اوہ دل نوں عنبر روا بیٹھا اے

 جدید پنجابی شاعری

اوہ دل نوں عنبر روا بیٹھا اے

جتھے وسدا سی اوہنوں ڈھا بیٹھا اے

روز اتھرُو بن کے ڈگ پیندا اے

کوئی ڈاہڈا روگ لوا بیٹھا اے

اک جوگ جیہا چڑھ آیا اے

جیویں اپنا کُجھ گوا بیٹھا اے

گل دل والی اج دس دے ناں

 جدید پنجابی شاعری

گل دل والی اج دس دے ناں

کیوں دُکھی بیٹھی ایں ہس دے ناں

ایتھے ڈاڈھے ظالم وس دے نیں

نئیں تیرے میرے وس دے، ناں

احمد شکیل چغتائی

مر مر کے جین تے کہہ ذرا

 جدید پنجابی شاعری

مر مر کے جِین تے کہہ ذرا

ایس اوکھی زمین تے کہہ ذرا

دَساں نہواں دی کھاناں ایں ڈر کاہدا

کِسے کمی کمِین تے کہہ ذرا

چھڈ بات انگور دی دِھی والی

اج اتھرو پین تے کہہ ذرا

کدی تے آخر پانی ولسن

 جدید پنجابی شاعری

کدی تے آخر پانی ولسن

فیر پلاں تے آون لئی

کدی تے پور اکٹھے تھیسن

مُڑ پتناں تے جاون لئی

کدی تے ڈاراں مُڑسن پچھے

کلی کُونج لے جاون لئی

شعر سونا ہون تے ٹومباں اوہنوں گھڑوا دیاں

 جدید پنجابی شاعری

شعر سونا ہون تے ٹومباں اوہنوں گھڑوا دیاں

شعر سونا ہون تے ٹومباں اوہنوں گھڑوا دیاں 

سوچ شے ہووے کوئی تے اسدے ناویں لا دیاں

واج دیوے یا نہ دیوے اوسدی مرضی ہے ایہہ

فرض اے اکوار اوہدا بوہا تے کھڑکا دیاں

منیاں ہو جائے گا دو وقت دی روٹی دا آہر

حال کچجے بندے نوں وی کنجراں وانگ نچاندے نیں

 جدید پنجابی شاعری

حال کچجے بندے نوں وی کنجراں وانگ نچاندے نیں

کم جیہڑا نہیں کرنا چاہیدا اوہ وی کم کراندے نیں

ویلے اُتے زور نہ چلے وڈے وڈے بندیاں دا

شیراں نوں وی ویلے اج کل بکریاں نال بٹھاندے نیں

سپ دا ڈنگیا بچ جاندا، حالات دا ڈنگیا مشکل اے

دنیا تے پھردے بندے نوں قبراں وچ لے جاندے نیں

توں اک ڈمی فئیر وی تیرے پنڈے اتے

 جدید پنجابی شاعری

ڈمی

تُوں اِک ڈمی

فئیر وی تیرے پِنڈے اُتے

ہر موسم دے ون سوّنے لیڑے

لِشک مریندیاں لیڑیاں اُتے

رنگ برنگے بیڑے

میں اِک بندہ

ڈونگھے دشت سجن دے پینڈے یارا ساڈے جاگے

 جدید پنجابی شاعری

پیر فضل گجراتی دے  لئی

ڈونگھے دشت سجن دے پینڈے یارا ساڈے جاگے

اوس سمند طبع دا چھیڑی رکھیا کھلی واگے

اوہ زمیاں نہ لگن جتھے غور فکر دیاں ہلاں

یارا ساڈے چوہراں پایاں تے مل لئیاں ملاں

کوئی نہ اولھے اوہدے کولوں صفت نویں پرانی

ڈیرے ہر شاعر دے رہندی اوہدی شروع کہانی

جہنوں دل وچ اساں وسایا اے

 جدید پنجابی شاعری

جہنوں دل وچ اساں وسایا اے

اوس نے ہی دل روایا اے

کدی پھلاں وانگ پرویا سی

جس من میرا اج ڈھایا اے

وقت وقت دی گل ہوندی اے

کس نت دا ساتھ نبھایا اے

یا تے ہتھیں جِبھاں وڈھ لئو یا فیر اینا اچی بولو

 جدید پنجابی شاعری

‏واج

یا تے ہتھیں جِبھاں وڈھ لئو

یا فیر اینا اُچی بولو

عمراں بھر دے سُتے لوکیں

عمراں بھر لئی جاگن

کناں دے وچ پائیاں رُوواں

ڈِگن اِکو واری

نال و نال نتارا ہویا جاندا اے

 جدید پنجابی شاعری

نال و نال نتارا ہویا جاندا اے

ساہ جو بے اتبارا جاندا اے

ڈِگ مویا تے مینوں بھیڑا نہ کہنا

اتھرو پلکوں بھارا جاندا اے

تصدق بھٹی

نی مائے جند پتھراں دے پڑ پئے گئی

 جدید پنجابی شاعری

نی مائے جند پتھراں دے پڑ پئے گئی

نی میں روون جوگی رہ گئی

سر تے ایڈ قہاری آئی

ساری سُرت سنجان ونجائی

اوس کنگھر توں جان چھڑائی

ایس کنگھر نال کھیہہ گئی

آؤ نی سیو ککلی پایئے

 جدید پنجابی شاعری

آؤ نی سیو ککلی پائیے

آؤ نی سیّو کِکلی پائیے

چلو چل کے رونق لائیے

چاننی رات اسیں مہکائیے

چن وی تکدا، تارے تکدے

سانوں مست نظارے تکدے

سارے غم تے دُکھ بُھلائیے

پوری پوری پیلی وڈھ کے دینے آں

 جدید پنجابی شاعری

وساکھ دے محنت کش دا گاؤن

پوری پوری پَیلی 

وَڈھ کے دینے آں

کنکاں وچوں دانے 

کَڈھ کے دینے آں

جَد دھرتی تے ساڈا 

مُڑھکا ڈُھلدا اے

بیت جانیاں اے رتاں ہانیاں

 جدید پنجابی شاعری

گیت سمے

بِیت جانیاں اے رُتاں ہانیاں

جے ناں مانیاں تولدا روویں

چلے جاواں گے نہ مُڑ آواں گے

واری واری در بھانویں کھولدا روویں

کلے ہو گئے وے جھلّے ہو گئے

زندگی دے روگ اولّے ہو گئے

اک واری بس اک واری میرے جیوندیاں بس اک واری

 جدید پنجابی شاعری

بس اک واری

اک واری بس اک واری، میرے جیوندیاں

بس اک واری

مینوں کر لین دے جو میرا جی کردا

بس اک واری

میتھوں اپنے ظلماں دا ہتھ چک لے

پچھے ہٹ جا

عاشق ہوویں تاں عشق کماویں

 کلاسیکی پنجابی شاعری

عاشق ہوویں تاں عشق کماویں

راہ عشق سُوئی دا نَکا دھاگا ہوویں تاں جاویں

باہر پاک، اندر آلودہ، کیا تُوں شیخ کہاویں

کہے حُسین جے فارغ تھیویں تاں خاص مراقبہ پاویں

شاہ حسین

ہے بغداد دی کیا نشانی اچیاں لمیاں چیراں ہو

 کلاسیک پنجابی شاعری

ہے بغداد دی کیا نشانی، اچیاں لمیاں چیراں ہُو

تن من میرا پرزے پرزے جیوں درزی دِیاں لِیراں ہُو

لِیراں دی گل کفنی پا کے، رُلساں سنگ فقِیراں ہُو

منگ بغداد دے ٹکڑے باہُو، کرساں مِیراں مِیراں ہُو

سلطان باہو

تینڈے غم لگ جاون ما کوں تینڈا وال ونگا نہ ہووے

 کلاسیک پنجابی شاعری

تینڈے غم لگ جاون ما کوں، تینڈا وال ونگا نہ ہووے

دنیا چاری ہسدا ہاں، پر دل چوری چوری رووے

عاشق دا دل شیشے وانگوں لگے ٹھیس تاں ٹُٹ کھلوے

یار فریدا اوہدا جیون کاہدا، جہندا دردی کوئی نہ ہووے

خواجہ غلام فرید کوریجہ

ہن ساڈے ول دھایا اے

 کلاسیکی پنجابی شاعری

ہن ساڈے ول دھایا اے

نہ رہندا چھپا چھپایا اے

کِتے بلھا نام دھرایا اے

وچ اوہلا رکھیا خاکی دا

پردہ کس توں راکھی دا

کیوں اوہلے بہہ بہہہ جھاکی دا

فریدا دکھ سکھ اک کر دل تھیں لاہ وکار

 کلاسیکی پنجابی شاعری

فریدا دکھ سکھ اک کر دل تھیں لاہ وِکار

اللہ بھاوے سو بھلا، تاں لبھی دربار

فیرا دُنی وجائی وجدی، تُوں بھی وجیں نال

سو ای جیو نہ وجدا، جس اللہ کردا سار

فریدا ایہہ وس گندلاں دھریاں کھنڈ لواڑ

اک راہیندے رہ گئے، اک رادھی گئے اجاڑ

ک کچی کوارڑی میں پھراں

 کلاسیکی پنجابی شاعری

ک کچی کوارڑی میں پھراں

نیوں لا بیٹھی نال راہپیاں دے

راہی لد گئے، مینوں چھڈ گئے

بیلے ڈھونڈ تھکی نال ماہیاں دے

لاواں بھاہ میں سوہے سادیاں نوں

چُوڑا بھن سٹاں نال باہیاں دے

ایس گھنڈ وچ بہت خرابیاں نیں

 کلاسیکی پنجابی شاعری

 ایس گھنڈ وچ بہت خرابیاں نیں اگ لائی کے گھنڈ نوں ساڑیے نی

گُھنڈ حسن دی آب چھپا لیندا لمے گھُنڈ والی رڑے ماریے نی

گھُنڈ عاشقاں دے بیڑے ڈوب دیندا مینا تاڑ نہ پنجرے ماریے نی

تدوں ایہہ جہان سبھ نظر آوے جدوں گھنڈ نوں ذرا اتاریے نی

گھنڈ انھیاں کر ے سجا کھیاں نوں گھنڈ لاہ توںمونہہ توں لاڑیے نی

وارثؔ شاہ نہ دبیے موتیاں نوں پُھل اگ دے وچ نہ ساڑیے نی

وارث شاہ

منجے پیڑے موہڑھے حقے لوکاں چرخے ویچے

 جدید پنجابی شاعری

منجے، پیڑے، مُوہڑھے، حُقے لوکاں چرخے ویچے

ون سونی لوڑ دی پاروں اپنے وہڑے ویچے

اکھاں کھول کے تک وے عشقا! ساڈے وڈے جگرے

تیری لوڑ نوں پورا کیتا بھانویں شیشے ویچے

رفعت وحید 

میرا ماہیا واجاں ماردا

 کلاسیکی پنجابی شاعری

اُچیئے لمیئے ٹالیے تیرے ہیٹھ مٹ شراب دا

آؤندیا جاندیا راہیا بھر جا گُھٹ شراب دا

میں نی بھرنا گُھٹ شراب دا

میرا ماہیا واجاں ماردا

پیلو وینس

کس نے ویہڑا ونڈیا کس نے واہی لیک

 جدید پنجابی شاعری

کس نے ویہڑا ونڈیا

کس نے واہی لیک

بہ کنڈیالی تار تے

کردا کون اڈیک

راج کرن دی بھکھ نوں

دے کے دھرم دا ناں

بول جوگیا بول توں

 جدید پنجابی شاعری

بول جوگیا بول تُوں

اوئے بول جوگیا بول

آ نکل پڑاں وچ مٹھڑیا

توں بند کتاباں کھول

نقطیاں دے نقطیاں وچ

مار لکیراں مار توں

ہووے جدر پلڑا بھاری

 جدید پنجابی شاعری

ہووے جدر پلڑا بھاری

اودر جاوے خلقت ساری

سچ جھوٹ جے نکھیڑاں

رہسی جاندی دنیا داری

غم لا کے سینے تائیوں

چموڑ بیٹھاں نال بیماری

سادھاں دی ہن آ گئی واری

 جدید پنجابی شاعری

سادھاں دی ہُن آ گئی واری 

چوراں چھڈی چورا کاری 

ایسی سادھاں بازی ماری 

چوراں من لئی اپنی ہار 

سادھاں دا واہ پے گیا یار

چوراں دے نیں مان ترُٹے

سادھاں چوراں دے گھر لُٹے

او اک ایسا جادوگر سی

 جدید پنجابی شاعری

او اک ایسا جادوگر سی

قابو کر کے جس نُوں چاہندا 

بوتل دے وِچ بند کر لیندا

میں ساں وگدا کھارا پانی

مینوں اپنی بُک وِچ پا کے

مِٹھا کرن دا لارا لا کے

رانجھنا وے جدھر جاواں تیریاں اکھاں

 جدید پنجابی شاعری

رانجھنا وے

جِدھر جاواں تیریاں اکھاں

رہندیاں میرے نال

ویسے تے ایہناں نگراں دے وِچ

لوکاں دا نئیں کال

طارق عزیز

بھیڑیا بوہا پسار دا

 جدید پنجابی شاعری

بھیڑِیا بُوہا پسار دا

اک قدیمی یار دا

بولے پِپل، بیلے دے

ایہ بندہ سی، باہر دا

ہس پئی اوہ رُسی اکھ

مُل پیا، میری ہار دا

ایہہ کی کری جانا کدی چین جانا

 جدید پنجابی شاعری

ایہہ کی کری جانا

ایہہ کی کری جانا

کدی چین جانا

کدی روس جانا

بن کے توں امریکی جاسوس جانا

کدی شِملے جانا

دل وچ پیڑاں بو گئیاں نے

 جدید پنجابی شاعری

دل وچ پیڑاں بو گئیاں نے

اج اوہ گلاں ہو گئیاں نے

اج دیاں سوہنیاں جھلیاں ہو کے

راہواں وچ کھلو گئیاں نے

تُو ای نئیں، پہلے وی جگ تے

لکھاں ہیراں رو گئیاں نے

تینڈے ناں دی روز چنبیلڑی

 جدید پنجابی شاعری

تینڈے ناں دی روز چنبیلڑی

مینڈے سُکّے سینے جاگدی

تینڈے سورج نال سویلڑے

تینڈے ویڑھے کھیڈدے ویلڑے

نِت ہولی ہولی کھولدے

مینڈے ساہواں وجّی تاکڑی

پاؤن عقلاں نوں جہڑے جھل

 جدید پنجابی شاعری

پاؤن عقلاں نوں جہڑے جَھل

عشق کرے اوہ مسئلے حل

عشق اکھاں نوں کردا گھیر

عشق دِلاں وِچ مارے مل

جھکدا عشق نہ چڑھدا دار

ویکھے عشق نہ لیہندی کھل

موتیا، چمیلی بیلا کیتکی دھریک

جدید پنجابی گیت

موتیا، چمیلی، بیلا، کیتکی، دھریک

پُھل تارا مِیرا، سرہوں تے پھُلائی دے

کیسو، کچنار، نی شرینھ، تے املتاس

تیرے لئی کھیتاں وِچ اگائی دے

کیتکی دا پُھل تیرے کیساں وچ لاواں

ویکھیں ڈِگے نہ خیال ذرہ رکھ نی

بھل بھلیکھے لا لئی اے

 جدید پنجابی شاعری

بھل بھلیکھے لا لئی اے 

ایویں گل ودھا لئی اے 

پینڈا ایڈھا سوکھا نئی 

پنڈ ساہواں دی چاء لئی اے  

گل ہن مکرن والی نئیں

تیری سونہہ میں کھا لئی اے 

کندھاں تے ادھ موئیاں بیلاں

 جدید پنجابی شاعری

کندھاں تے ادھ موئیاں بیلاں

پِیلے جیہناں دے پات

نہ کوئی کردا گئیاں دا قصہ

نہ کوئی پاؤندا بات

مظہر ترمذی

پیار کسے نال پان توں پہلاں

 جدید پنجابی شاعری

‎پیار کسے نال پان توں پہلاں

‎صدقے واری جان توں پہلاں

‎اَگے گَل ودھان توں پہلاں

‎میری وی جے مَن لویں تے

‎اپنے دل دے شیشے اندر

‎اوہدے دل دا عکس اتار

میں ایس کپتی سسو دے جھگڑے توں ڈاہڈی اکی آں

 جدید پنجابی شاعری

پِٹ سیاپا

میں ایس کُپتی سسو دے جھگڑے توں ڈاہڈی اکّی آں

نئیں مُڑدی گل ودھانے توں میں ترلے لَے لَے تھکی آں

کوئی چوبھاں کد تک جردا اے کوئی سُوہاں کد تک سہندا اے

مِرا ایتھے ہُن گزارا نئیں ایہہ ویہڑا وڈھن پیندا اے

ساہ سُکھ دا ایتھے آؤندا اے کسے وڈے نوں نہ نِکے نوں

میں ایہہ پئی پیکے جانی آں سانبھ اپنے سُرجن ٹِکے نوں

جدوں راہ وچ بیریاں ککراں نیں فر ہر اک خار توں بچاں کیویں

 جدید پنجابی شاعری

پنجابی اکھر

جدوں راہ وچ بیریاں ککراں نیں فر ہر اک خار توں بچاں کیویں

چوکیدار ملے نیں چوراں ناں میں چھری تلوار توں بچاں کیویں

سب اپنے دشمن ہوئے نیں تائیوں نین نمانے روئے نیں

جدوں سجن ویری ہو جاون فیر لُکی یلغار توں بچاں کیویں

جہناں فیصلہ دینا وِک گے نیں اوہ پہلوں ای سب کجھ لکھ گے نیں

جہنی مرضی جان لگا دیواں پئی دسدی ہار توں بچاں کیویں

ویر ورودھ نے اتاں چائیاں پیاراں دا رب وارث

 جدید پنجابی شاعری

ویر ورودھ نے اتاں چائیاں، پیاراں دا رب وارث

فکے پیندے جان یرانے، یاراں دا رب وارث

ڈُبدے سورج وانگ کہانی چھیکڑ تے آ پُجی

پہلے دن دے کیتے قول قراراں دا رب وارث

گاٹے توڑن والیاں پنڈاں پھاہ نہ مارن کدھرے

بھارے چائی پھردے دُنیا داراں دا رب وارث

الٰہی مڑ چوفیرے پا لیا ظلمت نے گھیرا اے

 جدید پنجابی شاعری

الٰہی مُڑ چوفیرے پا لیا ظلمت نے گھیرا اے

الٰہی فیر دنیا تے ہنیرا ای ہنیرا اے

وکاندی مُڑ پئی ظلماں دی بھیڑی جنس سستی ا

مُڑ او ہجڑ جان نوں یارب مسلماناں دی بستی اے

بے عملی تھیں پئے تقصیر تے تقصیر کر دے نیں

مُڑ اپنی آپ پئے دنیا تے ایہ تشہیر کردے نیں

میرے ذہن وچ گھپ ہنیرا

 جدید پنجابی شاعری

میرے ذہن وچ گُھپ ہنیرا

میرے ذہن وچ گُھپ ہنیرا

میرے دل وچ غم دے بھانبڑ

اگ، دُھویں دا گُھمن گھیرا

چار چفیرے بُھکھیاں نظراں

میرا لُوں لُوں ساڑ رہیاں نیں

غم دی اگ تے نظراں دی اگ

بھکھا کھنڈ تے کھیر دا ہویا راکھا

 کلاسیکی پنجابی شاعری

‏بُھکھا کھنڈ تے کھیر دا ہویا راکھا

رنڈا چلیا ساک کراونے نوں

بیڑی کاغذ دی باندر ملاح ہویا

ایس پور دے پار لگاونے نوں

وارث شاہ

جو کجھ ہو رہیا اے کیہ چنگا ہو رہیا اے

 جدید پنجابی شاعری

جو کجھ ہو رہیا اے کیہ چنگا ہو رہیا اے

کئی اداریاں وچ جو پنگا ہو رہیا اے

ملک دی شاہد کسے نوں کوئی پرواہ وی نہیں

ایسے آڑ اچ سسٹم ننگا ہو رہیا اے

شاہد حسین

آ فیر سن لے سارے سچ

 جدید پنجابی شاعری

آ فیر سُن لے سارے سچ 

ایس دُنیا دے بارے سچ

جیہڑا بوہتا نیڑے ہووے

اوس توں چناں چھیتی بچ

احمد شکیل چغتائی

ساڈا کاہدا زور تے آپاں دعویٰ کی کرنا

 جدید پنجابی شاعری

ساڈا کاہدا زور تے آپاں دعویٰ کی کرنا

منجا کدرے ہور تے آپاں پاوا کی کرنا

دل تاں ملدا آپ نہ دھکے نال مِلا ہووے

صَداں بھیجوں اوہناں نوں جناں نوں چاہ ہووے

جے نئیں سانجھ دِلاں وچ فیر بلاواں کی کرنا

منجا کدرے ہور تے آپاں پاوا کی کرنا

ستندر سرتاج

کھوتے وانگ نہ جیہڑا اڑی چھڈے

 جدید پنجابی شاعری

کھوتے وانگ نہ جیہڑا اڑی چھڈے

اوہنوں آکھدے نیں بندہ تڑے دا اے

جیہڑا پوں کے کسے دے گل پئے جائے

اوہنوں آکھدے جگرے بڑے دا اے

دانشمند دی گل نُوں سُنے کوئی نہ

ویکھیا پینچ فراڈیا پرے دا اے

سارے لوکی ٹر گئے نال قضا

 جدید پنجابی شاعری

اک اُجاڑ شہر

سارے لوکی ٹُر گئے نال قضا

گلیاں ہوکے بھردیاں روندی پھرے ہوا

کندھاں سُنج مسنجیاں‌ کوٹھے وانگ بلا

کُوکاں دَین حویلیاں ساڈے ول آ

اٗجڑے پئے مدان وچ بادشاہوں دے رتھ

قبراں دے وچ سوں گئے مہندیاں والے ہتھ

منیر نیازی

تیرے جدوں دیہاڑے پینے

 جدید پنجابی شاعری

تیرے جدوں دیہاڑے پینے

فیر اک وار پواڑے پینے

اُہدی جھولی سُکھ دے پھل

تیرے پلے ہاڑے پینے

فیر نہیں کسے بچانا تینوں

تیرے گل جد ماڑے پینے

جیہنوں آپنی پہچان نہیں اے

 جدید پنجابی شاعری

جیہنُوں آپنی پہچان نہیں اے

اوہ انسان، انسان نہیں اے

میرے دل دا حال نہ جانے

ایناں اوہ انجان نہیں اے

تیرے نال پیار کِیتا اے

ہُن کوئی ارمان نہیں اے

اوہنوں پتر چاہیدا سی جیہڑا اوہدے نال رہوے

 جدید پنجابی شاعری

اوہنوں پتر چاہیدا سی 

جیہڑا اوہدے نال رہوے 

بن کے اوہدی ڈھال رہوے 

رب نے دُوجی، تیجی، چوتھی 

تے پنجویں وی دِھی دِتی 

پنجویں دِھی دی موت تے اُس نوں 

امریکہ توں جنگ آوندی اے

 جدید پنجابی شاعری

امریکہ توں جنگ آؤندی اے

امریکہ توں جنگ آؤندی اے

بھُک آؤندی اے ننگ آؤندی اے

روٹی، کپڑا، چھت نہیں آؤندی

چہریاں تے رنگت نہیں آؤندی

تاپ آؤندا، اے کھنگ آؤندی اے

امریکہ توں جنگ آؤندی اے

حبیب جالب 

سانوں کیہ دنیا دی لوڑ

 جدید پنجابی شاعری

سانوں کیہ دنیا دی لوڑ

سانوں سانول لکھ کروڑ

سانوں دُکھڑے کرن سلام

سانوں سُکھاں دی نئیں لوڑ

ساڈی چُپ ڈھاڈی مجبور

ساڈی اکھیاں پاون شور

ایتھے سب نوں اپنے اپنے سوہنیا سانوں تیرے دکھ

 جدید پنجابی شاعری

ایتھے سب نوں اپنے اپنے

سوہنیا سانوں تیرے دکھ

اسیں وچ ولیجے رہ گئے

ساڈے چار چوفیرے دکھ

ٹاواں ٹاواں خوشیاں کدھرے

ہر تھاں ہین گھنیرے دکھ

تیری یاد ستائے بابا

 جدید پنجابی شاعری

خراج عقیدت بر قائداعظم محمد علی جناح

تیری یاد ستائے بابا

باغ توں آپ اگائے جیہڑے

بیجے آپ بیائے جیہڑے

پُھل نیں او کرمائے بابا

تیری یاد ستائے بابا

جہڑے مینوں ٹھگدے نہیں سن

  جدید پنجابی شاعری

جہڑے مینوں ٹھگدے نہیں سن

میرے کجھ وی لگدے نہیں سن

میری اکھ چوں قطرہ قطرہ

ایویں اتھرُو وگدے نہیں سن

بھاویں سن سلامتی والے

کیا اوہ شعلے اگ دے نہیں سن

میریاں تدبیراں تے اوگت ای گئیاں ساریاں

 جدید پنجابی شاعری

میریاں تدبیراں تے اؤگت ای گئیاں ساریاں

مُڑن لگیاں قدرتوں ای کُھلھ گئیاں باریاں

مُڑ پرانے مِتراں دے چیتیاں آ پائی بھیڑ

چڑھ گئیاں لاری تے جو سیٹاں توں ودھ اسواریاں

کی پتہ کی کی تماشے لگے سن راہاں دے وچ

میں جو آہمے لاہمے جھاتیاں نہیں ماریاں

میں جس لوک بھلائی خاطر اپنا آپ اجاڑ لیا

 جدید پنجابی شاعری

میں جس لوک بھلائی خاطر اپنا آپ اُجاڑ لیا

اس جگ دے لوکاں نے مینوں نیزے اُتے چاڑھ لیا

جہڑا دِیوا بال کے اپنے ویہڑے نوں رُشنایا سی

اوہدی لاٹ دے کارن میں ہی اپنے گھر نُوں ساڑ لیا

میں اوہ رُکھ ہاں جس دی چھاویں، جہڑا بیٹھا اُسے نے

ٹُردے ویلے پتھر مار کے، میرا ہی پھل جھاڑ لیا

عشق قدماں وچ رول چھوڑیا ای

 جدید پنجابی شاعری

عشق قدماں وِچ رول چھوڑیا ای

زہر درد دا گھول چھوڑیا ای

در بدر کِیتا ای دِید وِچ

سانوں ہنجواں وِچ جھول چھوڑیا ای

نہ راہ وِچ، نہ منزل تائیں

وِچ راہاں سانوں ڈول چھوڑیا ای

اندر تیرے رب دا ڈیرہ

 جدید پنجابی شاعری

اندر تیرے رب دا ڈیرہ

بندیا! پائیں جھاتی پھیرا

سوہنے رب تیں مُکھ نہ موڑ

بندیا! رب نوں اندر لوڑ

جس دی راہ اندر دا پھڑیا

اوڑک منزل تیک اپڑیا

شہزاد قیصر

نہ اوہ پاک نگاہواں باقی نہ اوہ پاک ضمیری

 جدید پنجابی شاعری

نہ اوہ پاک نگاہواں باقی، نہ اوہ پاک ضمیری

جگ وچ خالی صُوفی رہ گئے رُخصت ہوئی فقیری

اللہ کولوں منگ او بندیا قلب نظر دی بھکھیا

دُنیا دے وِچ مِل نہیں سکدی، باجھوں فقیر امیری

صوفی تبسم​

گھر دیاں کندھاں اتے دسن چھٹاں لال پھوار دیاں

 جدید پنجابی شاعری

اِک پکی رات

گھر دیاں کندھاں اُتے دِسن چھٹاں لال پھوار دیاں

ادھی راتی بُوہے کھڑکن ڈِیناں چِیکاں مار دیاں

سَپ دی شُوکر گُونجے جیویں گلاں گُجھے پیار دیاں

ایدھر اودھر لُک لُک ہسّن شکلاں شہروں پار دیاں

رُوحاں وانگوں کولوں لنگھن مہکاں باسی ہار دیاں

قبرستان دے رَستے دِسن، کُوکاں پہرے دار دیاں

منیر نیازی

کسے دی بھال وچ پے کے کھہا بیٹھے کھرا اپنا

 جدید پنجابی شاعری

کسے دی بھال وچ پے کے کھہا بیٹھے کُھرا اپنا

اسیں کی ہاں تے کہڑے ہاں کی ہن دَسیئے پتہ اپنا

تِرے مِلن توں پہلے وی میں تارے گِنڑدا رہندا ساں

تِرے مِلن توں مگروں وی ہے اوہی رت جگا اپنا

پتہ سی جھکھڑاں دے کارنامے دا، تے مُڑ کاہنوں

میں نازک شاخ اُتے پا لیا سی آلھنا اپنا

رکھ ہووے ٹہنڑی ہووے بور نالے سجدی

 جدید پنجابی شاعری

رُکھ ہووے ٹہنڑی ہووے بُور نالے سجدی

سُولی جیوں شاہ منصور نالے سجدی

پُکھ سدا پُکھے مجبور نالے سجدی

کدوں ساری دُنیا فتُور نالے سجدی

شام دی زمین کوہِ طُور نالے سجدی

کشتی دریا دے وِچ پور نالے سجدی

سورج چن نوں پیار کراں میں عارف دلوں بھی جانوں

 جدید پنجابی شاعری

سورج چن نوں پیار کراں میں عارف دلوں بھی جانوں

فیر وی کیوں نہیں اوہ کردے، نھیرا مِرے جہانوں

وِچھڑے سجّن جگ وِچ کیہنے، دیکھے مُڑ کے آؤندے

تیر اوہ سدا دُراڈے ڈِگے، نکلے جہڑا کمانوں 

پتھر اُتے لِیک سمجھ تُوں، میرے ایس بچن نوں

انکھی کدے اوہ قول نہ ہارن، کڈھن جدوں زبانوں

اوڑھ دیاں لئی وچلی مدت ساہے دی جد مکی

 جدید پنجابی شاعری

کھوتے دا سوار

اوڑھ دیاں لئی وِچلی مُدت ساہے دی جد مُکی

بھٹیاں دی اک جنج راویوں چَٹھیاں دے وَل ڈُھکی

چاہواں شوقاں نال دلاں دے پورے مان ترانوں

کیتی جنج دی آدر خاطر چَٹھیاں دلوں بجانوں

دِتے داج دون بے اوڑک ما پیاں بھین بھراواں

سجر بوریاں جھوٹھیاں نالے گزریاں لاکھیاں گاواں

وکدے وچ بازارے لوک

 جدید پنجابی شاعری

وکدے وچ بازارے لوک

"ایس نگری دے سارے لوک"

اندروں خالی منہ تے ہاسا

کِنے بے اعتبارے لوک

کون کسے دا دردی ایتھے

سارے کرن نظارے لوک

چھم چھم وسیاں اکھاں فجرے

جدید پنجابی شاعری

چھم چھم وسیاں اکھاں فجرے

راتیں تارے روئے

گُوڑھی رات سیال دی سِر تے

خلقت بوہے ڈھوئے

ننگے جثّے کنب کنب کردے

سڑکاں تے سِنج وردی

تینوں آنی تار نی مائے

 جدید پنجابی شاعری

تینوں آنی تار نی مائے

ساہواں نے دو چار نی مائے

میں کیتی اے خوب کمائی

میں جوڑے نے خار نی مائے

مردی واری آپ کفیل آں

پھندے گھر دے تار نی مائے

ساڈی سب توں وکھری گل

 جدید پنجابی شاعری

اسیں روندے وکھرے بہہ کے

ساڈی سب توں وکھری گل

ساڈی ساڈے نال نہ بنڑدی

اسیں آپ نئیں اپنے ول

اسیں بجھیاں سب بُجھارتاں

سانوں ہور نہ ایویں چھل

میرے بولاں دے چن سورج چمکن جنگل باراں وچ

 جدید پنجابی شاعری

میرے بولاں دے چن سورج چمکن جنگل باراں وچ

رات دے راہی رستہ ٹولہن اوہناں دے لشکاراں وچ

جہڑے دھاڑویاں نوں پنڈوں، باہر کڈھن نکلے سن

میرا انکھی پُتر وی سی، اوہناں شہ اسواراں وچ

میں سجناں دی دوری کارن، ات کرمایا رہناں ہاں

کونج وچھڑ کے ڈاروں ہووے، کیویں موج بہاراں وچ

ایہہ جندڑی کہیڑے کم دی اے

 جدید پنجابی شاعری

ویہل

ایہہ جندڑی کہیڑے کم دی اے

جے اینی وی سانوں ویہل نئیں

ایس غم فکراں دنیا دے

کسے سُکھ دے کنڈھے بہہ کے تے

کجھ ہس لیئے کجھ رو لئیے

کجھ داغ دلاں دے دھو لئیے

شہر میرے دے بخت پورے وچ رہندا ہاکو کانا سی

 جدید پنجابی شاعری

کانی سوچ

شہر میرے دے بخت پورے وچ رہندا ہاکو کانا سی

ہے سی عقلوں  پورا بھاویں شکلوں ادھوانا سی

ہڈ بیتی لئی جگ بیتی دے لبھے ورتے دانے نوں

یار بنائے لبھ اچیچا کدوں اوہ بندے کانے نوں

کسے دواکھے نال نہ کھچرا کلی اکھ ملاندا سی

ہولی ہولی سب اک اکھے یار بناندا جاندا سی

جد تک تیرے نال نئیں ہندے

جدید پنجابی شاعری

جد تک تیرے نال نئیں ہندے

سِدھے پُٹھے وال نئیں ہندے

رُس کے تیتھوں اِنج من جاناں

جیوِیں نِکے بال نئیں ہندے

یار نُوں یار جواب نئیں دِندے

یار دے نال سوال نئیں ہندے

آکھ وچ ککھ اے رہندے نال فقیراں دے

 جدید پنجابی شاعری

آکھ وچ ککھ اے رہندے نال فقیراں دے

بھل بھلیاں رہ جانیاں  آندے حکم نذیراں دے

لوکاں ہمیشہ ڈھاڈے سن پائے جندڑی ہاسے سن

شاہواں دیاں پوشاکاں ہتھ انہاں دے کاسے سن

پانی دا رنگ نیلا آسماناں رنگ وی نیلا اے

راتاں پانی کالا اے آسماناں رنگ چمکیلا اے

صفت کراں میں رب سچے دی جو ہے خاص رحمٰن

 جدید پنجابی شاعری

ایتھے کر نہ ایڈا ترلہ

صفت کراں میں رب سچے دی جو ہے خاص رحمٰن

اُٹھ پچھلی راتیں مُلاں دین اذان

کر عبادت رب دی جے ہیں نیک نصیب

عبادت کر گئے رب دی الله دے حبیب

اُٹھ سویرے کرماں والی پاوے دُدھ مدھانی

دُدھ رِڑکے تے مکھن نکلے مکھن نکلے نہ پانی

کدی شہ رگ کول وسدا ایں کدی نظر دے وچ وی آندا نئیں

 جدید پنجابی شاعری

کدی شہ رگ کول وسدا ایں کدی نظر دے وچ وی آندا نئیں

کدی چار چوفیرے دسدا ایں کدی تیرے سوا کج دسدا نئیں

کدی طلب تے طور جلاندا ایں کدی عرش تے آپ بلاندا ایں

کدی کربل وی وکھا دیندا کدی چشمہ اج تک رکدا نئیں

کتے حسن تھیں انگلاں کٹدیاں نیں کتے اٹی مل پوانا ایں

کتے چھری نوں آپ رکا دیندا کتے بچہ وی کوئی بچدا نئیں

بڈھی نوں دبکا مار بیٹھا

 جدید پنجابی شاعری

بڈھی نوں دبکا مار بیٹھا

میں کی دساں فیر کی ہویا

بس جی جی جی جی جی ہویا

میں کی دساں فیر کی ہویا

جو نہیں ہونا سی او ہویا

میرا بلڈ پریشر لو ہویا

پاگل اک بیٹھا سیگا نہر اتے جا کے

 جدید پنجابی شاعری

پاگل اک بیٹھا سیگا نہر اُتے جا کے

بہہ گیا اوہدے کول مُلاں اک آ کے

چنگا بھلا گھبرو ایں لگنا تُوں مویا ایں

مُلاں اوہنوں پُچھدا پاگل کیویں ہویا ایں؟

کہن لگا پاگل; گل غور نال سُننا

نکی جنی گل اے تے ٹوہر نال سُننا

دن رات کما لے عمل چنگے جنت لبھدی نئیں سوکھالڑی جے

 کما لے

امیر غریب نیں بنے بھرا دونویں کوئی بادشاہ تے کوئی ہالڑی جے

کرماں والیاں نوں لبھن لال ہیرے ساڈے جیاں نوں لبھے نہ لالڑی جے

علم عقل نہ کتوں وی لبھا مینوں گلی گلی قصور دی بھالڑی جے

دکھ سکھ انسان دے نال ہندے عمر صبر دے نال لنگالڑی جے

غوث قطب وی سارے ٹُر گئے نیں واری نزع دی کسے ناں ٹالڑی جے

فرشتہ کڈ لے جاوے گا جان تیری بت رہوے گا پیا فیر کھالڑی جے

میں پیراں چوں کنڈے وی نہ کڈھے بیہہ وچ راہواں

 جدید پنجابی شاعری

میں پیراں چوں کنڈے وی نہ کڈھے بیہہ وچ راہواں

ہک دو پل دی دیر ہوئی اوس بنھ لئے گجرے بانہواں

سوہنی صورت رب چا دتی لیکھ نہ سوہنے لکھے

سوہل ملوک کبوتری ورگی ڈولے پا لئی کاواں

نہ میں پھڑن دا سوچیا نہ اوہ تتلی ہتھیں آئی

میرے پیر زمین تے رہے اوہ اُڈ گئی وچ ہواواں

تیری راہواں وچ اپڑی میں دل ہار وے

 جدید پنجابی شاعری

تیری راہواں وِچ اَپڑی میں دل ہار وے

تنگی مینوں عشق دی چنگا مرنا اک وار وے

خُوشیاں دے پل وِچ جیون دا نئیں اعتبار وے

آ جا بہہ جا ماہی حیاتی دا کر لے دیدار وے

پُھلاں دھرتی سجائی سجدہ نہ ہووے بار وے

ٹکراں جے ہون تینوں دِلاں اُتے بھار وے

جا اوئے دلا بے قدرا توں رکھیا نہ ساڈے نال جوڑ

 جدید پنجابی شاعری

جا اوئے دلا بے قدرا

جا اوئے دلا بے قدرا تیرا کیتا نہیں کدے اسیں موڑ

جا اوئے دلا بے قدرا توں رکھیا نہ ساڈے نال جوڑ

منیاں میں تیریاں ساریاں گلاں

دکھ مصیبتاں سر اتے جھلیاں

پین نہ دتی اسیں  کدے تھوڑ

لفظاں دا امرت پیا کے وی لٹ لیندے نیں لوک

 جدید پنجابی شاعری

لفظاں دا امرت پیا کے وی لٹ لیندے نیں لوک

من وچ وس کے من نوں ڈھا کے اکثر ٹر جاندے نیں لوک

بدل کے چہرے روپ وٹا کے اپنا مطلب کڈدے نیں

کر کر کھوٹیاں کھریاں نوں وی کھوٹا کر دیندے نیں لوک

کج تے گل اے درد تیرا ہس کے جو سہہ جاندے آں

باہجھ وجہ توں یاداں دے وچ تے نئیں آندے نیں لوک

عشق عقاب شہباز شاہین نوں خاطر وچ نہ لیاوے

 جدید پنجابی شاعری

عشق عقاب، شہباز، شاہین نُوں خاطر وچ نہ لیاوے

جے چاہوے تے چک چکوراں بازاں نال لڑاوے

دل بے چارہ لُک لُک جاوے، آپنا آپ بچاوے

عشق ایس دل دیاں کُھونجاں وِچوں اُٹھ اُٹھ جھاتیاں پاوے

صوفی تبسم​

دل دیاں لگراں تے بور جدوں پے جائے

 جدید پنجابی شاعری

دل دِیاں لگراں تے بُور جدوں پے جائے

پل دی وی دُوری کولوں دل اے تریہہ جائے

ہجر والا ناگ جد پنڈے نال کھہہ جائے

چُوری والا چھنّاں فیر ہتھ وچ رہ جائے

اُڈّن توں پہلاں اِک کاں کُجھ کہہ جائے

آس دا بنیرا آپوں ہولی ہولی ڈھہہ جائے

شعلہ جیویں اگ دا تندور وچوں بولدا

 جدید پنجابی عارفانہ کلام

شعلہ جیویں اگ دا تندور وچوں بولدا

عشق حقیقی منصور وچوں بولدا

موسیٰ دا پیار کوہِ طور وچوں بولدا

ذائقہ مٹھائیاں دا کھجور وچوں بولدا

فیض بابے بلھے دا قصور وچوں بولدا

سدا ای شیطان تے فتور وچوں بولدا

اک روٹی نے بھاجڑ پائی کل جہان نوں بھلیا

 جدید پنجابی شاعری

اک روٹی نے بھاجڑ پائی کُل جہان نُوں بُھلیا

روٹی پِچھے رل گئے ایتھے شاہ گدا وی بھلیا

روٹی پِچھے آکڑ بَھجدی روٹی پِچھے باہواں

روٹی پِچھے کھیت نے اُجڑے روٹی پِچھے ویہڑے

روٹی پِچھے فصلاں کھا گئے روٹی پِچھے نسلاں

روٹی پِچھے ڈھا دِتے نیں پیار دے اُسرے محل منارے

بھریا نی ویہڑا میرا سجناں نال اج بھریا نی

 جدید پنجابی شاعری

بھریا نی ویہڑا میرا سجناں نال، اَج بھریا نی

ماہی مِرا میرے ویہڑے وڑیا، اوہ ویکھو چن چڑھیا نی

پائے پَیر سجن گھر میرے، تک کے مَن ٹھریا نی

دیکھ لواں تینوں ہنڑ تے آ جا، دم آکھیاں وچ اڑیا نی

مُڑ مُڑ کہندا کُھوہ دا بوکا، جو ڈُبیا اوہ تریا نی

دیکھ ذرا توں مُکھ ماہی دا، رُوپ جنابوں چڑھیا نی

رولا سارا مک جاوے گا

 جدید پنجابی شاعری

رولا سارا مُک جاوے گا

جس دن ساہ رُک جاوے گا

چُپ چاپ اُٹھ کے ٹُر جاواں گے

جس دن اوہ اُک جاوے گا

چار دِناں لئی چانن پا کے

چن کِدھرے لُک جاوے گا

لنگڑے کھیڈن کوڈیاں تے گنجے کڈن چیر

 جدید پنجابی شاعری

لنگڑے کھیڈن کوڈیاں تے گنجے کڈّن چِیر

انّے تکّن فلماں تے تھتّھے گاون ہیر

بندے بُھکے پِھردے تے کُتے کھاون کھیر

‎

سہیل پرواز

سموگ بھول پنے وچ ویر کمائے

 جدید پنجابی شاعری

سموگ

بھول پنے وچ

وَیر کمائے

اپنا آپ ای

پئے مُکائیے

کوتھری کر کے اوہ واء

جِتھے ساڈے کل دے وارث

گٹے گوڈے مل مل دھوتیاں اندروں میل نہ جاوے

 جدید پنجابی شاعری

گِٹے گوڈے مل مل دھوتیاں

اندروں مَیل نہ جاوے

مَکے جا زم زم پِی بھاویں

کُمبھ وِچ گنگا نہاوے

میں میں کریاں مَیل نہ مُکدی

بھاویں حج تِیرتھ کر آوے

حاکم بن گئے چور اساڈے

 جدید پنجابی شاعری

حاکم بن گئے چور اساڈے

لے گئے ڈنگر ڈھور اساڈے

سایا اے یا جادو کوئی؟

نچّن بُھل گئے مور اساڈے

ٹانڈے نیں پر سِٹا کوئی نئیں

سُکدے جاندے بَور اساڈے

کدی وی دیر نہیں کرنی

 جدید پنجابی شاعری

کدی وی دیر نہیں کرنی

کسے نوں تیری لوڑ ہووے

کسے ول جاونا ہووے

کسے دی اک واج دے اُتے

جے ہووے اُڈاری بھرنی

کدی وی دیر نہیں کرنی

جثے نویں نکور نیں ساڈی وستی دے

 جدید پنجابی شاعری

جُثے نویں نکور نیں ساڈی وستی دے

اندروں دل کمزور نیں ساڈی وستی دے

کِھلرے پئے نیں ملبے کھریاں ہڈیاں دے

پیراں تھلے بھور نیں ساڈی وستی دے

مَتھیاں اُتے موتاں لکھیاں ہوئیاں نیں

آلے دوالے شور نیں ساڈی وستی دے

بنے بنے مہکدی گلاباں والی لہر سی

جدید پنجابی شاعری

 بَنّے بَنّے مہکدی، گُلاباں والی لہر سی

سِر ساڈے وختاں دی، شُوکدی دوپہر سی

لبھ کے وی اوہنوں، اوہنوں لبھنے دا دُکھ سی

سماں سی وصال دا تے، اوہ وی قہر و قہر سی

خورے کِس اَگی اسّاں، دونواں نُوں سی پھُوکیا

دنیا قدر اوہناں دی کردی جو ویلے دیاں قدراں جانن

 جدید پنجابی شاعری

ویلے دی قدر

دنیا قدر اوہناں دی کردی جو ویلے دیاں قدراں جانن

جہناں ویلے سِر کم کیتے اوہو لوکیں موجاں مانن

اُٹھو ویلے نال سویرے، ویلے نال سکولے جاؤ

دل نال پڑھنا لکھناں سِکھو، علم چ اگے پیر ودھاؤ

جو ویلے سِر کم نئیں کردے اوہ آخر پیچھے رہ جاون

ویلا گزریا ہتھ نئیں آؤندا، ہتھ مَل مَل کے فِر پچھتاون

اوہدی دل نوں تانگھ بتیری اے

 جدید پنجابی شاعری (تضمین بر کلام پیر مہر علی شاہ)

اوہدی دل نوں تانگھ بتیری اے

جہدی ازلوں شان اُچیری اے

ربّا وصل دے وچ کیہ دیری اے

اج سک متراں دی ودھیری اے

کیوں دلڑی اُداس گھنیری اے

لوں لوں وچ شوق چنگیری اے

دھیے مرنا پے جاندا ای

 دھی

لوکیں مینوں کی کی سمجھن

اونہاں دی میں لگدی کی آں

میرے ما پیاں کولوں پُچھو

جنہاں دی میں چنگی دِھی آں

ما پیاں مینوں جم کے دِتا​

پالیا، پوسیا، وڈا کیتا

ہوندی اے تے ماں ہوندی اے

 جدید پنجابی شاعری

ہوندی اے تے ماں ہوندی اے

جہدی نہ وی ہاں ہوندی اے

بالاں نوں جو ونڈ کے بچدی

اوہ منجھی دی تھاں ہوندی اے

جے کر باپو روپ اے رب دا

ماں جنتاں دی چھاں ہوندی اے

شرماں دی تلوار نہ دیویں

 جدید پنجابی شاعری

شرماں دی تلوار نہ دیویں

اکھاں نوں ہتھیار نہ دیویں

تینوں جیون کہہ بیٹھا واں

ویکھیں کِدھرے مار نہ دیویں

دل آوی تے لَکھ بِسم اللہ

تَرلا مَن کے پیار نہ دیویں

رحمت اس دی ہسے

جدید پنجابی شاعری

رحمت اس دی ہسے

رحمت اس دی ہسے

اج دی اَکھ چوں سمیا اتھرو

کل دے سون دی بدلی بن کے

پرسوں ویڑے وسے

رحمت اس دی ہسے

رب سائیں جے کرم کرے تے

ماڑے دی جو ہاہ بنڑدے نیں

 جدید پنجابی شاعری

ماڑے دی جو ہاہ بنڑدے نیں

سڑ کے فیر سواہ بنڑدے نیں

مینوں ایس زمانے دَسیا

ہو کے لوگ تباہ، بنڑدے نیں

مینوں لوڑ دعاواں دی نئیں

تیرے ہاسے ساہ بنڑدے نیں

اِکو تھاویں وسن والے نس نس کھیڈن ہسن والے

 جدید پنجابی شاعری

اِکو تھاویں وسن والے

نس نس کھیڈن ہسن والے

ودھ ودھ گلاں دسن والے

اکو وگ دا پور ہوندے نیں

سنگھنے رُکھ دا بور ہوندے نیں

سبھ دی اکھ دا نور ہوندے نیں

اسیں جو کجھ ہے سی بال اٹھے

جدید پنجابی شاعری

اسیں جو کجھ ہے سی، بال اٹھے

بھلا کنج نہ یار سوال اٹھے

اوہدے نال ستے، اوہدے نال اٹھے

کچی نیندرے فیر وی حال اٹھے

ایہناں عالماں توں دن نہیں چڑھنا

بانگ دین لئی کوئی بلال اٹھے

اج وی اکھ وچاری باؤ

 جدید پنجابی شاعری

اج وی اکھّ وچاری باؤ

کھول کے بیٹھی باری باؤ

تینوں لے کے آندی نہیں جو

سڑ جاوے اوہ لاری باؤ

خورے تینوں یاد نہیں آندا

رب وی میری واری باؤ

سکھاں دے وچ وسدیو لوکو

 جدید پنجابی شاعری

سُکھاں دے وچ وسدیو لوکو

او لوکو

میرے رل مل درد ونڈایو

او کتھے ٹُر گئے میرے دل دے جانی

مینوں رب ناویں دس جایو

آونداں وی اے کے نہیں آونداں

مینوں اینا وی دس جایو