رک میری مجبوری سن لے

 جدید پنجابی شاعری

رُک میری مجبُوری سُن لے

پا نہ ایویں دُوری سن لے

ادھی گل دا مطلب کوئی نئیں

اک واری گل پُوری سن لے

میں وی پکی پکی رُس جاؤں

پا نہ ایویں گُھوری، سن لے

جے کر مار کے سٹ آیا ایں میرے وچوں میں

 جدید پنجابی شاعری

جے کر مار کے سٹ آیا ایں میرے وچوں میں

فر کیوں چانن ول نئیں آیا ہنیرے وچوں میں

صدقے جاواں اڑیا تیری چونڑ دے صدقے جاواں

ایڈے رنگ برنگے چار چوفیرے وچوں میں

ہُن جے میتھوں مُکر سکناں ایں تے مُکر جا

ہُن تے دسن لگ پیا واں تیرے وچوں میں

نصیر احمد

سوچاں وچ ڈبو سکدی اے

 جدید پنجابی شاعری

سوچاں وچ ڈبو سکدی اے

گل ڈونگی وی ہو سکدی اے

کنداں دے جے کن ہوندے نیں

فرش دی جِیب وی ہو سکدی اے

دل کوٹھے وچ راز نئیں سمنے

اکھ کدے وی چو سکدی اے

دل تے بیتے جبراں دا کچھ ہو سکدا اے

 جدید پنجابی شاعری

دل تے بیتے جبراں دا کچھ ہو سکدا اے

ساہ ساہ کیتے صبراں دا کچھ ہو سکدا اے

لکھ نیاواں جھل کے وی چُپ چاپ نے جو

انج دیاں پکیاں قبراں دا کچھ ہو سکدا اے

ہو سکدائے کہ ماڑے رج کے کھاون گے

بُھکھ نال مردے ٹبراں دا کچھ ہو سکدا اے

لٹ گیا سارا وطن تے سارے اپنڑے مر گئے

 جدید پنجابی شاعری

لُٹ گیا سارا وطن تے سارے اپنڑے مر گئے

اپنڑے ہی وِیراں دے ہتھوں اپنڑے بچے مر گئے

خیر ہووے چوہدری دے کُتیاں دی، سانوں کی

ایہہ وی کوئی رونڑ آلی گل ہے بندے مر گئے

بھیڑ وچ رگڑی گیا تے سڑ گیا کوئی جیل وچ

اوکھے جائے ما پیاں دے کیڈے سوکھے مر گئے

ڈاہڈھیاں مجبور ہن کٹھ پتلیاں مٹی دیاں

 جدید پنجابی شاعری

ڈاہڈھیاں مجبور ہن کٹھ پتلیاں مٹی دیاں

مرضی آلا نئیں منیندا مرضیاں مٹی دیاں

اوراں آ تینوں وکھاواں وقت دے ونجاریا

وینیاں سونے دیاں تے چوڑیاں مٹی دیاں

کینوس تے ہیریاں دی جھیل دا نقشہ بنا

دور بہہ کے ویکھ پریاں لاہندیاں مٹی دیاں

اینا کھجل ہویاں فیر وی ہوش نہ تیرے پرتے

 جدید پنجابی شاعری

اینا کھجل ہویاں فیر وی ہوش نہ تیرے پرتے

جھلیا تینوں ہر کوئی اپنے مقصد دے لئی ورتے

کِسے نے مُرشد بن کے تینوں سوہنا کم وکھایا

کِسے نے تینوں جپھی پا کے کنڈ تے وار چلایا

کُجھ تے تیرے ناں توں اپنا ناں بناون آئے

کُجھ نے تیرے کول کھلو کے ڈالر خوب کمائے

ساڈے ول سوہنیا نگاہواں کدوں ہونیاں

 جدید پنجابی شاعری

ساڈے ول سوہنیا نگاہواں کدوں ہونیاں

دسو منظور اے دُعاواں کدوں ہونیاں

اک اک ذرے وچ رکھیاں شفاواں نیں

بوسے تیرے قدماں نوں دتے جنہاں رہواں نیں

ساڈیاں نصیباں وچ او رہواں کدوں ہونیاں

ساڈے ول سوہنیا، نگاہواں کدوں ہونیاں

میرا دل ایہہ کہنداے پئی اوہ ماڑا نئیں

 جدید پنجابی شاعری

میرا دل ایہہ کہنداے پئی اوہ ماڑا نئیں

کرتوتاں توں جیہڑا لگدا چنگا نئیں

ایہہ سراسر دھوکاے سارا دھوکا اے

میرے چار چفیرے کوئی اپنا نئیں

دور دراڈیاں واجاں تے کن دھر لینداے

میرا ہاڑا کول وی رہ کے سُنڑدا نئیں

ہور کسے دے خاب سجاواں تینوں کی

جدید پنجابی شاعری

ہور کسے دے خاب سجاواں تینوں کی؟

بھانویں تیرا ہجر ہنڈاواں تینوں کی؟

مجھ دے اگے بین وجاواں تینوں کی؟

میں ڈورے نوں ہیر سناواں تینوں کی؟

توں تے پیراں تھلوں دھرتی کھچ لئی اے

تھلے ڈگاں تاں اڈ جاواں تینوں کی؟

ویری نال وپار نہ کرئیے

 جدید پنجابی شاعری

ویری نال وپار نہ کرئیے؟

جپھی پا کے پیار نہ کرئیے؟

بندہ مگروں لہہ جاندا اے

سِر تے یار سوار نہ کرئیے

ماندری مردے واری آکھا

سپّاں تے اتبار نہ کرئیے

علی دین اچ ریہندا اے ایمان اچ ریہندا اے

 جدید پنجابی شاعری

علیؑ دِین اچ ریہندا اے اِیمان اِچ ریہندا اے

اکھاں کھول کے ویکھ علیؑ قرآن اچ ریہندا اے

نئیں دُور علیؑ کولوں اصحابِ نبیﷺ جھلیا

علیؑ سوہنڑا صدیقؓ عمرؓ عثمانؓ اچ ریہندا اے

ہن سارے صحابہؓ ہی علیؑ مولا دی گل کردے

علیؑ اپنڑیاں یاراں دے عنوان اچ رہہنداے

جد میں کوئی الیکیا مصرعہ

 جدید پنجابی شاعری

جد میں کوئی اُلیکیا مِصرعہ

آ کے کاغذ تے چِیکیا مصرعہ

اوہدے باہج غزل نیں ہوئی

میں بتھیرا طرِیقیا مصرعہ

پہلے کہندا سی شعر نا آکھیں

فیر اوہنے اُڈیکیا مصرعہ

نرگس نور

واواں کولوں اجے بچا کے رکھیا اے

 جدید پنجابی شاعری

واواں کولوں اجے بچا کے رکھیا اے

دِیوا سینے نال لگا کے رکھیا اے

ایہہ جو میرے بُلھاں اُتّے ہاسے نیں

میں درداں نُوں آہرے لا کے رکھیا اے

اوہ آوے گا مینوں پک اُڈیکاں نیں

اکھ نے سُوہا جوڑا پا کے رکھیا اے

ارشد منظور

لنگھ جاندے او پا کے گھوری بابا جی

 جدید پنجابی شاعری

اینی چنگی نئیں مغروری بابا جی

لنگھ جاندے او پا کے گُھوری بابا جی

ویکھن نوں تے گھر دی کندھ وی سانجھی اے

پر دِلاں وچ کیوں اے دُوری بابا جی

رنگ نئیں لبھا جہڑا پھبدا ایہدے تے

رہ گئی اے تصویر ادھوری بابا جی

ہک واری تاں پاگل بن تے اینجھا حال کریسوں

 پنجابی سرائیکی شاعری

ہِک واری تاں پاگل بن تے اینجھا حال کریسوں

وال کھنڈیسوں بھونڈن وانگوں اکھیں لال کریسوں

لوکیں چندر کوں ڈیکھن کیتے کیا کیا حربے کیتے

اساں چندر کوں ڈیکھن کیتے ویڈیو کال کریسوں

ہک ڈینہ زہر اگلنا پوسے تیڈے کرتوتیں دا

کے تئیں اساں تیڈے بارے سوہنی گالھ کریسوں

آ پیار کروں ول پیار کروں آ سانول سانول پیار کروں

 پنجابی سرائیکی شاعری

آ پیار کروں ول پیار کروں آ سانول سانول پیار کروں

آ ہک تھی کہ ہک سک تھی کے کُئی سانجھی سُرت سنگار کروں

کہیں رستے رَل کے ٹُر پوووں کہیں رشتے دا اتبار کروں

تَیں کیا کیتے ہیں کیا کیتے کیا تَیں میں دی تکرار کروں

تکرار بھلا کیا تھی سگدے چن چوڈی نال چکوریں دا

جیوین کہیں کاں دی کَر کَر نئیں جیون تاں رقص ہے موریں دا

پندھ پیریں دا ہائی سوچ کے ساتھ ڈے راہ دے رسمی ولانگے خطرناک ہن

 پنجابی سرائیکی شاعری

پندھ پیریں دے

پندھ پیریں دا ہائی سوچ کے ساتھ ڈے راہ دے رسمی ولانگے خطرناک ہِن

جہریاں لُولہیاں لبک ہِن لاہیاں اگو چُست چاڑییں کنوں ڈھیر چالاک ہِن

تیڈے وصبے دے لوکیں دا اے حال ہے اہلِ ترسی دی عادت کنوں پاک ہِن

بھوئیں کوں بھنج نہیں سکھایا خُدا پیار دا ایں کنوں ڈھیر بے درد افلاک ہِن

ڈو قدم ٹُر کراہیں چار سُو ڈیکھ گھِن او ڈھمکڑا کھڑائی او فلانا کھڑائی

جون پھرسی او ٹالا نہ ڈیسی ذرا کوئی اپنڑا ہے یا کوئی بیگانہ کھڑائی

قدرت دا فن شعلہ بدن شیریں دہن میڈا امن

 پنجابی سرائیکی شاعری

قدرت دا فن، شعلہ بدن، شیریں دہن میڈا امن

شاہِ زمن، چوڈی دا چن، سرو و سمن رنگلا موہن

کجُھ تاں گھٹا، جور و ستم، ڈیکھاں ولا وسدا صحن

وعدے سجن ایویں ناں ہن، رُل گئی حنا، گَل گئے سگن

تیڈے بنا ڈِہدا تاں جُل، وحشی تھیم بھُل گئے وطن

رب دی قسم آہدا وی ہم، تیں توں وفا تھیسی ناں چن

آہلنے چوں ڈگے ہوئے بوٹ وانگ ہو گئے

 جدید پنجابی شاعری

آہلنے چوں ڈِگے ہوئے بوٹ وانگ ہو گئے

ودھ ودھ ٹُٹ گئی، گوٹ وانگ ہو گئے

نِکا ہُندا لاندا سی اوہ چینگھے بڑے لوکاں دے

اخیر اوہدے بُلھ اخروٹ وانگ ہو گئے

تسنیم عباس قریشی

اک واری تے آ وے ماہی

 جدید پنجابی شاعری

اک واری تے آ وے ماہی

من دا روگ نہ لا وے ماہی

عشق دی اگ نے ساڑ دتا اے

تن ہویا اے سووا وے ماہی

زوہیب حسن

ہونٹ گلابی اکھ ستارہ آ ہا ہا

 جدید پنجابی شاعری

ہونٹ گلابی، اکھ ستارہ آ ہا ہا

ہیرے ورگا جوبن سارا آ ہا ہا

انگ انگ دی ویکھ کڑھائی اے ہے ہے

حیرت وچ اے گم سنیارا آ ہا ہا

جی اے نجم

غلام عباس نجم

ترلے پاون نالوں چنگا رج کے محنت کر لے

 جدید پنجابی شاعری

ترلے پاون نالوں چنگا رج کے محنت کر لے

جے تو جینا چاہنا ایں بندیا مرن تو پہلاں مر لے

ویلا تیرا ساتھ ناں دیسی ایہہ گل پکی ٹھکی

سوچی کیوں پینا ایں شفقت جھبدے بھانڈا بھر لے

شفقت اللہ مشتاق

جو نئیں میرے وس نئیں ہویا

 جدید پنجابی شاعری

جو نئیں میرے وس، نئیں ہویا

ایہ وی میتھوں دس نئیں ہویا

ہسدا ساں تے رو لینّا ساں

رویا واں تے ہس نئیں ہویا

میں نئیں اوہدے ولّے ودھیا

او وی ٹس توں مس نئیں ہویا

میں سی لایا سِدھے راہ تے

 جدید پنجابی شاعری

میں سی لایا سِدھے راہ تے

اوہ نہیں آیا سِدھے راہ تے

پیو دے آکھے نہیں سی ٹُریا

ماں دا جایا سِدھے راہ تے

اوہندا ای اوہ ویری ہویا

جنّے پایا سدھے راہ تے

لگی اگ تے لارے کیہ کر سکدے نیں

 جدید پنجابی شاعری

لگی اگ تے لارے کیہ کر سکدے نیں

پانی پون دے کارے کیہ کر سکدے نیں

دکھ دا مینہ تے پکے کوٹھے ٹہا دیندا

صبر دے مٹی گارے کیہ کر سکدے نیں

ہجر دی نیہری رات اچ تیریاں یاداں دے

ٹانویں ٹانویں تارے کیہ کر سکدے نیں

نی جہڑے پنڈ اوہ وسدا

 جدید پنجابی شاعری

جِہڑے پِنڈ اوہ وسدا

تکدی اے واء جدوں

پُھلاں وَلّے مُڑ کے

موتیے دے ہاسیاں چوں

ڈُلھدے نیں نِت جہڑے

ماندے نیں وٹاں بنے

گیتاں دے سرور نوں

ربا چپ کیتیا کی دساں کیویں دساں

 جدید پنجابی شاعری

ربا چپ کیتیا کی دساں، کیویں دساں

تیرے ایس جگ اتے کی کی بیتیاں

خواب میرے رڑھ گئے

نیند آلی بستی دے

راہ سبھے مڑ گئے

ہر پاسے پانیاں نیں

کیوں دھر دھر پیا کریناں ایں ایہو جیہا ناں کر سلوک میاں

 جدید پنجابی شاعری

کیوں دُھر دُھر پیا کریناں ایں ایہو جیہا ناں کر سلُوک میاں

تیرے ورگے خاکی بندے ہائیں نالے رب دی ہائیں مخلُوق میاں

تیرے ڈِھڈ دے وِچ اے اُچیائی دا پھوہڑا وچھیا لماں

ایہہ اگ دا بالن ہے شفقت ایہنوں تیلی لا تے پُھوک میاں

توئیں آونا نئیں ای مُڑ کے ہُن ناں پُچھاں مُڑ کے ویکھنا پر

دل دے کُھوہ دے وچوں تاں کیوں مُڑ مُڑ نکلے ہُوک میاں

چن چڑھیا ساکوں یار پرانے یاد آ گئے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

جڈاں عید شوال دا چن چڑھیا ساکوں یار پرانے یاد آ گئے

یاد آ گئے وسدا ویلہ ول ساکوں جھوک تے بھانے یاد آ گئے

خالی کجل مساگ نئیں یاد آیا کل عابد گاہنے یاد آ گئے

ول وس پائی بارش اکھیاں چوں تیڈے قول نمانے یاد آ گئے

عابد علیم سہو

ارفع اعلی میڈا سائیں

 جدید پنجابی شاعری

ارفع اعلیٰ میڈا سائیں

جیوے شالا میڈا سائیں

ایہا لوک نہ جیون ڈیندے

کرن گالھا میڈا سائیں

اپڑیں گالھ اتے اڑ ونجن

سڈن ڈھولا میڈا سائیں

اپنے اکھر انج میں سجناں چنڈے نیں

 جدید پنجابی شاعری

اپنے اکھر انج میں سجناں چنڈے نیں

بھانبڑ نیں پر برفاں وانگر ٹھنڈے نیں

اپنے گھر دے چانن دے لئی حاکم نیں

دیس میرے لئی خوب ہنیرے ونڈے نیں

خورے کیہڑا سبق پڑھایا مُلاں نے

کلمی دی تھاں بالاں دے ہتھ ڈنڈے نیں

ویلا بڑا ڈھاڈا جیہائے بھائی اج کل دا

 جدید پنجابی شاعری

ویلا بڑا ڈھاڈا جیہائے بھائی اج کل دا

لکھ پئے چارے کرو ایہہ نئیں جے ٹلدا

نہوندراں دے نال پائے مکھ تے چریہٹاں ایہہ

لگیائے سواد ایہنوں وکھرا ای کھلدا

اکھراں دے پچھے لکے دکھ بجھ لیندا اے

ہنڑ دس فیدہ کیہہ اے پھڑی تڑی گل دا

سرکار جے چاہون تے کوئی دیر نئیں لگدی

 جدید پنجابی شاعری

سرکار جے چاہون تے کوئی دیر نئیں لگدی

روضے تے بلاون تے کوئی دیر نی لگدی

محبوبﷺ خدا دا جیویں مندا ای منا لے

اللہ نوں مناون تے کوئی دیر نئیں لگدی

کم ساڈا ہے گھر بار سدا رکھنا سجا کے

سرکار دے آون تے کوئی دیر نئیں لگدی

لیکاں وانگوں وا چھڈیا ای

 جدید پنجابی شاعری

لیکاں وانگوں وا چھڈیا ای

پا ورقے نوں پھاہ چھڈیا ای

اک تے میرا ہتھ نئیں چھڈدا

اتوں کہندا جا چھڈیا ای

سدھا ساڈے سینے اتے

مار نشانہ ٹھاہ چھڈیا ای

اگ لگی پنجاب نوں

 جدید پنجابی شاعری

اگ لگی پنجاب نوں

میرے راوی تے چناب نوں

ایتھے وڈیاں سانبھ کے لُٹیا اے

ایتھے کوئی نہیں پُچھدا صاحب نوں

ایتھے نوکر شاہ سداوندا اے

سبھے وڑ گئے وچ گرداب نوں

روندے نت وچارے لوکی

  جدید پنجابی سرائیکی شاعری

روندے نِت وچارے لوکی

دُکھاں درداں مارے لوکی

نیڑے ہو کے سُن توں ربا

ماردے جیہڑے نعرے لوکی

بُھکھ توں جینا اوکھا ہویا

مارن سو، سو چارے لوکی

پھٹ ہجر دا کاری اے

 جدید پنجابی شاعری

پھٹ ہجر دا کاری اے

رونا وارو واری اے

جیون کھیڈ تماشے وچ

بندہ وانگ مداری اے

دل پنچھی دی سجنا وے

تیرے ہتھ اڈاری اے

نین کٹورے بھر بھر پیواں پیاس بجھے

 جدید پنجابی شاعری

نین کٹورے بھر بھر پیواں

پیاس بجھے نہ میری

تینوں کول بٹھا کے سجنڑاں

تکاں صورت تیری

زوہیب حسن

اکھیاں چون دا فیدہ کیہ سی

 جدید پنجابی شاعری

اکھیاں چون دا فیدہ کیہ سی

ایہناں رون دا فیدہ کیہ سی

کلیاں کر کے جاون والے

اک مک ہون دا فیدہ کیہ سی

جے توں ہتھ چھڈاؤنائی سی تے

ہتھ ودھاؤن دا فیدہ کیہ سی

لے کے ساواں چپ چپیتے

 جدید پنجابی شاعری

لے کے ساواں چُپ چپیتے

کیدھر جاواں چپ چپیتے

ایہہ وِی کم تے چنگا نئیں نہ

منہ پرتاواں چپ چپیتے

ربّا جے تُوں چاہویں تے میں

مر نہ جاواں، چپ چپیتے

میرے گھر جو دانے نئیں

 جدید پنجابی شاعری

میرے گھر جو دانے نئیں

تاں ای ہوش ٹھکانے نئیں

گلاں وچ آ جاندے نیں

ساڈے لوگ سیانے نئیں

کجھ تے اگوں بولن گے

سارے ای تے کانے نئیں

جھولی پا کے ڈھیرخسارے سوچ ریاں

 جدید پنجابی شاعری

جھولی پا کے ڈھیرخسارے سوچ ریاں

لے گیا کون منافے سارے سوچ ریاں

اوہدے لائق کیہڑا تحفہ بن دا اے

پھل بھیجا یا چن ستارے سوچ ریاں

بد رنگی کنج رنگ تے غالب آئی اے

گولا بیگی شاہ توں بھارے سوچ ریاں

دنیا جدوں نہ دے سکی جیہڑا میرا مقام سی

 جدید پنجابی شاعری

دنیا جدوں نہ دے سکی جیہڑا میرا مقام سی

تاہیوں تے ہتھ نوں جوڑ کے اس نوں کیتا سلام سی

پورا گھراں سی کہہ ریا؛ من لے جو کہندا اے چوہدری

کاہنوں میں مندا ہر اوہدی، کہ میں اودھا غلام دی

کر کے کشید خون چوں، اتھرو میں پیندا مر گیا

میرے جیہے بُزدلاں لئی ساقی، نہ دارو جام سی

سر توں مرچاں وار کے ساڑن والی ٹر گئی میری ماں

 جدید پنجابی شاعری

سر توں مرچاں وار کے ساڑن والی ٹُر گئی میری ماں

مینوں لگی نظر اتارن والی ٹر گئی میری ماں

مینوں سُکی تھاں تے کر کے آپی گِلی تھاں اُتے

جاگ کے ساری رات گزاران والی ٹر گئی میری ماں

نِکیاں ہندیاں میری نِکی جئی تکلیف تے سارا دن

رو رو اپنا آپ وسارن والی ٹر گئی میری ماں

اساں عشق حقیقی وڑ گئے ہیں

 جدید پنجابی شاعری

اساں عشق حقیقی وڑ گئے ہیں

ساکوں پیار نی چنگا لگدا

دل لایا زوہیب اساں اللہ نال

ڈوجھا یار نی چنگا لگدا

زوہیب حسن

چھڈیا نئیوں دل دا ککھ

 جدید پنجابی شاعری

چھڈیا نئیوں دل دا ککھ

توبہ ایہنی ظالم اکھ

دتا اے جو باپو مینوں

میرے لئی او آنا لکھ

فر کدے وی جڑ نئیں سکے

شیشے وانگ جو ٹٹے پکھ

جاندے جاندے یار کھلوتا ویکھ ریاں

 جدید پنجابی شاعری

جاندے جاندے یار کھلوتا ویکھ ریاں

تاں میں پبّاں بھار کھلوتا ویکھ ریاں

میری منزل کی ایہہ مینوں دسّو وی

میں راہواں وِچکار کھلوتا ویکھ ریاں

وِیرے ویکھ رہے نیں گھر دیاں ونڈاں نوں

میں پیؤ دی دستار کھلوتا ویکھ ریاں

‎بھین بھرا نہیں چھڈے جاندے ماں کہنی سی

 جدید پنجابی شاعری

‎ماں کہندی سی

‎بھین بھرا نہیں چھڈے جاندے

‎نُونہاں نالوں ماس کدی وی وکھ نہیں ہوندا

‎کلیاں رہ کے ککھ نہیں ہوندا

‎دل کنبے وچ قید نہ ہووے

‎اینا خون سفید نہ ہووے

‎نال دا جمیا نال نہ ہووے

قیدی عشق دی زلف زنداں وچوں ہندے اساں نہ کدی آزاد ویکھے

 جدید پنجابی شاعری

قیدی عشق دی زلف زنداں وچوں ہندے اساں نہ کدی آزاد ویکھے 

دھریاں سراں اتے رکھن نت باہیں کردے روز اک نویں فریاد ویکھے 

میرے ٹٹ گئے پر پر اجے توڑیں خطرہ تیلیاں دے ٹٹ جان دا سو 

ایسے واسطے آوے تے چاچا کے میرے قفس نوں پیا صیاد ویکھے 

منتظر بیٹھی نرگس مدتاں دی شوقِ دید اندر اکھاں میٹدی نئیں 

تساں باغ ول جانا ئیں تے کدوں جانائیں چک چک اڈیاں شمشاد ویکھے 

ڈیکھ ونج چاندنی تیڈی وستی دیوچ کون آیا ودے کیا کریندا ودے

 پنجابی سرائیکی شاعری

ڈیکھ ونج چاندنی تیڈی وستی دے وچ کون آیا ودے کیا کریندا ودے

تیڈی گلیاں دے ککھیں کوں چُم چُم کراہیں کئی پچھانواں پچھانویں گولیندا ودے

ہک پچھانواں ہا سِمدا ستارہ جیہاں تیڈی دیوار در دے پچھانویں تلے

ہک پچھانواں ہا بکدھا انگارا جیہاں اپنی ہُس دے حشر دے پچھانویں تلے

ہک پچھانواں ہا کنبدا کنارہ جیہاں اپنے اندر دے ڈر دے پچھانویں تلے

ہک پچھانواں ہا اندھا اندھارا جیہاں اپنی ہر شئے دے شر دے پچھانویں تلے

خالی کندھاں جھاڑدا رہناں

 پنجابی سرائیکی شاعری

خالی کندھاں جھاڑدا رہناں

بُوہے دے ول تاڑدا رہناں

اوہنوں پڑھنا آوندا نہیں

غزلاں لکھ لکھ پاڑدا رہناں

اوہدیاں سوچاں سوچ سوچ کے

اپنا آپ میں ساڑدا رہناں

چہٹ کہڑی بھی صدیاں تے پہاری ہے

 پنجابی پہاڑی کشمیری شاعری

چہٹ کہڑی بھی صدیاں تے پہاری ہے

بن سپاہی کھلا شاعر لکھاری ہے

سیر ہوندی ہے سارے جہاناں دی

لفظاں دا تخیل بندی سواری ہے

دِلے دی تہڑکن ہے شاعری اندر

آکھدے ہِین پاویں مغز ماری ہے

ہنجواں نوں لفظاں دی تسبیح چہ کیویں پرواں

 جدید پنجابی شاعری

ہنجواں نوں لفظاں دی تسبیح چہ کیویں پروواں

یاد سجن دی مینوں ستاوے میں کیویں سوواں

اکھ لاواں تے لگدی نئیں اکھ مرے پلے نئیں ککھ

رسیا جے میتھوں پتہ تاں لگے میں کیویں مناواں

قاصد چاء گھلاں سہنیڑا تے دیوے اسنوں خبر ہووے

پارٹیاں لیراں حال شیدائیاں جگ نوں کیویں وکھاواں 

دیدے گئے چندھیا میں کی دساں کون کرن میرے اتے وار آیا

 جدید پنجابی شاعری

دِیدے گئے چُندھیا میں کی دساں کون کرن میرے اتے وار آیا 

حملہ ور سی برق وش نال ای اوہ لا کے لشکنے کجھ ہتھیار آیا 

میرا ساحل اے عین گرداب اندر میریاں ٹھوکراں دے وچ منزلاں نیں

ضبط وچ ساں تے بے قرار ساں میں جدوں پھڑکیا تدوں قرار آیا 

برکت میرے جنون دی نال اک دن سارے دشت نے بن گلزار جانائیں 

اوہدے وچ پئی پھُلاں دی دَکھ پیندی میرے پیر ہیٹھاں جیہڑا خار آیا 

رحمت والی حد ای کوئی نئیں

عارفانہ کلام

 رحمت والی حد ای کوئی نئیں

تیریﷺ جد جئی جد ای کوئی نئیں

تیریﷺ قسمے تیرےﷺ ورگے

کدھرے خال و خد ای کوئی نئیں

جیویں تیرےﷺ ناں نال پھبی

کدھرے پھبی شد ای کوئی نئیں

جے توں وکیا عشق بازار وی نئیں

 جدید پنجابی شاعری

جے تُوں وِکیا عشق بازار وی نئیں

جے تُوں چڑھیا اُتے دار وی نئیں

ایڈھا سستا سودا پیار وی نئیں

ایڈھا سوکھا لبھدا یار وی نئیں

کئی جنگل گاہنے پیندے نے

کئی دوزخ لنگنے پیندے نے

دو نکیاں جہیاں سیاں نی کل گھر گھر کھیڈن پیاں

 جدید پنجابی شاعری

دو نکیاں جیہیاں سیّاں نی

کل گھر گھر کھیڈن پیاں نی

اوہناں دیاں واجاں مینوں وی

اوہناں ول کھچ لے گیاں نی

راہ جاندیاں ویرادسیں خاں

گھر بُوہا سوہنا کس دا اے

سندر مندریے تیرا کون وچارا ہو

 لوہڑی دا گیت

سُندر مُندریے

تیرا کون وچارا ہو

دُلا بھٹی والا ہو

دُلے دی دِھی ویاہی ہو

شیر شکّر پائی ہو

کُڑی دا لال پٹاخہ ہو

سانوں یار دے دوارے بیٹھے رہین دے

 گیت

سانوں یار دے دوارے بیٹھے رہین دے

جیویں مندا اے یار نوں منا لین دے

چولا عشق دا اسیں پاء بیٹھے 

لگ قدمی مرشد دے سر نوں جھکا بیٹھے

گلاں دلدیاں دلبر ماہی نوں کہن دے

سانوں یار دے دوارے بیٹھے رہین دے

مڑ اج یاد کسے دی آئی آئی یاد کسے دی

 گیت

مڑ اج یاد کسے دی آئی

آئی یاد کسے دی 

لوں لوں دے وچ دھائی

یاد کسے دی 

آئی یاد کسے دی 

یاد کسے دی راس دلے دی

چپ دی واج صرف عاشق دی رت سندی اے

 گیت

چُپ دی واج سُنو 

چُپ دی واج صرف عاشق دی رت سُنڑدی اے 

یاں کھنڈراں دی چھت سنڑدی اے 

یاں سپنی دی اکھ سنڑدی اے 

چُپ دی واج سنو

ہنے جو ساوے رکھاں دے وچ وا بولی اے

عشق ہوندا ہیریاں دے ورگا او جگ توں لکائی دا پاگلا

 گیت

عشق ہوندا ہیریاں دے ورگا او جگ توں لکائی دا پاگلا

سجن راضی ہو جا وے فیر وی او رولا نئی او پائی دا او پاگلا

عشق ہوندا ہیریاں دے ورگا او جگ توں لکائی دا پاگلا

پیار ہندا پھلاں توں ملوک سوہنیا

جیویں ہندی مورنی دی کوک سوہنیا

دور کتے جنگلاں چ نچدی پھرے

زیر زبر تے شد نئیں لاندے

  جدید پنجابی شاعری

زیر زبر تے شد نئیں لاندے

کیوں تگڑے تے حد نئیں لاندے

جو جُھوٹے نوں جُھوٹا آکھے

ایسی کوئی مد نئیں لاندے

ایس حمام چہ سارے ننگے

تہمت کوئی تد نئیں لاندے

میری کل جاگیر نہ منگ

 جدید پنجابی شاعری

میری کُل جاگیر نہ منگ

دِتی ہوئی تصویر نہ منگ

سینے دے پھٹ گھلنڑ توں پہلے

اپڑیں مارے تیر نہ منگ

اشرف ثمر

کانی ونڈ ناں کرناں بابا

 جدید پنجابی شاعری

کانی ونڈ ناں کرناں بابا

اللہ کولوں ڈرناں بابا

تیرے مگروں، تیرے پُتراں

لڑ، لڑ کے فِر مرناں بابا

نسیم درمانوی

رل کے جد پنجابی ہانی بولدے نیں

 جدید پنجابی شاعری

رل کے جد پنجابی ہانی بولدے نیں

سینہ ٹھردائے پنجے پانی بولدے نیں

مینوں روز اک جلترنگ جگاؤندی اے

اودھے ٹنگن نال مدھانی بولدے نیں

ڈیوڈ پرسی

سکھ پئے وسن تیرے ول

 جدید پنجابی شاعری

سکھ پئے وسن تیرے ول

دکھ دا ڈیرہ میرے ول 

چانن پاسے تھوڑے نیں

بوہتے لوک ہنیرے ول

قسمے ساہ ودھ جاندے نیں

تکیاں تیرے چہرے ول 

چکھی کَوڑی کھنڈ وے بیبا

 جدید پنجابی شاعری

چکھی کَوڑی کھنڈ وے بیبا

سنتالی دی ونڈ وے بیبا

دنداں دے نال کھولنی پیندی

ہتھیں دتی گنڈ وے بیبا

چوری چوری تکیا تینوں

لے اَکھاں توں ونڈ وے بیبا

دنیا تے جو چل سو چل اے

 جدید پنجابی شاعری

دنیا تے جو چل سو چل اے

ایہ پانی دی اِکّو چھل اے

کچ دے ٹَوٹے ہتھیں آئے

سُچا لبھیا اج نہ کل اے

"مویاں کہڑے مسئلے مُکدے"

"مرنا وی مسئلے دا حل اے ؟"

جنت ورگی میری ماں سی سر تے میرے ٹھنڈی چھاں سی

 جدید پنجابی شاعری

جنت ورگی میری ماں سی

سر تے میرے ٹھنڈی چھاں سی

میرا جگ شیدائی ہویا تائیوں 

بُت وچ میرے اُس دی جاں سی

ٹھنڈھ کلیجے پئے جاندی سی

جنت میری قدماں والی تھاں سی

شرطاں نیں فر پیار تے نئیں نا

 جدید پنجابی شاعری

شرطاں نیں فر پیار تے نئیں نا

تُوں ہن مینوں چار تے نئیں نا

ڈوب کے مینوں کچیا گھڑیا

لگیا تُوں وی پار تے نئیں نا

جے نئیں نچ کے یار منایا

بلھے ورگا یار تے نئیں نا

نرگس نور

جیون کیہ اے دو بسکٹ

 بندے دی ساری حیاتی نوں چند حرفاں چ بیاں کرن آلا شعر

جیون کیہ اے دو بسکٹ

اِک مٹھا، اِک نمکین

ماسٹر الطاف حسین

اج منہ تے بیٹھاں من ایہ تا دس ساڈے جرم قصور ہن کیڑے

 پنجابی سرائیکی شاعری

اج منہ تے بیٹھاں من ایہ تا دس ساڈے جرم قصور ہن کیہڑے

یا انج میتھوں تو رج گیا ایں تاؤں نت لائی رکھداں جھیڑے

توں ہتھ چا لئے میرے ہجراں چوں چن پھس گئن پیار دے بیڑے

اج لوگ فہیم نوں پاگل آہدھن تیرے بنڑ گئے شغل بکھیڑے

افضل فہیم ڈوگر

کس لگی اے جدنڑ دی سنگتاں داؤں کمزور نصیب ہو گئے آں

 پنجابی سرائیکی شاعری

کَس لگی اے جدنڑ دی سنگتاں داؤں، کمزور نصیب ہو گئے آں

حالات دِیاں تنگ نظریاں دے، یک لخت قریب ہو گئے آں

خوددار نظیر ضرور ہاسے، مجبُور عجیب ہو گئے آں

ہر سجنڑ ولا کے لنگھ ویندائے، جاپے ڈھیر غریب ہو گئے آں

مہر نظیر

خصماں کھانے مہنگے دانے ہو گئے نیں

 جدید پنجابی شاعری

خصماں کھانے مہنگے دانے ہو گئے نیں

ڈاڈھے اوکھے بھرم بچانے ہو گئے نیں

ویکھ پروہناں باہروں کُنڈی لا چھڈدے

میتھوں میرے بال سیانے ہو گئے نیں

گُنجلاں پے کے ٹُٹی ڈور محبت دی

پُٹھے سارے تانے بانے ہو گئے نیں

کسے دی دھی نوں پیر دی جتی کہن توں پہلاں

 جدید پنجابی شاعری

اپنے گھر دی رانی

کسے دی دھی نوں

پیر دی جُتی کہن توں پہلاں

اے گل سوچیں جھلیا سجناں

کل نوں تیری دھی بھین نے

پیر دی جُتی بن جانا اے

کیوں نا ایہنوں عزت دئیے

ویکھ نی مائیں گھر ساڈے اج رانجھا آیا

 جدید پنجابی شاعری

ویکھ نی مائیں گھر ساڈے اج رانجھا آیا

رانجھن ماہی رب وانگوں اپنا روپ وٹایا

تکدی پئی اے خلقت ساری دھیدو رانجها 

رنگ پوروں ٹُریا ٹھلے جا متھے تلک لگایا

لوکاں بھانے چاک مجیں دا، میرا تے رب

جھبدے جھبدے وڑیا ویہڑے پھب ٹکایا

اوہدا اک اک ساہ دعاواں ورگا اے

 جدید پنجابی شاعری

اوہدا اک اک ساہ دُعاواں ورگا اے

بے شک ماں دا پیار خُداواں ورگا اے

ماں دے پیراں ہیٹھاں کُنجی جنّت دی

ماں دا ساتھ بہشتی راہواں ورگا اے

ماں دے اُٹھے ہتھ فلک نُوں جا لگدے

ماں دا دامن شہر پناہواں ورگا اے

توں کیہ جانے ایتھے رانے

 جدید پنجابی شاعری

توں کیہ جانے، ایتھے رانے

جس تن لگے سو ای جانے

لوکاں نوں تے ہسدے لبھدے

پٹھی دے وچ پجھدے دانے

نسیم درمانوی

کاغذ تے جاگیر بنڑائیے

 جدید پنجابی شاعری

کاغذ تے جاگیر بنڑائیے

رل مل ہک تصویر بنڑائیے

تصویر دے پچھلے پاسے دل

دل ءچ کُھبھیا تیر بنڑائیے

اشرف ثمر

نظر دی برچھی کھبدی اے کلیجے تیک نئیں لگدی

 جدید پنجابی شاعری

نظر دی برچھی کھبدی اے کلیجے تیک نئیں لگدی

میری سرکار دی اج تے طبیعت ٹھیک نئیں لگدی

ندیدی اکھ پئی آکھے کہ؛ چُسکی گھٹ نہ ہووے

ادا موسم دی کہندی اے؛ تیرے توں ڈِیک نئیں لگدی

نصیر احمد

جناں چر میں پیار تجربہ کیتا نہیں

 جدید پنجابی شاعری

جناں چر میں پیار تجربہ کیتا نہیں

اودوں تیکر شعر دا مصرع کیتا نہیں

اُوہنے ڈیرے بہہ کے پرھیاں کیہ کرنی

جہنے حالے حقہ تازہ کیتا نہیں

قیس دی گدی اُتے جہڑا بہہ جاوے

حالے تک کوئی ماں نے پیدا کیتا نہیں

ساجھ دا رکھ بے موسما جھڑدا جاندا اے

 جدید پنجابی شاعری

 

ساجھ دا رکھ بے موسما جھڑدا جاندا اے

رُتاں نال سواد وگڑدا جاندا اے

ہڑھ چوں کڈھ کے لاشاں نوں دفنایا ہا

پانی مُڑ قبراں نوں وڑدا جاندا اے

بُڈھڑے رُکھ نوں چڑیاں روز دسیندیاں ہن

ہولی ہولی شہر اُجڑدا جاندا اے

اوہ تے نیکوکار سی اوہ نیکیاں گندا ریا

 جدید پنجابی شاعری

اوہ تے نیکوکار سی، اوہ نیکیاں گِنڑدا رئیا

میں خدا دے سامنے بس غلطیاں گنڑدا رئیا

دین دے ارکان بارے بُھکھے نوں جد پُچھیا میں

اوہ بے چارہ اُنگلاں تے بس روٹیاں گنڑدا رئیا

لوکاں چن تے تاریاں نال رج کے گلاں کیتیاں

میں غماں دی گوٹھ بہہ کے حسرتاں گنڑدا رئیا

چھڈ دے تسبی کج نئیں کرنا منکے نیں

 چھڈ دے تسبی کج نئیں کرنا منکے نیں

جے کر توں من اپنے نوں بدلونا نئیں

من دا منکا پھیر نئیں سکیا اج توڑی

میل کفر دی تینوں پار لنگونا نئیں

من دی میل نئیں دھپ دی تیتھوں

اندر لگیا ہویا گند کیوں؟ دھونا نئیں

رنگاں دا تے ذاتاں دا

 عارفانہ کلام حمد نعت منقبت

رنگاں دا تے ذاتاں دا

کوہجھ مُکایا راتاں دا

آقاؐ نے چج دسیا اے

چنگیاں گلاں باتاں دا

پاک نبیؐ خُش ہوئے تے

کھِڑیا چیتر نعتاں دا

نھیرا مکیا ہویا نور ہر تھاں آقا تہاڈا نور

 عارفانہ کلام حمد نعت منقبت

نھیرا مکیا ہویا نور

ہر تھاں آقاؐ تہاڈا نور

چن وی تیھوں پِندا اے

سورج وچ وی تیرا نور

ویہڑے عبد المطلبؑ دے

طٰہٰﷺ آئے آیا نور