راتیں وی نئیں ڈھلدا سورج

 جدید پنجابی شاعری

راتیں وی نئیں ڈھلدا سورج

ساڈے پیار دا بلدا سورج

ساہ دے وانگوں بے اعتبارا

پل دا چانن پل دا سورج

خورے کیہڑا رنگ وکھاوے

آون والا کل دا سورج

کنا سوہنا ٹھگدا اے

 جدید پنجابی شاعری

کِنّاں سوہنا ٹھگدا اے

تیرے شہر دا لگدا اے

اوہدے چِٹے کھسے آتے

کپڑا میری پگ دا اے

اونوں اپنا من بیٹھا

جہڑا سارے جگ دا اے

ڈھیر وی یار ملاپ نئیں چنگے

 جدید پنجابی شاعری

ڈھیر وی یار ملاپ نئیں چنگے 

دوری دے وی تاپ نئیں چنگے 

کسے تے کاہنوں شکوے کریئے 

اسیں تے یارا آپ نئیں چنگے

اکھ دی شرم ای مُک جاندی اے

نیناں دے نال ناپ نئیں چنگے 

آس دا سورج نہیرے وچوں کڈھیا اے

 جدید پنجابی شاعری

آس دا سورج نہیرے وچوں کڈھیا اے

چانن اک اک مصرعے وچوں کڈھیا اے

میرے تے ہن در در رلنا واجب اے

سجناں دل دے حجرے وچوں کڈھیا اے

کجھ احساناں تھلے نپیا ہویا ساں

اج میں خود نوں ملبے وچوں کڈھیا اے

اللہ بہتر جانے کس فریب دے نال

 جدید پنجابی شاعری

اللہ بہتر جانے کس فریب دے نال

تارے بنی پھردی اے پازیب دے نال

میری کنڈ تے ہتھ اے پنجاں پانیاں دا

نیرے اکھر جُڑے نیں اس ویسب دے نال

سوچ دی دھرتی مِٹھے حرف اُگاندی اے

پیتا ہووے جس لے دُدھ جلیب دے نال

وچ ہنیریاں لبھدی پھر ہن کر کر لمے ہتھ

 جدید پنجابی شاعری

وچ ہنیریاں لبھدی پھر ہُن کر کر لمے ہتھ 

روشنیاں وچّ آپ گوائی توں سونے دی نتھ 

کون آں تینوں کتھے ملیاں دیواں کیہ جواب

یاداں دی پوتھی دے بہہ کے، پچھلے ورق التھ

دور افق تے مل جاندے نے، دھرتی تے اسمان

اپنا آپ پچھانن خاطر عرشوں تھلے لتھ

پہلوں بالن سوکھی فیر مچانی اوکھی ہندی اے

 جدید پنجابی شاعری

پہلوں بالن سوکھی فیر مچانی اوکھی ہُندی اے

مچ جاوے تے بعدوں اگ بجھانی اوکھی ہندی اے

اوتھے ساہ دا سوتر انناں خالہ جی دا واڑہ نئیں

جتھے کلی تند نئیں ساری تانی اوکھی ہندی اے

اپنے گھر تے کیڑی وی نئیں مان سیانے دسدے نیں

پرہیا دے وچ جا کے گل منانی اوکھی ہندی اے

دل دا حال سنا بیٹھی آں

 جدید پنجابی شاعری

دل دا حال سنا بیٹھی آں

اپنی قدر گنوا بیٹھی آں

سر دی چنی لاہ کے اڑیا

تیری پگ بنا بیٹھی آں

سوہنی ہیر زلیخا وانوں

میں وی عشق رچا بیٹھی آں

ساہواں دا بھرواسہ کیہ

 جدید پنجابی شاعری

ساہواں دا بھرواسہ کیہ

پُٹھا سدھا پاسا کیہ

اکو رب دا دتا کھان

محلیں، پکھی واسا کیہ

دکھ نگری دا حاکم آں

میں کیہ جانا ہاسا کیہ

چارہ گر سو چارے بدلے

 جدید پنجابی شاعری

چارہ گر سو چارے بدلے

پر نہ لیکھ ستارے بدلے

بیلی، ویلا، حسن، جوانی

اک اک کر کے سارے بدلے

اپنی اصل وکھاون دے لئی

سجن  کر کے کارے بدلے

ویہڑے دے وچ کٹھے ہو کے

 جدید پنجابی شاعری

وچارے کُکڑ

ویہڑے دے وِچ کَٹھے ہو کے

کُکڑ کھہہ اُڈاندے رئے سی

وار و واری اک دوجے دے

سر وِچ رَل کے پاندے رئے سی

اک دن باہر دی کُنڈی کھڑکی

اپ ٹُو ڈیٹ پروہنے آئے

تیری یاد دے ککھ پہارے نیں

 جدید پنجابی شاعری

نکوں چہل جاندی اے سجنا

اینویں قول کسے ہارے نیں؟

مَتھے تیڑی پائی رکھ دا ایں

کیہڑے تیرے مانھ مارے نیں

اک تے لوکاں اَت مچائی

دُوجے توں میہنے مارے نیں

ماڑے دن جد آ جاندے نیں

 جدید پنجابی شاعری

ماڑے دن جد آ جاندے نیں

لگدے اکھ وٹا جاندے نیں

اوہنے حالی نہیں سی مرنا

جیون نوں دکھ کھاجاندے نیں

میں ویکھے نیں چن جیہے مکھڑے

ایویں بُھلیں، پا جاندے نیں

ش شرم آؤندی اے مینوں کہ تہاڈا رشتہ دار ہاں میں

 ش شرم آؤندی اَے مینوں

کہ تُہاڈا رشتہ دار ہاں میں

تُساں رل چالاکیاں کِیتیاں

جِیویں تُہاڈا جُرم دار ہاں میں

تُساں لج نہ رکھی پُرکھاں دی

جِنہاں دا راز دار ہاں میں

حیرانی تے ایوے حیرانی وی نئیں

 جدید پنجابی شاعری

حیرانی تے ایہ وے، حیرانی وی نئیں

اپنی کیتی تے پشیمانی وی نئیں

جنہاں کماں چہ عمراں بیتیاں نیں

ایہ کماں دی کوئی کہانی وی نئیں 

نسیم درمانوی

محبت بہوں ضروری ہے

 پنجابی سرائیکی شاعری

محبت ساڈے متھے وچ

تریجھی اکھ کھولیندی ہے

محبت بہوں ضروری ہے

محبت تہوں ضروری ہے

زبیر احمد

دھی دے سر اچ چاندی ہئی

 پنجابی سرائیکی شاعری

دِلڑی مونجھ توں ماندی ہئی

اُونکوں جلدی کھاندی ہئی

عشق ہا اَپنڑیاں چَساں وِچ

مُونجھ توں کئی کُرلاندی ہئی

در تے خواب کھڑوتے رہے

ساکوں نِندر نہ آندی ہئی

ڈڈھ دا کوڑے دان

 پنجابی سرائیکی شاعری

کُوڑے دان

وستی دے گودے دے گھر وچ 

اج وی افطاری دے ویلھے

ساریاں رَل کے رَڄ کھادا پر

وت وی ڈِھگ پَھل تے

کُجھ چاول بچ پئے ہن

گھر دے ڈھیر سیانے بچڑے

ٹردے ویلهے جلدی دے وچ

 پنجابی سرائیکی شاعری

انڑ بنڑ

ٹردے ویلهے، جلدی دے وچ

اوں آکهیا ہا، ول آساں میں

وت کئی سال گزردے رہ گئین

رل گئے لوگ وی ولدے رہ گئین

او بهورل تاں ول نی آیا

بس ہک انڑ بنڑ دل ءچ تنڑ گئی

سوچیندا کجھ ہاں تے تھیندا کجھ ہے

 پنجابی سرائیکی شاعری

سوچیندا کجھ ہاں تے تھیندا کُجھ ہے

دماغ سوچاں تُوں ویندا رُجھ ہے

میں ڈیوا دلچسپ بال رکھداں

ہوا وی کائینی تے ویندا بُجھ ہے

وقت نہ پُچھ کیویں گُزردا پئے

ڈیکھ! اکھیں تُوں غم نظردا پئے

جے پرواز دے اہل پر کائنا ہوون تاں

 پنجابی سرائیکی شاعری

جے پرواز دے اہل پر کائناں ہوون تاں

پہاڑیں دے چوٹیں توں درک نئیں مریندے

جے درک مار بیٹھاں تاں برداشت کیتا

اوندے بعد ڈولیں کوں چک نیں مریندے

محبت دے معصوم در درد ماریے

سمندر سمبھیدن دکانیں دا کم نئیں

چندر چمدے پچھانویں تیڈے

 پنجابی سرائیکی شاعری

کون تھی سگدے سانویں تیڈے

چندر چُمدے پچھانویں تیڈے

ساڈی کنگھی وی شیشہ وی توں

ساڈے شیشے دی تصویر توں

ساڈی دھڑکن تے پہرہ تیڈا

ساڈے پیریں دی زنجیر تُوں

ماں بولی دے ناں اکھراں دی پہچان ودھاؤ

 جدید پنجابی شاعری

ماں بولی دے ناں

اکھراں دی پہچان ودھاؤ

ماں بولی دی شان ودھاؤ

کیوں پھڑدے او غیر دا پلہ

اپنی پگ دا مان ودھاؤ

لج رکھن جو ماں بولی دی

غیرت مند انسان ودھاؤ

اینہوں گھراں سکولاں دے وچ

بولن دا امکان ودھاؤ

مٹھی بولی بول پنجابی

بلہاں دی مسکان ودھاؤ

رہتل مردہ ہو نہ جائے

آؤ اس دی جان ودھاؤ

بچیاں نال پنجابی بولو

خوشیاں دا سامان ودھاؤ

اپنی بولی بول کے عنبر

اگے پاکستان ودھاؤ

فرحانہ عنبر

تیڈے ہتھ دی حنا ہونواں ہا

 پنجابی سرائیکی شاعری

تیڈے ہتھ دی حنا ہونواں ہا

تیڈی اکھ دا کجل ہونواں ہا

جیکوں توں گنگناویں ہا سئیں

میں ایہو جیں غزل ہونواں ہا

زلف تیڈی توں قربان میں

تیڈے چہرے تے لُرکے سدا

بدن دی بھوئیں تیں اکھیں دے ساونڑ

 پنجابی سرائیکی شاعری

بدن دی بھوئیں تیں اکھیں دے ساونڑ

کوں ترس آوے تاں نندر آوے

تیڈے نکھیڑے دے ہن تھکیڑے

خدا لہاوے تاں نندر آوے

کوئی فسانہ کوئی کہانی

سنڑوں ہا جانی تیڈی زبانی

کھسیا جس توں وصل دا میوہ جانڑدی اے

 جدید پنجابی شاعری

بیوہ

کُھسیا جس توں وصل دا میوہ جانڑدی اے

بیوہ دا دکھ جھلیا بیوہ جانڑدی اے

بال ایانے سوں جاندے جد راتاں نوں

چیتا کر کر رووے گلاں باتاں نوں

سوچاں وچ لیاندی جد حالاتاں نوں

اپنا جثہ بالاں اتے تانڑدی اے

میڈی جان میکوں کجھ تهی گیا ہے

 پنجابی سرائیکی شاعری

میڈی جان میکوں کجھ تهی گیا ہے

کجھ اکهیں کافر تهی گیاں ہن

کجھ دل وی دین تے نیں رہ گیا

میڈے وس وچ ہا ہک پیر میڈا

اووہو پیر زمین تے نیں رہ گیا

ایویں لگدا ہے

شالا کرے نہ پیار کوئی

 پنجابی سرائیکی شاعری

شالا کرے نہ پیار کوئی

ہک ڈینہہ ڈکھی تن چور ہا

دل غم کنوں مغمور ہا

ہنجھواں دا ہا پل پل سفر

بیتاب ہئی قلب و نظر

دنیا کولوں اکتا کرائیں

تنہائی کوں گل لا کرائیں

قسمیں جنے خواب نیں تیرے بارے نیں تقریباً

 جدید پنجابی شاعری

قسمیں جنے خواب نیں تیرے بارے نیں تقریباً

تیری طرفوں فیر وی خالی لارے نیں تقریباً

وڈی اگ اے ایہدا وڈیاں نال تلازم بن داے

کیونکہ چھوٹے موٹے مجرم سارے نیں تقریباً

دیوا وا نئیں موت بجایاے ورنہ میرے وچ وی

اگ ہوا تے مٹی پانی چارے نیں تقریباً

تیرے ورد کریندائی ازلاں توں ہک پیار دا راٹھ پجاری

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

تیرے ورد کریندائی ازلاں توں ہک پیار دا راٹھ پجاری

ودا غرض دی دار ت نچدا ہائی پل پل جہڑا چڑھدیا واری

جہڑا ساہ ساہ نال ہئی سکھ منگداں تیرے سر دے صدقے ڈیندائی

جینوں نکھڑ ک ہک پل جیونڑ وی ودھ موت توں یار ڈسیندائی

کدی سوچائی آخر تنگ آکے کیوں ہجر دے پھاہ چا گھدس

جہڑے چلدائی فقط اشاریاں تے کنجے وکھرے راہ چا گھدس

شہنشاہ سکھ دی دنیا دا کویں بیمار یاد آیا ای

 پنجابی سرائیکی شاعری

شہنشاہِ سُکھ دی دُنیا دا کِوّیں بیمار یاد آیا ای

مینوں چِھک توں مِلن آیا ایں یا کوئی نِروار یاد آیا ای

اودوں آیاایں جداں دِل توں تیرا ناں تک مِٹائی بیٹھاں

تیری مرحوم یاداں دا چِلہیا وی نبھائی بیٹھاں

ہِتھِیں جِس نوں دفن کیتا اِی کِوّیں اوہ پیار یاد آیا ای

شہنشاہ سکھ دی دنیا دا کیویں بیمار یاد آیا ای

اکھاں وچ ملال نہ کوئی

 جدید پنجابی شاعری

اکھاں وچ ملال نہ کوئی

ہونٹاں تے سوال نہ کوئی

دل نوں ایہو دھڑکا رہندا

چل جائے او چال نہ کوئی

میں اپنی مثال آں آپے

میری دیوے مثال نہ کوئی

مار کلاوا ساہواں دا

 جدید پنجابی شاعری

مار کلاوا ساہواں دا

مان تے ٹٹے باہواں دا

میں غلطی دا پتلا واں

کاہدا ساب خطاواں دا

منزل تیرے اندر اے

نہ کر ترلا راہواں دا

سن کے اپنا حال سیانے

 جدید پنجابی شاعری

سُن کے اپنا حال سیانے

لڑ پئے میرے نال سیانے

میں ویکھے نیں کملے ہوکے

آٹیوں کڈھدے وال سیانے

ما پے کَلّے رہ جاندے نیں

ہوندے نیں جد بال سیانے

لایا ای کے ٹنگسار او ربا

 جدید پنجابی پوٹھوہاری شاعری

لایا ای کے ٹنگسار او ربّا

ہِکّے واری مار او ربّا

تھک گئے آں بشکار او ربّا

ہُن کر رار یا پار او ربّا

ٹُرسی کدوں قطار او ربّا

آسی ساڑھی وار او ربّا

بندا مینوں جھنگ دا لگدا اے

 جدید پنجابی شاعری

سوہنڑی صورت سوہنڑاں ٹردا اے

کیڈے سوہنڑے انگ دا لگدا اے

منوں یا نہ منوں یارو

بندا مینوں جھنگ دا لگدا اے

مٹھے بول بلارے ہے سوں

لگدا اے پھل کھلارے ہے سوں

جان بچائی مرشد نے

 جدید پنجابی شاعری

جان بچائی مرشد نے

راہ وکھائی مرشد نے

ڈگ جاواں گا جس ویلے

دید ہٹائی مرشد نے 

دل تے اُجڑی وستی سی

آن وسائی مرشد نے 

زور اے کی تقدیراں نال

 جدید پنجابی شاعری

زور اے کی تقدیراں نال

رُسیا ہتھ لکیراں نال

مرزا وِجھا تیراں نال

صاحباں رل گئی ویراں نال

دل ہو جاندے وانگ مسیت

ٹر کے ویکھ فقیراں نال

ایہہ میرا گیت کسے نہ گانا

 جدید پنجابی شاعری

ایہہ میرا گیت

ایہہ میرا گیت

کسے نہ گانا

ایہہ میرا گیت

میں آپے گا کے

بھلکے ہی مر جانا

خورے رب دا ناں لکھیا سی

 جدید پنجابی شاعری

ماں

خورے رب دا ناں لکھیا سی

تاں ہو گئی اے

دُھپّے بہہ کے ماں لکھیا سی

چھاں ہو گئی اے

حضرت شام

مصعب رفیق

پتھر نال وی کچ نئیں ٹٹا

 جدید پنجابی شاعری

پتھر نال وی کَچ نئیں ٹُٹا

دُھواں اُڈیاں مَچ نئیں ٹُٹا

اوہنے کُوڑ بتھیرے مارے

فیر وی میرا سچ نئیں ٹُٹا

علیم ملک

چن اچکا بٹ بٹ تکے

 جدید پنجابی شاعری

چن اُچکا بِٹ بِٹ تکے

تارے کرن سوال

کل راتی اساں بلنی تکی

چُنی وچ مشال

باقی صدیقی

شاعر انج نئیں کردے

 جدید پنجابی شاعری

تھوڑی جئی وڈیائی خاطر

گُوں نال ہتھ نئیں بھردے

وڈن سوچ کِسے دوجے دی

شاعر اِنج نئیں کردے

شہزاد مغل عجمی

وگدی اکھ فرات برابر

 جدید پنجابی شاعری

وگدی اکھ فرات برابر

جاری درد زکواة برابر

میں تے تیری فوٹو چناں

جاگے ساری رات برابر

علی احمد گجراتی

وڈا کون جس دا وڈا ہووے دل

 جدید پنجابی شاعری

وڈا کون  

جس دا وڈا ہووے دل 

تے

چھوٹی ہووے نک

خالد جاوید جان

علی سچ دی علامت ہے

 پنجابی سرائیکی شاعری

علیؑ حق دی قدامت ہے

علیؑ سچ دی علامت ہے

علیؑ روح دی جسامت ہے

علیؑ ہر دم سلامت ہے

علیؑ تاں تا قیامت ہے

علیؑ توں منہہ مُڑیندا نی

علیؑ رب دی نیامت ہے

طارق شامی

رب ونڈیاں مذہباں بدل نئیں سکی صورت انسان

 جدید پنجابی شاعری

رب ونڈیاں مذہباں بدل نئیں سکی صورت انسان

مندر وچ بولے رام رام، مسیت وچ دیوے اذان

سجن دشمن ہوئے، ہندو مسلم، سکھ وعیسائی 

اچیاں نیویاں ذاتاں رنگ برنگے مکھڑے شیرجوان

کلیسا وچ حضرت عیسیٰ، گردوارے وچ بھگوان

پڑھن مسیت وچ قرآن، اکو ورگے کتابی دیوان

ہویا یتیم کل جہاں مولا علی دے بعد

 جدید پنجابی شاعری

ہویا یتیم کل جہاں مولا علیؑ دے بعد

ہوئی حیات رائیگاں مولا علیؑ دے بعد

کندھاں تے بُوہے روئے نے مسجد دے زاروزار

کُوفہ اے سارا نوحہ خواں مولا علیؑ دے بعد

پہلاں حسنؑ نوں زہر دتا فیر لاش تے

مارے نے تیر امتیاں مولا علیؑ دے بعد

مورکھ سانگے ڈلدے ویکھے

 جدید پنجابی شاعری

مُورکھ سانگے ڈلدے ویکھے

وہم دلاں دے پلدے ویکھے

سچ دا مُل کسے نہ پایا

جُھوٹھ دے چکر چلدے ویکھے

سو سو قسماں چُکن والے

لوڑ پئی تاں ٹلدے ویکھے

بلھیا توں تے مرنا ناہیں اساں تے نت نت مرنا

 جدید پنجابی شاعری

بُلھیا تُوں تے مرنا ناہیں

اساں تے نِت نِت مرنا

فیر وی جیوندیاں رہنا

بُلھیا! مرنا سوکھا جیوندیاں رہنا ڈاڈھا اوکھا

مرنوں بِنا نہیں ساڈی گور چڑھاوے چڑھنے

ساڈی سوچ دے دِیوے بلنے

اسمان مسکرا کے آکھیے واہ حسین واہ

 پنجابی سرائیکی شاعری

مرشد دے سر کوں ڈیکھ کے نیزے دی نوک تے

اسمان مسکرا کے آکھیے واہ حسین واہ

صدقے تھیواں میں ابنِ علی دے سریر توں

قاتل وی سر نوا کے آکھیے واہ حسین واہ

جمشید ناشاد

وسدا رب انسان دے وچ اے

 جدید پنجابی شاعری

وسدا رب انسان دے وچ اے

لکھیا ہویا قرآن دے وچ اے 

رزق دا وعدہ رب نے کیتا اے 

خیر و برکت مہمان دے وچ اے 

تیرے باجھوں قسم خدا دی

رکھیا کی جہان دے وچ اے 

کداں شبیر دے غم وچ منافق لوگ روندے نیں

 جدید پنجابی شاعری

کداں شبیرؑ دے غم وچ منافق لوگ روندے نیں

یزیدی ہور ہوندے نیں حسینی ہور ہوندے نیں

حسینؑ ابن علیؑ دی شان میں ناچیز توں پچھنا ایں؟

انہاندی تاں سواری دے فرشتے پیر دھوندے نیں

جہاں بھر دے مصائب توں علی اصغرؑ دا دکھ ڈاہڈا

زمین وآسمان رل کے مکاناں روز ڈھوندے نیں

تئیں تے راضی ہے رب العلیٰ فاطمہ

 پنجابی سرائیکی شاعری

با حیا با وفا کج ادا فاطمہؑ

تئیں تے راضی ہے رب العلیٰ فاطمہؑ

توں تاں جنت دی ملکہ تے مختیار ہیں

اے نبیﷺ نے ڈتا ہے ڈسا فاطمہؑ

تیڈا ہک وال سر دا جو نظرے جڈاں

ختم تھی گئے اے سجھ دا اُشا فاطمہؑ

سارا عالم ہے دیوانہ میرے آقا دا

 جدید پنجابی شاعری پنجابی نعت

سارا عالم ہے دیوانہ میرے آقاﷺ دا

نوکر ازلاں تیک زمانہ میرے آقا دا

ہر تگڑے دی تگڑے نال ای یاری ویکھو گے

ہر ماڑے دے نال یرانہ میرے آقا دا

بوہے آیا منگتا خالی جاندا تکیا نہیں

ایڈا اے لجپال گھرانہ میرے آقا دا

کنڈ چک کے میم دے مکھڑے توں دید کرا دیواں

 جدید پنجابی شاعری

کنڈ چک کے میم دے مکھڑے توں دید کرا دیواں

لڑھ لگ گئے نین میرے جدائیاں نوں اگ لا دیواں

لنگ چلی عمر ساری وچ ہجراں اتھرو سکدے نئیں

سیک عشق دا ٹھنڈ پاوے دلبر نوں ہتھ پھڑا دیواں

میں ہواں نہ تانگ تیری نائیں جپ ساں ناں تیرا

حد مک جائے بے پروائیاں دی تیرا سفر مکا دیواں

حسین کیہہ اے ایہہ پچھنڑا کدی خدا کولوں

 جدید پنجابی شاعری

حسینؑ کیہہ اے ایہہ پچھنڑا کدی خدا کولوں

خدا نہ لبھے تے فر پچھنڑا سیدہؑ کولوں

ایہہ ریت دشت دی خاکِ شفا بنڑی کیویں

ایہہ آپ دسے گی پچھنڑا کدی شفا کولوں

دعائے سیدہ زہراؑ نوں، لوک ربِ وفا

کیوں آکھدے نیں ایہہ پچھنڑا کدی وفا کولوں

ایندی پچھلی زندگی وچ کجھ حیا دا ذکر ہے

 جدید پنجابی شاعری

ایندی پچھلی زندگی وچ کجھ حیا دا ذکر ہے

سچ الیندا ہا مسلماں ہک دفعہ دا ذکر ہے

اوندا چہرہ وی میکوں قرآن دے وانگوں لگے

جیندے دل دیوچ پیا تھیندا خدا دا ذکر ہے

آج مسیتڑ ہاں نتاں کل تئیں حیاتی وچ میڈی

میلے ٹھیلیں تھیٹریں تے سینما دا ذکر ہے

منگیا ہے ہک یار مدینے والے نے

 جدید پنجابی شاعری

منگیا ہے ہک یار مدینے والے نے

رب کولوں جرّار مدینے والے نے

میرے بعد نبی جے ہوندا عمرؓ ہوندا

خود فرمایا یار مدینے والے نے

یار، عمرؓ ہی کافی ہے بوجہلیاں نوں

دسیا اے سرکارؐ مدینے والے نے

رت لنگھ گئی فیر بہاراں دی

 جدید پنجابی شاعری

رت لنگھ گئی فیر بہاراں دی اجے چٹھیاں مدینیوں آیاں نہیں 

نت حجر دے بھانبھڑ ساڑن پئے وصلاں دیاں بدلیاں چھائیاں نہیں 

جے چنگیاں دی منظوری اے دسو مندیاں دا تھاں کہڑا اے

اسی مندڑے ہاں پر تیرے ہاں اساں ہور کسے نال لائیاں نہیں 

اساں منیاں ایہو پک ساڈا لجپال تساں جہیا ہور نہیں

تیرے باجھوں سوہنیا محبوبا کسے مندیاں نال نبھائیاں نہیں 

دل نال چا دل وٹوایو سے نہ تئیں سوچا نہ میں سوچا

 پنجابی سرائیکی شاعری

دل نال چا دل وٹوایو سے نہ تئیں سوچا نہ میں سوچا

ہک لحظہ دیر نہ لایو سے نہ تئیں سوچا نہ میں سوچا

نہ پیار وسرسے مردیں تئیں ہا خوشیاں وچ اقرار تھیا

ول قسم چا بھج تے چایو سے نہ تئیں سوچا نہ میں سوچا

ہے یاد اچانک مل پوّنا تیڈے نال تیڈے کجھ اپنے ہن

چا نظر ملا مُسکایو سے نہ تئیں سوچا نہ میں سوچا

تیڈا نکھڑنڑ جانڑے میں جانڑاں

 پنجابی سرائیکی شاعری

تیڈا نکھڑنڑ جانڑے میں جانڑاں، میڈا بت جانڑے، میڈا جی جانڑے

تیڈے راہ جانڑن تیڈی جاہ جانڑے، توں جانڑ تیڈی نگری جانڑے

میکوں معاف کریں مجبوری ہئی جیڑھا وقت جناب دا ضائع کیتم

مضمون تیڈی مدفکری دا، جیڑھا بے خواب یقیں وچ شائع کیتم

تیکوں ناز ہے نیک نصیبی دا، میڈا سر جانڑے سنگتی جانڑے

جیڑھے کیتم کل نقصان تیڈے اج گنڑ سنڑوا تیکوں دھر ڈینداں

کوئی تاں وچلی گل وی کہے

 جدید پنجابی شاعری

کوئی تاں وِچلی گل وی کہے

ایس وساکھی ڈھولے کہے

  سفنے رل کے کٹھے بہے

 اکھ چ اتھرو تردے رہے

سدھراں دے وی دریا  ویہے

گل پئے ڈھول وجانے پئے

دل دے چاء وی پاسے رہے

بھگت سنگھ ہوراں توں قربان جاواں

 جدید پنجابی شاعری

بھگت سنگھ ہوراں توں قربان جاواں

میں گیت اوہناں دے کاہتوں نہ گاواں

ایہ دھرتی دے ہیرو نیں سن لئو منادی

لڑی ہے سی ایہناں نے جنگ آزادی

بھگت سنگھ کر کے تیاری جو جنگی

آشیرباد ماں کولوں جا کے سی منگی

سجن رب رسول تے رانجھا پیر میرا اے

 جدید پنجابی شاعری

سجن رب رسول تے رانجھا پیر میرا اے

چاکر غیر دی نئیں سخن اخیر میرا اے

ہیر جٹی ہاں جاگیر، رانجھن ماہی دی

رانجھا مالک سنگ رانجھن سیر میرا اے

کھیڑیاں دی کجھ نئیں لگدی میں اڑیو

عشق رانجھا مشک رانجھا امیر میرا اے

رب آکھیا دلداریاں تیرے اتے ختم ہو گئیاں

 جدید پنجابی شاعری

رب آکھیا دلداریاں تیرے اتے ختم ہو گئیاں

محبوب توں، تے یاریاں تیرے اتے ختم ہو گئیاں

ہر ہک نبیؑ اج مقتدی، سردار توں سوہنڑا نبی

نبیاںؑ دیاں سرداریاں تیرےﷺ اتے ختم ہو گئیاں

پیالہ ہے ہک پیا جانڑدا ایں کجھوراں وی توں اگا جانڑدا ای

سن شوکتاں اے ساریاں تیرے اتے ختم ہو گئیاں