کاف ککھاں دیاں کلیاں رہن کھلیاں

 کلاسیکی پنجابی شاعری

کاف ککھاں دِیاں کلیاں رہن کھلیاں

چونے گچ حویلیاں ٹیندِیاں نیں

ڈنگ اوکھڑے سوکھڑے لنگ جاندے

گلاں یاد سجناں دیاں ریندیاں نیں

جدوں موت ہوے پان پھیرا

لگیاں ہتھاں تے رہندیاں مہندیاں نیں

میں نہ لخنی نہ شکایت کرنی آں

  پنجابی پوٹھواری پہاڑی شاعری

میں نہ لِخنی

نہ شکایت کرنی آں

پر جیڑے تُساں کی خوش کرنے نی کوشش کرنین

انہاں کی تُساں زیادہ آزمائی تہ

انہاں کی تڑوڑی تہ

اپنے وی گُمائی تہ

ویکھ رہیا ایں سورجا کالے شاہ منشور

 جدید پنجابی شاعری

ویکھ رہیا ایں سورجا

کالے شاہ منشور

آنے گز جمہورتاں 

کوڈی بھا دستور

رج رج کھادی ویہلیاں

بُھکھے نیں مزدور

ویکھ رہیا ایں سورجا

ساہواں لیندا بی نہ ماریں

 جدید پنجابی شاعری

ساہواں لیندا بی نہ ماریں

ویکھیں جیندے جی نہ ماریں

شیشہ نئیں بئی سٹ اُڈیکاں

مینوں مہنا وی نہ ماریں

دِھی ہُندی او رب دی رحمت

داجوں ڈردا دِھی نہ ماریں

کجھ شوق سی یار فقیری دا

 جدید پنجابی شاعری

کجھ شوق سی یار فقیری دا

کجھ عشق نے در در رول دِتا

کجھ سجنا کسر نہ چھوڑی سی

کجھ زہر رقیباں گھول دتا

کجھ ہجر فِراق دا رنگ چڑھیا

کجھ درد ماہی انمول دتا

رل کے بیٹھے آں نال تقدیر جے کر

 جدید پنجابی شاعری

رل کے بیٹھے آں نال تقدیر جے کر

 کردا اے جی کر لیے دو چار گلاں

 گل سُن کے خفا نہ تُوں ہووِیں

 کردے رہندے نے یاراں نال یارگلاں

 سچ بول ہمیش تے حسد نہ کر

 جُھوٹھے دعوے چھڈ ایویں نہ مار گلاں

اوہدی صورت سفنے وچ کیہ آئی اے

 اوہدی صورت سُفنے وچ کیہ آئی اے

اوس تے میری نیندر آن چُرائی اے

ایہہ کیہو جہی لائی مرہم زخماں تے

دل دی پیڑ تے ہو گئی دون سوائی اے

جنہاں پتیاں کولوں چھاں دیاں آساں سن

اوہناں ای پتیاں نے اگ ودھائیائی اے

بیتیا ایویں مینہ ساؤن دا

 بیتیا ایویں مینہ ساؤن دا

راہ کوئی لبھا نہ دل پرچاؤن دا

محل تے کجھ ہور اُچے ہو گئے

شور کناں سی ہنیری آؤن دا

خورے ماہی لام توں پرتے گا ہُن

فیر آٹا بھڑکیا اے تاؤن دا

وڈھی تھاں دھی دا جمنا وی عذاب ای اے

 جدید پنجابی شاعری

وڈھی دِھی

ماں وی متّھا تد چمدی اے

جد کسے نوں دسنا ہووے

سُگھڑ تے کرماں والی دھی اے

پے وی ناں تد لیندا اے

جد کسے نوں دسنا ہووے

میری پُتراں ورگی دھی اے

حق کسے دا کھسن والا مینوں چنگا لگدا نہیں

 جدید پنجابی شاعری

ہتھ میں اوہدے چُماں

جیہڑا خالی ٹھوٹھے بھردا اے

حق کسے دا کھسّن والا

مینوں چنگا لگدا نہیں

بابا نجمی

آوو لوکو سچ سچ کھیڈیے

 جدید پنجابی شاعری

آوو لوکو

سچ سچ کھیڈیے

پر اک شرط جے

کھیڈن دے لئی

جان تَلی تے

دَھر کے آؤ

پتا نہیں کیہ لکھنا سی پتا نہیں کیہ لکھنا اے

 جدید پنجابی شاعری

نروان

پتا نہیں کیہ لکھنا سی

پتا نہیں کیہ لکھنا اے

پر ایہہ پتا اے کہ

ایہہ سارے راہبر

جو اپنے آپ نوں دیوتا جانن

فریبی نیں، دوزخی نیں

گل چھڈ دے یار خیالاں دی

 جدید پنجابی شاعری

گل چھڈ دے یار خیالاں دی

ہے ازلوں ہیر سیالاں دی

ویکھیں کدرے لنگھ نہ جاوے

سجناں رُت وصالاں دی

میں دَسو کیہ تشبیہ دیواں

اس یار دے رُوپ جمالاں دی

ایویں گل دی گل اے پر سانوں کی

 جدید پنجابی شاعری

ایویں گل دی گل اے، پر سانوں کی

دنیا ادھی پاگل اے، پر سانوں کی

میں اج نوں اج ای آہناں واں

اوہ کہندا کل اے، پر سانوں کی

لوکی کہندے اس سرما پایا اے

مینوں پتہ چھل اے، پر سانوں کی

میں آکھیا اپنے چودھری نوں

 جدید سرائیکی شاعری

جدی پُشتی نوکر

میں آکھیا اپنے چودھری نوں

سائیں! سُنیایں نال دی وستی اچ

سرکاری مکتب کُھلا اے

جتھے پڑھدِن بال غریباں دے

جتھے مُفت کتاباں ڈِھیندیاں ہِن

کائی فیس پڑھائی دی نئیں لگدی

ویلے دا سپ لیکاں واہندا

 ویلے دا سپ

ویلے دا سَپ لِیکاں واہندا

اگاں نوں ٹُردا جاندا اے

نیڑیوں ہو کے لنگدا اے پر پتہ ای نہیں چلدا

کِدھروں آیا کِدھر گیا کس پاسے مُڑیا

پتہ ای نہیں چلدا

سمی میری وار میں واری

 پنجابی لوک گیت

سمی میری وار میں واری

میں واریاں نی سمیے

چن دی رات دا چانناں نی سمیے

اساں تے دل نی لاناں نی سمیے

راتاں لمیاں کالیاں نی سمیے

گھڑیاں گھمراں والیاں نی سمیے

ایہہ گھنگرو نہیں زنجیراں نے

 مجبور عورت دا گیت

ایہہ گھنگرو نہیں زنجیراں نے

دنیاں نے پیریں پائیاں

ایہہ چھنکدیاں رسوائیاں

نہیں سُندا کوئی دہائیاں

دل ساتھ نہ دئے تاں ہسنا کی

بستی وچ ظلم دی وسنا کی

کوئی نواں لارا لا کے مینوں رول جا

 پنجابی فلمی گیت

کوئی نواں لارا لا کے مینوں رول جا

جُھوٹھیا وے اک جُھوٹھ ہور بول جا

موڑ جا وے جیہڑا میتھوں دل لِتا سی

مینوں تے جِیندوں جانی مار دِتا ای

میں تے نئیوں ڈولنا تُوں پاویں ڈول جا

جھوٹھیا وے اک جھوٹھ ہور بول جا

اے رب سائیں میں کہڑا جرمی ہم کیوں ڈھیر غریب بنڑایای

 جدید پنجابی شاعری

اے رب سائیں میں کہڑا جرمی ہم کیوں ڈھیر غریب بنڑایای

گنہگار نہ تھیواں ڈر لگدا اے مولا لقب حسیب رکھایای

خود دار بنڑا کے سریاں دا میتھوں سارا شہر پنئیای

تیرے رزق اچ تھوڑ تاں کوئی نائہی مالک کیوں صفدر نوں ازمایا ای

رانا صفدر عباس

حسن کون این حلم حضور دا اے

پنجابی عارفانہ کلام، حمد نعت، منقبت، سلام، مرثیہ

حسنؑ کون این حلم حضورؐ دا اے 

تے شبیرؑ وی قاری حضورؐ دا اے

اہدے حُسن دا سمجھ لو تِل اوہنوں 

جو بلالؓ درباری حضورؐ دا اے

تے حسانؓ دا پتہ جے پُچھدے او 

نعت خوان سرکاری حضورؐ دا اے

زہد کیہ اے سرہانہ حضور دا اے

 پنجابی عارفانہ کلام، حمد نعت، منقبت، سلام، مرثیہ

زہد کیہ اے سرہانہ حضورﷺ دا اے 

تقویٰ کیہ اے بچھونا حضور دا اے

سورج کیہ اے ذرہ مدینے دا اے 

چن کیہ اے کھلونا حضور دا اے

کرم کیہ اے سہرا کریم دا اے 

رحمت کیہ اے جھولی حضور دی اے

ٹھگاں تینوں رج کے ٹھگیا وے ربا

 جدید پنجابی شاعری

ٹھگّاں تینوں رج کے ٹھگیا وے ربّا

مذہبی چورن ہٹّی وِکیا وے ربا

مُلّے دا بہروپ مداری نے پایا

فیر مسیتی گج کے وجیا وے ربا

میں گھر وچ توں عرشاں تے کلہا ریندا

فرشی بندہ مار مکایا وے ربا

امانت کڑئیے تیرے ما پے گھر دا

 جدید پنجابی شاعری

امانت

کڑئیے

تیرے ما پے گھر دا

ناں ہو جانائے پیکا

انور مسعود

کوک سارے پتلے دیوتا بن گئے ہن تے ربا آ

جدید پنجابی شاعری

 کُوک

اک لاچار تے کلا بندا

جُرموں ودھ سزا

منزل نُوں دفنا دِتا اے

ساڑ بیٹھے سبھ راہ

سارے پُتلے دیوتا بن گئے

میرے بارے دسدے نیں

 جدید پنجابی شاعری

میرے بارے دَسدے نیں

پُچھ لے بندے دسدے نیں

اوکھا رستا چُنیا سُو

پیر دے چھالے دسدے نیں

کِسراں ہجر ہنڈایا میں

اکھ دے حلقے دسدے نیں

تن دا پوٹا پوٹا لگے دھی دی چنی گوٹا لگے

 جدید پنجابی شاعری

تن دا پوٹا پوٹا لگے

دِھی دی چُنی گوٹا لگے

ربا! ایڈا قد نہ دیویں

اکھ نوں بندہ چھوٹا لگے

فِر جا کِھلن کلے دیاں کلیاں

جے اوہدے نال جوٹا لگے

عشق بیماری چلدی پئی اے

 پنجابی سرائیکی شاعری

عشق بیماری چلدی پئی اے

توبہ زاری چلدی پئی اے

ذہن ءچ اُوندی کیسٹ وانگوں

صورت پیاری چلدی پئی اے

کون پیا آندے فجریں ویلے

جان! بہاری چلدی پئی اے

ہک حویلی ہک اروڑی کالے رنگ دا کتا

 پنجابی سرائیکی شاعری

ہک حویلی

ہک اروڑی

کالے رنگ دا کُتا

سو ورہیں دیاں بکھیاں اکھیں

ڈہدین ٻاہر دی کندھ دو

جھٹ اروڑی گند دو

گل سن میرا سوہنا چن اج میری اک گل تے من

 جدید پنجابی شاعری

گَل سُن میرا سوہنا چن

اج میری اِک گل تے من

صبر، توکل والیاں گلاں

اج مینوں سمجھاون نالوں

ایویں رولا پاون نالوں

سارا دن مزدوری کر کے

امی پلیز بئی جاؤ

 پنجابی پوٹھواری پہاڑی شاعری

امی! پلیز بئی جاؤ

جی پُتر! کہہ گل اے؟

امی! خالہ فوت ہوئی گین

تہ پُتر فِر بئی کہ جاں، اُٹھو اُنہاں نے کہار جُلاں

(سِر سَٹی تہ)

امی صرف دس بندے جائی سکنین

کیتے قول نباہ نی جندے

 جدید پنجابی شاعری

‏کِیتے قول نِباہ نی جِندے

عشق اُلاہمے لاہ نی جندے

اِنج سُولی تے پا دھمالاں

موت وی آکھے واہ نی جندے

ارشاد سندھو

لفظاں نوں بنارسی پوشاکاں پہنا کے

 جدید پنجابی شاعری

لفظاں نوں بنارسی 

پوشاکاں پہنا کے

مُوتیے چنبیلی جئیاں

سُگنداں مہکا کے

تیرے لئی وے سجنا اسیں

لِکھے سُوہے خط عشقے دے

سنگت ٹٹ گئی رشتہ مکیا

 جدید پنجابی شاعری

سنگت ٹُٹ گئی، رشتہ مُکیا

سُکی بنجر اکھ دے وِچوں

لہو تے کی پانڑیں نئیں چویا

ایس واری تے وِچھڑن ویلے 

سینے اندروں چِیک نئیں نکلی 

دل نئیں کنبیا

نہ پچھ کیہڑے حال دے وچ آں

 جدید پنجابی شاعری

نہ پُچھ کیہڑے حال دے وچ آں

ٹھنڈے سیت اُبال دے وچ آں

جس تے میرا ناں توں کڈھیا اے

اوسے سُرخ رومال دے وچ آں

میں سجن دی اکھ دا کجّل

کُنڈل کُنڈل وال دے وچ آں

جہڑے رستے توں دسے سی

 شکوہ

جہڑے رستے توں دسے سی

اوسے تے ای چلّے

لذت ، عیش ارام گنوایا

بھٹکے کلم کلّے

پینڈا اے کہ کئی صدیاں توں

مُکن وچ نہ آوے

کس ظالم نے بنھے پیر اسیراں دے

جدید پنجابی شاعری

کس ظالم نے بنھے پیر اسیراں دے

ہلکے پے گئے سنگلاں اتے زنجیراں دے 

حق سچ نوں ایہہ توڑ نہ چڑھنے دندے نے

کیدو خون تہائے اج وی ہیراں دے

خاک اے اُڈدی اکثر راج مہلاں وچ

رونق اوہو ڈیرے پیر فقیراں دے

وکھری پاک پنجاب دی بولی

 جدید پنجابی شاعری

وکھری پاک پنجاب دی بولی

اِک مِکّ نئیں کر سکدا کوئی

گولا نہ کوئی گولی

وکھری پاک پنجاب دی بولی

وکھری سِکھّی بولی

جیہڑے، سِکھّاں، مُسلماناں نُوں

‘‘کہندے ’’قوم پنجابی

کڑی ہی ایئے جی اے

 پنجابی پوٹھواری پہاڑی شاعری

کُڑی ہی ایئے جی اے

مڑے غلط رقعے لکھن

ڈرے نال کُڑیاں کی چانے پین

سارے زور نال بولو

کُڑی ہی ایئے جی اے

ہتھ چاچے، مانوے لایا اے

تیرے حال توں سارا واقف ہاں تیرا شکوہ بشر فضول اے

 جدید پنجابی شاعری

تیرے حال توں سارا واقف ہاں تیرا شکوہ بشر فضول اے

ہک ٹُکر دی بُرکی نُ سمجھ لئیا ای نعمت دا صرف حصول اے

سُکھ صحت دی دولت بخشی اے نہی بخشیا پیسہ مول اے

اوقات مطابق دیونڑ دا میرا صفدر فقط اصول اے

رانا صفدر عباس

اپنے کولوں دور توں مینوں کر دتا اے

 جدید پنجابی شاعری

اپنے کولوں دُور تُوں مینوں کر دتا اے

چوکھا ای مجبُور تُوں مینوں کر دتا اے

رات دا دِیوا سُورج دے نال لڑدا سی

اپنے لئی بے نُور تُوں مینوں کر دتا اے

سبھ دُعاواں لفظاں دا اک ڈھیر ہوئیاں

اج آخر رنجُور تُوں مینوں کر دتا اے

آؤ سارے رل کے چلیئے خواجہ جی دے ڈیرے جی

 آؤ سارے رل کے چلیئے، خواجہ جی دے ڈیرے جی

نِکّے، لِسّے رب توں رحمت، منگن، سنجھ سویرے جی

قومی دولت، کھا جاندے نیں، ڈھاڈے لم، لمیرے جی

قاضی، مُلّاں، رج کے کھاندے، زردہ پلاء حلویرے جی

حال مُریداں دا بھیڑا اے، جِیویں بھُکھے بٹیرے جی

اثر چوہان، دُعاواں منگئیے، رب ساڈے دن پھیرے جی

آؤ سارے رَل کے چلِیئے، خواجہ جی دے ڈیرے جی

ایہ بٹوارے کیں کیتے نیں

 جدید پنجابی شاعری

ایہ بٹوارے کیں کیتے نیں

ڈھیر خسارے کیں کیتے نیں

انبر رووے وکھرے وکھرے

چن توں تارے کیں کیتے نیں

دوہاں پاسوں دل نمانے

دکھی سارے کیں کیتے نیں

رو کے تکیای ساڈے ولے خیر تے اے

 جدید پنجابی شاعری

رو کے تکیای ساڈے ولّے خیر تے اے

مارے نی اج تیر اولّے خیر تے اے

خیر تے اے کیوں مسجد چُپ چپیتی اے

خالی خالی ہین مصلّے خیر تے اے

دل نے چپاںا نج کدے نئیں وٹیاں سن

خیر ہووے اج ایس محلّے خیر تے اے

کڈی مل سانول ہک پل کیتے ول جیونڑ وی ہک پل کر ڈے

 پنجابی سرائیکی شاعری

کڈی مِل سانول ہک پل کیتے ول جیونڑ وی ہک پل کر ڈے

میڈے اندر سارا جُھم تھی ونج میکوں گُم کر ڈے پاگل کر ڈے

توں خان پُنل،۔ اسمان پنل،۔ جند جان پُنل،۔ ارمان پُنل

کوئی انت ملے متاں سسی دا میکوں تریہہ کر ڈے میکوں تھل کر ڈے

تیڈے نیناں توں نت نور وسے، تیڈی سیند سہاگ سندور وسے

میں بُھل وینداں، میں رُل وینداں، میکوں اپنڑی زلف دا ول کر ڈے

میں بلبل تیرے باگاں دی

 جدید پنجابی شاعری

میں بلبل تیرے باگاں دی

بے عقلی کجھ سکھیا

ہُن پیشی بھگتاں کیہ

تیرے پچھے لُک گئی سوہنیا

ہُن آپے کریں بچاء

منزہ شاہد

چلدا کوئی نہیں اندروں جگر میرا

 پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

چلدا کوئی نہیں اندروں جگر میرا

نظر کر گئی پاش پاش کس دی

کسے ظالم صیاد جلاد بن کے

ظلم ستم نی کیتی تراش کس دی

سن کے لوکاں تھیں واقعہ موت پچھے

ملک الموت اج کیتی تلاش کس دی

اگے کدی وی جا نئیں سکدے

 جدید پنجابی شاعری

 اگے کدی وی جا نئیں سکدے

آپنی گل جو ویاہ نئیں سکدے

صبر دی منزل اوکھی اے 

عشق دا مندر ڈھاہ نئیں سکدے

پیلی ساری رکٹر ہوئی

اپنے ہتھیں واہ نئیں سکدے

کتے نہ یار ہرن دے

 کلاسیکی پنجابی شاعری

کُتے نہ یار ہرن دے

پاندھا نہ ماس دھرن دے

گورو نہ چوڑ کرن دے

سید نہ گھر وڑن دے

پیسے نوں دبے جواری نہ

دنیں مڑے شکاری نہ

زخم ہے اے تلا کاری تاں کئے نی

 پنجابی سرائیکی شاعری

زخم ہے اے تلا کاری تاں کئے نی

تیڈے سنگ پیار ہے یاری تاں کئے نی

وڈا پتھر سہی موجود پل وی

میڈے سر توں مگر باری تاں کئے نی

وڈا بئی مان دل ہے نئیں منیندا

اے دل ہے کہیں دا درباری تاں کئے نی

تہوں میڈی پہلے صفحے خبر لگی کھڑی اے

 پنجابی سرائیکی شاعری

تہوں میڈی پہلے صفحے خبر لگی کھڑی اے

زہر نال موئے منہ تے شکر لگی کھڑی اے

کالج اچ جیرھی چھوھِر اُکا چپ رہندی ہائی

اج اوہا ٹی وی اتے اینکر لگی کھڑی اے

میں تیکوں جان سارے راہ ڈسی بیٹھاں ہاں

پر تیڈی اوہا اگر مگر لگی کھڑی اے

کالکڑچھی کالکڑچھی کون تیڈا اپنڑاں

  پنجابی سرائیکی شاعری کافی

کالکڑچھی کالکڑچھی کون تیڈا اپنڑاں

میں تے ایان بیا جون تیڈا اپنڑاں

دھپ کُئی دھپ نہیں سجھ دا سلوک ھ

کِنڑ مِنڑ کِنڑ مِنڑ بارشیں دی کوک ھ

اللہ کولوں چھاں منگی چھاں تیڈی اپنڑیں

کالکڑچھی کالکڑچھی رات نئیں جگاونڑاں