواں

رب دا گناہ گار جے کر لے نبیﷺ نوں یاد

رحمت کہوے حضورؐ دی؛ آ میں چھڑا لواں

پاک زاہرہ دے دل دے اے چین آئے کھڑن

 پنجابی سرائیکی شاعری

پاک زاہرہؑ دے دل دے اے چین آئے کھڑن

سئیں علیؑ مولا دے زیب زین آئے کھڑن

کتنا عالی مقام ہے ذالنورینؓ دا

جیندے پہرے تے حسنؑ و حسینؑ آئے کھڑن

طارق شامی

جھولی چ مری خیر دا لقمہ پائیں

 پنجابی عارفانہ کلام

جھولی چ مِری خیر دا لقمہ پائیں

کمزور آں بندہ تِرا مولا سائیں

جو کجھ اے مِرے واسطے چنگا دے دے

رستے تے سدا اپنے توں مینوں لائیں

محمد اقبال نجمی

مک گئی کالی رات غماں دی

 پنجابی عارفانہ کلام

مُک گئی کالی رات غماں دی

کھِنڈ کھِنڈ پئی خشبو فجراں دی

چُپ چپیتی رُخصت ہوئی

دُنیا وچوں فصل خزاں دی

تن من دے وچ چانن لگا

رنگ لیائی سِک مِتراں دی

خدایا بے پراں نوں پر لگا دے

پنجابی عارفانہ کلام

خدایا بے پراں نوں پر لگا دے

مدینہ سب نُوں سوہنے دا وکھا دے

شفاعت دی جہڑا خیرات ونڈے

اساں نوں اوہ سخی داتا وکھا دے

جنہوں ویکھاں تے مُڑ کے کجھ نہ ویکھاں

اوہ سوہنا گنبدِ خضریٰ وکھا دے

بارھیں برسیں کھٹن گیا تے کھٹ کے لیاندے ہاسے

جدید پنجابی شاعری

بارھیں برسیں کھٹن گیا

تے کھٹ کے لیاندے ہاسے

خوشیاں دے ڈھول وجدے

پئے وجدے چارے پاسے

انجم قریشی 

اپنے عملاں اتے سنگاں

 پنجابی عارفانہ کلام

اپنے عملاں اتے سنگاں

ہر دم تیری رحمت منگاں

نعت دے نویں اُفق لبھن لئی

مل جاون کجھ ہور ترنگاں

اوکڑ وچ ہس ہس جیون دیاں

بخشیاں سیرت پاک اُمنگاں

روضے دے چوفیرے نے غلاماں دیاں ٹولیاں

 پنجابی عارفانہ کلام

روضے دے چوفیرے نے غلاماں دیاں ٹولیاں 

اک پیا سُنڑدا کروڑوں دیاں بولیاں

سارا جگ موہ لیا اے سوہنے دے پیار نے

جو وی نیڑے ہویاں اوہ بنڑ گیاں گولیاں

تپدیاں پتھراں نیں سارا ٹِل لا لیا

اوہدے لڑ لگیاں جو کِتے وی نہ ڈولیاں

پیش کردے نیں سب غلام حضور

 پنجابی عارفانہ کلام

پیش کردے نیں سب غلام حضورؐ

آپ دی جان تے سلام حضورؐ

عاجزاں دے درود دا ہدیہ

آپ نوں پہنچے صبح شام حضورؐ

آپ دے نال پہنچے ساڈا سلام

آپ دے سنگیاں دے نام حضورؐ

اسی پرانے لوگ جے

 جدید پنجابی شاعری

اسی پرانے لوگ جے

سچے ساڈے روگ جے

مٹی منتاں والڑی

کالے کرتے جوگ جے

دیوے وانگوں بلدے رہندے

ہاواں پردے سوگ جے

پری ہتھ وچ پھل پھڑی

 جدید پنجابی شاعری پنجابی ہائیکو

پری

ہتھ وچ پھل پھڑی

پری باغ وچ کھڑی

کون دیسوں آئی ڈاروں بچھڑی

امرجیت چندن

سکدے دل دا خیال ٹورو ہا

 پنجابی سرائیکی شاعری

سکدے دل دا خیال ٹورو ہا

اکھ تے ہنج دی دھمال ٹورو ہا

مونجھے دل دی ٹھگال دے کیتے

اوندے آونڑ دا حال ٹورو ہا

خالد پرویز

کس نوں نیڑے لاوے کس تے ریجھ پوے

 جدید پنجابی شاعری

کِس نُوں نیڑے لاوے کِس تے رِیجھ پوَے

ایہہ تاں اوہدی مرضی جِس تے رِیجھ پوَے

دل ہُندا معصوم جیا اک بچہ جی

سوہنے رنگ دی ہووے وِس تے رِیجھ پوَے

الطاف ضامن چیمہ

مائیں نی مینوں سڑکے لا دے

 جدید پنجابی شاعری

مائیں نی مینوں سڑکے لا دے

صراطِ مُستقیم دے

عِجز دا ٹُکّر

بوجھے پا دے

نالے ہتھ کوئی تقویم دے

مائیں نی میری تختی اُتے

دسدی اے تری شان میں جدھر ویکھاں

 پنجابی عارفانہ کلام

دِسدی اے تِری شان میں جدھر ویکھاں

تُوں سامنے میرے ویں میں کدھر ٹولاں

ہے رات دا انھہیرا، یاں اے دن دا چانن

جلوہ تِرا ہر تھاں اے جے سوچاں سمجھاں

محمد اقبال نجمی

اوہ پہلا محمد دا ثنا خوان میں قربان

 پنجابی عارفانہ کلام

حضرت حسان ابنِ ثابت دے حضور

اوہ پہلا محمدﷺ دا ثنا خوان میں قربان

میرے تے اوس دا احسان میں قربان

تو قیر ثنا خوان دی ہے اوس دا صدقہ

محسن ہے مِرا حضرت حسان میں قربان

منبر تے کھڑا نعت پڑھے اوس نبی دی

جبریلؑ جہدے در دا اے دربان میں قربان