کھوہ واہندن اپنڑیاں واریاں تے

کھوہ واہندن اپنڑیاں واریاں تے تیری واری اے بخت ہڈھا لئے

تیتھوں کیں پچھنائیں ان پھردیاں تے ہمتالا زور ازما لئے

چلو درد غریب تے ترس  ناں کر بھلا  اپنڑے کانڑ کما لئے

جہڑا ڈھلی اوئی رت اچ کم آوی کوئی ہک ادھ سجن بچا لئے

غلام محمد درد

اتھے انصاف وکدا ہے اتھے پرہیار وک ویندن

ایہہ جگ رنگین منڈی اے اتھے شاہکار وک ویندن

فقط مفلس نہیں وِکدے اتھے زردار وک ویندن 

ضمیراں دی ریاست تے ہوس دی حکمرانی ہے 

اتھے انصاف وکدا ہے اتھے پرہیار وک ویندن

غلام محمد درد

ڈنگ ہرن تاں آسرا رب ہوندائی

ڈنگ ہرن تاں آسرا رب ہوندائی اے مال تے زر نئیں راہندے 

سٹ ویندن سجنڑ مصیبتاں وچ سنگتاں دے تھر نئیں راہندے

رکھیں یاد زوال عروج تے آندائی سدا وسدے در نئیں راہندے

پکھو لوہندن درد اڈاریاں نوں جداں ثابت پر نئیں راہندے

غلام محمد درد

ساہ ہن بے اعتبارے

بندہ ہر ملاقات نوں آخری سمجھے کیوں جے ساہ ہن بے اعتبارے

ہر بشر تے اے گل لازم ہے ڈنگ خلق دے نال گزارے

لقمان دے پتر وی بچ نئیں سکدے جدوں سد تقدیر چا مارے

انج جیویئے درد جے مر گیاں وی کوئی بشر نہ یاد وسارے 

غلام محمد درد

آزاد آزادی کے جانڑیں آزادی صرف اسیر توں پچھ

آزاد آزادی کے جانڑیں آزادی صرف اسیر توں پُچھ

جیندی اکھیں سامنڑے کُس جاوے مُل ویر دا اُس ہمشیر توں پُچھ 

توں تاں بس لفظی تقریراں تے اتھروں دو چار وہا باہندا ایں

حق حاصل کرن تے کے لگدائے اے کربل یا کشمیر توں پُچھ 

غلام محمد درد

باغی اسیں جماندرو

باغی اسیں جماندرو

وکھرا ساڈا جم

نیندا ساڈی بالکی

جاگن دے نال کم

باغی اسیں جماندرو

انبر ساڈے ہتھ

اُڈدے پنچھی مارئیے

جے تھوڑا زہر پی لیندے

دیر تک

جے تھوڑا زہر پی لیندے

جے تھوڑا ہور جی لیندے

کسے اک نظم دے سِر دی

کوئی اک لیر سی لیندے

ہائے ہائے او ویلے نئیں بھلدے

ڈو پڑیاں

ہاۓ ہاۓ او ویلے نئیں بُھلدے

جڈاں تھگڑیاں بدھ کے کانے تے

بھاہ لیندے ہا سے کھکھریں کوں

جڈاں پہلی واری وستی وچ

بس ہارن آن وگایا ہا

اوں ساڈا مال ڈرایا ہا

کیا تس بجھیسی ساونڑی

کیا تس بجھیسی ساونڑی

پترے پسا کے  بیر دے 

ریتڑ تے کِنڑ مِنڑ لاونڑی

کیا تس بجھیسی ساونڑی

میڈے اندر پتہ ہے کے ہے اتنی تریہہ ہے

تریہہ

میڈے اندر پتہ ہے کے ہے

اتنی تریہہ ہے

ساڈا ویلا چنگا ویلا ہئی

بابا سائیں فرمیندے ہن

ساڈا ویلا چنگا ویلا ہئی

ساڈا ویلا سادہ ویلا ہئی

ساڈے ویلے پگ دی قیمت ہئی

ساڈے ویلے گال انگوٹھا ہئی

ساڈے ویلے پردہ اکھ اچ ہئی

گھر شام کوں جلدی آیا کر

کوئی ہووے ہا

جیہڑا آکھے ہا

گھر شام کوں جلدی آیا کر

تیڈے نال دے سینگھے ڈیکھ تاں سہی

کر کئی حیلہ ڈیکھنڑ چہنداں

کر کئی حیلہ ڈیکھنڑ چہنداں

پیار دا رستہ ڈیکھنڑ چہنداں

تیڈی شال کوں ڈیکھنڑ کیتے

زور سیالہ ڈیکھنڑ چہنداں

مونجھ ہنڈیندیں مد گزری ہے

یار دا چہرہ ڈیکھنڑ چہنداں

تیڈے ہک مسکار دا مل کینی

تیڈے نال کھیڈیجے عمراں تیئں ملے ہار تاں ہار دا مُل کینی

جیڑھے سر وچ تیڈا زکر تھیوے ہوں سر تے تار دا مل کینی

میں جان وی کر قربان ڈیواں تیڈے ول وی پیار دا مل کینی

تیڈا مُل تاں ثروت جتھ رہ گیا تیڈے ہک مُسکار دا مل کینی

سعید ثروت

اوندی چاہ دا پیالہ نیں بھلدا

میکوں جیونڑ دا جیں ڈھنگ سکھلائے جند جیوے شالہ نیں بھلدا

اوندی صورت جیویں نیں بھلدی میکوں اونویں سیالہ نیں بھلدا

تونڑیں بڈھڑے تھی گیوں ہنڑ تانڑیں اے خاص حوالہ نیں بھلدا

میکوں ثروت سخت کہیڑ دے وچ اوندی چاہ 🍵 دا پیالہ نیں بھلدا

سعید ثروت

اپنے اندر دے نال بیٹھا ہاں

اپنے اندر دے نال بیٹھا ہاں

میں قلندر دے نال بیٹھا ہاں

میں پیاسا ہاں او وی پیاسا ہے

ہک سمندر دے نال بیٹھا ہاں

محبت بہوں ضروری ہے (مکمل)

 محبت بہوں ضروری ہے

محبت تہوں ضروری ہے

محبت ٹیک ڈیندی ہے

پُرانی بند حویلی دی

سِوی کھادی مُہاڑی کوں

محبت آپ صندل ہے

ساڈے سانگیں تیں سر نکلدے ہن

ساڈے سانگیں تیں سر نکلدے ہَن

وستی وستی دے ڈر نکلدے ہَن

میں نہ سفریں دے گیت گانواں ہا

کَئی میڈے ہمسفر نکلدے ہَن

سکدے دل دا خیال ٹورو ہا

سکدے دل دا خیال ٹورو ہا
اکھ تے ہنج دی دھمال ٹورو ہا
مونجھے دل دی ٹھگال دے کیتے
اوندے آونڑ دا حال ٹورو ہا

خالد پرویز

اوندی اکھ اچ پیار ڈٹھا ہم

میں ناں آکھیا ول آسی او

اوندی اکھ اچ پیار ڈِٹھا ہِم

وَت کوئی بازی جِت آیا ہا

اوندے گل اچ ہار ڈٹھا ہم

بے وسی دا نشان باقی ہے

بے وسی دا نشان باقی ہے

او پرانڑاں مکان باقی ہے

شیت کالے اندھارے بھل گئے ہن

بجھدے ڈیوے دی جان باقی ہے

اساں جمدوں یار غریبڑے

پنجابی سرائیکی شاعری

اساں جمدوں یار غریبڑے

اساں ڈِسدوں اوپرے اوپرے

ساکوں مِلے بُکھ دے سوکڑے

ساڈیاں ہڈیاں جکڑے چم

ساڈے سر بے وزنے بار

ساڈے ہتھیں پیریں چھالڑے

لائیاں ہم تاں توڑ نبھیساں اہدا ہا

 پنجابی سرائیکی شاعری

لائیاں ہِم تاں توڑ نبھیساں اہدا ہا

پیار کوں ہرگز لِیک نا لیساں اہدا ہا

تونے لوک کریسن حِیلے

تیڈے ناں ہِن نین نشیلے

دید کنوں نا دید ہٹیساں اہدا ہا

خوشخبری ہا ڈیندا مل تے

پیار دے وچ وفا ضروری اے

 پنجابی سرائیکی شاعری

ایں زمانے تے کیا ضروری اے

پیار دے وچ وفا ضروری اے

جو رکھیندا نی لاج وعدے دی

اوندے کیتے سزا ضروری اے

جیئں دا دیدار زندگی بخشے

اوندا نظرن سدا ضروری اے

پینڈو لوک ہاں پنڈاں دے رہن والے

پینڈو لوک ہاں پنڈاں دے رہن والے

پالنہار ہاں وچھیاں کٹیاں دے

کھانے پکدے نیں ہانڈی وچ ساڈے

پانی پینے آں کوریاں مٹیاں دے

سانوں موم نہ کرن ملوک کڑیاں

قدر دان مڈھوں الھڑ جٹیاں دے

رشوت نوں روکن لئی حاکم ہن سو تدبیراں کردے نیں

رشوت نوں روکن لئی حاکم ہن سو تدبیراں کردے نیں

مُلاں پئے وعظ سناندے نیں لیڈر تقریراں کردے نیں

کئی اپنے کم حکومت وی پئی رشوت نال چلاندی اے

دے دے رشوت اخباراں نوں اپنی تعریف کراندی اے

تکڑے نوں لینا شوریٰ وچ کیہ ایہ سیاسی وڈھی نہیں؟

ڈر آوے جیہدے بھوکن توں ایہ مونہ اوہدے وچ ہڈی نہیں؟

نور کپور تھلوی

نور محمد نور

ایتھے اولھے بہہ کے ماردے وچ ہک دے سجن تیر

ایتھے اولھے بہہ کے ماردے وچ ہک دے سجن تیر

ایتھے پُت ماواں دیاں چادراں پھڑ کردے لیرو لیر

ایتھے بندے بھکھے مر گئے ایتھے کتیاں کھاہدی کھیر

ایتھے بھائی سکے بھائی دا پھڑ سینہ دیندا چیر

ایتھے گنگے کرن قوالیاں ایتھے بولے سنڑدے ہیر

ایتھے انھے مارن سینتاں ایتھے گنجے کڈھن چیر

ایتھے چور اچکے دھاڑوی اج ہوئے پھرن امیر

نور کپور تھلوی

نور محمد نور

جہڑے رٹھڑا یار منا گئے عمل کما گئے

مڑ کھُٹ گیا سال حیاتی چوں کئی سنگ تے ساتھ لدا گئے ساجھ مکا گئے

پَب چھنڈ کے جہڑے رکھدے ہن اوہے ہیٹھ زمین دے آ گئے شکل لکا گئے

ہک منت کریناں، ملکھ خدا دا کئی لوگ دانا فرما گئے، جھوک لدا گئے

اوہے گوہر داد دے قابل ہِن جہڑے رُٹھڑا یار منا گئے، عمل کما گئے

سخاوت عباس گوہر

اکھیاں نے پار اک کہار سا خورے کدھر گیا

اکھیاں نے پار اک کہار سا خورے کُدھر گیا

ہک سدھراں ناں دربار سا خورے کُدھر گیا

بیلے کسے نی یاد نے لُگے لغنڑ پئے

چڑیاں ناں جیڑا ڈار سا خورے کُدھر گیا

وطناں تے ولو آ دل بہوں اداس اے

پردیس چ وطن دی یاد

وطناں تے ولو آ دل بہوں اداس اے

سنگ او نہ ملو آ دل بہوں اداس اے

وطناں تے ولو آ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

ٹھڈے مٹھےجھولے ہن سندھڑے دی شام اے

ٹھڈے مٹھےجھولے ہن سندھڑے دی شام اے

پنل دی بیڑی اچ سدھریں دا جام اے

سندھڑے دے پیٹ وچ عمراں دی تانی وچ

جھلی شودی پھس گئی روح دی رنجھانی وچ

پت کهوٹی تهی گئی اکهیاں دی

پت کهوٹی تهی گئی اکهیاں دی پکهیاں دیاں چوگاں پڑ کها گئے

آسمان دے آسنڑ اپنی جا ایں بهوئیں کوں بهوئیں دے دهڑ کها گئے

اساں نیچ نمانڑیں لوکیں کوں کئی اچڑے لوک نوڑ کها گئے

تیڈے مکھ دی بکھ دا ڈکھ آصف ساڈے کهوہ کها گئے ساڈے تڑ کها گئے

سیف اللہ آصف

کہیں پیت دے پیر ازما ساکوں

کہیں پیت دے پیر ازما ساکوں چا بھاری بار تے نچدے ہیں

اساں ناچے نتھ بِن نچدے ہیں اساں سوزستار تے نچدے ہیں

پا پیلاں گھنگھرو پیریں وچ کر چھنڑ چھنڑکار تے نچدے ہیں

اساں اشتر جیت کے نئیں نچدے اساں ہر دم ہار تے نچدے ہیں

رشید اشتر

نئیں چپ دے چرچے رہ ونجڑے

نئیں چپ دے چرچے رہ ونجڑے کہیں ڈینہ کوئی آن الیسی

کوئی لفظ لبیں تئیں آ ویسن چپ چاپ زبان الیسی

کڈئیں تھیسن فیصلے فاصلیں دے بھوئیں نال آسمان الیسی

کڈئیں اشتر چپ کوں چہ آوسی چٹ چڑ غستان الیسی

رشید اشتر

ترے ہتھ دے اشارے تے کھلوتاں

ترے ہتھ دے اشارے تے کھلوتاں 

اجے دوجے کنارے تے کھلوتاں

بنا کے ریت دے گھر پانیاں تے

دعاواں دے سہارے تے کھلوتاں

ایوب کموکا

گلاں تیکر زہر نہ جاندا

گلاں تیکر زہر نہ جاندا
جے میں پنڈوں شہر نہ جاندا
ساڈی نیت ٹھیک جے ہوندی
نسلاں تائیں وَیر نہ جاندا

اپنے آپ توں بچ بچا کے کدھرے کلیاں بہ کے

اپنے آپ توں بچ بچا کے

کِدھرے کَلیاں بہ کے

دِل تے اکھ نوں

میری ایہ گل آکھ دیو

جا نی لال انھیریے کیہ آکھاں تینوں

جدید پنجابی شاعری

 اسیں جاگو میٹی اُجڑے

جا نی لال انھیریے

کیہ آکھاں تینوں 

ساڈے کھیرو کر کے آہلنے

توں کاگ رجائے

تھاں تھاں ساڈے لہو تے

وارو واری ساڈے گل وچ پا کے ڈور تماشا

وارو واری ساڈے گل وچ پا کے ڈور تماشا

کردے پئے نیں کِنے چِر توں رَل کے چور تماشا

جِتھے ہووے باگاں دے وچ اُلواں دی سرداری

بندے رہندے کاواں ہتھوں تِتّر مور تماشا

باغیں وچوں باغ ہے اماں تیڈے ویڑھے

باغیں وچوں باغ ہے اماں تیڈے ویڑھے 

ست واری جماں توڑے جماں تیڈے ویڑھے

تیڈا تاں سرور ہاں اکھیاں دا نور ہاں

چوڈویں دا چن ہاں دھماں تیڈے ویڑھے

اظہر کلیانی

بکھ اپنڑی دے چلھے اگوں سینگی جنج ورتایا

بکھ اپنڑی دے چلھے اگوں سینگی جنج ورتایا

روٹی دی جاہ توے اتیں آپ کوں آپ انڑایا

رود کوہی دے پانڑی پچھوں ونج تے وستی ڈٹھی

کتھاں کیندا گھر ہوندا ہا کہیں نئیں یاد ڈیوایا

بے موسمی بارش ہنجوواں دی جیرهی تهمدی نئیں

بے موسمی بارش ہنجوواں دی جیرهی تهمدی نئیں کوئی راز تاں ہے

جم گئے ہن پانڑیں ٹوبهیں دے ہنج جمدی نئیں کوئی راز تاں ہے

توڑے ککھ دا کئوکڑوا کائی نی اکھ سمدی نئیں کوئی راز تاں ہے

ناشاد ہے رات تاں رات جهئیں پر دُهمدی نئیں کوئی راز تاں ہے

جمشید ناشاد

اوں آکھیے وقت ازمائش دا ہے

اوں آکھیے وقت ازمائش دا ہے، ازمائش دے پل تائیں روونڑا نئیں

تیڈے سر تے ست اسمان توڑے ترٹ پوون بھل تائیں روونڑا نئیں

کہیں مشکل مونجھ مصیبت دا نئیں روونڑحل تائیں روونڑا نئیں

ناشاد فراق دے پنجرے وچ ونجی عمراہ گل تائیں رونڑا نئیں

جمشید ناشاد 

تیڈے وس اچ واگاں ویلھے دیاں

تیڈے وس اچ واگاں ویلھے دیاں ساڈو واگ ولا اساں عید کروں 

ڈینہ لاہنڑ تے ہے سنگریج کراہیں مہتاب اچ آ اساں عید کروں

اساں آتے روز ازل دے ہیں ساڈی آس پجا اساں عید کروں

آ آصف روز دیں روزیں توں ساڈی جان چھڑا اساں عید کروں

سیف اللہ آصف

بکھ برہا دے راہ اتیں مٹھی جوار تھی کھڑی

بکھ برہا دے راہ اتیں مٹھی جوار تھی کھڑی

پنیر گھوٹ بنڑ کھڑا تے بوئی کنوار تھی کھڑی

کپی جوآر لو تھیا پتھیں پتھیں دی بار تھئی

ولا مہیر دا مینہ وٹھا ولا تویار تھی کھڑی

موسمیں دی جنج چڑھی سنہوار پایاں پوپیاں

بیر پا کے لڑکیاں سبھو سنگھار تھی کھڑی

سیف اللہ آصف

نہ ساہ مکدے نہ سِک مکدی

نہ ساہ مکدے نہ سِک مکدی پئے موتی رُلدن خاک اُتے

میکوں اپنے حال ملال نہیں جگ کھلدے حال ہلاک اتے

کیں حال دعا دے ہتھ چاواں کیویں مرہم لاواں چاک اتے

ہتھ دوہیں طارق رُجھ گئے ہن، ہک طاق اتے بیا ڈھاک اتے

احمد خان طارق

ہا مونجھ تاں ہے پر ہولیں رو

ہا مونجھ تاں ہے پر ہولیں رو، اے چاک سجاک تھی پوسن

بِن پٹیاں دے پھٹ پِٹ مرسن، بھر باک سجاک تھی پوسن

رنگ دار ہنجوں تیراک وڈیاں، تیراک سجاک تھی پوسن

اے طارق ڈکھ ہن گاہک میڈے، میڈے گاہک سجاک تھی پوسن

احمد خان طارق

آئی شام تاں وسدے پکھیں کوں گھر ڈیوے

آئی شام تاں وسدے پکھیں کوں گھر ڈیوے بالڑیں یاد آ گئے

یاد آ گئے جیڑھے یاد نہ ہن بے وقت سبھالڑیں یاد آ گئے

کئیں کئیں دیاں قسماں یاد کروں ٹھگ نال ٹھگالڑیں یاد آ گئے

ساڈی چنج توں اشتر چوگ ڈٹھی جڈاں سڑدے آلھڑیں یاد آ گئے

رشید اشتر

ہاسے اتناں اتناں جے جتناں خس خواب تھئے

ہاسے اتناں اتناں جے جتناں خس خواب تھئے اس کس کھادے

ساڈی ہینڑی باہاں مروڑ کرائیں ساڈا سب کجھ. ہر کہیں کھس کھادے

ساڈی چُنج توں چوگ وی نکل پئی اساں پھس موئے کیا ڈس کھادے

اساں اشتر بے وس کھادے گیوں ساکوں وس والیں لا وس کھادے

رشید اشتر

جیویں ڈے گئے چندر چکوری کوں

جیویں ڈے گئے چندر چکوری کوں چپ چاپ اسمان نشانی وچ

انویں تائیں وی دل وندلاونڑ لیوں ڈتا جمل جہان نشانی وچ

بے نین نشانیاں تیں بخشاں کئی خط قرآن نشانی وچ

میں توں اشتر آپ نشانی گھن میں ڈینداں جان نشانی وچ

رشید اشتر

اک رانجھا اک ہیر بنا کے روندے رہے

سجناں دى تصوير بنا كے روندے رہے

كاغذ دى جاگیر بنا كے روندے رہے

لے کے مٹى جھنگ تے تخت ہزارے دى 

اک رانجھا اک ہیر بنا کے روندے رہے

متاں عشق دا ڈنگ لگ جاوی

ونگاں بھن کے پیار نہ ویکھیا کر 

متاں تلی اچ ونگ لگ جا وی

بھیڑی ہوندی اے مرض محبتاں دی 

متاں عشق دا ڈنگ لگ جاوی 

کر مانڑ نہ دل دے باڈر دے 

متاں ہجر دی جنگ لگ جاوی

گھن ڈیکھ میں جھنگ دی ونگ آیاں

فرمائش تیڈی جوونگ دی ہائی 

گھن ڈیکھ میں جھنگ دی ونگ آیاں

نہ ناپ ڈتی نہ رنگ ڈسائی 

گھن سارے رَلدے رنگ آیاں

اے منیا جھنگ دے بندیاں دا رنگ وکھرا ہوندا رنگ توں

جھنگ ڈھیر مشہور اے بیلیاں توں پچھے ختم بلاپے جھنگ توں

اے منیا جھنگ دے بندیاں دا رنگ وکھرا ہوندائے رنگ توں

جیہڑے ڈنگ میرے گزرے جھنگ دے وچ قربان ونجاں ڈنگ ڈنگ توں

اے ظرف اے جھنگ دے بندیاں دا جِند وار چھوڑیندن سنگ توں

دل والا دین پڑھ ہک ڈو حسین پڑھ

دل والا دین پڑھ

ہک ڈو حسین پڑھ

دل وی کتاب ہے

دل دا مکین پڑھ

ساہ میڈے اوکھے ہِن

سورہ یٰسین پڑھ

گھڑی گھڑی مجال ہے کمال ہے

گھڑی گھڑی مجال ہے، کمال ہے

اے دلبری دا حال ہے، کمال ہے

حضور بے ڈِکھی تاں نئیں اے بھوئیں سروں

جتھاں جتھاں جمال ہے، کمال ہے

جیہڑا کہیں مجبور دے ہتھوں

بھاونویں اڈدا پنچھی ہووے
کہیں وستی دا گودا ہووے
کہیں درگاہ دا وارث ہووے
بھانویں ملک دا حاکم ہووے
جیہڑا کہیں مجبور دے ہتھوں

کہیں مجبور دے بالیں کولوں

رزق کھسیندے، کافر ہوندئے

اصغر گورمانی

عاجزی کریساں میں بندگی کریساں میں

عاجزی کریساں میں

بندگی کریساں میں

نفرتیں دی دنیا تے

دوستی کریساں میں

توں نکھڑیں مونجھ ولھیٹ گھدے

توں نکھڑیں مونجھ ولھیٹ گھدے سکرات کوں ڈس میں کیا آکھاں

جیڑھیاں شام فجر کھڑ روندیاں ہن برسات کوں ڈس میں کیا آکھاں

کڈیں تانگھ تڑپ کڈیں یاداں ہن صدمات کوں ڈس میں کیا آکھاں

جگ طارق طعنے ڈیندا ہے،۔ کائنات کوں ڈس میں کیا آکھاں

احمد خان  طارق

میڈا یار لمے دا میڈا پیار لمے دا

میڈا یار لمے دا
میڈا پیار لمے دا
میں ہاں کونج لمے دی
میکوں مونجھ لمے دی
میڈا ڈیس لمے دا
میڈا ویس لمے دا

دلڑی مونجھ توں ماندی ہئی

دِلڑی مونجھ توں ماندی ہئی

اُونکوں جلدی کھاندی ہئی

عشق ہا اَپنڑیاں چَساں وِچ

مُونجھ توں کئی کُرلاندی ہئی

میکوں آکھ نہ پنج دریائی

میں تسا

میڈی روہی تسی 

تسی روہی جائی

میکوں آکھ نہ پنج دریائی

ماں بولی دی مظلومی تے غیرت مند رنجیدہ

ماں بولی دی مظلومی تے 

غیرت مند رنجیدہ

کھیڈن ہاراں کر دتا اے

مسئلہ اے پیچیدہ

محمد الیاس

تارے گن گن رات گزاراں تیریاں وچ اڈیکاں

سوڑ ملن دی سون نہ دیندی

سدھراں مارن چیکاں

تارے گن گن رات گزاراں

تیریاں وچ اُڈیکاں

محمد الیاس

سفنے اندر آ کے ملدا جس دی یاد ستاوے

روون باجھ نہ چارا کوئی

موت وچھوڑا پاوے

سفنے اندر آ کے ملدا

جس دی یاد ستاوے

محمد الیاس

ڈھگے کولوں ووٹ جے لینا کھرلی بھرنی پیندی

سوچ سہاگن کر نتارا

گل مناسب کہندی

ڈھگے کولوں ووٹ جے لینا

کُھرلی بھرنی پیندی

محمد الیاس

دنیا داری نالوں وڈا ہور کوئی نہ دھوکھا

دنیا داری نالوں وڈا

ہور کوئی نہ دھوکھا

اس دھوکھے وچ آوے جہڑا

مال بناوے چوکھا

محمد الیاس

سولاں آنے سچ نہ لکھدے قلم کمائی دھندے

بندیاں بارے جد وی لکھدے

ڈنڈی مارن بندے

سولاں آنے سچ نہ لکھدے

قلم کمائی دھندے

محمد الیاس

تیڈی تانگھ تس دی ترنگ ہے تیڈی ونگ ہے

تیڈی تانگھ تس دی ترنگ ہے، تیڈی ونگ ہے

میڈا انگ انگ امنگ ہے، تیڈی ونگ ہے

کہیں سنگ سنگ توں ترُٹ ونجے کوئی لُٹ ونجے

میڈی میں تاں نئیں میڈی منگ ہے، تیڈی ونگ ہے

تیڈی بانہہ ملوک دے مانڑ میڈی سنجانڑ ہن

تیڈے سنگ جو میڈا سنگ ہے تیڈی ونگ ہے

جنگلیں نچدا مور

کوک 

ویلھے وانگوں وسوں بیلے

بیلیں وسدا چور

میلے وانگوں جاگن جنگل

جنگلیں نچدا مور

نال اساڈے نچ وے سانول

پِڑ تے مچ گئے مچ وے سانول

نال اساڈے نچ وے سانول

تن دی تار دا کیا بھرواسہ

تن تاں گارا گچ وے سانول

آ سانول ٹھلدی ٹھل ڈیکھوں

آ سانول ٹھلدی ٹھل ڈیکھوں

من مونجھے ماندے مل ڈیکھوں

آ سانول ٹھلدی ٹھل ڈیکھوں

آ سانول ٹھلدی ٹھل ڈیکھوں

دل دے اندر حرا وی ہوندی ہے

کینی ہوندی ولا وی ہوندی ہے

دل دی اپنڑی انا وی ہوندی ہے

ہن لباں تے وی پھل تیڈے ناں دے

ول پھلاں کوں دعا وی ہوندی ہے

کٹھے کجھ چندر تارے کرنڑے پوندن

کٹھے کجھ چندر تارے کرنڑے پوندن

ولا جاگے جگارے کرنڑے پوندن

جے کہیں دے نین پیارے لگ ونجن تاں

ول اپنڑیں نین پیارے کرنڑے پوندن

کون تھی سگدے سانویں تیڈے

کون تھی سگدے سانویں تیڈے

چندر چمدے پچھاویں تیڈے

ساڈی کنگھی وی شیشہ وی توں

اساڈے شیشے دی تصویر توں

ساڈی دھڑکن تے پہرا تیڈا

ساڈے پیریں دی زنجیر توں

گھب گھب مٹی اے چھا تیڈی کھٹی اے

گھب گھب مٹی اے

چھا تیڈی کھٹی اے

مکھنڑ تیڈا پیلا اے

سونے دا نہیلا اے

گھب گھب مٹی اے

ہک پہر پیار دا دان تھیا

ہک پہر پیار دا دان تھیا، اوں پہر دے قہر اچ رہ گئے ہیں

پُھل وانگوں پل وِچ مُسکیے ہیں ہنج وانگوں پل وِچ ویھ گئے ہیں

منٹھار مٹھل دیں نظریں دی، اج ستری سیجھ توں ڈیھ گئے ہیں

ناشاد سیالی سجھ وانگوں، اڈو ابھریے ہیں اڈو  لیھ گئے ہیں

جمشید ناشاد 

ناں یاد نئیں آندا ہن اوندا

ناں یاد نئیں آندا ہنڑ اوندا، اے یاد آندے کوئی ہوندا ہا

پھٹ پھٹ کوں پٹ پٹ چمدا ہا پھٹ پھٹ کوں چم چم دھوندا ہا

ساکوں مونجھا ڈیکھ نہ سہندا ہا ساڈی مونجھ ملال ءچ روندا ہا

ناشاد اسمان دا تارا ہا ساڈے نال زمین تے بھوندا ہا

جمشید ناشاد 

ہلے ہو ڈاندا گاء گڑھی وؤ گڑھی

گاء دا گاون

ہلے ہو ڈاندا گاء گڑھی وؤ گڑھی 

ہلے ہو ڈاندا گاء گڑھی وؤ گڑھی 

تیڈے گل وچ گانی تیڈے متھے تے متھلو

میڈے سِر اتے دُھپ تیڈی کنڈ تے چھڑی 

ہلے ہو ڈاندا گاء گڑھی وؤ گڑھی 

ہلے ہو ڈاندا گاء گڑھی وؤ گڑھی 

سیف اللہ آصف

تیڈی مونجھ مٹھی ماکھی وانگوں

تیڈی مونجھ مِٹھی ماکھی وانگوں ونڑ روح دے تاڑ تیں باہندی ہے 

جتھ دِید والیں دی دِید ونجے کہیں اینجھے جھاڑ تیں باہندی ہے 

کوئی رتڑی مِٹھڑی بیر جھیں ٹنگ نال نیواڑ تیں باہندی ہے 

کوئی سِک ہے آصف ازلیں دی ودی ساتھ سلہاڑ تیں باہندی ہے

سیف اللہ آصف

تیکوں کیویں پار پسند آ گئے

تیکوں کیویں پار پسند آ گئے اتهہ سنج تهئے بهانڑیں رو ڈیندن

تیڈا پتنڑ تیں جے کر پچهدے ہیں بهر باک موهانڑیں رو ڈیندن

اساں کملے تاں چلو کملے سہی کجھ لوک سیانڑیں رو ڈیندن

تیڈا گهر ءچ طارق ناں چؤں چاء ساڈے بال ایانڑیں رو ڈیندن

احمد خان طارق

سک نچ نچ رقص کریندی ہے

سِک نچ نچ رقص کریندی ہے جیڈاں آس دی پِینگھ ٹنگیج ونجے

ہے معجزہ اکھ تُوں ہنجھ نکلے وت پلکیں نال ٹنگیج ونجے

او جگ تیں جیوے کیا جیوے جیندی آس دا سِجھ مُندریج ونجے

تیڈے راہ توں دِید ہٹاونڑی نئیں بھاویں طارق اکھ زنگلیج ونجے

احمد خان طارق

اونویں پیار سلامت ہے تیڈا

اونویں پیار سلامت ہے تیڈا، اونویں سِک تیڈی انڑ چُک ہے پئی

انویں ریت قہر دی دُھپ ہے پئی، اوھو تھل ہے تھل دی اُک ہے پئی

اوہے نقش قدم اوہے سجدے ہن، اونویں اُوجھڑ ہے بھج دُرک ہے پئی

توڑے طارق! مر مُک، مِٹ، گئی ہاں، پر سینے وچ ٹُھک ٹُھک ہے پئی

احمد خان طارق

او در در سال نکھیڑی گئے

اوں آپ تاں سکھڑاں نہیں نکھڑیا او ہر شے نال نکھیڑی گئے

اوں گھر گھر کوں تقسیم کیتے، او در در سال نکھیڑی گئے

ہا کہیں بے حال دا کیا اونکوں او کئی بے حال نکھیڑی گئے

اوں کوں اشتر جلدی اتنی ہئی او چردا مال نکھیڑی گئے

رشید اشتر

تیڈی سک دے سیک سوا کیتے

تیڈی سِک دے سَیک سوا کیتے، کجھ مونجھ ملا ڈے حیلیں وچ

اساں حیلے کر کر ہُٹ پئے ہیں کوئی حیلہ لا ڈے حیلیں وچ

ساڈے ساہ ساہ کوں بھاہ لگ گئی ہے اے بھاہ وسما ڈے حیلیں وچ

ساکوں اشتر وہم مریندے ہِن، کوئی رحم رَلا ڈے حیلیں وچ

رشید اشتر

تاراں اتے پھل ٹکائے ویکھ لوے

تاراں اتے پھل ٹکاۓ، ویکھ لوے

اوہنوں آکھو اودھروں آۓ ویکھ  لوے

کہندا سی نہ میں لیکاں نوں مندا نی

ہن شیشے نوں جوڑ وکھاۓ، ویکھ لوے

کہندا سی ایہ عشق سمندر ہندا اے 

ساحل تے ہن وَین نہ پاۓ، ویکھ لوے

سنیو اوئے مذھباں والیو

سنیو اوئے مذھباں والیو

سنیو اوئے وطناں والیو

سنیو اوئے نسلاں والیو

اک آدم کِتے گواچیا

ہاڑا وے کدھرے بھالیو

اپنی کتاباں پھولیو

پنچھیاں نوں اڈان دیندا ہاں

پنچھیاں نوں اُڈان دیندا ہاں

لؤ میں اپنا بیان دیندا ہاں

تپدے لوکاں دے سِر کرو چھاواں

رُکھ ہاں، ایہی گیان دیندا ہاں

پچھے پچھے رزق دے آیا نند کشور

آیا نند کشور

پچھے پچھے رزق دے

آیا نند کشور

چل کے دور بہار توں

گڈی بیٹھ سیالدا

نال بتھیرے ہور

رام کلی وی نال سی

سگھڑ لُگائی اوس دی

کوئی ماں نہیں چاہندی لہو زمین تے ڈلہے

موت دے ارتھ

کوئی ماں نہیں چاہندی

لہو زمین تے ڈُلہے 

ہر ماں چاہندی اے دِھیاں پُتر

تے ودھدیاں پھلدیاں فصلاں

ہر ماں چاہندی اے

میری سولی بناؤ گے کہ رباب جناب

میری سولی بناؤ گے

کہ رباب؟ جناب

کہ میں ایوں ہی کھڑوتا رہاں ساری عمر

کردا رہاں پتیاں تے

موسماں دا حساب کتاب، جناب

کوئی جواب؟

میں سناں جے رات خاموش نوں

میں سناں جے رات خاموش نوں

میرے دل ءچ کوئی دعا کرے

ایہہ زمین ہووے سرانگلی

ایہہ درخت ہون ہرے بھرے

شیشے وچوں ہور کوئی جھاکدا ہے

شیشے وچوں ہور کوئی جھاکدا ہے

ہن گھراں نوں پرتنا مشکل بڑا ہے

کون پچھانے گا سانوں

متھے اُتے موت دستخط کر گئی ہے

چہرے اُتے یار پیڑاں چھڈ گئے نیں

شیشے وچوں ہور کوئی جھاکدا ہے

اکھاں وچ کوئی لِشک ہے

کسے ڈھٹھے گھر دی چھت چوں آؤندی ہوئی لو جیہی