نہ کر ایناں تنگ اسانوں

 جدید پنجابی شاعری

نہ کر ایناں تنگ اسانوں

آون لگ پے سنگ اسانوں

چاواں دے وچ دِسیا ای نہیں

مہنگی پے گئی ونگ اسانوں

طاہرہ سرا

صدف سینے دا دل بغیر کیہ اے

 جدید پنجابی شاعری

صدف سینے دا دل بغیر کیہ اے

سو سو وار گو ابرِ نیسان برسے

قطرہ آب تد گوہر نایاب بنڑدا

جدوں غیب دا غیبی باران برسے

نم کشتِ وجود نوں تدوں ملدا

جدوں سینے تے آن فیضان برسے

ساقیا حسن شراب دے دے

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

ساقیا حُسنِ شراب دے دے

مگنا تیری صراحی تے جام دی خیر

تیرا رات دن شمس و قمر چمکے

تیری صبح سلامت تے شام دی خیر

تیری گلی دے کُتیاں دی خیر چاہناں

تیرے شہر دے ہر خاص و عام دی خیر

بندش بند در بند دام بند اے

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

بندش بند در بند دام بندئے

دل بند یا زلف ژولان بند اے

کیتا عشق نے بند یا عشق نوں میں

اہل نظر یا حسن جانان بند اے

ہجر بند قرار وچ وصل تڑفے

صاحب خانہ اے کیتا مہمان بند اے

ایس قلم وچ حرکت انصاف دی نہیں

 جدید پنجابی شاعری

ایس قلم وِچ حرکت انصاف دی نہیں

آپے ظُلم کر آپے فریاد کر لے

زر خرید قانون دی کی ہمّت

جِتنا مرضی آ اُتنا فساد کر لے

مار حق یتیم، مِسکین دا توں

بے تقصیر سنگ بُغض و عناد کر لے

گھٹ گھٹ جپھیاں پاندا گلاں

 جدید پنجابی شاعری

جپّھہ

گُھٹ گُھٹ جپھیاں پاندا گلّاں

گُت سنگ کرے پراندا گلّاں

رمزاں وِچ الیاس کریندا

توں نہ سمجھیں داندا گلّاں

محمد الیاس

علم دین میرا کاکا اے

 بلوچی شاعری

علم دین پُل گدیں ورنا بیت

بندییت ہرششیں ہتیاراں

ڈھال و توپت ءُ کاٹاراں

پنجابی ترجمہ

علم دین میرا کاکا اے

میرا کاکا وڈا ہووے گا

شالا ایہ جہیا کالا دینہہ نہ چڑھے

جدید پنجابی شاعری

16 دسمبر

شالا ایہ جہیا کالا دینہہ نہ چڑھے 

میری دھرتی تے

میں سَرگی ویلے ہر ہر ساہ دا

سَئے واری صدقہ دتا اے

صغرا صدف

صغریٰ صدف

ٹھگ ٹگھاں دے ویر نے عابد

 جدید پنجابی شاعری

ٹھگ ٹگھاں دے وِیر نے عابد 

تے مجاں مجاں دِیاں پیہنڑاں

ٹھگاں نُوں رپٹ لکھا کے

تے کی ٹھگاں توں لینڑاں

آصف ریحان عابد

بے عقلاں تے چھاپے پئے تے جھلے کدھر جاون گے

 جدید پنجابی شاعری

بے عقلاں تے چھاپے پئے تے جھلّے کِدھر جاون گے

پیار محبت والے چھاپاں چھلّے کدھر جاون گے

جس دن سچ نتّر کے ساویں آن کھلوتا بندیاں دے

لے کے جُھوٹھی واہ واہ بَلّے بَلّے کدھر جاون گے

آصف علی علوی

ایتهے چیز مہنگی تے ایمان سستا

 جدید پنجابی شاعری

دُنیا ہے بازار سوداگری دا

ایتهے چیز مہنگی تے ایمان سستا

کوئی دِین دا پاوندا مُل دُنیا

کوئی ویچدا پیا قرآن سستا

جے کر جوہری کوئی قدر شناس ہوندا

وِکدا کدی نہ ماهِ کنعان سستا

کڑویلوں میکوں میڈے بچڑے آکھے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

کڑویلوں

میکوں میڈے بچڑے آکھے

ابو جی انگور گھنا ڈے

میکوں میڈے سنگتی ڈسے

اے تاں ڈاڈھے مٹھے ہوندن

اینویں گول مٹول جھیں ہوندن

رس دے بھرے

دکھ دا تنیا جال جہیا اے

 جدید پنجابی شاعری

دُکھ دا تٙنیا جال جہیا اے

پٙل وی جیویں سال جہیا اے 

چار چوفیرے ہٙڑھ دا پانی

اندر جِنج بُھچال جہیا اے

لاشاں نے ہے بُو کھلاری 

منظر اِک وبال جہیا اے

میرے ہتھ اچ گنڈھاں لکھدی رہندی اے

 جدید پنجابی شاعری

میری محنت

میرے ہتھ اچ گنڈھاں لکھدی رہندی اے 

کجھ گنڈھاں نے میریاں اُنگلاں پھڑ لئیاں نیں 

اک گنڈھ میرا جیون اے 

تے دُوجی میری موت 

تِیجی گنڈھ اوہ خواب نیں جیہڑے 

دُور نیں میتھوں دور 

سورج ساڈے دکھ ونڈاوے بدل دین دلاسے

 جدید پنجابی شاعری

سُورج ساڈے دُکھ ونڈاوے بدّل دین دلاسے  

چن تے تارے مشری ونڈن واواں کھنڈ پتاسے

اِک دُوجے دے دن تے راتاں توڑن نہ بھرواسے 

خُشیاں رج دھمالاں پاون ویکھاں جہڑے پاسے 

رب کرے ہر سال اساڈے دیس چ کھیڈن ہاسے

نہ کِسے نوں دُھپاں ڈنگن نہ کِسے نوں پالے 

لوڑ تاں ہک سنگت دی ہائی

 جدید پنجابی شاعری

لوڑ تاں ہک سنگت دی ہائی

پئے ہور کئی ہین سنگی رلّن

ایمان، یقین تے مہر دے سارے

بُوٹے لگ گئے مُڈھوں ہلّن

رشتیاں دیاں رشکاویاں گنڈھاں

کھول کے اج ہُن پیڈیاں بنھن

آسے پاسے ونڈی جا

 جدید پنجابی شاعری

آسے پاسے ونڈی جا

بُلھیں ہاسے ونڈی جا

بے بھرواسے لوکاں نُوں

تُوں بھرواسے ونڈی جا

اسلم عارفی

کر کے قول نبھانڑاں چنگا

 جدید پنجابی شاعری

کر کے قول نبھانڑاں چنگا

رُسیاں نوں منانڑاں چنگا

غلطیاں تو معافی منگ لے

چھیتی واپس آنڑاں چنگا

ایویں گپاں مارن نالوں

پڑھنا اور پڑھانڑاں چنگا

دھند تندور تے دھواں رل کے ونڈدے پھردے زہراں

 جدید پنجابی شاعری

سموگ

دُھند، تندور تے دُھواں رل کے 

ونڈدے پھِردے زہراں نیں

گُھپ ہنیریاں شاماں جاپن

دُھند وِچ

پیشی ڈیگر پہراں نیں

پنچھی، پتے، کومل کلیاں

چم تے یاریں دا گل نکھڑدے ہیں

 پنجابی سرائیکی شاعری

چم تے یاریں دا گل نکھڑدے ہیں

کجھ سچیندے ہیں ول نکھڑدے ہیں

اے نکھیڑا عجیب مسئلہ ہے

کرتے مسئلے دا حل نکھڑدے ہیں

اج اساکوں اداس تھینونڑ ڈے

چلو آہدیں تاں کل نکھڑ دے ہیں

پکی پٹڑی تے ریل چلدی ہے

 پنجابی سرائیکی شاعری

پکی پٹڑی تے ریل چلدی ہے 

کچے دل دی زمین ہلدی ہے

بُکھ پلیندن غریب ساہ ڈے تے

ٻال کھا تے اے ڈین پلدی ہے

اساں ڈوہیں دے ہتھیں چھالے ہن

ساڈی قسمت وی ڈیکھ رلدی ہے

شہر پشور اے تیرا لالے تو ویں اس دی آن

 جدید پنجابی ہندکو شاعری

پشور دے ہندکوواناں دی شان

شہر پشور اے تیرا لالے تو ویں اس دی آن 

تیرے محلے علاقے تیرے تیرے ون میدان

کسب گراں وچ تو ویں اعلیٰ آپڑی آپ مثال

محنتاں ولوں  تو ایں گُجا تیری اُچی شان

شہر دا مالی موچی نائی تُوں لُہار قصائی 

توں ننوائی کلال پساری توں ویں گاڈی وان

اسیں گھبرو پت پنجابی آں

 جدید پنجابی شاعری

لسّی دے گڑوے بُھل گئے

اسیں گھبرُو پُت پنجابی آں، انگریزاں وانگوں رہنے آں

رُکھاں دی ٹھنڈی چھاں چھڈ کے اے سی دی ٹھنڈک لینے آں

ہُن برگر، پیزے کھاندے آں تے کوکا کولا پیندے آں

ساڈے ما پے بھاویں پینڈو سَن اسیں شہری بن کے رہندے آں

لسّی دے گڑوے بُھل گئے بوری دیاں دھاراں بُھل گئیاں

نہ گُتاّں چُوڑے یاد رہے،۔ پینڈو مُٹیاراں بُھل گئیاں

جیوں چکی وچ دانے پے گئے

 جدید پنجابی شاعری

جھلّی

جیوں چکی وچ دانے پے گئے

مر کے قول نبھانے پے گئے

کیہ ہویا جے سوہنے خاطر

وٹے روڑے کھانے پے گئے

پُھلاں نالوں وَدھ نیں جہڑے

کنڈے جھولی پانے پے گئے

پهل لہہ جاون نظراں میریاں توں

 جدید پنجابی ہندکو شاعری

پهل لہہ جاون نظراں میریاں توں

جد رخِ جانان نوں ویکھ لیناں

دل دی کلی کهڑ جاندی اے جس ویلے

اوہدے لبِ خندان نوں ویکھ لیناں

جم، اپنے جام نوں رکھ آگے

بے شک ایس جہان نوں ویکهدا سی

جد دا ویڑا وکھ ہویا اے

 جدید پنجابی شاعری

جد دا ویڑا وکھ ہویا اے

پیپل دی ہُن چھاں نہی لبھدی 

پُتّر نوں ہُن ماں نہیں لبھدی

جدّ دا ویڑا وکّھ ہویا اے

دُوروں ویکھ کے ہتھ ہِلانے آں

تے نالے انج جیویں بیگانے آں

خاناں ہن تے اکھاں کھول پکھ نیں دتے بچے رول

 جدید پنجابی شاعری

پُکھ نیں دِتے بچے رول

خاناں! ہُن تے اکھاں کھول

ساڈے گھر وِچ آٹا کوئی نئیں

تیرے گھر وِچ گھاٹا کوئی نئیں

ساڈے ویہڑے دے وِچ آ کے

پُکھ وجوندی فردی ڈھول

اساں بسم اللہ نوں پڑھ کے اج کیتی شروع کتاب

 جدید پنجابی شاعری

اسّاں بِسم اللہ نُوں پڑھ کے، اج کِیتی شروع کتاب

وِچ موراں دے پر رکھے، اسّاں لائے عطر گُلاب

وچ آکھاں غوطہ ماریا، تے پکڑی زُلف دی لَج

اسّاں موتی کڈھیا میم دا، اسّاں کِیتا کم شتاب

اساں ورقے تُھلے خیال دے، تے کاف وِچ ویکھیا نُون

اسّاں مستی لئ الست دی، اسّاں پیتی رج شراب

ساڈے باغ نوں آپ بہار لٹیا

 جدید پنجابی ہندکو شاعری

پہلے وانگ پتنگ دے ڈور دے کے

فیر کٹ کے پتنگ دی تار لُٹیا

دے کے مُفت دِلاسڑے یاریاں دے

اِکّو وار تے کئی لکھاں وار لُٹیا

ایسا کرن دی نئیں سی اُمید جس تے

اُسے آپ بن کے پہرے دار لُٹیا

آس دی بتی بالی رکھ

 جدید پنجابی شاعری

آس دی بتی بالی رکھ

اپنی سوچ مثالی رکھ

رُکھ دھرتی دا گہنا نیں

سوچاں وچ ہریالی رکھ

مٹھے بول دا مینہ ورسا

ہر پاسے خُشحالی رکھ

دریا تیرے نوں پار کراں میں

 جدید پنجابی شاعری

دریا تیرے نوں پار کراں میں

اک وار نہی، سو وار کراں میں

جِنّاں سسی پیار سی کردی

اُنّاں تینوں پیار کراں میں

تیرے مُکھ نوں ویکھ کے سجناں

اکھّاں ادیاں چار کراں میں

میکوں لگدے میں مر ویساں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

میکوں لگدے میں مر ویساں

میکوں لگدے میں مر ویساں 

کوئی نوحہ کوئی ڈوہڑا 

چلاویں تاں ڈکھاواں میں 

اداسی ہی اداسی ہے 

خوشی دی کوئی خبر کینی

پہلا وچھوڑا پکار میڈے نام دی

 پنجابی سرائیکی شاعری

پہلا وچھوڑا

مونجھ شہر بانو ہئی

درد جانِ عالم ہا

دل دے لال قلعے وچ

ہجرتیں دا موسم ہا

دھڑکنیں دے اوجھڑ ہن

غول ہن بلائیں دے

باندری وچاری کہندی دس وے مداریا

 جدید پنجابی شاعری

فِٹے منہ مداریا

باندری وچاری کہندی 

دس وے مداریا

وڈیا کھڈاریا

کدوں تک رہنا تیری

بُھکھ دا عذاب اے

کدوں تک پورا ہونا

سچ مچ سچ دی ریت ای کوئی نہیں

 جدید پنجابی شاعری

سچ مُچ سچ دی ریت ای کوئی نہیں

ایتھے پُچھ پرتیت ای کوئی نہیں

قسمے مینوں دل توں ودھ کے

دِسدی ہور مسیت ای کوئی نہیں

اوہدے ناں دے باہجھوں رہندا

گل دے وِچ تویت ای کوئی نہیں

کنکریٹ دی اچی پکی چاردیواری اتے

 جدید پنجابی شاعری

ٹاہراں

کنکرِیٹ دی اُچی پکی 

چاردیواری اُتے 

لگے ہوئے

برچِھیاں ورگے کھڑے کھلوتے 

سریے تے کنڈیالی 

تار دے تھانی  

مے کدے دی خوراک تھی گئے ہیں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

مے کدے دی خوراک تھی گئے ہیں

خون سڑ گئے چپاک تھی گئے ہیں

اپنڑے اندر دے سیک پکریے ہِن

اپنڑے سینے تیں چاک تھی گئے ہیں

در ولا باہندے ہیں نماشاں نال

لٹیے ور دی پشاک تھی گئے ہیں

دل منے یا نہ منے منانا پیندا اے

 جدید اردو شاعری

دل منے یا نہ منے منانا پیندا اے

یار جِتّھے وِی بُلاوے جانا پیندا اے

میریاں سانواں اونوں ویکھ کے چلدیاں نے

روز اے جھوٹ اُس نوں سُنانا پیندا اے

پہلے خود نوں نیندر تک  لے جاندا ہاں

فیر اس دے خواباں نوں بلانا پیندا اے

وے بے ایماناں بھل تے نہیں گئیاں یاداں میریاں

 پنجابی گیت

وے بے ایماناں بُھل تے نہیں گئیاں یاداں میریاں

وے تو آپ وی نہیں آیا نواں خط وی نہیں پایا

راتاں چاننیاں لگن ہنیریاں

وے بے ایماناں۔۔۔۔

رب دی سوں میتھوں جھلی جاندی تیری دوری نہیں

ایڈی وی تے پیار نالوں نوکری ضروری نہیں

سوہنیاں میرا دل نئیوں لگدا

 پنجابی گیت

رم جھم رم جھم پیندیاں کنیاں

سجناں میری جان تے بنیاں

مُڑ مُڑ بدل گجھدا

آ جا میرا دل نئیوں نئیں لگدا

سوہنیاں میرا دل نئیوں لگدا

تیرے باجوں دل دیاں گلیاں سںنیا نے

میری رنگلی چرخی اج تند تریڑے

پنجابی گیت

میری رنگلی چرخی اج تند تریڑے

کتے مار رانجھیا توں رنگ پور گیڑے

میری رنگلی چرخی وچ جڑیاں میخاں

نت کوٹھے چڑھ کے تیرا راہ میں ویکھاں

تیری یاد ستاؤندی مینوں شام سویرے

کتے مار رانجھیا توں رنگ پور گیڑے

ڈاچی والیا موڑ مہار وے

 پنجابی لوک گیت

ڈاچی والیا موڑ مہار وے

سوہنی والیا لے چل نال وے

تیری ڈاچی دے گل وچ ٹلیاں

وے میں پیر مناون چلیاں

تیری ڈاچی دی سوہنی چال وے

ڈاچی والیا لے چل نال وے

پپل دیا پتیا وے کیہی کھڑ کھڑ لائی آ

پنجابی گیت

پِپل دِیا پتیا وے کیہی کھڑ کھڑ لائی آ

پت جھڑے پرانے رُت نویاں دی آئی آ

پپل دیا پتیا وے کیہی چھوڈی لالی آ

اہل جوانی ڈھولا اسیں پیکے گالی آ

پپل دیا پتیا وے کیہی چھاں کیتی آ

عمر بسنتی چنا ساڈی ایویں بیتی آ

ماواں تے دھیاں رل بیٹھیاں نی مائے

 گیت

ماواں تے دھیاں رل بیٹھیاں نی مائے

کوئی کردیاں کلوڑیاں

کتکاں لمیاں دھیاں کیوں جمیاں نی مائے

ماواں تے دھیاں دی دوستی نی مائے

کوئی ٹُٹدی اے قہراں دے نال

کتکاں نِسراں دھیاں کیوں وِسریاں نی مائے

کوئی رشتہ بنانڑ توں پہلاں سوچ لویں

 جدید پنجابی شاعری

کوئی رشتہ بنانڑ توں پہلاں سوچ لویں 

ساڈے نال نبھانڑ توں پہلاں سوچ لویں

دل دا کُنڈا بڑا ای اوکھا کھولیا سی

دل دے وچوں جانڑ توں پہلاں سوچ لویں

بُھکھے سوں نہ جان گوانڈھی دے بچے

کُکڑ بُھن کے کھانڑ توں پہلاں سوچ لویں

گٹھ مربع مونہہ دا خرچہ

 جدید پنجابی شاعری

بُوتھی پالر

گِٹھ مربع مُونہہ دا خرچہ

گھٹ جاوے جے نونہہ دا خرچہ

میک اپ باہج جے کرن گزارا

بندہ کوئی نہ رہووے کوارہ

بچے رج کے روٹی کھاون

جے نہ بوتھی پالر جاون

غربت وطن دے قید خانے

 کلاسیکی پنجابی شاعری

غربتِ وطن دے قید خانے

مینوں صبر دسیا اعتدال دسیا

خود پرستی زر مستی دے بھرے میلے

اُنس آدم دا ماتمی حال دسیا

دسیا اِک تکبر عرفان اندھا

نالے خانہ خلوص کنگال دسیا

ساڈے پیار دی کھیڈ مکا چھڈی

 جدید پنجابی شاعری

ساڈے پیار دی کھیڈ مُکا چھڈی

جند دُکھاں دے وس پا چھڈی

اساں رو رو اپنی دسدے رئے

اوہناں ہاسایاں وچ اُڈا چھڈی

سانوں ویکھ کے اوناں منہ موڑ لیا

جنہاں پچھے عمر ونجا چھڈی

انجے گل اپٹھی اساں نال کلیجے لائی

 جدید پنجابی شاعری

اُنجے گل اپُٹھی اساں نال کلیجے لائی 

آپے آپنی جِندڑی رولی، متھے جگ دے لائی 

بدلاں چوں اسمان دا پِنڈا، سانوں ننگا دِسیا 

چولے نالوں ٹاکی پاڑ کے اساں اُتّے لائی 

کُھلی ڈُلھی ہو کے رہندی، ڈھولے ماہیے گیندی

چار دِناں دی زندگی اسّاں کمّاں تھلے لائی

چھوڑی شوڑ پردیسیں نے ہیر پھیر چنا

 جدید پنجابی پوٹھواری پہاڑی شاعری

چھوڑی شوڑ پردیسیں نے ہیر پھیر چنا

اوے وطنے نی طرفہ منہ پھیر چنا

پھاواڑیا نا ساگ کھائی طہ گزارا کرسا

ہلسا والا ہن لائی شوڑ دیُو پھیر چنا

وطنے نی طرفہ منہ پھیر چنا

تُو زی مہاڑا دیو پھیر چنا

زخم گھن گھن ٹھگالیے گئے ہیں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

زخم گِھن گِھن ٹِھگالیے گئے ہیں

بال وانگوں وِندالیے گئے ہیں

گول گِھن لاتھے ہوسوں کِتھائیں

تیڈے رستے تیں گالیے گئے ہیں

ہیں جو چِکھڑے طبعیت دے تِکھڑے

کچی نِندروں اُٹھالیے گئے ہیں

ہوا ایں زور دی ہئی دید والیں دید نئیں کیتی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ہوا ایں زور دی ہئی دید والیں دید نئیں کیتی

اساں روزے غزل دے رکھ کرائیں عید نئیں کیتی

فقط ایں جرم وچ لفظیں دے تاجر بغض رکھدے ہِن

ادب دے افلاطونیں دی کوئی تقلید نئیں کیتی

اساں ہک عہد کیتا ہا اساں ہک عید کیتی ہئی

ولا کوئی عہد نئیں کیتا ولا کوئی عید نئیں کیتی

نہ میں دھی آں نہ میں پتر

 جدید پنجابی شاعری

بُجھارت

نہ میں دِھی آں نہ میں پُتر

دُکھ اے میرا دھرتیوں اُپر

نہ ایہ دُکھ سمجھانا آوے

نہ کوئی درد سمجھنا چاہوے

ٹردی ازلوں ریت جو آوے

کہڑا ایہنوں مار مُکاوے؟

ساڈے بلھیں وجے جندرے

 جدید پنجابی شاعری

ہاڑا

ساڈے بلھیں وجے جندرے

اسیں سچ نہ سکیے بول

بے دوشا بندی وان ہے

تے جھوٹھے کرن کلول

اج بولے کن انصاف دے

دن رات وجاٸیے ڈھول

ب بزم ہے ہک دے دیوانیاں دی

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

ہندکو دی ووہٹی دا سائیں

ب۔ بزم ہے ہک دے دیوانیاں دی

عیش ماتم ہے اُناں پردھانیاں دی

رکھدے سارے تاثیر پروانیاں دی

تو مت سمجھ بے ہوش بیکار وجدی

خبردار بے ساز نہ ساز ہووے

ایویں پھردے پھراندے ونج کھڑے ہیں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ایویں پِھردے پِھراندے ونج کھڑے ہیں

اوندی وستی دو گاندے ونج کھڑے ہیں

جتھاں کائنات کومے وچ پئی ہے

جھتاں آسمان ڈھاندے ونج کھڑے ہیں

تیڈی محفل دی رونق ڈیکھنی ہائی

توڑے بھاندے نہ بھاندے ونج ہیں

کوئی تاں بے وفا دے برابر گزر ونجے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

کوئی تاں بے وفا دے برابر گزر ونجے

ڈکھ دے ڈوپہر یاد دا محشر گزر ونجے

کولا تھیوسے ساڈی تاں سنگت ہے بھاہ دے نال

جے کوں ہے جان پیاری او بچ کر گزر ونجے

کوئی پناہ نہ گول توں شیشے دے شہر وچ

سر توں چلو اے چھیکڑی پتھر گزر ونجے

بڑے معصوم نے ساجن شرارت کر وی جاندے نے

 جدید پنجابی شاعری

بڑے معصوم نے ساجن شرارت کر وی جاندے نے

تریندے رات نوں ندیاں، دنے کجھ ڈر وی جاندے نے

دلا! کیوں حوصلہ ڈھاہیا،۔ عشق دی کھیڈ کھیڈی جا

کھڈاری جِت وی جاندے نے، کھڈاری ہر وی جاندے نے

حوصلہ سوہنی دا ویکھو، چنہاں وِچ ڈُبدیاں بولی

کچے دا دوش ہے کاہدا، کچے تاں کھر ہی جاندے نے

سوہنیاں نوں ڈوبدے نہ عشقے نوں تاردے

 جدید پنجابی شاعری

سوہنیاں نوں ڈوبدے نہ عشقے نوں تاردے

پکے پیڈے گھڑے ساڈے آر دے نہ پار دے

ہیر آئی کھیڑیاں دے حصے وچ چھیکڑو

رانجھے رہے چھڑے مُڑے مجھیاں نوں چاردے

وت خوشبو ونجے ادھو نہ ولوہندری

پُھل پئے کنڈیاں تے چُنیاں کھلاردے

پنڈے اتے نِیل پے گئے

 جدید پنجابی شاعری بولی 

کِسے تکیا اے اینج نِیجھ لا کے

کہ پِنڈے اُتے نِیل پے گئے

صغرا صدف

صغریٰ صدف

دل دیاں کیویں دساں

 جدید پنجابی شاعری

سچ لِکھاں تے وڈھیاں جاون

میرے ہتھ دیاں نساں

چُپ رہواں تے ڈنگن سوچاں

دل دیاں کیویں دسّاں

غلام شبیر عاصم

الف تو اگے کجھ نئیں لکھیا

 جدید پنجابی شاعری

الف 

 

میری ماں نے 

ہَٹی اُتوں 

دو آنے دی تختی لے کے 

میرے ہتھ پھڑا دِتی سی 

میں فِر اوس تے 

چِٹّے رنگ دا پوچا مَل کے 

عاشقا عشق دا نام نہ لے

 جدید پنجابی پوٹھواری پہاڑی شاعری

عاشقا! عشق دا نام نہ لے

بڑیاں سختیاں نی اِسنی رِیت اندر

وانگ عابد شرابی مدہوش ہو کے

پینی پیندی شراب مسِیت اندر

کدی بُتاں نوں جوڑنے ہتھ پیندے

کدی رِچھ بنڑ نچناں پیندا جیت اندر

نہیری راتی نے قہریں وچ آڑے میں پخائی رکھساں

 جدید پنجابی پوٹھواری پہاڑی شاعری

نہیری راتی نے قہریں وچ آڑے میں پخائی رکھساں

لوئی والی نکوٹی جئی بتی میں بالی رکھساں

اے نفرتیں نے ٹھیر ساڑے والا دئیو کدے تہ لبسی

مسکل زی فیر وی مخبتیں والی دلی بالی رکھساں

ہک لوئی والا تارا ہسی گیئا روسہی منہ موڑی گیئا

جیڑے بچی گے انہں کی میں ہن چمکائی رکھساں

تیرے نام تو روز کبوتراں نوں

 جدید پنجابی شاعری/برہا دا گیت

جند

تیرے نام تو روز کبوتراں نوں

پاواں بھور کے ان دیاں بُرکیاں میں

خبراں دسے جے تیریاں ڈاک والا

دیواں کناں چوں لاہ کے مُرکیاں میں

تیرے جان مگروں گُتاں گُندھیاں نہ

نہ ہی ورتیاں بِندیاں سُرخیاں میں

گیت؛ نی عاشقاں نوں رج لینڑ دے

 جدید پنجابی شاعری/گیت

نی عاشقاں نوں رج لینڑ دے

نی اجے جاویں نہ کھوہے تو پانی بھر کے

تیرے ویکھنڑ نوں آئے پینڈا کر کے

نی عاشقاں نوں رج لینڑ دے 

نی عاشقاں نوں رج لینڑ دے

سجری جوانی تیری پُھلاں وانگوں مہکدی

رسیمے کوں جے گل دا پھا جاندا ہے

 پنجابی سرائیکی شاعری

رسیمے کوں جے گل دا پھا جاندا ہے

مناونڑ دا او راستہ جاندا ہے

سبھے وعدے کر کے بھُلا ڄاندا ہے

محبت دے بارے او کیا جاندا ہے؟

میں ہر آندے ویندے دے ہتھ پیر چُمساں

جیرہا وی تیڈے گھر دا راہ جاندا ہے

میڈا چھوٹا جھیہاں کم کر ڈے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

میڈا چھوٹا جھیہاں کم کر ڈے

میڈیاں ڈوہیں آکھیں دم کر ڈے 

تیڈو ول ول لُجھدے دل میڈا

ایندا ایہو شوق ختم کر ڈے

مختیار لغاری 

بس آندن مضطر ووٹ کیتے نہیں آیا کوئی امداد کیتے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

سیلاب زدگان

سیلاب دے ماریئے لوگیں کوں ڈسو کیڑھے حاکم یاد کیتے

گیاں لاشاں رل ہن پانی وچ سیلاب تاں ایں برباد کیتے

جیڑھے ہن سردار ایں وسبے دے انہیں اپنا گھر آباد کیتے

بس آندن مضطر ووٹ کیتے نہیں آیا کوئی امداد کیتے

نواب مضطر گورمانی

کوئی اے جھئی یار سویر ہووے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

کوئی اے جھئی یار سویر ہووے

اکھ بھالاں ختم اندھیر ہووے

نئیں خالی ہوندا روڑیاں توں

چن جیڑہے گھر وچ ٻیر ہووے

جئیں ویلے ڈھولا سڈ مارے

اے ہو نئیں سکدا دیر ہووے

سر تے ساہویں دے بار نئیں رہ گئے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

کیوں جو پہلے ڈینہوار نئیں رہ گئے

میڈے سنگتی ہزار نئیں رہ گئے

اجٖ جے شیشہ ڈِٹھے تاں روون آئے

اساں پہلے دی کار نئیں رہ گئے

ساکوں غربت دی ڈَین چمبڑی ہے

ساڈے اج کل معیار نئیں رہ گئے

نکھڑیے جڈاں دا یار ول ہتھ آ گئے ہن ڈھاک تک

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

نکھڑیے جڈاں دا یار ول ہتھ آ گئے ہن ڈھاک تک

سینگی نہ پچھ آنونڑ ونجڑ اوکھا تھیا در تاک تک

میں سر دے چٹے وال کر چھوڑین اے جیندی بھال وچ

اوں دلربا سنگدل کڈاہیں بھیجا نیں خط کوئی ڈاک تک

پیراں توں گھن کے سر توڑیں زخمیں توں چوروچور ہاں

کوئی جاہ نہیں خالی بچی ہک چاک توں بے چاک تک

دن رین دل مخمور وے

 جدید پنجابی شاعری

دن رین دل مخمور وے

ہر آن ذوق سرور وے

واہ فقر دے دستور وے

واہ بے خودی دا پُور وے

تھیا محو عقل شعور وے

گیا فرق غیب حضور وے

ساری رات ملوکھ ہتھيں دے نال ناں سانول سی بوچھنڑ

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ساری رات ملوکھ ہتھيں دے نال ناں سانول سی بوچھنڑ

مل دے بوچھنڑ پھلدے کائينی بوچھنڑ نال ناں تھی بوچھنڑ

ہاں ڈل ويندے پچھ ناں ميں توں حال دامان دے لوکاں دے

دھی دا بوچھنڑ مآ کھڑ پاوے مآ دا پاوے دھی بوچھنڑ

چھدری چھاں ہۓ خالی ہاں ہۓ لب تيں تيڈا ناں ہے چن

کائی کائی واری سيونڑے پوندن کلھے سر وی بوچھنڑ

اساڈے ہتھیں قلم تا کوئینی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

اساڈے ہتھیں قلم تا کوئینی 

نصیب لکھناں سکھاؤں نسل کوں

اساڈے ہتھیں بہاری ہئی پئی

اساں نصیبیں تے پھیری رہ گئے

صباحت عروج 

تس طلب دی ادھور مسلہ ہے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

تس طلب دی، ادھور مسلہ ہے

نفرتیں دا ظہور مسلہ ہے

جسم ہووے، ضمیر نہ ہووے

گرچہ سوچوں، ضرور مسلہ ہے

دنیا داری عذاب ڈسدی ہے

مُلاں، ذاکر، فتور مسلہ ہے

گزارا تھی سگدئے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

تئیں باجھ گزارا تھی سگدئے

میڈا ہجر سہارا تھی سگدئے

جیندا ناں سن ٹھردوں اوں باجھوں

کوئی جان توں پیارا تھی سگدئے

وت اہدئے آساں عید اتے

وت کوڑا لارا تھی سگدئے

میڈو خط لکھسیں میڈو دھاں لکھسیں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

میڈو خط لکھسیں میڈو دھاں لکھسیں

میڈا بانھ تے چُم چُم ناں لکھسیں

ودا نیر وہیسیں رستے تے

پُھل روز وچھیسیں رستے تے

میڈو ول آ سر دی چھاں لکھسیں

دل درد کریسی ڈیکھیں توں

سک مار گھتیسی ڈیکھیں توں

ہک دردوں دل آباد رہے

 جدید پنجابی شاعری

ہک دردوں دل آباد رہے

بیا کُل شے توں آزاد رہے

ایں عاجز جِندڑی ساڈڑی تے

نِت سوہنیاں دا بے داد رہے

ایہیں سوہنے دے ناز نواز کنوں

رگ رگ وچ لکھ فریاد رہے

کیوں شوگر ملاں نئیں چلدیاں ڈسوِ

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

شوگر مافیا

کیوں شوگر ملاں نئیں چلدیاں ڈسو ایں نقصان دا کئیں سوچے؟

اتھاں کنڑک دا وقت جو ویندا پئے ول اوں بحران دا کئیں سوچے؟

جئیں رات کوں نانگ لتاڑیئے ہن اتھ اوں انسان دا کئیں سوچے؟

اج مضطر پاکستان دے وچ مزدور کسان دا کئیں سوچے؟

اج فصل تیار ہے گنے دی اساں سال دی فصل چاونی ہے

ہنڑ ایہے گنے ویچ کرائیں اساں اپنی کنڑک رہاونی ہے

نواب مضطر گورمانی

نکھڑ گئیں کوں خدا دے واسطے وس تک نسے ڈیندے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

نِکھڑ گئیں کُوں خدا دے واسطے وس تک نِسے ڈیندے

جیرھا در چھوڑ ڈیندے ہیں ولا دستک نسے ڈیندے

شرابی وجد وچ پیوے جگر دا خون حاضر ہے

کہیں کم ظرف کوں انگور دی رس تک نسے ڈیندے

جیرھا گھر کر گیا دل وچ اوندے ہِن تذکرے گھر گھر

جو وسدا ہے نگاہیں وچ اوندی ڈس تک نسے ڈیندے

نی اوہ دھرتی تے رکھ وانگوں دسیا

 جدید پنجابی شاعری

بولی 

نِی اوہ دھرتی تے رُکھ وانگوں دِسیا

تے میں اوہدی چھاویں بہہ گئی

صغرا صدف

صغریٰ صدف

طلسمات نگہ کمال کردی

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

طلسماتِ نِگہ کمال کردی ہو گئی حیرت دے نال زبان بند اے

عین ضابطے اندر حیات ساری کُھلے در و دیوار مکان بند اے

ڈُب گے تصور دی تہہ تلے موجزن تے خونی طوفان بند اے

اِس دل دے نُکتے دے وچ سائیاں اے زمین بند اے آسمان بند اے

سائیں احمد علی

موتی نال موتی ہیرے نال ہیرا

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

موتی نال موتی ہیرے نال ہیرا 

سنگ رلدا اپنے سنگ دے نال 

جنس نال جنسی رلے ہم جنسی 

کاں رلے نہ کُونج کلنگ دے نال 

بنا کھار دے کدی نہ رنگ آوے 

نشہ مئے دا آوے نہ بھنگ دے نال 

بھکھم بھانے اک غریب ایانے نوں

 جدید پنجابی شاعری

اک غریب ایانے نوں

کل دے بھکھم بھانے نوں

اک دو بُرکیاں چَول

دوہری واری منگن توں

مار کے چنڈ روا چھڈیا تے

لہو ای سارے جُثے چوں

اتھیں وہارہ وچ وہار نی لبنئی

 جدید پنجابی پوٹھواری پہاڑی شاعری

اِتھیں وہارہ وچ وہار نی لبنئی

ٹھنڈی وا تہ پھوار نی لبنئی

سوہنا داڑونے جیئا مکھ ماڑئیے جانی

عشقہ نی اُؤ جئی تہ ہار نی لبنئی

ہئن کوئیاں درمنئے وچ لیٹ ساں

ریڑھا نی چھاو آر تہ پار نی لبنئی

عیاں اے چہرے توں حال دل دا بیان چپ اے زبان

 جدید پنجابی شاعری

چپ

عیاں اے چہرے توں حال دل دا

بیان چپ اے، زبان چپ اے

تے کیہہ مسافر دے نال بیتی

غریب دی داستان چپ اے

قلم دی جیبھا اے پھیتی پھیتی

لکھاریاں دا جہان چپ اے

پہل نی سکدی ظالم دنیا نکی جئی تقصیر مری

 جدید پنجابی ہندکو شاعری

پُہل نی سکدی ظالم دُنیا نِکی جئی تقصیر مِری

ملک عشق دا میں کیوں رانجھا تُو کیوں سونڑی ہیر مری

میں تا ہندکو ہندکو کردے آپے ہندکو ہویا واں

صدیاں توڑی زندہ رہسی دنیا تے تحریر مری

میں کیوں در در ٹھڈے کھاواں میں کیوں جاواں کدھرے ہور

جم جم جیوے شہر پشور، ایہہ تہرتی اے کشمیر مری

دل وچ پیڑاں مکھ تے ہاسے ویکھ رہیاں

 جدید پنجابی شاعری

دل وِچ پِیڑاں مُکھ تے ہاسے ویکھ رہیاں

میں تصویر دے دوویں پاسے ویکھ رہیاں

بُھکھیاں دے بُلھاں تے ویکھے جندرے میں

رجیاں دے ہتھاں وِچ کاسے ویکھ رہیاں

جنج تے وِین سُنے میں دِھی نمانی دے

پھوہڑی اُتے چھج پتاسے ویکھ رہیاں

سورج وانگوں تپدا اے جو

 جدید پنجابی شاعری

بابل میرا

سُورج وانگوں تپدا اے جو

فیر وی میرا اپنا اے جو

چانن اُس دا چار چُفیرے

انکھی راجا دل دا میرے

گرمی اُس دی سُورج وانگر

ٹھنڈک اُس دی چن دے وانگر

اوہ اے میری رُوح دا چین

میں آں اوہدے دل دا چین

رب نوں کراں میں ایہ عرضوئی

وچھڑے کسے دا باپ نہ کوئی

رباب ورک

بالاں نال میں اردو بولاں بے بے نال پنجابی

 جدید پنجابی شاعری

میری زبان میری بولی

بالاں نال میں اردو بولاں بے بے نال پنجابی

مُلاں کولوں عربی پڑھ کے چڑھیا رنگ گُلابی

دفتر دے وِچ افسر میرا گِٹ مِٹ انگلش بولے

پھس گئے چار زباناں اندر، انجم ہوئی خرابی

شریف انجم

پتر پانویں جان وی منگے

 جدید پنجابی شاعری

پتر پانویں جان وی منگے

کدی وی نئیں نا کردی

جنا پیار جہان تے ہوندا

ودھ اودھے توں ماں کردی

فرید صابری

میرے نال کاغذ تے قلم روندے

 جدید پنجابی ہندکو شاعری

میرے نال کاغذ تے قلم روندے

لِخڑاں ہجر دی جدوں رُوداد اج وی

ہک ہک لفظ اندر سو سو درد پا کے

کرنا سطراں دی پُختہ بُنیاد اج وی

کشاں نال کشکول بنا کے تے

بند بند وچ بناں فریاد اج وی

سینے اندر بھانبھڑ بلدا باہرو ٹھنڈا ٹھار آں میں

 جدید پنجابی ہندکو شاعری

سینے اندر بھانبھڑ بلدا باہروں ٹھنڈا ٹھار آں میں

جیندا رہنڑیں دی خواہش اچ مرنے نوں تیار آں میں

لوکاں دی کیہہ جرأت ہووے میرے رستے وچ آون

پہیڑے چندرے اچھے لگدین کمزوراں دا یار  آں میں

نکے ہوندے لائی یاری آج تک جیہڑی جیندی اے

مردے دم تک توڑ نبھاساں عاشق صادق ہار آں میں

جنہاں دیدیاں نے تیری دید لٹی

 جدید پنجابی شاعری

جنہاں دیدیاں نے تیری دید لٹی جھات ہور دے پا نہ سکدے نے

تیر نظر تیری دے مجروح پنچھی کدھرے اُڈ کے جا نہ سکدے نے

تیرے عشق فیاض دی اگ وچوں لبھی سدا بہار گلزار مینوں 

میرے دل دیاں داغاں دے کھڑے ہوئے پھل کدی مرجھا نہ سکدے نے

ڈگن جو آسماناں توں، اوہناں تائیں زمیں ڈگدیاں سار پڑچھ لیندی 

گر جان جیہڑے تیری نگہ وچوں کدھرے پیر جما نہ سکدے نے

اے مکھڑے نیں کہ شیشے دیکھدا جا

 جدید پنجابی شاعری

اے مُکھڑے نیں کہ شیشے دیکھدا جا

لکھے اناں تے دُکھڑے دیکھدا جا

کوئی دل ہووے پہاویں چن چمکے

چوفیرے اس دے ہالے دیکھدا جا

کوئی سُورج بنیں تے کوئی تہرتی

عدم تُوں آندے ذرّے دیکھدا جا

باہر بی شور اے اندر بی شور

 جدید پنجابی ہندکو شاعری

باہر بی شور اے اندر بی شور

مست الست دی دیکھو ٹور

جتیا بازی سچ دا زور

تکدے رہ گئے سب کمزور

شور مچاون دیکھ چکور

صابر شاکر نا کجھ ہور

نہ زحل مریخ دا کراں شکوہ

 جدید پنجابی شاعری

نہ زحل مریخ دا کراں شکوہ 

نہ مداح سعدین سما دا ہاں 

نہ میں آب حیات دا ہاں تسا 

طلب گار نہ سایۂ ہما دا ہاں 

ککھ تیغِ فناہ دا خوف نہ ہی 

نہ مشتاق گلزار بقا دا ہاں