کملے دل نو چین نہ آوے

 جدید پنجابی ہندکو شاعری

کملے دل نوں چین نہ آوے

ماہئیے نوں کوئی موڑ لیاوے

ناں ماہئیے دا لیندیاں لوکو

اکھیاں روون دل کہبراوے

پہک بھی اُڈ گئی نیندر گُم گئی

گُم سُم بہہ بس روندی جاوے

اج دے دن دی خاطر سانے

 جدید پنجابی ہندکو شاعری

اج دے دن دی خاطر سانے

بچڑے دتے، کہار لُٹائے

وطن دی خاطر قوم دی خاطر

لکھاں سر دے تاج کُہائے

کلیاں پُھل بنڑنے سی پہلے

پہورے پہورے ہوگیاں سن

قائداعظم تیرے جیا کوئی نا آیا ہور

 جدید پنجابی ہندکو شاعری

قائداعظم تیرے جیا کوئی نا آیا ہور

جڑا پاک وطن دی گڈی دیندہ سدھی ٹور

تے تیرے بعد اس وطن نوں ملے بڑی شاہزور

کوئی جابر، کوئی غاصب، کوئی نکلے چور

قائداعظم تیرے جیا کوئی نا آیا ہور

تے کئی سالاں اندر جو جو رہبر آئے

ماں اے رب دھرتی دا لوکو

  جدید پنجابی شاعری

ماں

ماں اے رب دھرتی دا لوکو

ایس گل نوں سمجھو لوکو

دین ہمیشہ ٹھنڈیاں چھاواں

رب دا دُوجا رُوپ نے ماواں

ایس توں پیاری چھاں نہیں لبھنی

ٹُر جاوے تے ماں نہیں لبھنی

دنیا ہے بازار سوداگری دا کدهرے ناز

 جدید پنجابی شاعری

دنیا ہے بازار سوداگری دا

کدهرے ناز تے کدهرے حیا وِکدی

پیراں ہیٹھ انسان نے ملی عظمت

عزت شہرت دسدی جا بجا وِکدی

وِکدی پئی عریانی تہذیب دے مل

بن کے زہر پئی ایتھے دوا وکدی

اس عرب دی پاک زمین اتے

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

اس عرب دی پاک زمین اتے

کئی وڈے وڈے نامور گزرے

ابوبکر صدیقؓ تے حضرت عمرؓ جیسے

کئی صادق تے زور آور گزرے

عثمان غنیؓ تے علی حیدرؓ جیسے

سخی داتا تے نامور گزرے

کجھ نہ ہوندا نہ جیکر حضور ہوندے

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

کُجھ نہ ہوندا نہ جیکر حضورؐ ہوندے

کُل عالم نذرانہ حضورؐ دا اے

نوری ناری انسان حیوان ہی نئیں

عاشق سارا زمانہ حضور ؐ دا اے

لا خوف دا اوہنے القاب پایا

جو وی مست مستانہ حضورؐ دا اے

تیغاں تیراں تلواراں دی نوک ہیٹھاں

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

تیغاں تیراں تلواراں دی نوک ہیٹھاں

کیتا کنھے قیام حسینؑ ورگا

کیتی لا الٰہ نال وفا کس نے 

پایا کنھے نے اسلام حسینؑ ورگا

بھلا دس ہاں حق دے میکدے وچ

پیتا کس نے جام حسینؑ ورگا

خالقا کون و مکان دیا

 جدید پنجابی شاعری

خالقا کون و مکان دیا

بے شک ذات بے مثل یکتا تیری

کوئی حد نہ تیریاں قُدرتاں دی

روشن ذات وچ ارض و سما تیری

جیویں چاہیں تو کریں مُختار ہیں تو

کوئی روک نہیں سکدا قضا تیری

رات کوئی نہی شب معراج ورگی

 جدید پنجابی شاعری

رات کوئی نہی شب معراج ورگی

منظر کوئی نہی کعبہ قوسین ورگا

نُکتہ چینیاں نُکتے نُوں جنم دتیاں

انج تے غین والا لگدا عین ورگا

کوئی ماں نہی نبیؐ دی ماں ورگی

پُتر کوئی نہیں شاہ ثقلین ورگا

میرے خاباں خیالاں وچ مدینہ آندا رہندا وے

 جدید پنجابی شاعری

میرے خاباں خیالاں وچ مدینہ آندا رہندا وے

مقدس پاکیزہ رستے منوں وکھلاندا رہندا وے

جیہڑا چُم آوے ہک واری نبیؐ دے روضے دی جالی

اوہ ویلے کر کر کے بہت کُرلاندا رہندا وے

اتھے ہر ویلے رحمت دے بدّل وسدے نظر آون

ہر اک اپڑے مقدر نوں سجا کے جاندا رہندا وے

کس نے دا ساز ایجاد کیتا

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

کِس نَے دا ساز اِیجاد کیتا

چرخ چاڑھا کس نے خراد کیتا

کس دے درد نے صاحبِ فریاد کیتا

کس دی بنسری وچ سنسار وجدی 

جس نے چوب تراشی او نجار کیہڑا 

جس نے تار کیہڑی او لوہار کیہڑا

منجے پیڑے موہڑھے حقے لوکاں چرخے ویچے

 جدید پنجابی شاعری

منجے، پِیڑے، مُوہڑھے، حُقے لوکاں چرخے ویچے

وَن سوّنی لوڑ دی پاروں اپنے ویہڑے ویچے

اکھاں کھول کے تک وے عِشقا! ساڈے وَڈے جِگرے

تیری لوڑ نُوں پُورا کِیتا بھانویں شیشے ویچے

رفعت وحید

اک لکھ تے کئی ہزار وچوں

 جدید پنجابی شاعری

اِک لکھ تے کئی ہزار وِچوں

کملی والاؐ اے صرف دلدار رب دا

اس دے نعت لئی کِیتا قرآن نازل

مدنی ماہی سنگ کہڑا پیار رب دا

اس دا بولنا رب دا بولنا اے

اس دا ویکھنا عین دیدار رب دا

پیسے پیسے توں پئے ایمان وکدے

 جدید پنجابی شاعری

دُنیا ہے بازار سوداگری دا

ایتھے وانگ حیوان انسان وِکدے

جاندے وِک ضمیر قانون وِکدا

خِرد مند ہو کے بے زبان وِکدے

ہاسے وِک جاندے ہنجُو وِک جاندے

ایتھے درد وِکدے تے ارمان وِکدے

شفقت کون کرے رحم کون کھاوے

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

شفقت کون کرے رحم کون کھاوے

ہووے کون جو زخم خندان ٹانکے

بِنا ماہی دے اے گل بنڑدی نئیں

بنا ماہی نہ کوئی ہجران ٹانکے

کُھلے زخم میرے منتظر رہندے

ہووے معجزہ آ کے خُوبان ٹانکے

جد سی اکھیاں وچ خاب رکھنے آں

 جدید پنجابی ہندکو شاعری

جد سی اکھیاں وچ خاب رکھنے آں

رات دن دا حساب رکھنے آں

سوہنڑی نُوں ہک چناب دا رونڑاں

اسی پل پل چناب رکھنے آں

سارے کنڈے پِرو کے ہتھاں وِچ

تیرے رستے اچ گُلاب رکھنے آں

غربت وطن لکھ راحت بخشے

 کلاسیکی پنجابی شاعری

غُربتِ وطن لکھ راحت بخشے

لذتِ وطن آبائی جُدا جئی اے

لقمہ قلت میں رہے گُزران بھانویں

لگدی فیر وی انمول عطا جئی اے

زر تیغ اس گنجِ قارون خاطر

ہوندی بے توقیری بد راہ جئی اے

شروع ہوندا محرم سیں سال میرا

 جدید پنجابی ہندکو شاعری

ہجری سال رکھناں مسلمان آں میں 

کیا تعلق سنہ عیسوی نال میرا

میرے سال دی اول آخیر زخمی 

جاوے خوشی ول کیویں خیال میرا

مسلمانو! خدا دا واسطہ جے

پلے بن لو اج سوال میرا

بلدی اتے تیل نہ پا

 جدید پنجابی ہندکو شاعری

بلدی اُتے تیل نہ پا

ایویں گھر نوں اگ نہ لا

ہاسے ہونٹھاں اُتے ویکھ

ہک ہک غم نوں آپ سجا

کالے دل تے چِٹا خون

ہر بندے دا غم وکھرا

ساڈے نال او جڑے نی اے

 جدید پنجابی ہندکو شاعری

ساڈے نال او جُڑے نی اے

جہیڑے غم وچ کڑے نی اے

کنڈے کنڈے ترنے ولے

عشق دے بحرچ رڑے نی اے

ہک چہولے نال ٹہنڑیں ولے

اٹاں ونگر جڑے نی اے

اوہ تے جتیا جتایا میں ہارا ہن کنج

 جدید پنجابی شاعری

اوہ تے جتیا جتایا میں ہاراں ہن کنج

جد دتی سی حیاتی میرا اوہدے نال چھنج

اوہ تے جتیا جتایا میں ہاراں ہن کنج

مینوں چُک چُک مارے دا کھیڈدا اے سارے

ہتھ پھڑ کے اٹھاوے ویندا لاہ لاہ ڈنج

مینوں ویلنے چہ ٹور کڈھ دیندا پکے روڑھ

مینوں دھر کے مشین وانگ روں دیندا پنج

سوہنڑے رب دے پیارے دا ظہور ہو گیا

 جدید پنجابی ہندکو شاعری عارفانہ کلام نعت

سوہنڑے رب دے پیارے دا ظہور ہو گیا

سارے جگ دا ہنیرا اج دور ہو گیا

آمنہ دے گھر اج آئیاں بہاراں

دِتیاں رب نے خوشیاں ہزاراں

پیدا حق دا زمانے وچ نور ہو گیا

چھم چھم رب دیاں رحمتاں وسیاں

مسلم دیکھ پئے کفار رل کے

 کلاسیکی پنجابی شاعری

مسلم دیکھ پئے کفار رل کے

تنوں ہر جگہ پئے لتاڑدے ون

حامی کُفر دے پئے مسلمان ہو کے

مسلماناں دے کہار پئے ساڑدے ون

تنوں پلا کے شراب نفاق والی

کافر بیخ تیری پئے اکھاڑ دے ون

روئی روئی سکی گئیاں اتھرو نیاں ٹناں

 جدید پنجابی پوٹھواری پہاڑی شاعری

روئی روئی سُکی گئیاں اتھرو نیاں ٹنّاں

اکھیں تاڑے لگیاں ہوئیاں مُڑ وہ مہاڑیا چنّاں

کوئی آخن سُنی چنگے،۔ کوئی آخن وہابی

میں آں ساد مُرادا بندہ کس کس نیاں منّاں

ست چُوہے کھائی بِلّی حجّے اُپر ٹُری

چھج پرونے کی مینے دینا سُنیا اپنے کنّاں

دل دا درد جگا بیٹھے آں

 جدید پنجابی شاعری

دل دا درد جگا بیٹھے آں

روگ اولڑا لا بیٹھے آں

رانجھے وانگوں جوگی ہوئے

کنی مُندراں پا بیٹھے آں

عشق دے گُھنگرو پیریں پا کے

بُلھے وانگ نچا بیٹھے آں

کیتی درد اخیر وے سائیں

 جدید پنجابی شاعری

‎کیتی درد اخیر وے سائیں

‎تن من لِیرو لِیر وے سائیں

‎ادھی راتی شور مچاندی

ہاواں دی زنجیر وے سائیں

‎من چولے دے سُوت نوں رنگ کے

‎کر دے سبز حریر وے سائیں

اکھاں کھول کے دیکھو حسین ہاں میں

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

سرِ کربلا

اکھاں کھول کے دیکھو حسینؑ ہاں میں

ابنِ علیؑ زورِ لا فتا رکھناں

بند بند وچ خون پیغمبریؐ اے

پلے ہاشمی دستِ خدا رکھنا

دل علیؑ دا، صبر ایوبؑ دا میں

دم عیسئؑ دا موسئؑ دا عصا رکھنا

دکھڑے جے کوئی لبھے بیٹھ سنا لینا

 جدید پنجابی شاعری

دُکھڑے جے کوئی لبھے بیٹھ سُنا لینا

اپنے اتھرُو مینہ وانگوں ورسا لینا

گھر لئی میں ہن آٹے دانے دی خاطر

ساری کھیڈ کھڈونے کھیسے پا لینا

میں عیداں شبراتاں کنج منا سکناں

روٹی خاطر اس دن چاٹ بنا لینا

کملی والیا سائیاں اساں تیرے نال لائیاں

 عارفانہ کلام حمد نعت منقبت

کملی والیا سائیاں اساں تیرے نال لائیاں

دکھ درد مٹا دے کر دور بلائیاں

کملی والیا سائیاں

نور خدا دا ایں توں تیری وڈی شان اے

پہیجیا تیرے اتے رب تے قرآن اے

دتیاں پیغمبر اں نے تیریاں گوائیاں 

کملی والیا سائیاں

کنوں حال سنانواں ربا

 جدید پنجابی شاعری

کِنوں حال سنانواں ربا

کھول کے دل وکھانواں ربا

تُوں جے میری خبر نئیں لینڑیں

کِدے در تے جانواں ربا

مُشکل دے وچ پھس گئی انجم

کر قبول دُعاواں ربا

رفعت انجم 

کسے نبی رسول نوں نئیں ملیا

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

کسے نبی رسولؐ نوں نئیں مِلیا

جیسا تاج شہانہ حضورؐ دا اے

رہندا رحمتاں نال لبریز ہر دَم

بے مثل پیمانہ حضورؐ دا اے

پڑھن سار ہو جاندا مخمور سِینہ

ایسا مست ترانہ حضورؐ دا اے

رفق کی کیتی رفوگر میرے

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

رِفق کی کیتی رفو گر میرے

اک اک زخم تے لاہے ہزار ٹانکے

مشق خوب کیتی نوک تیز دے نال

کر گے جگر نوں ہور زخمار ٹانکے

شاہد بخیہ گر ماہرِ فن نہیں گا

تاں ہی کُھل جاندے بار بار ٹانکے

میں کیوں جاواں پشور چھوڑ کے

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

میں کیوں جاواں پشور چھوڑ کے

اتھے سب ملدے واں بتھ جوڑ کے

سونڑی تے ٹھنڈی گلیاں ہر موڑ تے

اپڑے ہتھاں سی وڈے نوں ٹور کے

توسی تا پول گئے او ناتے توڑ کے

کدی تے آؤ سب کم چھوڑ کے

بختاں تے غماں ناں ہاڑ چڑہیا

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

بختاں تے غماں ناں ہاڑ چڑہیا

روہڑ آس اُمید نی حُب گیا

اُس دے عکس نی عُسرت نا ضُعف ایسا

جیویں نیزہ کوئی سینے وِچ کُھب گیا

دِلوں راگ نکلے لے ایَّاغ نکلے

ہم جاں باغ نکلے خار چُب گیا

دور کر منہ توں محبوب زلفاں

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

دور کر منہ توں محبوب زلفاں

ہر سوال دا میرے جواب برسے

صدقہ حسن و جوانی دا کھول اکھیاں

کہ شراب دا مینہ بے حساب برسے

ویکھے حسن گر تیرے دو عارضاں دا

ذرے ذرے ہو کے آفتاب برسے

سرن کوٹ ہو ویں یا نیلی دھرمنی

 جدید پنجابی پوٹھواری پہاڑی شاعری

سرن کوٹ ہو ویں یا نیلی دھرمنی

پونچھا نی ہلس دل چا، نی مُکنی

قہر چُہلیئا آسا سنتالی نے وچکار

جس نی بھگیاڑ ہن تک وی اچھنی

دلیں اپر لکیراں نہ بائی سکے جالم

ہلسا نی بتی جس چ ہن وی جلنی

گل وچ پھسی چیک اے حالے

 جدید پنجابی شاعری

گل وچ پھسّی چِیک اے حالے

اکھیاں وِچ اُڈیک اے حالے

کیہ پُچھدے او حال اساڈا

کیہ دَسیے بس ٹھیک اے حالے

وَیری تینوں فیر مِلاں گا

میرے نال شریک اے حالے

اکھاں دی جاگیر تے اتھرو پھٹدے رہے

 جدید پنجابی شاعری

اکھاں دی جاگیر تے اتھرو پُھٹدے رہے

ربا انج تقدیر تے اتھرو پھٹدے رہے

پُتلی ماتم کیتا اکھ دے وہڑے وچ

عشقے دی تدبیر تے اتھرو پھٹدے رہے

پہلوں پیڑاں رَج کے روئیاں جُثے وچ

تیری فر تصویر تے اتھرو پھٹدے رہے

اس دے کولوں دن رات منگناں

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

اس دے کولوں دن رات منگناں

جس دے فضل و کرم دا در بند نئیں گا

ہر اک مشکل دا مشکل کشا او وے

اس تهیں بڑھ کر ہور بلند نئیں گا

میں آزاد آزادی دے گیت گاناں

میرا شوق کسے دا پابند نئیں گا

ہوش و خرد دی بات نئیں دل جانے

  کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

ہوش و خرد دی بات نئیں دل جانے

ویکھو کس طرح زلف ژولان بند اے

تیرِ قضا شایاں شاہین اکھاں

کیسے پنجہ مژگان میں جان بند اے

دل بند سے دل نئیں کھل سکتا

گرہ گرہ تے گرہ پیچان بند اے

الف اللہ نے اجیا تنوں حسن دتا

 کلاسیکی پنجابی ہندکو شاعری

الف اللہ نے اجیا تِنوں حُسن دِتا

کدو توڑی تُو اس تے بادشاہی کرسیں

جدو توڑی ایہ حُسن ہیھ پاس تیرے

کتنے دلاں دے نال آشنائی کرسیں

مارے خوف دے ہتھ نی لا سکناں

او بے وفا تُو بے وفائی کرسیں

روندیاں روندیاں رات گزاراں

 کلاسیکی پنجابی شاعری

روندیاں روندیاں رات گزاراں

کس در جا کے تِنوں پکاراں

صُورت خواب وِچ ویکھ کے تیری

اُٹھ وحشت وِچ ہو کے ماراں

دل سینے وِچ پھٹ گیا میرا

خون جِگر دیاں نِکلن دھاراں

مایہ مداوا عزت نفس دی نہیں

 کلاسیکی پنجابی شاعری

مایہ مداوا عزتِ نفس دی نہیں

زر دی چمک بیشک خوش نما جہی اے

ملے راحت جو آزادیاں صرف کر کے

او خوشی وی لگدی سزا جہی اے

جیوے جو گزران کمتر ہو کے

لگدی او حیات گناہ جہی اے

کدے انسان ہوندے نیں کدے حیوان ہوندے نیں

 جدید پنجابی شاعری

کدے انسان ہوندے نیں کدے حیوان ہوندے نیں

ذرا اندروں پھرولو تے بڑے شیطان ہوندے نیں

سویرے کہہ کے جاندے نیں جو اک واری خدا حافظ

اوہو سالے ای شاماں نوں مِرے مہمان ہوندے نیں

کریں سودا تُوں بُھل کے وی نہ دیوی نال درشن دا

بپاراں وِچ کدے فیدے، کدے نقصان ہوندے نیں

پونچھی پہاڑی چن مکھنا

 جدید پنجابی پوٹھواری پہاڑی شاعری

پونچھی پہاڑی چن مکھنا

دل مہاڑا تہواڑی راہ تکنا او مہاڑیا چن مکھنا 

کہزو چھوٹی تو اچھنا او مہاڑیا چن مکھنا

بالو گائی تہ ہسنی نالے روئی تہ پچھنی 

کیزو سہونا مکھڑا دسنا او مہاڑیا چن مکھنا

مہاڑی وہار تہ ساون روئی روئی پچھنے 

کیزو ہلسا نی راہ دسنا او مہاڑیا چن مکھنا

سینہ دیندا ٹھار اے پانی زمزم دا

 جدید پنجابی شاعری

سینہ دیندا ٹھار اے پانڑی زمزم دا

کردا بیڑے پار اے پانڑی زمزم دا

ربا! ہُن تے سَد لے مینوں کعبے وچ

مینوں وی درکار اے پانڑی زمزم دا

رفعت انجم

ربا مینوں اے تے دس دے

 جدید پنجابی شاعری

لیکاں

ربا مینوں اے تے دس دے

تیری دھرتی اُتے لیکاں

تیتھوں پُچھ کے لگیاں نیں ؟

یا شاہ زوراں نے لیکاں کھچ کے

تیرے نانویں لا دتیاں نیں 

ہتھیں یاداں دے شہر اجاڑ دتے

 جدید پنجابی شاعری

ہتھیں یاداں دے شہر اُجاڑ دِتے

خط یار دے چُمے تے پاڑ دتے

جِنے دُکھ سی دل دی جیل اندر

تالا صبر دا لایا تے تاڑ دتے

کِتے اِٹاں دا مینہ تے عشق جھلا

کِتے عشق نے کٹ پہاڑ دتے

اچل گئے نیں تیرے پیار دے بھنڈے ہوئے

 جدید پنجابی شاعری

اُچل گئے نیں تیرے پیار دے بھنڈے ہوئے

ہالی تیک وی تیرے چاء نہیں ٹھنڈے ہوئے

میرے گھر دی کیہڑی شے دی لوڑ اے تینوں

کچیاں کندھاں، میں یا دُکھڑے ہنڈھے ہوئے

مینوں تیرے شہر دے لوکی جِین نہیں دیندے

ایہہ گل سُن کے تیرے لُوں نہیں کنڈے ہوئے

گل سن جا دلے بھٹیا

 جدید پنجابی شاعری

‏گل سُن جا دُلے بھٹیا

تینوں دھرتی مارے واج

ایتھے اکبر ورگے بادشاہ

نِت کردے ویکھے راج

دس سُفنے مستقبل دے

ساہنوں ٹھگ جاندے نیں ٹھگ

دم دم وچ توں ساہ ساہ وچ توں

 جدید پنجابی شاعری

دَم دَم وِچ تُوں ساہ ساہ وِچ تُوں

میرے لُوں لُوں وچ تے نگاہ وچ توں

تُوں عرشاں تے تُوں فرشاں تے

منزل منزل راہ راہ وچ توں

میرے ہوکے وچ میرے ہاڑے وچ

میرے درداں وچ میری آہ وچ توں

وت کیتم اتبار تیڈی گال تے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

وت کیتم اتبار تیڈی گال تے

رات لنگھسی وت میڈی درسال تے

وت میڈے اندر دی مرلی کوکسی

نیندر نچسی وت میڈی درسال تے

توں کتھائیں میں کتھائیں رل گیا

کیا ملو سے ڈس انائیں پال کے

سوٹی دے نال کاں اڈاواں گیت ہجر دے سارے گانواں

 جدید پنجابی شاعری

سوٹی دے نال کاں اُڈاواں

گیت ہِجر دے سارے گانواں

اسماناں وَل تکدی جانواں

بِی پیار دا دل وِچ بَو کے

تیرے ناں حیاتی لانواں

سورج نکلن توں وی پہلاں

اساں عشق دے مرید آن ساڈا پیر عشق ہے

 جدید پنجابی شاعری

اساں عشق دے مرید آن ساڈا پیر عشق ہے

اساں بادشاہ اساڈی جاگیر عشق

اساں عشق دے مرید آن ساڈا پیر عشق ہے

شجرہ اساڈا عاجز رانجھے دے نال ملدائے

تاہیوں اساڈے حال اچ رانجھے دا حال ملدائے

سمجھو ناں خالی رانجھا یا ہیر عشق ہے

گل سن چپنا راج لیا اپنا

 جدید پنجابی شاعری گیت

گل سن چپنا

راج لیا اپنا

وڈیاں وڈیریاں دا

ظالم لٹیریاں دا

چھڈ نؤں جپنا

گل سن چپنا

راج لیا اپنا

تینوں بھل گئیاں ساڈیاں چاہواں

 جدید پنجابی شاعری گیت

تینوں بُھل گئیاں ساڈیاں چاہواں

وے اساں تینوں کی آکھناں

ساڈے لیکھاں وِچ لِکھیاں نے ہاواں

وے اساں تینوں کی آکھنا

دِل دِتّا سی میں تینُوں

دھوکھا دِتّا اے تُوں مینُوں

میرے دل دے شیشے وچ سجناں

 جدید پنجابی شاعری گیت

میرے دل دے شیشے وچ سجناں

پئی سجدی اے تصویر تیری

مینوں رب نے بنایا تیرے لئی

وے میں ازلاں توں جاگیر تیری

تینوں محرم دل دا جان لئیا

دلدارا میرے ہان دئیا

ذرا ٹھہر جا وے چوری چوری جان والیا

 جدید پنجابی شاعری گیت

ذرا ٹھہر جا وے چوری چوری جان والیا

کجھ اسی وی آں چناں تیرے لگدے

تیرا ناء لے کے طعنے سُنے جگ دے

پہلا پہلا دُکھ میں وچھوڑیاں دا تکنا

تکنیاں راہواں میں تے لوکاں مینوں تکنا

ساڈے سینے بلّے بھانبھڑ اگ دے

عاشقاں تو سوہنا مکھڑا لکان لئی

 جدید پنجابی شاعری گیت

عاشقاں تو سوہنا مکھڑا لُکان لئی

سجناں نے بُوہے اگے چِک تان لئی

ایہ نئیو سجناں اصول پیار دے

تکنا جے نئیو سانوں گولی مار دے

اسی دور بیٹھے اکھیاں ملان لئی

سجناں نے بُوہے اگے چِک تان لئی

ہن پیار وی کاروبار محبتاں کی کرئیے

 جدید پنجابی شاعری گیت

ہُن پیار وی کاروبار محبتاں کی کرئیے

اے دنیا حِرص بازار محبتاں کی کرئیے

کاہنوں سُتی پِیڑ جگائیے، روگی دل دا روگ ودھائیے

لنگھن یار چُرا کے اکھیاں، کینوں دل دے پھٹ وکھائیے

او دل توڑن پئے دلدار، محبتاں کی کرئیے

ایویں دل نے جِندڑی رولی، خالی پلا خالی جھولی

دم نال دم بھراں گی رانجھیا وے

 جدید پنجابی شاعری گیت

دم نال دم بھراں گی رانجھیا وے

جیویں کہویں گا کراں گی رانجھیا وے

میرا جسم تے جان ایمان وی توں

میرا رب رسول، قرآن وی توں

سر قدماں تے دھراں گی رانجھیا وے

جیویں کہویں گا کراں گی رانجھیا وے

ہن تے ماہیا ایدھر ویکھ

 جدید پنجابی شاعری

ہُن تے ماہیا ایدھر ویکھ

چھوٹے ہوندیاں ویکھے سُفنے

سچے جُھوٹھے سُفنے

کچّے پکے سُفنے

بُھل بھلیکھے

اللہ لیکھے

اکھیاں لائیاں

خورے کِہڑی جوہے ٹر گئے

 جدید پنجابی شاعری

خورے کِہڑی جُوہے ٹُر گئے

اکھ دے انگ تے ساک

گلیاں وِچ ولاویں کھاندے

پھگن، چیت، وساکھ

سَجری رُت دی وِینی اُتے

سجدے سُر سنگیت

گل وچ باہواں پا کے رویا

 جدید پنجابی شاعری

گل وچ باہواں پا کے رویا

مینوں نال روا کے رویا

کھان توں پہلاں ڈریا کمبیا

پر نہ مَورا کھا کے رویا

پُتر دی خواہش دے پِچھے

پیو دا جُھگا ڈھا کے رویا

باغ نیلاب مقام پیارا

 جدید پنجابی شاعری

باغ نیلاب

باغ نیلاب مقام پیارا

اٹک نی دھرتی توں اُرار اے

ساوی جُوہ نظام پورے نی

آمن سامن پرلے پار اے

اِدھر پہاڑ نا مُڈھ سہانا

اُدھر بھی دھرتی اُتے بہار اے

اک میرا ہمسایا سی لگدا اماں جایا سی

 جدید پنجابی شاعری

اک میرا ہمسایا سی

لگدا اماں جایا سی

شیشہ پُچھدا پِھردا اے

پتھر کِدھروں آیا سی

اوڑک مسجد بُھگتے گی

میں اک مندر ڈھایا سی

عشق نہ کیتی گھٹ سائیں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

عشق نہ کیتی گھٹ سائیں

تھیا تن من پھٹو پھٹ سائیں

آساں چھوڑ حویلیاں پکیاں کوں

ودے بھر دے آں تیڈے مٹ سائیں

بس منہ چوں نکھتا عشق خدا

ہر کیں چا چائی لٹھ سائیں

گلاں باتاں کر بیٹھا واں ویلے سر

 جدید پنجابی شاعری

گلاں باتاں کر بیٹھا واں ویلے سِر

بیڑی وانگوں تر بیٹھا واں ویلے سر

ویلا لنگھیا تے فِر اکھاں کُھلیاں نیں

میں خورے کی کر بیٹھا واں ویلے سر

مویا ہاں تے دُکھاں کھیڑا چھڈیا اے

چنگا ہویا مر بیٹھا واں ویلے سر

کون اے اوہ دل دا جانی

 جدید پنجابی شاعری

دل دا جانی

کون اے اوہ

جہدے پاروں

اج اکھاں وچ نمی اے

اوہنوں کوئی تھوڑ نہیں

مینوں کیوں کمی اے

پوری کدے ہونی نہیں

رجن والڑے رجے نہ رج کے وی

 جدید پنجابی شاعری

رجن والڑے رجے نہ رج کے وی بُہکھے منہ رہے تکدے نوالیاں دے

انا تنا پکار سُنڑ مفلساں دی ٹُٹے خواب نہ ہتھیں سوالیاں دے

لہو چِٹیاں دا ہویا ظاہر چِٹا ہوئے بخت بیدار نہ کالیاں دے

سہک سہک کے ہار گئی جان جوگی کُھلے مُنہ نہ اندر دے تالیاں دے

جوگی جہلمی

اکھ گلفام حقیقت ویکھی اک اندازے پچھے

 جدید پنجابی شاعری

اکھ گُلفام حقیقت ویکھی اک اندازے پچھے

مینوں کوئی ویکھ ریہا سی بند دروازے پچھے

میں تے اوہدے ریجھ پٹولے میلے ہون نا دِتے

خورے کِس دا ہتھ اے اوس دے روسے تازے پچھے

جیہڑے انتم دھاہاں تیکر نفرت کردے رئے نے

اج اوہ دیکھو ٹُردے آؤندے یار جنازے پچھے

دل چندرے دے خالی ورقے شام سویرے تھلاں

 جدید پنجابی شاعری

دل چندرے دے خالی ورقے شام سویرے تھلّاں

نہ ہُن تیرے فوٹو دِسن نہ ہُن تیریاں گلّاں 

شہدوں مِٹھڑے پل سی جہڑے تیرے نال گزارے 

تیرے باجھوں اِنج ہوئے آں جیوں تُمے دیاں ولّاں 

دریاواں دی وستی دے وچ کچے گھر نیں ساڈے 

ہر پَل اِیہو ڈر رہندا اے ڈھا جاون نہ چھلّاں 

جس دا نیک خمیرا اے پترا

 جدید پنجابی شاعری

جس دا نیک خمیرا اے پترا

اس دا ٹھیک ضمیر اے پُترا

چلے جے کر تِیا اکھیں دا

سینہ جاندا چِیر اے پُترا

ہر ڈاہڈے توں ڈاہڈی ویکھی

ناں جس دا تقدیر اے پُترا

عشق وی یارو انا کھوہ اے

 جدید پنجابی شاعری

عشق وی یارو انا کھوہ اے

جھٹ دے اندر بندہ کھوہ اے

ایہدی بھاروں لڑ دا پھر نیں

چپہ پوئیں نئیں پوٹا کھوٹا اے 

لیکھاں وچ وی میلا کوئی نئیں

قسمت اے یاں ٹٹھا کھوہ اے

گل بجھدے ہاں نادان تاں ناں

 جدید پنجابی شاعری

گل بجھدے ہاں نادان تاں ناں

ساڈی ذات اچ عیب ہزاراں سئی

پر تیں وانگوں بے ایمان تاں ناں

کئی سالاں توں تیڈی وستی وچ

راہندے ہاں اپنی مستی وچ

بے در ہون ساڈا عیب سئی

دل چوں دید دا چا نہیں جاندا

 جدید پنجابی شاعری

دل چوں دِید دا چاء نہیں جاندا

سوہنیا درس کرا نہیں جاندا

شک دے روگ دا دارُو کوئی نہیں

کِیتے بڑے اُپاء، نہیں جاندا

تیرا میرا ناں جس ورقے

اوہ ورقا پرتا نہیں جاندا

اوہ پل بھاگاں والا ہوسی

 جدید پنجابی شاعری

اسمان دی ٹاکی

اوہ پل بھاگاں والا ہوسی

جس پل

ساڈا ڈھگا، ساڈی دھرتی

مُڑ سِنگاں تے چُکے گا

جیہڑی بولی امبرباز سمجھدے نیں

اوسے بولی دے وچ

زیر ہوندی اے زبر دا عیرا

 جدید پنجابی شاعری

زیر ہوندی اے زبر دا ٭عیرا

چُپ ہوندی اے صبر دا عیرا

سچ ہوندا اے قبر دا عیرا

جھُوٹھ ہوندا اے جبر دا عیرا

شام ہوندی اے دن دی دُشمن

رات ہوندی اے فجر دا عیرا

چھڈو غلطی ہو جاندی اے

 جدید پنجابی شاعری

چھڈو غلطی ہو جاندی اے

اوہو غلطی ہو جاندی اے

بندہ غلطی کر کے سِکھدے

سِکھو غلطی ہو جاندی اے

میں کوئی جان کے غلطی کرناں

دسو! غلطی ہو جاندی اے

یاد بنیرے بال کے رکھے، جو چاہواں دے دیوے

 جدید پنجابی شاعری

یاد بنیرے بال کے رکھے جو چاہواں دے دِیوے

وِچ اُڈیکاں بُجھ نا جاون، اوہ ساہواں دے دیوے

گھور ہنھیرے جھکھڑاں وِچ وی، رتا ناں ڈولن دِتے

ہجر تیرے وِچ سامبھ کے رکھے، میں راہواں دے دیوے

وِچ پردیساں میرے کول تے ایہو نے سرمایہ

نفرت نال ناں نِمے ہونے، ایہہ ہاواں دے دیوے

نہ توں گورکھ دھندا ربا نہ توں ساتھوں دور

 جدید پنجابی شاعری

نہ تُوں گورکھ دھندا ربا نہ تُوں ساتھوں دُور

چونہاں پاسے تیرا، جلوہ چونہاں پاسے نُور

بُھکھے، رَجے روندے ہسدے تیرے سبھ سوالی

تُوئیوں سبھ نُوں پیدا کِیتا، تُوئیوں سبھ دا والی

آدم جِن تے پنکھ پکھیرو تیرے کلمے پڑھدے

تیرے حُکموں لِہندے سُورج تیرے حکموں چڑھدے

پیار نال نہ سہی غصے نال ویکھ لیا کر

 گیت

پیار نال نہ سہی غصے نال ویکھ لیا کر

بیماراں نوں شفا مل جاندی اے 

تیڈا دیدار چناں ساڈی مجبوری اے

روز تینوں تکنا بڑا ای ضروری اے

توں جے نہ ڈسیں تے چھو لئی دا اے تیرا در 

بیماراں نوں شفا مل جاندی اے

اساں تیڈی محبت توں کڈاں انکار کیتا اے

 جدید پنجابی شاعری

اساں تیڈی محبت توں کڈاں انکار کیتا اے

اساں تاں جاں پھرے ہاں چن تیڈے نل پیار کیتا اے

تِڈا کجلا بنڑے ہاں تے کڈاھیں مہندی وی بنڑ گئے ہاں

جیویں فرمان ھا تیڈا چا اویں آر کیتا اے

تیکوں دل دی گھڑولی وچ ہمیشہ کج کے رکھیا ہے

تیڈی سجنڑائی دی خاطر چا دشمن شاہر کیتا اے

آدم کسے وی تھاں نہ وکدا

 جدید پنجابی شاعری

آدم کسے وی تھاں نہ وِکدا

ہر تھاں عورت ذات اے وِکدی

جُھوٹ دے سِر نانویں دے پاروں

چینل دی گل بات اے وِکدی

کوٹھی بنگلہ گڈی ہتھوں

ووہٹی تے بارات اے وِکدی

پرائے سیک سینہ سیکناں سی

 جدید پنجابی شاعری

پرائے سیک سینہ سیکناں سی

غماں انجے اےدل نوں چھیکناں سی

میرا متھا، میرا بے داغ متھا

ہے دِتا ٹیک جتھے ٹیکناں سی

ڈاکٹر فقیر محمد فقیر

نویں رت ہلکی ہلکی ٹھنڈ چ کنبن

 جدید پنجابی شاعری

نویں رُت

ہلکی ہلکی ٹھنڈ چ کنبن

سَدھراں گُجھے پیار دِیاں

راتاں چیت بہار دیاں

لے کے آیاں نال بہاراں

ست سمندر پار دیاں

منیر نیازی

ہر بندہ ہر دم کھردا رہندا

 جدید پنجابی شاعری

ہر بندہ ہر دم کُھردا رہندا

ہولی ہولی بُھردا ریہندا

ساہ ہوؤن تے ریہندی ہل جل

ساہ ٹُٹن بُت مُرده ریہندا

آندے جاندے ریہندے لوکی

کم دُنیا دا ٹُردا ریہندا

سید حامد شاہ بخاری

اساں اک روندے ہوئے بال نوں ہسانا اے

 جدید پنجابی شاعری

انبرا وے انبرا

اک مُٹھ تاریاں دی

دھرتی تے سُٹ دے

تینوں کہڑا تاریاں دا

گھاٹا پے جانا اے

اساں اک روندے ہوئے

بال نوں ہسانا اے

حکیم ارشد شہزاد

بس جاگیراں دی سوچ امیراں دی

 جدید پنجابی شاعری

بس جاگیراں دی

سوچ امیراں دی

گلاں کردی اے

چُپ تصویراں دی

قیدی توں ای نئیں 

سن زنجیراں دی

اکھاں دی دہلیز تے بیٹھی ہوئی ریجھ نوں

 جدید پنجابی شاعری

‏اکھاں دی دہلیز تے

بیٹھی ہوئی ریجھ نوں

چن دی اُڈیک نیں 

کیتی اے کویل وے

بُھکھا بھانا سوں گئیا 

ہنجواں دا میل وے

لعل بدخشاں بے آب ہویا

جدید پنجابی شاعری

لعلِ بدخشاں بے آب ہویا

میرے یار دے دستِ خنائی اگے

مارے شرم دے صدف منہ کھولدا نئیں

مادم بعد اس دی لب کشائی اگے

پریاں چھوڑ ملکِ سلیمان آیاں

سر جھکان آ کے ناز و دل ربائی اگے

باندر ہتھ ہتھیار نے رشتے

 جدید پنجابی شاعری

باندر ہتھ ہتھیار نے رشتے

اج کل تے فنکار نے رشتے

جوڑن دے لئی اک دُوجے نوں

نسلاں دا بیوپار نے رشتے

کھوٹا کھرے تُوں بوہتا چمکے

اکھیاں دا اندھیار نے رشتے

جھکیاں اکھاں شرم حیاواں

 جدید پنجابی شاعری

اکھاں دے رنگ

جُھکیاں اکھاں شرم حیاواں

اُٹھیاں اکھاں بنن دعاواں

رُٹھیاں اکھاں ساہ کڈھ لیون

پھریاں اکھاں بنن قضاواں

عبدالمجید ظفر

حالے پیار دی عادی کینی

 پنجابی سرائیکی شاعری

حالے پیار دی عادی کینی

دنیا میڈے ڈا دی کینی

سینگی گھر دے نال سکول اے

پر میکوں آزادی کینی

تیڈے پاسے آدم راہندن

اے مخلوق خدا دی کینی

گلاں کردیاں اکھاں سی تے چھلیاں آلے وال

 جدید پنجابی شاعری

گلاں کردیاں اکھاں سی

تے چھلیاں آلے وال

ہوٹھ جویں رت چوئے گی

تے مگھدیاں گلھاں نال

چھاتی وانگ کبوتراں

تے لک ریشم دی جھال

اللہ واسطے کوئی نہ کرے

 پنجابی سرائیکی شاعری

اللہ واسطے کوئی نہ کرے

ساڈے چِنتے کوئی نہ کرے

سچیاں قسماں کوئی نہ کھاوے

کُوڑے وعدے کوئی نہ کرے

ہِکے ناں دے نانویں اساں

ساڈے جوفے کوئی نہ کرے

قلم دی شوخ روانی چپ اے

 جدید پنجابی شاعری

پنجاب وچ سیلاب

قلم دی شوخ روانی چُپ اے

حرفاں دہ حیرانی چپ اے

ہر کوئی کردا شور سیاپا

پنڈ نوں روڑھ کے پانی چپ اے

بُڈھے پیؤ دی میّت رُڑھ گئی

گھبرو جوش جوانی چپ اے

تھوڑے لوکیں دی زبان اچ ڈھیر لکھن دی سزا

 پنجابی سرائیکی شاعری

سنسکرت 

تھوڑے لوکیں دی زبان اچ ڈھیر لکھن دی سزا وچ 

شاعر کلہا رہ ویندے 

جتلے توڑیں اکھ بھوینداں کُجھ نظردے تاں کلہیپا

کج نئیں ڈسدا تاں کلہیپ

 میں وی کلہا رہ گیاں