رانجھے وانگر جوگن بن کے میں کی کھٹیا

جدید پنجابی شاعری

عشق  دا سُوتر

رانجھے وانگر جوگن بنڑ کے

مالا پا کے، کن پڑوائے

جنگلاں دے وچ ڈیرے لائے

نس نس کے فیر 

پیراں دے وِچ چھالے پائے

لد کتاباں سر تے چکیاں

 جدید پنجابی شاعری

لد کتاباں سر تے چکیاں 

جیوں جنگلاں دے ڈھگے 

الفوں اگے ککھ نہ آیا 

کیہ پڑھدا میں اگے 

صغیر تبسم

کیتے قول نباہ نی جندے

 جدید پنجابی شاعری

‏کیتے قول نباہ نی جِندے

عشق اُلاہمے لاہ نی جِندے

اِنج سولی تے پا دھمالاں

موت وی آکھے واہ نی جندے

ارشاد سندھو

بولدیاں اکھاں اکثر اکھاں بولدیاں نیں

 جدید پنجابی شاعری

بولدیاں اکھاں

اکثر اکھاں بولدیاں نیں

راز دلاں دے کھولدیاں نیں

موتی کڈھ کے جھیلاں وِچوں

کنڈھیاں اُتے رولدیاں نیں

عبدالمجید ظفر

دھرتی جد وی دکھ رووے گی

 جدید پنجابی شاعری

دھرتی جد وی دُکھ رووے گی

پہلا دُکھ پنجاب دا

پھل تاں باغ چوں بہت سے ٹُٹے

ککھ نہ رہیا گُلاب دا

نیل فرات وی روئے ہوسن

پانی لال چناب دا

اس لئ اڈیا رنگ سی خورے

جدید پنجابی شاعری

اس لئ اُڈیا رنگ سی خورے

اپنے نال ای جنگ سی خورے

زندگی مول نہ مگروں لتھی

اونتر جانی منگ سی خورے

ہمت وی منہ بھرنے ڈگی

لیکھ اڑائی ٹنگ سی خورے

سولاں اتے جندڑی رولن لگ پئے نیں

 جدید پنجابی شاعری

سُولاں اُتے جِندڑی رولن لگ پئے نیں

ہُن آپنے وی مندا بولن لگ پئے نیں

پہلاں تاں اوہ مِٹھے بول سناؤندے سن

ہُن کناں وِچ زہراں گھولن لگ پئے نیں

جھلّے لوکی شرم حیا تے پیاراں نوں

دولت دی تکڑی وِچ تولن لگ پئے نیں

ویلے دی ایہہ تیز ہنیری

 جدید پنجابی شاعری

انج تے فر انج ای سہی

ویلے دی ایہہ تیز ہنیری

قہر دے جھکّڑ، واء، ورولے

کالی رات دے وحشی جتّھے

سارے رل کے زور پئے لاندے

سوچ دا دِیوا بلّن نئیں دینا

اکھاں میریاں انہیاں کر کے

کر کر کے میں جی حضوری تھک گئی آں

 جدید پنجابی شاعری

کر کر کے میں جی حضوری تھک گئی آں

رات دیہاڑی، کر مزدوری تھک گئی آں

جِھڑکاں تے جھبیاں نیں میری قسمت وِچ

دے دے کے میں اوہنوں چُوری تھک گئی آں

بہُوں کیتی اے خدمت ایہناں لوکاں دی

کم ایہناں دے کر ضروری تھک گئی آں

جت کے ہارن والے نوں اے دس چھڑیو

 جدید پنجابی شاعری

جت کے ہارن والے نوں اے دس چھڑیو

ہار کے جتن والا تیتھوں ہردا نئیں

لگدا توں بٹ دا حالے جانوں نئیں

ڈک لیندا اے ہنجو، ہوکے بھردا نئیں

اتفاق بٹ

حال دے راہ تے انجہا دکھ وی گورا ہوندے

 پنجابی سرائیکی شاعری

حال دے راہ تے انجہا دکھ وی گورا ہوندے

سمدے نسے توڑے سالیاں دا جگارا ہوندے

شک تعلق دی عمارت کو ڈھوائے آخرکار

پتہ کائنی کہ ایہہ پتھر ایڈا بھارا ہوندے

خالد جاوید

جنڑے بنڑدے نئیں جنڑے جمدے ہن

 پنجابی سرائیکی شاعری

جنڑے بنڑدے نئیں جنڑے جمدے ہن اللہ جنوں ایمان چا دیوے

لج پال پلیندن لج اپنڑیں بھاویں لکھ نقصان چا دیوے

ساری زندگی دا پابند ہوندا اے ہک وار زبان چا دیوے

ساڈے پاسے اُس نوں مرد آہدن جیہڑا گل تے جان چا دیوے

الیاس بلوچ 

پیؤ ورگا کوئی رُکھ نئیں

 جدید پنجابی شاعری

پیؤ ورگا کوئی رُکھ نئیں

جے بُھکھ نئیں

کوئی دُکھ نئیں

جے بھُکھ اے

کوئی سُکھ نئیں

ہے گل حقیقت دھرتی تے

پیؤ ورگا کوئی رُکھ نئیں

وے میریا بابلا وے راتی تیری یاد نوں

 جدید پنجابی شاعری؛ برہ دا گاؤن 

وے میریا بابلا

وے میریا بابلا وے

راتی تیری یاد نوں سرہانے رکھ سونا واں

خواباں وِچ تیرے گل لگ لگ رونا واں

وے میریا بابلا

وے میریا بابلا وے

کجھ کجھ جھلا اوہ وی سی تے میں وی ساں

 پنجابی سرائیکی شاعری

کُجھ کُجھ جَھلا اوہ وی سی تے میں وی ساں

جگ توں وَکھرا اوہ وی سی تے میں وی ساں

اک دُوجے نُوں لفظاں وِچ اُلجھاندے رہے

پڑھیا لِکھیا اوہ وی سی، تے میں وی ساں

اندروں بھاویں کِرچی کِرچی ہُندے رہے

باہروں پِیڈا اوہ وی سی، تے میں وی ساں

جے بندہ نمک حرام ہووے تے کی کرئیے

 جدید پنجابی شاعری

جے بندہ نمک حرام ہووے تے کی کرِئیے

ہر تھاں بُرائی عام ہووے تے کی کرئیے

 ساڈے سِر تے اُچا شملہ اے، سردار وی ہاں

دِھی چوک دے وچ نیلام ہووے تے کی کرئیے

ایہناں سڑکاں توں وزیر کوئی جد لنگھدا اے

ہر تھاں ٹریفک جام ہووے تے کی کرئیے

خاباں دے وچ ملیا دکھ

 جدید پنجابی شاعری

خاباں دے وِچ مِلیا دُکھ 

تے وچھوڑے ماری ہُوک 

دُکھاں وِچ فِر لنگھے سُفنے 

تے ہِجراں ماری کُوک 

وقار احمد

دل نوں سمجھان لئی دلاسے لئی

 جدید پنجابی شاعری

دل نوں سمجھان لئی، دلاسے لئی

پیڑ منگی اے کھبے پاسے لئی

میں جے مر وی گیا تے روویں نہ

میں تے بنیا واں تیرے ہاسے لئی

تجمل کلیم

بزی کہہ کے ٹال مٹال نا کریا کر

 جدید پنجابی شاعری

بِزی کہہ کے ٹال مٹال نا کریا کر

سِدھا کہہ دے؛ مینوں کال نا کریا کر

دن وعدے دا صدیاں وانگوں لنگھدا اے 

ویکھ لے ساڈے پَل تُوں سال نا کریا کر

ندیم افضل

پہلا دکھ اے پہلا رونائے

 جدید پنجابی شاعری

پہلا دُکھ اے پہلا رونائے

رب ای جانے کِنّا رونائے

تیری چُھٹی مُک جانی اے

میں فِر پورا ہفتہ رونائے

اوہدا دل ای پتھر دا اے 

اوہدی اکھ نے گھٹّا رونائے

کنبیا چھت تے بوہے پٹے کندھاں ماریاں ڈھاواں

 جدید پنجابی شاعری

کنبیا چھت تے بُوہے پٹے کندھاں ماریاں ڈھاواں

گھر اپنے دی ونڈی پائی بہہ کے جدوں بھراواں

ڈِگیا رُکھ تے پَھل کھاون نوں دوڑی خلقت ساری

پر ایہہ کِسے نہ تکیا بِیتی نال کی چِڑیاں کاواں 

خُوش ساں رُکھ گھنا کل کٹ کے کُھلا ہو گیا ویہڑہ

پر اج دُھپ توں بچنے واتے لبھدے پھرئیے چھاواں

منشی لطیف گجراتی

راہ وچ کھڑی ہاں کوئی نئیں پیا امدا

 پنجابی سرائیکی شاعری کافی

راہ وچ کھڑی ہاں کوئی نئیں پیا امدا

جگ وچ کلہی ہاں بھل بھل پھلی ہاں

حقی پکی بیٹھی ہاں کوئی نئیں پیا کھمدا

جمے ہوئے پہاڑ اتے لو لو چلی ہاں

پگھریا جہان ہاں کوئی نئیں پیا دھمدا

سچے رب توں رزق اگوڑیا ویندا ہا

 پنجابی سرائیکی شاعری

سچے رب توں رزق اگوڑیا ویندا ہا

بانگاں ویلھے کھیر ولوڑیا ویندا ہا

قسمت آلے ہتھ ہوسن او جنہاں توں

ڈاڈھے سیں دا کُھسہ جوڑیا ویندا ہا

راہی متاں اوکھے تھیون ہیں سانگیں

ڈینہہ کوں کُتا کینا چھوڑیا ویندا ہا

ڈھل گئے سایہ دیوار کنوں کئی یاد آ گئے

 پنجابی سرائیکی شاعری

ڈھل گئے سایہ دیوار کنوں کئی یاد آ گئے

ول تِرم پیاں پلکاں بار کنوں کئی یاد آ گئے

ہِک یوسف ہا جو سینے اندر وسدا ہا

اڄ گُزریاں شہر، بزار کنوں کئی یاد آ گئے

ڈو پکھڑو بیٹھے ہن ہِک سانجھی پُونبل تیں

ڈِٹھے ہِک ڈُوجھے کوں پیار کنوں کئی یاد آ گئے

روز دیہاڑی بھکھ دے ہتھوں

 جدید پنجابی شاعری

روز دیہاڑی بُھکھ دے ہتھوں

چُلہے دے وِچ ہڈیاں ساڑاں

بال دا روونڑ ویکھ نہ سگاں

جا کے کندھاں دے وِچ لگاں

اَگ چُلہے دی بُجھدی جاوے

کوئی نہ میرا درد ونڈاوے

وت مردیاں مردیاں نت جیوو

 جدید پنجابی شاعری

وت مردیاں مردیاں نِت جیوو

یا لُٹ دی شاہی نُوں بدل دیوو

وت احمد خان جیہے پُتر بنڑو

وت لوک راج دے پہریدار بنڑو 

مدثر بھارا

نورا کشتی کھیڈن ہر دم ایہہ کسے دے سکے نئیں

 جدید پنجابی شاعری

نورا کشتی کھیڈن ہر دم ایہہ کسے دے سکے نئیں

پاکستانی وڈکے اج تک راج کریندے تھکے نئیں

ایہہ ای ایدھر ایہہ ای اودھر، خالی بھیس بدلدے نیں

انہاں ہُن تک ہور کسے نُوں آون دتا اگے نئیں

عبدالمجید ظفر

سننے دی لوڑ سی نہ سنانے دی لوڑ سی

 جدید پنجابی شاعری

سُننے دی لوڑ سی نہ سُنانے دی لوڑ سی

نہ شعر کہہ کے داد کوئی پانے دی لوڑ سی

بختاں نُوں جو جگا کے بد بخت ہو گیا وے

اوہنوں ذرا ہلا کے جگانے دی لوڑ سی

منشی لطیف گجراتی

کوئی کماوے کوئی کھا جاوے بھٹ نظام اے زر دا

 جدید پنجابی شاعری

کوئی کماوے کوئی کھا جاوے بھٹ نظام اے زر دا

چار چوفیرے ہُو دا عالم، واہک وچارا مردا

مالک پِچھے پُوچھ ہلاوے جیویں کتا در دا

باطن دا سر بھن دے میراں حق کدے نہیں ڈردا

شہزاد قیصر

جہڑے نال رلائے میں اج توڑی عمار منافق نکلے

 جدید پنجابی شاعری

جیہڑے نال رلائے میں اج توڑی عمار منافق نکلے

ہر غلطی تے چا معاف کیتا ہر وار منافق نکلے

کچ وانگ ترٹ گئے بلآخر میرے پیار منافق نکلے

کُجھ دُکھ ہان یار محبت دے کجھ یار منافق نکلے

عمار بھٹہ

لہو دی واری گھٹ ہی میرے نال کھڑے نیں

 جدید پنجابی شاعری

لہو دی واری گھٹ ہی میرے نال کھڑے نیں

اُنج تے چُوری کھاون والے یار بڑے نیں

پَیراں ہیٹھ لتاڑ کے ویلا لنگھ جاندا اے

اکھ اسمانوں جیہڑے وی اک وار جھڑے نیں

سَپ لڑدا تے خورے شوہدا بچ ہی جاندا

ہن نہیں بچنا، ایہنوں اُڈنے خواب لڑے نیں

تیری یاد وچ دیدیاں رتیاں نے رو رو کر لیا اے گل دا ہار دامن

 جدید پنجابی شاعری

دامن

پنوں پچھیا کون؟ کوئی کہن لگی تیرے ہجر دے واٹ دی راہی ماہی

پھردی بھیس فقیراں دا ادھار کے تے تیرے واسطے چھڈ کے شاہی ماہی

ہولی ککھاں توں وچ سنسار ہوئی تیرے دکھاں دے گاہن دی گاہی ماہی

ماہی وانگ بے آب پئی تڑفنی آں تیرے حسن دے جال دی پھاہی ماہی

تیری یاد وچ دیدیاں رتیاں نے رو رو کر لیا اے گل دا ہار دامن

شکر اے دِلے دی پوری مراد ہوئی سٹان موتیاں دے وارووار دامن

ڈاکٹر فقیر محمد فقیر

نہ دن چڑھدا اے نہ رات مکدی اے

 جدید پنجابی شاعری

نہ دن چڑھدا اے نہ رات مُکدی اے

ابا سوہنیا! مینوں دس دے تُوں

اے حیاتی کنڈے کدوں لگدی اے

حیام قیوم ثمرہ

ماں نال مقابلہ پتراں دا

 جدید پنجابی شاعری

ماں نال مقابلہ پُتراں دا

پُتر اسیں وی آں پر اپنی ماں ول آں

ساہنوں صدر دے سائے دی لوڑ کوئی نہیں

اسیں ٹھنڈی بہشتاں دی چھاں ول آں

استاد دامن

چیتر باغ بغیچے پھلے

 کلاسیکی پنجابی شاعری

چیتر

چیتر باغ بغیچے پھلے

میرے اندر اندھیری گھلے

میرے سبھے کربل رلے

اوہ تے آہن بہشتی حلے

نا ہُن میں ڈھوڈھیندی

پھٹے سارے خارجی سو سو گولے نال

 کلاسیکی پنجابی شاعری

پھٹے سارے خارجی سو سو گولے نال

کل ترہائے رت دے رج رہے فی الحال

پُرزے کیتے مصریاں زرہ بکتر کھول

پڑ چھڈ چلے خارجی نکل گیؤ نے بول

نیزے نال اڑنب دا شاہ حنیف دلیر

وانگوں سیخ کباب دی سو سو کیتے ڈھیر

جنبش کھا سپاہی سورج پاڑ سیاہ قناتاں

 کلاسیکی پنجابی شاعری

سورج

جنبش کھا سپاہی سورج پاڑ سیاہ قناتاں

چڑھ میدان انبر دے آیا، بھجیاں ہور جماتاں

چینی شاہ زنگی نوں کٹھا ڈوہلی رتّ کنارے

ہنجھو رو اسمان بیچارا پونجھ کھلا رخسارے

ساری رات نہ ڈھیرے کھلے رئے پڑ مل کے

آ پھر لو صبح دی لگی چھپے تارے ہل کے 

کنڈے نوں پھل آکھن لگا نوک سنبھال کھلو

 جدید پنجابی شاعری

اصلا

کنڈے نُوں پُھل آکھن لگا نوک سنبھال کھلو

مُڑ مُڑ چُبھ نہ وَیریا نہ کر ایڈ دھرو

جھونے نال ہوا دے میں جہڑے پاس پواں

لیں وچ سوئی نوک دی تُوں اوسے پاس پرو

نال اپنے شرمندیا میرا دیکھ سلوک

سہہ سہہ چوبھاں تیریاں میں دیواں خوشبو

بدل وانگوں گجن والے بارش وانگوں روندے نیں

 جدید پنجابی شاعری

بدّل وانگوں گجّن والے بارش وانگوں روندے نیں

داغ تکبّر والا آخر ہنجواں نال ای دھوندے نیں

جتنی جان کسے دی ہُندی اتنا وڈا پیندا پھاہ

تغڑا ماڑا ڈھگا سائیں اُتے تھلے جوندے نیں

دولت نئیں میراث کسے دی آندی جاندی رہندی اے

جہڑے ایہنوں پیار نئیں کردے اوہو دانے ہوندے نیں

اکھیاں وچ نے اگدے ہنجو

 جدید پنجابی شاعری

اکھیاں وچ نے اُگدے ہنجُو

کِھڑ کِھڑ ہسّن میرے ہنجو

ایداں جگ وِچ رہنا لَگے

جیداں قبراں موہرے ہنجو

تیرے نیڑے وگدے ریندے

تُوں نہ ویکھے سنگدے ہنجو

ساہنوں عشق روایا دوشی

 جدید پنجابی شاعری

حال دہائی، جگت ہنسائی

جت کے ہسے، ہر کے روئے

ساہنوں عشق روایا دوشی

خورے اوہ کیہ کر کے روئے

رانا سعید دوشی

جگ جہان دی سنگت چھڈی

جدید پنجابی شاعری

جگ جہان دی سنگت چھڈی 

اکلاپے نوں سجن کیتا

چُپ چپیتے 

گلاں کردے

اکلاپا تے طارق دوویں 

میلے دے وچ آ گئے

مشکاں بانہیں کسی جا نال گناہ وی دسی جا

 جدید پنجابی شاعری

‏مُشکاں بانہیں کسی جا

نال گناہ وی دسی جا

میں بدل آں رو لاں گا

توں تے پُھل ایں ہسی جا

سجن ایں تے سینے لگ

پتھر ایں تے وسی جا

بھڑ بناندا اے کوئی بے غرض دنیا دین دا

 جدید پنجابی شاعری

مطلبی

بھڑ بناندا اے کوئی بے غرض دنیا دین دا

لے منا اپنی دلوں پکا اے جہڑا این دا

مصر دا راکھا فرنگی جرمنی دا روس یار

دِین دا دوری اے ہُندا د جوں بے دِین دا

سمجھدا اے چین نُوں محتاج امریکہ پیا

میں سمجھناں آپ امریکہ اے ہیٹھا چین دا

اکھ مری دے کاسے اندر خیر کسے نہ پایا

 جدید پنجابی شاعری

اکھ مِری دے کاسے اندر خیر کسے نہ پایا

جھلیاں سداراں روپ نگر دا ہر بُوہا کھڑکایا

آس مِری دے کھیتر اُتے کوئی کَنی نہ وَسی

اِنج تے بدّل ہاٹھاں بَن بَن کِنی واری آیا

دُور دُراڈے رہنے والیاں بُکاں بھر بھر پِیتا

میں دریا دے کنڈے تے وی بیٹھا رہیا ترہایا

تھاں تھاں پھریاں دنیا اتے بھلدا پر اک پاسہ نئیں

 جدید پنجابی شاعری

تھاں تھاں پھرِیاں دُنیا اُتے بُھلدا پر اِک پاسہ نئیں

لکھاں چہرے ہسدے ویکھے بُھلدا پر اک ہاسہ نئیں

لوکی کہندے پِچھلے ویلے سُورج دی دُھپ گھٹ جاندی

یار مِرے دا حُسن تے اج تک گھٹیا رتی ماسہ نئیں

دند چنبیلی، بُل گلابی کھو بیٹھن نہ کِدرے تاب

ایسے واتے اونے اج تک مَلیا کدی دنداسہ نئیں

سمندراں وانگ عمراں دی

 جدید پنجابی شاعری

سمندراں وانگ عمراں دی

کھاری کوڑی ڈونگیاں

نہ لیندیاں سُکھ دا ساہ

پِنڈے اُتے سُولاں دا لُون

اکھاں دے سِیپ وِچ غم دا موتی

تے ہتھاں وِچ ویلے دِیاں ریتاں

جے تئیں باہروں گھپ نہ تھیسی

 پنجابی سرائیکی شاعری

جے تئیں باہروں گُھپ نہ تھیسی

سینے اندروں دُھپ نہ تھیسی

سچ جے راس زبان کوں آیا

نوک سناں تے چُپ نہ تھیسی

سرور کربلائی

ماہی ماہی کوکیندی ڈھونڈیندی پھراں

 کلاسیکی پنجابی شاعری

ماہی ماہی کوکیندی ڈھونڈیندی پھراں

تینوں دیس عرب دیا سائیاں وے

سارے جگ دا سوہنا وے توں لگدا سوہنا 

تیرے قدماں توں گھول گھمائیاں میں

تتی تت بجرتڑی میں رو سیاہ

مِری اک اک گھڑی میرے سو سو گناہ

آپنڑے نال دے دو چار بنڑا

 جدید پنجابی شاعری

آپنڑے نال دے دو چار بنڑا

کملیا!، نہ اُچے یار بنڑا

عاشقاں کدوں مزدوریاں کِیتیاں

عشق پال، یا گھر بار بنڑا

ایویں انہاں مُکنڑا کوئی نی

خاہشاں اگے دیوار بنڑا

چہرہ تیرا اے سادہ طبیعت تیری اے چور

 جدید پنجابی شاعری

عمل دا زور

چہرہ تیرا اے سادہ طبیعت تیری اے چور

دل اے تیرا کجھ ہور تے دل دی ہوس کجھ ہور

بندے دے دل دا نُور اے ہوندا نظر دا نور

باطن تیرا اے کور جے دِیدے تیرے نیں کور

بے آہنگسا اے شوق تے بکھڑے تیرے نیں راہ

منزل تیری اے دُور تے مَٹھی تیری اے ٹور

کوئی علم دے باجھ نہ گل کردا

 جدید پنجابی شاعری

عِلم دا کمال

کوئی علم دے باجھ نہ گل کردا

دِتا عقل شعور خُدا سائیں

کئی لکھ دانا شعبان جیہے

اوہدے عقل سندی خاک پا سائیں

گویا فیر ہویا افلاطون پیدا

دِتا عالماں ہوش بُھلا سائیں

علم دی دولت ونڈدے رہیے گھٹ کدے نہ ہو

 جدید پنجابی شاعری

عِلم دی دولت ونڈدے رہیے گھٹ کدے نہ ہو

دِیوے نال جگایاں دِیوا مدھم نہ ہووے لو

لمب لمب لیہ چڑھ جاہن عمل دی اینی مٹی گو

کچا کوٹھا عُمر تِری دا پوَی متاں نہ چو

نِیوِیاں شاخاں پَھلَّن ہمیشہ نِیوِاں ہو کے رہو

اگ پوَے منہ اِچے دے وِچ اُچا مول نہ ہو

کہڑا کہڑا رونا روئیے سارے روگ اولے نے

 جدید پنجابی شاعری

کہڑا کہڑا رونا روئیے، سارے روگ اولّے نے 

زورآور نے ساڈے گھر دے پرچھاویں وی مَلے نے

اس دُنیا دی بِھیڑ دے اندر جِس پاسے وی تکدے ہاں

اک دُوجے دے نیڑے وَسدے ٹاپو انج اکلّے نے

قاصد دیکھاں، چِٹھی دیکھاں، کوساں اپنے لَیکھاں نُوں

موت سرھانے آ کے بیٹھی، ہُن سنیہڑے گھلّے نے

پا پریت کسے نال پائیے نہ

 جدید پنجابی شاعری

یا پریت کسے ناں پائیے نہ

پائیے تے چھوڑ کے جائیے نہ

جو درد نوں آپے جانے نہ

اوہنوں اپنا طبیب بنائیے نہ

جو اوکھے ویلے سنگی نئیں

اوہنوں درد اپنا سنائیے نہ

ہر اک اجڑی تھاں روندی اے

 جدید پنجابی شاعری

ہر اک اُجڑی تھاں روندی اے

پنج پُتراں دی ماں روندی اے

وَیریاں قاسم جِبھ وَڈھ لئی اے

جھَلی نئیں ایہہ تاں روندی اے

مہر قاسم کلوانہ

عمر دے قیدیاں دی ٹٹدی ویکھی اے زنجیر یارو

  جدید پنجابی شاعری

بھاویں ٹلی رہندی نہ رب دی لکھی تقدیر یارو

پر ان اللہ علی کل شئی قدیر یارو 

تاج بادشاہواں دے سر تُوں لہندے ویکھے 

عمر دے قیدیاں دی ٹُٹدی ویکھی اے زنجیر یارو 

اکمل حسنی

سانوں کارے کر کے مار نہ ساڈے ہاڑے سن لے اج

 جدید پنجابی شاعری

سانوں کارے کر کے مار نہ ساڈے ہاڑے سُن لے اج 

اسیں یار منانے بُھل گئے سانوں کیہڑی گئی اے وج 

ساڈے پیریں چھالے پئے گئے ساڈے اوکھے ہو گئے ساہ 

کتھوں یار منانے سکھیئے کتھوں لبھیئے بُلّھے شاہ 

عاصم پڑھیار

انھیاں دا ہر شہر تے ستیاں مریاں دی ہر وستی

 جدید پنجابی شاعری

انھیاں دا ہر شہر تے سُتیاں مریاں دی ہر وستی 

ساڑ فقیرا سچ بولن توں ڈریاں دی ہر وستی

کئی ورہیا توں ویکھ رہیا واں ہور دا ہور تماشا

کھوٹے رل کے لُٹدے پئے نیں کھریاں دی ہر وستی

کوہ دیندی اے کئی نسلاں نوں انھے کھوہ وچ سُٹ کے 

ذہناں دے وچ گند تے توڑی بھریاں دی ہر وستی

رو رو کے ہن پیڑاں ہسن لگ پئیاں

 جدید پنجابی شاعری

رو رو کے ہُن پیڑاں ہسن لگ پئیاں

کتھے ایہہ تقدیراں نسن لگ پئیاں

رانجھن وی تے ونجلی چُلھے پا بیٹھے

خورے کتھے ہیراں وسن لگ پئیاں

نِکی نِکی گل وی وڈی ہو جاندی

سانوں ایہہ تقصیراں دسن لگ پئیاں

بن مالی ٹیگور سیانے لائیاں دی لج پالی

 جدید پنجابی شاعری

سنگی ٹیگور

بن مالی ٹیگور سیانے لائیاں دی لج پالی

سخن اوہدے دی آبوں ساوی سکی چھمک بنگالی

وچ انگریزی دے وی اوہنے سخن کیتا انمُلا

ونڈی باہر شیرینی بھاویں پر گھر دے نہ بُھلا

بدل وانگ اقبال دماغوں یار وسائے پھانڈے

جنس پنجابی دی تھیں ایہ پر بھرے بھرائے بھانڈے

جہڑی بوٹی دل وچ لائی اوہ بوٹی اج پھل گئی اے

 جدید پنجابی شاعری

جہڑی بُوٹی دل وچ لائی، اوہ بُوٹی اج پَھل گئی اے

رو رو کے جو لکڑی سُکی، عشق دی اگ وِچ بَل گئی اے

لمیاں عُمراں دے پینڈے وی، آخر نُوں مُک جاندے نے

کی ہویا جے تیری اِک، جوانی ایتھے ڈُھل گئی اے

میرا دوش نہیں اے کوئی، جد تک ہویا چُپ رہا

کنوں کنِیں لُکدی چُھپدی، بھرے بازار چ گَل گئی اے

عشق تے مشک لکانا پیندائے

 جدید پنجابی شاعری

اوکھا کم

لُکدا نہیں ایہ ہرگز لیکن

عشق تے مُشک لُکانا پیندائے

اتھرو روک کے اکھاں اندر

عشق دی منزل تے اپڑن لئی

آپنا آپ مُکانا پیندائے

شگفتہ گمی لودھی

دھخدے موسم سینے رڑکن

 جدید پنجابی شاعری

دُھخدے موسم سینے رڑکن

اکھیاں اندر گُھوکی

دیہہ عشق النبڑے پُھوکی

علی ارشد میر

کھان دی تینوں سوڑ پئی اے چھیتی چھیتی پیلاں پا

 جدید پنجابی شاعری

کھان دی تینوں سَوڑ پئی اے چھیتی چھیتی پَیلاں پا

اصلی پَھل تے پیڑاں اُتے سہجے سہجے پکدے نیں

اپنے ہمیشہ ویر کماون غیراں دی کیہ بات کراں

ہس ہس جیہڑے رستہ وکھاون اوہو رستہ ڈکدے نہیں

جان کاشمیری

روندا کیوں نہ چوکھے چر توں دل تے ایویں بھار جیہا سی

 جدید پنجابی شاعری

روندا کیوں نہ چوکھے چر توں دل تے ایویں بھار جیہا سی

اوہنوں تے کجھ نفرت سی پر مینوں تے کجھ پیار جیہا سی

سجن نہیں سی پر میں اوہنوں اس لئی گھٹ گھٹ ملدا ساں

اوہدا اٹھنا بہناں بالکل سارا میرا یار جیہا سی

سلیم دلاوری

ایڈا گرم بازار سی زندگی دا

 جدید پنجابی شاعری

ایڈا گرم بازار سی زندگی دا ایتھے جو آئے مؐری جان وِک گئے

وِک گئے ایتھے جوبن یوسفاں دے، ایتھے بڑے فرعوناں دے مان وِک گئے

ایتھے نازوِ کے مُل عاجری دے، ایتھے کفر دے بھا ایمان وِک گئے

اینا زور پیا آن گاہگاں دا، مالک آپ وی سَنے دُکان وِک گئے

صوفی تبسم​

پتہ لگے گا ساریاں پتراں دا

 جدید پنجابی شاعری

پتہ لگے گا ساریاں پتراں دا بول بولیاں دا کیہڑا بھاء پاوندا

کون چِٹے جھاٹے دی لاج رکھدا اے کون ماں دے سر سواہ پاوندا

کل نوں ایہہ نہ کہن جہان والے پتر ایہہ کاہدے اپنی ماں کھا گئے

ایہنا کولوں بچا لو بچیاں نوں ککڑ کھان والے سارے کاں کھا گئے

استاد دامن

بیٹھ ذرا میں اکھ دی باری بھیڑ دیاں

 جدید پنجابی شاعری

بیٹھ ذرا میں اکھ دی باری بھیڑ دیاں 

فیر ہوٹھاں تے راگ پہاڑی چھیڑ دیاں 

نیواں ہاں تے نیویں پاسے بیٹھا ہاں 

تیرے پاسے کنج حیاتی ریہڑ دیاں 

گھم رہیا ہے رُک رُک چکہ ساہنواں دا

وَس چلے تے اِکو واری گیڑ دیاں 

روپ جہدے دی اکھیں ویکھی سدا بہار چمن دی

 جدید پنجابی شاعری

رُوپ جہدے دی اکھیں ویکھی سدا بہار چمن دی

بلبل جان رہی کُرلاندی خاطر اوس سجن دی

ویکھ اوہدے ول وچ چمن دے وٹ سنبل نوں پیندے

لپٹ جہدی لٹ کُھلی وچوں آوے مُشک ختن دی

ہونٹھاں اوہدیاں دی تک سُرخی سُرخ یاقوت گواچا

جوہریاں دی وچ نظرے اڈی لالی لعل یمن دی

چار چفیرے دی ہریالی ول جو تکیا

 جدید پنجابی شاعری

چار چفیرے دی ہریالی

ول جو تکیا تے انج لگیا

کہ ایہو میں ہاں

میرے وچ ایہہ رلیاں کٹھی ہوئی

اندر باہر سبھ اک ہویا

فرق رہیا نا کوئی

ایہ میرے نال کیہ بنیاں

 جدید پنجابی شاعری

ایہ میرے نال کیہ بنیاں

کسے دے روپ نیں مینوں

جوانی دان کیتی سی

میں اکھاں دے بھروسے تے

کسے دے نال جڑیا ساں 

کسے دے اک اشارے تے

ناز تے نخرے ویکھے جس دے

 جدید پنجابی شاعری

ناز تے نخرے ویکھے جِسدے

زخم نیں سارے دِتّے اِسدے

عشق دی راہویں بن بن چھالے

ہر ویلے ہُن ریہندے رِسدے

کُجھ نے پڑھیاں عشق نمازاں

کُجھ دے ایویں مَتھے گھِسدے

محبت ٻہوں ضروری ہے

 پنجابی سرائیکی شاعری

محبت ٻہوں ضروری ہے

محبت تہوں ضروری ہے

محبت ٹیک ڈیندی ہے

پُرانی بند حویلی دی

سِوی کھادی مُہاڑی کوں

محبت آپ صندل ہے

بھانویں گھر وچ ہاں یا سفر وچ ہاں

 پنجابی سرائیکی شاعری

بھانویں گھر وچ ہاں یا سفر وچ ہاں

میں جتھاں ہاں تیڈی نظر وچ ہاں

بے خودی بے خیال بے خبری

میں اتھاں وی تیڈی خبر وچ ہاں

ہاں ازل توں زوار زلفیں دا

لیلت القدر دی قدر وچ ہاں

ساڈے پیار دی دشمن دنیا ہے

 نجابی سرائیکی شاعری

میکوں کل تیڈا پیغام ملئے

ساڈے پیار دی دشمن دنیا ہے

جل نس جلوں ایں دھرتی توں

اساں پیار دی وکھری نگری دی

بنیاد رکھوں آباد کروں

پیغام کوں سنڑ دنگ رہ گئی ہاں

جے کئی انمول بول پوندا ہے

 پنجابی سرائیکی شاعری

جے کئی انمول بول پوندا ہے

من دا ماحول بول پوندا ہے

میڈی وستی دی چیکدی چپ ءچ

کوئی نہ کوئی دول بول پوندا ہے

چاندنڑی جیرھے دریا ٹھلدی اے

پچھیں ہر چھول بول پوندا ہے

اکھ وچ ٹھیکری پہرہ جاگے

 جدید پنجابی شاعری

اکھ وچ ٹھیکری پہرہ جاگے

دُکھ سوویں تے سُفنا جاگے

اکو رات چہ عمر گزاری

تھوڑا سُتے، بوہتا جاگے

میں نُوں میں دی جاگ لگاواں

میں دا ہوند حوالہ جاگے

جڈاں پہلی واری وستی وچ

 پنجابی سرائیکی شاعری

جڈاں پہلی واری وستی وچ 

بس ہارنڑ آنڑ وگایا ہا 

اوں ساڈا مال ڈرایا ہا

مخمور قلندری

بدل نسریا سورج ورھیا گوڈے گوڈے دھپ

 جدید پنجابی شاعری

بدل نِسریا، سورج ورھیا

گوڈے گوڈے دُھپ

چھانواں چکڑو چکڑی

چل آ اوتھے چلیئے جتھوں

بن مرضی دے آئے ساں

یا فِر اُس تھاں چلیئے جتھے

ق قلعہ اسار کے حسن والا

 جدید پنجابی شاعری

ق قلعہ اسار کے حسن والا

سوہنا نیناں دے مورچے لا بیٹھا

پلکاں والیاں پٹیاں چاہڑ کے تے

مینڈا عقل تے صبر لٹا بیٹھا

ول ول کے دل نوں گھت گھیرا

پھندہ زلف کمند دے پا بیٹھا

دل دے اوتے بوجھ اے سجناں

 جدید پنجابی شاعری

دل دے اوتے بوجھ اے سجناں

تاں اکھیاں تے سوج اے سجناں

بھانویں دنیا سوہنی اے پر 

ساہنوں تیری کھوج اے سجناں

اندروں اندری کھاندی جاوے 

یاداں دی اک فوج اے سجناں

گونگیاں تے کانیاں نیں کاغذی کہانیاں نیں

 جدید پنجابی شاعری

کاغذی کہانیاں

گونگیاں تے کانیاں نیں، کاغذی کہانیاں نیں

چھاننے جو چھانیاں نیں، کاغذی کہانیاں نیں

کاغذاں ای کھادیاں سی، کاغذاں ای کھادیاں نیں

کاغذاں ای کھانیاں نیں، کاغذی کہانیاں نیں

بیتدے دیہاڑیاں چوں، آوندے دیہاڑیاں دے

ساہمنے جو آنیاں نیں، کاغذی کہانیاں نیں

کجھ لوک شہر دے وچ موسم دی کار ہوندن

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ہلاں دے وانگ ہسدِن، کلیاں دا ہار ہوندن

کُجھ لوک شہر دے وچ موسم دی کار ہوندن

کُونجھاں دی کُوک وچ ہن، ہانواں دی ہُوک وچ ہن

مُکھڑے ملُوک وچ ہن، ہانھ دی پُکار ہوندن

کُجھ لوک شہر دے وچ موسم دی کار ہوندن

بُک بُک دعا ونڈیندن، چُپ اچ الا ونڈیندن

حبس اچ ہوا ونڈیندن، وسدی پُھوار ہوندن

حب وطن دی وچوں لبھا قوم ایمان یقین تیرا

 جدید پنجابی شاعری

سپاس نامہ علاؤالدین صدیقی

حب وطن دی وچوں لبھا قوم ایمان یقین تیرا

مان کرے کناں کو اج پنجاب علاؤالدین تیرا

اچے جھنڈے جھولن گے ہن ساڈیاں علمی شاناں دے

ساڈیاں گلاں نال وی ہن گونجن گے ہال ایواناں دے

لگے رونق میلے ویکھ کے اج پنجابی نالج دے

ویہڑے کھڑ کھڑ ہسن پے پنجاب اوری اینٹل کالج دے