میں حمد جے لکھاں تے ہے تیری رحمت

پنجابی عارفانہ کلام

میں حمد جے لکھاں تے ہے تیری رحمت

میں نعت جے لکھاں تے ہے تیری شفقت

تیرے ای کرم نال نیں گلاں سبھے

ہمت اے قلم وچ تے زباں وچ طاقت

محمد اقبال نجمی

مائیں نی مینوں بستہ لے دے

 جدید پنجابی شاعری

مائیں نی مینوں بستہ لے دے

اَتے لے دے قلم دواتاں

میرا جی کردا

میں وی لِکھاں

اندر دیاں کوئی باتاں

مائیں نی مینوں بستہ لے دے

بارھیں برسیں کھٹن گیا تے کھٹ کے لیاندا چانن

 جدید پنجابی شاعری

بارھیں برسیں کھٹن گیا

تے کھٹ کے لیاندا چانن

چنگیاں دے پُت جیون

جیون تے جوانیاں مانن

انجم قریشی

زمانہ موہ لیا تیرے اصولاں یا رسول اللہ

پنجابی عارفانہ کلام

زمانہ موہ لیا تیرے اصولاں یا رسول اللہ

گواہی تیری دتی سب رسولاں یا رسول اللہ

مِرے سینے دے اندر رِڑکدے کنڈے جُدائیاں دے

مِرے راہواں دے وچ وِچھیاں نے سُولاں یا رسول اللہ

نزع دے وقت جے کر آپ دا دیدار ہو جاوے

میں ایسی موت نُوں ہس کے قبولاں یا رسول اللہ

عزت اوہو عزت اے جو دیوے مولا

 پنجابی عارفانہ کلام

عزت اوہو عزت اے جو دیوے مولا

طاقت اوہو طاقت اے جو دیوے مولا

بے کار نیں جھیڑے ایہ زمانے بھر دے

نعمت اوہو نعمت اے جو دیوے مولا

محمد اقبال نجمی

اللہ ہو اللہ ہو اللہ ہو اللہ ہو

 پنجابی عارفانہ کلام

اللہ ہُو اللہ ہُو اللہ ہُو اللہ ہُو

اللہ ہُو اللہ ہُو اللہ ہُو اللہ ہُو

سب دا مُشکل کُشا، سب دا حاجت روا

سب دے دُکھ دی دوا، سب دی سُنڑدا سدا

سب نُوں پالے تے سب دی رکھے آبرو

اللہ ہُو اللہ ہُو اللہ ہُو اللہ ہُو

نی گندلاں توڑ دیئے مٹیارے

 پنجابی گیت

نی گندلاں توڑ دیئے مٹیارے نی 

نی ذرا مکھ نوں ایدر موڑ

کھلیاں زلفاں گل وچ منکے

بانہواں دے وچ چوڑا چھنکے

نئیں کدھرے تیرا جوڑ نی

نی ذرا مکھ نوں ایدر موڑ

زلف دا کنڈل کھلے نا اکھ دا کجل ڈھلے نا

 پنجابی گیت

زلف دا کنڈل کھلے نا، اکھ دا کجل ڈھلے نا

سر لتھے یا سولی چڑھیے بھید پیار دا کھلے نا

توں پرائی ہو وی جاویں ،فیر وی میں پرایا نئیں

عشق ذرا آزما ئے سجنا ، میں آزماون آیا نئیں

جگ وی تائیں چیتے رکھدا، دل، دلبر نوں بھلے نا

سر لتھے یا سولی چڑھیے بھید پیار دا کھلے نا

چنے نال چاننی تارے نال لوہ ماہیا

 پنجابی سرائیکی گیت

وِے تیکوں کہڑے ناں نال یاد کراں میڈا دلبر بے پرواہ اے

ماہتاب آکھاں یا چمن دی خوشبو یا آکھاں باد صبا اے

تیڈی اَکھ دے بھنور کوں زندگی آکھاں یا آکھاں تیر قضا اے

ہیں مرہم چمن دے زخماں دی وہ تیڈے ناں دے نال شفا اے

چنے نال چاننی تارے نال لوہ ماہیا

توں پُھل موتیے دا میں تیڈی خوشبو ماہیا

کر گئی کر گئی جادو کر گئی

 جدید پنجابی سرائیکی گیت

کر گئی کر گئی جادو کر گئی

او یاد ہے ای ماہی تیں آکھیا ہائی تیکوں راہ وچ چھوڑ نہ ویساں مانڑ ودھیساں

میکوں روز دلاسے ڈے ڈے کے ہاوی آدھا میں توڑ نبھیساں نہ شرمیساں

میں پاگل ہم میکوں پتہ ناہی وددا رت دِے نیر وہیساں لوک ہسیساں

چپ کر کے بیوس زہر چاہ پیساں تیڈے ملن دا نام نہ چیساں مڑ بھیج ویساں

کر گئی کر گئی جادو کر گئی سوہنی صورت یار والی

لُٹ کے گِھن گئی چین جگر دا اکھ کجلے دی دھار والی

اچا لماں قد مرد دا سوہنے نین پیارے

 جدید پنجابی شاعری

اُچا لمّاں قد مرد دا سوہنے نین پیارے 

وانگ گُلاب لَباں تے لالی لال سُوہے رُخسارے

نَتیاں دوہاں کناں اندر سوہنا حُسن پیارا 

تاب چہرے دی جھلی نہ جائے سُورج دا چمکارا

دل آکھے ایہہ بندہ کِتھوں آیا رُوپ فرشتہ 

اِنج جاپے جیوں اندر اُس دے عشق فقر دا رشتہ

سائیں سردار علی

ہن لکھاں جواب خراب حالت ساڈا قیدی

 جدید پنجابی شاعری

ہُن لِکھاں جواب خراب حالت ساڈا قیدی جے لکھ جوان ہویا

رکھیو حوصلہ گھبروؤ دیس دیو تہاڈے غم وِچ دیس حیران ہویا

ہور تے کسے دا گیا کجھ وی نئیں پنجاب دا ای سارا نقصان ہویا

آوندی اجے پنجاب نوں ہوش نئیں ایہہ پنجاب دا ای سارا نقصان ہویا

سندھی سرحدی بلوچی نیں کھان والے کمان اُتے وی پنجابی کسان ہویا

جنرل نیازی تے وی دل نئیں رہیا راضی کاہنوں فوجاں اُتے حکمران ہویا

نوری مکھڑا تے زلفاں نیں کالیاں

 پنجابی عارفانہ کلام

نُوری مکھڑا تے زلفاں نیں کالیاں

رب بھیجدا دروداں دیاں ڈالیاں

پیار میرے آقاؐ دا سینے وچ ہووے

جھگی اوتھے رہن لئی مدنیے وچ ہووے

بندہ رج رج کے چُمے تیری جالیاں

رب بھیجدا دروداں دیاں ڈالیاں

علی اج مولا ہو گیا

 پنجابی عارفانہ کلام

غدیری بولیاں 

میرے آقاؐ نے غدیرِ خُم تے

تے علیؑ نوں بنایا مولا

میرے آقاؐ نے ایہہ دسیا جگ نوں

کہ علیؑ جیہا ہور کوئی نئیں

دِتی مِل کے ودھائی صحابہ 

کہ علیؑ اج مولا ہو گیا 

کی پچھدا ایں کیوں پھڑ لتا

 جدید پنجابی شاعری

‏کی پُچھدا ایں کیوں پھڑ لِتا

کی دساں جیہڑی توُں کیتی

خوشیاں دے وَل بتھیرے نیں

کیوں نیڑے آ کے پوُں کیتی

احمد شکیل چغتائی

ہجر پندھ ہے تا پندھ کھٹ سگدے

 پنجابی سرائیکی شاعری

‏ہجر پندھ ہے تا پندھ کھٹ سگدے

وقت پتھر ہے اے وی ترٹ سگدے

کون کھاندے فریب دشمن دا

یار کو صرف یار لٹ سگدے

عزیز شاہد

اساں لکھاں بھیس وٹائے ساڈی ذات پچھانی گئی

 جدید پنجابی شاعری

اساں لکھاں بھیس وٹائے ساڈی ذات پچھانی گئی

جد تسبیح پڑھ پڑھ ڈنگیا اوقات پچھانی گئی

اسیں کُوڑ دے تکڑ تُل گئے اساں ساریاں شرماں لاہیاں

جد لوکاں کجھ نہ ڈِٹھیا گل بات پچھانی گئی

الیاس عاجز

میکوں جیونڑ دا جیں ڈھنگ سکھ لئے جند جیوے شالہ نیں بھلدا

پنجابی سرائیکی شاعری

میکوں جیونڑ دا جیں ڈھنگ سِکھ لئے جِند جیوے شالہ نیں بھُلدا

اوندی صُورت جیویں نیں بھُلدی میکوں اونویں سیالہ نیں بھلدا

تونڑیں بُڈھڑے تھی گیوں ہُنڑ تانڑیں اے خاص حوالہ نیں بھلدا

میکوں ثروت سخت کہیڑ دے وِچ اوندی چاہ دا پیالہ نیں بھلدا

سعید ثروت

سن کے کلام اوہدے نوں دل میرا وی ڈریا

 جدید پنجابی شاعری

سن کے کلام اوہدے نوں دل میرا وی ڈریا 

نالے اپنی کم علمی تے میں چا ہوکا بھریا

کول گئے دا قدر نہ پایا کی میری دانائی

اس ان پڑھ نے علم میرے دی چنگی دُھوڑ اُوڈائی

تُوں ان پڑھ تے میں ہاں پڑھیا تیرا علم الدُنی

چسکے دار ہے سالن تیرا تے میری خالی کُنی

خوشی باہجھ نہ لباں تے آون ہاسے

  جدید پنجابی شاعری

خوشی باہجھ نہ لَباں تے آون ہاسے  

دُکھاں باہجھ نہ رونے روئے جاندے

درداں باہجھ نہ کالجے چھیک ہوندے 

چھیکاں باہجھ نہ موتی پروئے جاندے

کرماں باہجھ نہ کھیڈدے لعل جھولی  

جھولے پا نہ جھول جھلوئے جاندے

ہندا اے کرم خوش بختاں تے سلطان مدینے والے دا

 پنجابی عارفانہ کلام

ہندا اے کرم خوش بختاں تے سلطان مدینے والے دا

کوئی قسمت والا بنڑدا اے مہمان مدینے والے دا

بلبل نوں سار چمن دی اے، وِچھڑے نوں تاہنگ مِلن دی اے

دل والے ای دل وِچ رکھدے نے ارمان مدینے والے دا

عرشی بے چین سلامی نوں، فرشی بے چین غلامی نوں

اللہ ای بہتر جانڑدا اے، کی شان مدینے والے دا

اک خوب سناواں پر نور فضاواں

 جدید پنجابی عارفانہ کلام

اک خواب سُناواں 

پُر نُور فضاواں 

آقاﷺ دا محلہ

جیویں عرشِ معلیٰ 

کدی آن فرشتے

کدی جان فرشتے

سد لو ہن سرکار مدینے

 پنجابی عارفانہ کلام

سد لو ہن سرکار مدینے

آوے اوگن ہار مدینے

جے رب سن لے میریاں عرضاں

دیواں عمر گزار مدینے

رب اکھے میں بخش دیاں گا

آ جاون گناہ گار مدینے

اللہ پاک دی ڈتی ہوئی نعمت دا کوئی قدر انسان نئیں کیتا

 پنجابی سرائیکی شاعری

اللہ پاک دی ڈتی ہوئی نعمت دا کوئی قدر انسان نئیں کیتا

نئیں شکر کِیتا اوں مالک دا، پورا کوئی فرمان نئیں کیتا

مصروف ہے دُنیا داری وچ پر حِفظ قران نئیں کیتا

انسان دلگیر! او کم کیتن، جیہڑا کم شیطان نئیں کیتا

عقیل حسین دلگیر 

طیبہ دیاں گلاں صبح و شام کرئیے

 پنجابی عارفانہ کلام

طیبہ دیاں گلاں صبح و شام کرئیے

ہر ویلے اِکو ای کلام کرئیے

دل وِچ وسدا اے اِکو ای خیال

طیبہ وچ جِندڑی نیلام کرئیے

طور نہ جنتاں دی لوڑ سانوں

ہر گھڑی طیبہ دے ای نام کرئیے

حبیبا اچی شان والیا جے توں آئیوں تے بہاراں آئیاں

 پنجابی عارفانہ کلام

حبیباﷺ اُچی شان والیا! جے تُوں آئیوں تے بہاراں آئیاں

اللہ نُوں تُوں پیارا لگنا ایں تاہیوں رب نے وی خُوشیاں منائیاں

زُلف تِری دے کُنڈل سوہنے موہ لیندے نے دل من موہنے

چن سدا لُکدا پھرے تیرے مُکھ دیاں ویکھ صفائیاں

عرب شریف دیا سرداراﷺ! آمنہؑ پاک دیا دلدارا

تیرے جیہا سوہنا سونیئے کدوں جمدیاں نت نت مائیاں

کہڑا مانڑ نظیر اے زندگی دا

 پنجابی سرائیکی شاعری

کہڑا مانڑ نظیر اے زندگی دا

اس کے تائیں زندگی تگ ونجنائیں

بُت روح دا سانگا اے سانہواں تائیں

ہو آخر کار الگ ونجنائیں

بھانویں جیڈی عُمر طویل ہووے

چھڈ ہک دیہنؤں فانی جگ ونجنائیں

چھانویں سردی لگدی اے دھپے گرمی لگدی اے

 جدید پنجابی شاعری

دھپے گرمی لگدی اے

چھانویں سردی لگدی اے

ٹھنڈ وچ ٹھنڈی بوتل وی

دہشت گردی لگدی اے

اوہدی چاہت چاہت نئیں

بس ہمدردی لگدی اے

دل اللہ نالے اللہ دے حبیب نال جوڑ

 پنجابی عارفانہ کلام نعت

دل اللہ نالے اللہ دے حبیبﷺ نال جوڑ

مَل اِکو ای دوارہ، باقی سب در چھوڑ

دلا! میریاں تُوں سُن اج سچیاں گلاں

کدی چھڈ کے تے ویکھ در در منگناں

کِرے بہہ کے کَلیاں ایہہ سوچ تے ذرا

جیہڑے آپ منگتے اوتھوں کی لبھناں

بہہ دو گھڑیاں کول تے میں اک عرض کراں

 پنجابی سرائیکی گیت

بہہ دو گھڑیاں کول تے میں اِک عرض کراں

ہس کِھل کے کُجھ بول تے میں کُچھ عرض کراں

تیڈے مٹھڑے بول لگن کھنڈ شہد بھرے

بولن لئی ترساندے دل اُمید بھرے

رنگلیاں بُلیاں کھول تے میں کُجھ عرض کراں

بہہ دو گھڑیاں کول تے میں اک عرض کراں

سڑکے سڑکے جاندئیے مٹیارے نی

 جدید پنجابی گیت

سڑکے سڑکے جاندئیے مُٹیارے نی

کنڈا چُبھا تیرے پیر بانکیے نارے نی

سڑکے سڑکے جاندئیے مُٹیارے۔۔۔۔

پُھلاں ورگا مُکھڑا تیرا پت جھڑ وچ مُرجاوے نہ

دو اکھیاں وی کرن دُعاواں اور نظر کوئی آوے نہ

تُوں نہ رُسیں پاویں رُس جانڑ سارے نی

ہو اللہ دی امان ہووی نت نہ ستایا کر

 جدید پنجابی سرائیکی گیت

ہو اللہ دی امان ہووی نِت نہ ستایا کر

اِک لغزش ساری زندگی دی کر امن سکون تباہ گئی

میڈے پیار پریت دے تاج محل وہ بس اِک لاہزے وچ ڈھا گئی

کوئی دم نہیں سُکھ دا دم آندا اِنج درداں ہیٹھ پھسا گئی

بس شرف جدائی دلبر دی وہ میتھے بن پیغام قضا گئی

ہو اللہ دی امان ہووی نت نہ ستایا کر

اجے نواں نواں اَمبیاں نوں بور

 جدید پنجابی شاعری

اجے نواں نواں اَمبیاں نوں بُور

اَجے ہونٹاں وِچ اَن چھوئیاں کلیاں  دے رس 

اجے باہواں وچ سجریاں شاخاں دی ہلور

اجے اَن کِھڑے پُھلاں جیہی ہاسیاں دی دکھ

اجے ٹوراں وچ چڑھدیاں پینگاں والا زور

پیار وچ ہوندی نہیں رہائی میرے دوستا

 جدید پنجابی شاعری

پیار وچ ہوندی نہیں رہائی میرے دوستا

بچ جا توں اہندے چے بھلائی میرے دوستا

شہر سارا اگ دی لپیٹ وچ آگیا

شہر وچ اگ کہنے لائی میرے دوستا

ہر کسے روگ دی دوائی لبھ جاندی اے

لبھدی نہیں بھکھ دی دوائی میرے دوستا

رنگ غلامی دے وچ رنگیاں سب درباری سوچاں

 جدید پنجابی شاعری

رنگ غلامی دے وچ رنگیاں سب درباری سوچاں

زندہ قوماں دا کم نہیں جے ایہ بازاری سوچاں

کنے دن ہو گئے کوئی سجرا شعر نہیں ہویا

کنے دن نیں ہو گئے مینوں واج نہیں ماری سوچاں

ذہن دی کندھ تے ون سونے پہلاں مصرعے اگے

فر حُسناں دی بھاگ بھری تے غزل اساری سوچاں

اینہاں وگدیاں اکھاں دا قرار طیبہ

 پنجابی عارفانہ کلام

اینہاں وگدیاں اکھاں دا قرار طیبہ

اینہاں اجڑیاں دلاں دی بہار طیبہ

جد جد رب پچھے مینوں کی چاھنا ایں

میرا اکو ای جواب ہر وار طیبہ

سانوں دِسدے نیں پئے تیرے نوری جلوے

ہویا رب وی اے تیرے تے نثار طیبہ

آقا دی غلامی والا پٹا گل پا لیا

 پنجابی عارفانہ کلام

آقاﷺ دی غلامی والا پٹّا گَل پا لیا

دوزخ دی اگ کولوں پِچھا چُھڑوا لیا

مدنیﷺ دے در اُتے پہنچنا سی مُشکل

رو رو کے اساں سوہنے رب نوں منا لیا

میرے جیہا عاصی کِتھے طیبہ دیاں گلیاں

سمجھ نئیں آندی مینوں کیویں بُلوا لیا

دل دی اج سناواں بات

 جدید پنجابی شاعری

دل دی اج سناواں بات

رک جاوے جے اج دی رات

اج تک اوہنوں ٹپ نہ سکی

میرے لئی اوہ پل صراط

پل پل ایویں لنگ دا جاوے

چڑھیا دن تے گئی رات

گھرِ آؤ سجن نین ترسدے

 جدید پنجابی شاعری

گھرِ آؤ سجن نین ترسدے

نتِ پیاسے تیرے درس دے

ایہہ حال ہویا تساں ہوندیاں

دئی نین ونجائے نی روندیاں

جیوں گھٹ کالی بادل برسدے

بِرہ ایہہ تن گھیریا

بھائیا کانی ونڈ تے پے گئی

 جدید پنجابی شاعری

بھائیا، کانی ونڈ تے پے گئی

خیر اے تینوں ٹھنڈ تے پے گئی

توں جِتیا ایں ڈھیر ودھائیاں

ساڈی بُھنجے کنڈ تے پے گئی

بولیا غصے نال او بھاویں

کَناں دے وچ کھنڈ تے پے گئی 

ہادی سنگ پریت لگا کڑے نہیں مڑنا

 جدید پنجابی شاعری

ہادی سنگ پریت لگا، کڑے نہیں مڑنا 

دیکھ کے عاجز مینوں اس نے، لا لئی اپنے چرنا

بھاویں دوزخ وچ لجاوے، پچھے ہو کے ترنا

شہہ دریاؤ چلن جے خونی، بن بیڑی تے ترنا

کی ہویا جے ہٹکن ما پے، نی دوجا یار نہ کرنا

لوک دیون جے لکھ لکھ طعنے، مول نہیں اساں ڈرنا

سگھڑ سیانی بن جاندی اوہ بھاویں جھلی ہووے

 جدید پنجابی شاعری

سگھڑ سیانی بن جاندی اوہ بھاویں جھلی ہووے 

جس خوش قسمت تے مُرشد دی نظر سولّی ہووے 

گل عملاں تے مُکدی ساری ذاتاں تے نہیں مُکدی

سید ہووے بھاویں کسے دی ذات مصلّی ہووے

سگھڑ سیانی بن جاندی اوہ بھاویں جھلی ہووے

خیر خبر لوکاں دے مونہوں سن کے چین نہ آوے

اوہ منہ زور ہوا دا لہرا میں دیوے دی لمب

 جدید پنجابی شاعری

اوہ مونھ زور ہوا دا لہرا، میں دِیوے دی لمب

جیوں جیوں میرے نیڑیوں لنگھے، تیوں تیوں جاواں کمب

سارے باغ وِچ پیا رہیا اوہدی خُشبو دا شور

گھاء وچ ستا سی طوطے دا ٹُکیا ہویا امب

نہ بدل اسماناں اُتے، نہ زمیناں تے پانی

مینوں پھیتی پھیتی کر گئی کیہڑے مینہ دی جھمب

اوس اخیری تکنی اندر کنا درد سی ہائے

 جدید پنجابی شاعری

اوس اخیری تکنی اندر، کناں درد سی ہائے

اوہدے وچھڑن والا ویلا، کنج بھلایا جائے

کالخ لپے انبروں لیکے، نیناں تیک ہنیرے

تیرے باجھوں کہڑا میریاں، اکھیاں نوں رشنائے

نہ دیہہ بھیتیا اینے لارے، لمیاں عمراں والے

مر کے اک ہنڈھائی اے ہن، دوجی کون ہنڈھائے

اکھیاں کر کے چار دیوانے

 جدید پنجابی شاعری

اکھیاں کر کے چار دیوانے

ہو جاندے لاچار دیوانے

آپو آپ ای ہو جاندے نے

جھلیاں وِچ شمار دیوانے

ویکھ کے اوہدا سوہنا مُکھڑا

رہندے وچ خمار دیوانے

ساہ دی کھیڈ اے کس ای کس اے

 پنجابی سرائیکی شاعری

ساہ دی کھیڈ اے، کس ای کس اے

تھک پیوں یار! اساڈی بس اے

ہاں لہہ ویندے، سِک نئیں لہندی

کینجھا تھل اے، کینجھی تس اے

عزیز شاہد

روز نواں اک چکر تے ہر سال تماشہ وکھرا

 جدید پنجابی شاعری

روز نواں اک چکر تے ہر سال تماشہ وَکھرا

عقلاں والے کردے میرے نال تماشہ وکھرا

کیہ دجّال کرے گا، ہُن تک اوہناں جو نئیں کِیتا

ضامن جی! اوہ کِہڑا ہُنر کمال تماشہ وکھرا

الطاف ضامن چیمہ 

پردہ کج دیو ایناں کنداں نوں

 جدید پنجابی شاعری

پردہ

کج دیو ایناں کنداں نُوں

سیمنٹ دے پلستر نال

تاں جے

ایہہ جو کُج سُنڑدیاں نے؟

اوہ بول نہ سکّن

تریمت نال ہک گالھ اے کیا اڑی

 پنجابی سرائیکی شاعری

ترِیمت نال ہک گالھ 

اے کیا اڑی

پٗتر کوں مکھن چوکھا ڈیویں

دِھی دی خالی روٹی مکھیں

تیڈے چیتے کینجھا کھٹکا

تیکوں پتہ نئیں پیا لگدا

اپنڑی ذات مریندی پئی ہیں

کی دساں کس حال دے وچ آں

 جدید پنجابی شاعری

‏کی دساں کِس حال دے وِچ آں

سجناں تیرے خیال دے وچ آں

ہِجر نے کملیاں کر چھڈیا اے

عشق دی اُلٹی چال دے وچ آں

وصل تیرا میں منگدیاں منگدیاں

ہِجر دے پھسیا جال دے وچ آں 

دھڑکن اوہدی واج تے رکھنی پیندی اے

 جدید پنجابی شاعری

دھڑکن اوہدی واج تے رکھنی پیندی اے 

پیار دی اینی لاج تے رکھنی پیندی اے 

عشق نوں سوکھا کارا سمجھن والیا سُن

دھون وی لاء کے تاج تے رکھنی پیندی اے 

دِھیاں وسانا ایڈا سوکھا کم تے نئیں 

اپنی انخ؟ وی داج تے رکھنی پیندی اے 

اینی وی نہ جندڑی پھولیں

 جدید پنجابی شاعری

اینی وی نہ جِندڑی پھولیں

دُکھ بُہتے نیں ویکھ نہ ڈولیں

رب دے کول وی جا نہ بندیا

سچا بولیں،۔ پورا تولیں

دل پاگل ہُن لُٹیا پٹیا

وجدا پھردا کندھیں کولیں

سد کول غریباں نوں

 جدید پنجابی شاعری

سدّ کول غریباں نُوں

نہ رول غریباں نوں

کد واری آؤنی اے

کجھ بول غریباں نوں

اقبال زخمی

چادر ایس لئی تانی گھٹ اے

 جدید پنجابی شاعری

چادر ایس لئی تانی گھٹ اے

اج میں گل لُکانی گھٹ اے

یا تیرے ہن ڈھیر نیں دانے

یا میں مٹی چھانی گھٹ اے

تصدق بھٹی

بھاگ؛ اوہ کہندی سی

جدید پنجابی شاعری 

بھاگ

اوہ کہندی سی

جے میں اپنے دُکھ کنداں نُوں دس دیاں

تے کنداں وی رو پین

پر اوہ دُکھاں دی ماری 

مینُوں

اک نواں دُکھ دے گئی اے

اختر شہاب

حق دی جے پرچاری مکی

 جدید پنجابی شاعری

حق دی جے پرچاری مُکی

سمجھو فِر سرداری مُکی

میں تے کِھچ کے سینے لایا

اوہنے ہس کے ماری مُکی

ہریا واں، پر مریا تے نہیں

حالے کھیڈ نہیں ساری مُکی

آسے پاسے پھرے گلاب جئی

 پنجابی عارفانہ کلام

آسے پاسے پھرے گلاب جئی

تیری رحمت وفا دے باب جئی

دودھوں چِٹا سراپے دا چاننڑ

روشنی کردا ماہتاب جئی

تیری تسبیح پوری کر دیندی 

میری حسرت ادھوری خواب جئی

سوہنے رب توں ڈر کے کھا

 جدید پنجابی شاعری

سوہنے رب توں ڈر کے کھا

لبھی آ تے جر کے کھا

چسکا کھان دا لینا ای

اپنے ہتھیں کر کے کھا

ونڈیاں روزی مُکدی نئیں

بھاویں بُکاں بھر کے کھا

اکھ دا پانی کیہ بنیا

 جدید پنجابی شاعری

اکھ دا پانی کیہ بنیا؟

نویں کہانی، کیہ بنیا؟

سِخر دُپہریں کِھڑ پئی ایں

رات دی رانی! کیہ بنیا؟

ہور کِسے دا ہوندے ای

جان سی جانی کیہ بنیا؟

نی سئیؤ مینوں سکھ کولوں دکھ بھاوے

 جدید پنجابی شاعری

نی سئیؤ مینوں سُکھ کولوں دُکھ بھاوے

جن دُکھاں مینوں پیؤ نہ وسرے

سو دُکھ میں کو لیاوے

جنہاں سُکھاں میرا پیؤ وچھوڑیا

سو سُکھ میں کولوں جاوے

قُربان حبیب تُس دُکھ تُھوں

جو دُکھ دوستِ ملاوے

شاہ حبیب

تیں گلاں کی کیتیاں اچھیاں

 جدید پنجابی شاعری

تیں گلاں کی کیتیاں اچھیاں 

وے پر یاد رکھیں سجنا

روز حشر تک خیال نہ چھڈساں 

پر میں بھی نہیں کوئی کچیاں

وے پر یاد رکھیں سجنا

کی ہے شرم کسے دی سانوں

دل لئی جے کر وصل اوہدے دی خبر لیاواں میں

 جدید پنجابی شاعری

دل لئی جے کر وصل اوہدے دی، خبر لیاواں میں

ہجر ایہہ آکھے نِت تیرے لئی، تاؤنی تاواں میں

بجلی ورگی اکھ اے اوہدی، یا اے مقناطیسی

اکھاں ساہویں ہوئے دل نوں، کِنج بچاواں میں

کلے دل نوں وس وچ کر لاں، سوچاں نوں کی آکھاں

ویہڑھا ہویا اے کملا کیہنوں، ہُن سمجھاواں میں

اللہ والی تیرا میرا اللہ والی سبھ دا اے

 پنجابی عارفانہ گیت

اللہ والی تیرا میرا اللہ والی سبھ دا اے

جو کجھ نظراں ویکھن پئیاں میرے سوہنے رب دا اے

جناں شکر وی کرئیے اوہدا، پھیر وی شکر ادا نہ ہووے

کی کرئیے جے ملے نہ پانی، کی کرئیے جے واء نہ ہووے

اس نوں جے کر لبھناں ہووے ہر ذرے چوں لبھدا اے

اللہ والی تیرا میرا اللہ والی سبھ دا اے

عشق دا لمبو بالے جیہڑی جہی تجلی ہووے

 جدید پنجابی شاعری

حضرت میاں محمد بخش دی خدمت وچہ

عشق دا لمبو بالے جیہڑی جہی تجلّی ہووے

جھلّی جیہی طبیعت میری ہور وی جھلّی ہووے

ڈاہڈی بھکھ جے لگی ہووے منگنوں کوئی نہیں سنگدا

مینوں درد محبت بخشو، میں نہیں دارُو منگدا

انج سوال کریساں جیونکر اڑیاں کرے ایاناں

بنڑا کے رکھدا محبت دی چھاں

 پنجابی عارفانہ کلام

بنڑا کے رکھدا محبت دی چھاں

مِصری تو مٹھا مدینے دا ناں

اُگ پئے باغ شفاعت والے 

 نئیں آنڑی کدی ایناں تے خزاں

ذکرِ سرکارؐ نیں خوشبو دتّی

کھِڑ گئی پھُلاں جئی رگِ جاں

پیلاں پاندا موراں وانگوں آؤندا اے

 جدید پنجابی شاعری

پیلاں پاندا موراں وانگوں آؤندا اے

کٹیاں ہوئیاں ڈوراں وانگوں آؤندا اے

سردی وچ وی تیرے ٹھنڈے ہتھاں دا

مینوں مزہ ٹکوراں وانگوں آؤندا اے 

شاعر ادھی رات مشاعرہ پڑھ کے تے

اپنے گھر وی چوراں وانگوں آؤندا اے 

دل دے اندروں ہاں ہندی اے

 جدید پنجابی شاعری

دل دے اندروں ہاں ہندی اے

نہ تے سجناں نہ ہندی اے

ذکر کسے دا سن کے رو لاں

ایہو جہی وی تھاں ہندی اے

درد دا جے کر لگے کیڑا

موت نوں کد فر ناں ہندی اے

تھی سحر طاری گیا ہک جھلک دے پاروں بس

 جدید پنجابی شاعری

تھی سحر طاری گیا ہک جھلک دے پاروں بس 

جداں جھلک او اچانک پوے تاں کی بنڑسی؟

عبید ساہ دے نکلن دی کھیڈ سوکھی اے

ہزار مشکلاں ہوون تاں زندگی بنڑسی

  

عبید رضا عباس

میں کھلوتا واں ایہہ کھتے جاندا اے

 جدید پنجابی شاعری

میں کھلوتا واں، ایہہ کھتے جاندا اے

پرچھاواں ہن تیرے پچھے جاندا اے

سُولی زہراں فتوے دین فقیری دی

عاشق فر وی ایسے رستے جاندا اے

توں کہندا ایں مرنا، میرا آکھن ایہہ

بندا اوتھوں ای آیا جتھے جاندا اے

ساڈے ذہن اچ کہیں دی گال دا پہلا ڈینہہ اے

 پنجابی سرائیکی شاعری

ایویں لگدے رات نہ تھیسی وڈا ڈینہہ اے

ساڈے ذہن اچ کہیں دی گال دا پہلا ڈینہہ اے

اُونکوں ڈیکھ تے اکھیں اِستری تھی ویندیاں ہن

اُو نہ ڈِسے ایویں لگدے گُنڑجا ڈینہہ اے

کَیں آکھیا ہے اُچے لُوبھی کینی ہوندے

سجھ کپڑے دی سِینل چا گئے بُکھا ڈینہہ اے

ایویں نہ لکیراں اتے مار توں لکیر وے

 جدید پنجابی سرائیکی گیت

ایویں نہ لکیراں اُتے مار توں لکیر وے

ایہو جیا رنگ بھر بولے تصویر وے

چہرے نوں جمال ڈے جلال ڈے مصورا

سُتے ہوئے جذبے اُچھال ڈے مصورا

اَبرو کمان ہوونڑ اکھاں ہونڑ تیر وے

ایہو جیا رنگ بھر ایہو جیا رنگ بھر

بہوں تڑپایا ای ڈھول ناداں ہجر فراق دے ماراں نوں

 جدید پنجابی سرائیکی گیت

بہوں تڑپایا ای ڈھول ناداں ہجر فراق دے ماراں نوں

بس کر ظالم مدتاں ہوئیاں وطن تے موڑ مُہاراں نوں

وے رہی تانگ مسلسل دُکھیاں نوں بند کفن دے بنٹرداں تائیں

ڈیسی مونڈھا آن جنازے نوں آ بنٹرسی میت دا سائیں

دفنا کے نال ہتھاں دے سوہنا بہہ منگ سی آپ دعائیں

تقدیر نہ بیوس نہ ملن ڈتا وہ رہیاں کفن وچ سکدیاں پائیں

ڈھولنڑاں ساوی ساوی ککری اتے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ساوی ساوی کِکری اُتے 

چٹے چٹے بگ ڈھولنڑاں 

اساں مناں لوگ سدھے

توں مناں ٹھگ ڈھولنڑاں 

مینہ پیا پلیاں اتے 

پھلیاں اتے کلیاں اتے 

اے کی کرن دی سوچی اے

 جدید پنجابی شاعری

‏اے کی کرن دی سوچی اے

یار تے مرن دی سوچی اے

ہجر نُوں سینے لا کے یارا 

مر کے تُرن دی سوچی اے

پہلا پہلا پیار اے تائیوں 

رب کو ڈرن دی سوچی اے

عشق چہ اپنی انج حیاتی ہنڈی اے

 جدید پنجابی شاعری

عشق چہ اپنی انج حیاتی ہنڈی اے

جسراں واڈھے خوب پرالی پھنڈی اے

میں وی کج تعبیراں ویچن آیا واں

دسو خاباں والی کتھے منڈی اے

بال وی جم لئے اوہدی بے پروائی نے

میری الفت ہالے تیکر رنڈی اے

ٹر گئے غرضی حال ونجا کے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ٹُر گئے غرضی حال ونجا کے

اکھیاں وِچ وَت مٹی پا کے

دھوکے کھادن ہر اک واری

غرضی سنگتاں نال رلا کے

خلد تو دور کرایا کنڑکاں

ہُن نئیں لبھنی اتّھے آ کے

لاگے بیٹھیاں دا وی غم کرواندا اے

 جدید پنجابی شاعری

لاگے بیٹھیاں دا وی غم کرواندا اے

کہیڑے کہیڑے ویلا کم کرواندا اے

دکھاں وچ ایہہ ہاسے بخشے بلھاں نوں

خوشیاں دے وچ اکھاں نم کرواندا اے 

آکڑ بھن دا ویلا آکڑ خاواں دی

بڑیاں بڑیاں دھوناں خم کرواندا اے 

مطہر منور در و بام ویکھاں

پنجابی عارفانہ کلام

مطہر منور در و بام ویکھاں

محبت تِرا حسنِ انجام ویکھاں

لواں نور ویلے نسیمِ کرم ہا

چراغِ عنایت سرِشام ویکھاں

سلام آکھاں باہم ببانگِ ملاٸک

میں خاصاں چہ خود نوں کھڑا عام ویکھاں

ربا کر نظراں التفات دیاں

 پنجابی عارفانہ کلام

ربا کر نظراں التفات دیاں 

کھول دے گُنجلاں حیات دیاں

حشر دیہاڑے پُچھناں پُچھیں توں

ہمتاں ویکھ کے بسات دیاں

اکّو جیہاں رحیمی نال کریں 

گھاٹیاں وادھیاں برات دیاں

تیرے درداں مارے نیں

 جدید پنجابی شاعری

تیرے درداں مارے نیں

اوکھے ڈنگ گزارے نیں

ہتھوں چُھٹے چپُو تے

اکھیوں دُور کنارے نیں 

قیمت دینی پینی ایں 

ایہہ تے ساہ اُدھارے نیں

اوکھے ویلے ٹر جاندے نے

 جدید پنجابی شاعری

اوکھے ویلے ٹُر جاندے نے

لمے راہ وی مُڑ جاندے نے

میرا ہالے ویلا نئیں آیا

نئیں تے سا وی جُڑ جاندے نے

روبینہ ناز بینا

میرے ورگا ہویا ایں

 جدید پنجابی شاعری

میرے ورگا ہویا ایں

من نہ من تُوں رویا ایں

ہُن پیراں وچ بیٹھیں نہ

جے تُوں اُٹھ کھلویا ایں

کچیاں کوٹھیاں سچی دس

چویا ایں یا رویا ایں

پچھلی راتیں تیز ہوا سارے شہر وچ پھردی رہی

 جدید پنجابی شاعری

‏پِچھلی راتیں تیز ہوا

سارے شہر وِچ پھردی رہی

زہری قہر دا کوئی وظیفہ

چاروں پاسے کردی رہی

میں تے بُوہا بند ای رکھیا

اپنے پورے زور نال

کوڈی ہک ارمان

 جدید پنجابی شاعری

کوڈی

کوڈی ہک ارمان

رنگ برنگے رُوپ بدل کے کھیڈن سب انسان

کوڈی ہک دستُور 

دُشمن گھیرا پا کے آئے، سجن ہسن دُور 

کوڈی ہک آواز

سپیکر تاں چلایا اے

 جدید پنجابی شاعری

سپیکر تاں چلایا اے

ہزار روپیہ آیا اے

جنت جانا چاہندا اے

حوراں نے بلایا اے

ڈاکٹر جوگے پیسے نہیں

پانی دم کروایا اے

ترے نال کیتے جو وعدے بڑے سی

 جدید پنجابی شاعری

تِرے نال کیتے جو وعدے بڑے سی

چنہاواں اچ لڑ گئے کہ کچے گھڑے سی 

مِری اکھ تے زہراں دا موسم سی آیا

کہ ساوی سی بارش تے نیلے گڑے سی

لڑی جس نوں دولت نرویا نہ ہویا

تے مینوں تاں کھوٹے جئے سکے لڑے سی

اینج دا جوڑ جوڑ وے سائیں

 پنجابی عارفانہ کلام

اینج دا جوڑ، جوڑ وے سائیں 

روے کوئی نہ تھوڑ وے سائیں

جِیندے جی تیرے پَیراں نوں چُمّاں

ککھوں ہوواں کروڑ وے سائیں

کافی اے تیرے نام دی رونق 

بھاویں جگ جائے چھوڑ وے سائیں

دل دی لئی پہچان وے مٹی

 جدید پنجابی شاعری

دل دی لئی پہچان وے مٹی

کڈی میں دی چھان وے مٹی

مسجد، مندر، گِرجا ٹاہنیں

ایہو تیرا ایمان وے مٹی

لکھ ہزاراں سجدے نیتیں

سجدہ تیری شان وے مٹی

ڈھگا ڈوڈھ تے ڈچکراں ہیٹھلے نوں

 جدید پنجابی شاعری

ڈھگا ڈُوڈھ تے ڈِچکراں ہیٹھلے نُوں

رہویں وِچ خیالاں دے کیوں بندے

ویلے پِچھوں تُوں جاگ کے وت روسیں

لمّی تان کے گیا ایں سوں بندے

سعید آسی

ملاں سد ونگارے بندے

 جدید پنجابی شاعری

ملاں سد ونگارے بندے

ٹھوکے فتوے، مارے بندے

ڈبدے جاندے ساہواں اندر

لگن کنج کنارے بندے ؟

سجن چار بنا بیٹھا سی

بن گئے قاتل چارے بندے

جیویں گل نوں اس گھڑیا اے

 جدید پنجابی شاعری

جیویں گل نوں اس گھڑیا اے

ویکھ کے حیرت سر پھڑیا اے

دل دی حالت دسدی پئی اے

اینوں کالا تل لڑیا اے

چا نال جیویں چاہ پچھی سوں

اینے چاہ تے کجھ پڑھیا اے

اگے ڈھیر اجاڑے پئے کیتے ہن

 جدید پنجابی شاعری

اگے ڈھیر اجاڑے پئے کیتے ہن پیار توں میریاں باہیں کھلیاں

ناسے کئیں دے حق وچ بدنیتے ہن پیار توں میریاں باہیں کھلیاں

لہو مک گیا جسم چوں لڑھ لڑھ کے

جند مکدی پئی اے چڑھ چڑھ کے

میرے کئیں نئیں آن کے پھٹ سیتے ہن سنگت توں میریاں باہیں کھلیاں

گل ہر مخلص دی رد کیتی

پہلی روٹی اج میں بیتے سال نچوڑے

 جدید پنجابی شاعری

پہلی روٹی

اج میں بیتے سال نچوڑے

تے فِر کئی کئی منظر نُچڑے

ڈِگیاں کئی تصویراں وِچوں

کُجھ پُرانے قِصّے

گُھوکو گُھوک مدھانیاں پئے

بولن تِتر مور

تصور مصطفی کا جان سے بڑھ کر بھی پیارا ہے

 عارفانہ کلام حمد نعت منقبت

تصور مصطفیٰؐ کا جان سے بڑھ کر بھی پیارا ہے

ستوں قائم ہے جس سے دل کا یہ واحد سہارا ہے

بھٹکتی پھر رہی تھی دل کی کشتی اس سمندر میں

کنارا دے کے پھر عشقِ محمدﷺ نے سنوارا ہے

سبھی پاتے ہیں انؐ سے روشنی قلبِ معطر کی

بنا کر نور کا مرکز انہیں رب نے اُتارا ہے

گلاں کچیاں کچیاں میریاں نے کر چھڈیا پختہ

 جدید پنجابی شاعری

گلاں کچیاں کچیاں میریاں نے کر چھڈیا پختہ نوں ہور پختہ 

دل طلب کیتا جیوں جیوں اوس کولوں ہوندا گیا اوہ دلاں دا چور پختہ 

ہن سی وی کیتیاں شرم آوے کدے عادتاں سن فریاد دیاں 

کھا کھا کے چوٹ تے چوٹ آخر میرا ہو گیا دل کمزور پختہ 

اوہنوں ٹردیاں ویکھ کے کھان ٹھوکر اُکھڑ پختہ دلاں دے پیر جاون 

اوہ پائے جیہڑے پائے قدم پختہ اوہ ٹرے جیہڑی ٹرے ٹور پختہ 

تسی او امیداں دے باغاں دے مالی

 پنجابی عارفانہ کلام

تسی او امیداں دے باغاں دے مالی 

تے آقاؐ اسی آں  پَھلاں دے سوالی

تواڈی عنایت بڑا آسرا اے

 تھکے پنچھیاں نوں اے شاخاں تے ڈالی

تواڈا کرم جے نہ شامل ہووے گا

نری مال و دولت دی بارش اے کالی

جھوٹ نہ سمجھیں بھارا عشق آں

 جدید پنجابی شاعری

جھوٹ نہ سمجھیں بھارا عشق آں

ادھا نہیں میں سارا عشق آں

میرے نام دے دِیوے بلدے

دھاگے بنیاں کارا عشق آں

جھُوٹ فریب اے دُنیا ساری

جھُوٹ فریب دا مارا عشق آں

رکھ لے مان جو ہویا

 جدید پنجابی شاعری

رکھ لے مان جُو ہویا

دل انجان جُو ہویا

اوہنے عید منائی

میں قربان جو ہویا

مُڑ مُڑ اودھر جاوے

لفظ دھیان جو ہویا

اجے تاں خلقت بھکھ دی کالک دے ساگر وچ

 جدید پنجابی شاعری

اجے تاں خلقت

بُھکھ دی کالک دے ساگر وچ ڈُبدی

اجے تاں خلقت

ننگے پنجر، ٹھردے پِنڈے

اجے تاں روٹی کپڑے دے چانن نوں سہکن

ہتھ تہاڈے ایہناں دی تقدیر

شعر سناواں بہ جا

  جدید پنجابی شاعری

شعر سناواں؟ بہ جا

چاہ منگاواں؟ بہ جا

اچھا، پی کے آیائیں

ہور پیاواں؟ بہ جا

کی ویکھی جانا ایں

نین وکھاواں؟ بہ جا

چلو چنگے ویلے دی نیں رکھ کے آٸیے

 پنجابی عارفانہ کلام

چلو چنگے ویلے دی نیں رکھ کے آٸیے

درِ مصطفیٰﷺ تے جبیں رکھ کے آٸیے

وفا دے اگاون گے پھلاں نوں آقاﷺ 

اسی آرزو دی زمیں رکھ کے آٸیے

نبیؐ دے کرم توں سوا کجھ نٸیں جے

جِدا ناں اسی ہم نشیں رکھ کے آٸیے

دھپاں مڑیاں ٹھنڈیاں چھاواں آئیاں نیں

 پنجابی عارفانہ کلام

دھپاں مڑیاں ٹھنڈیاں چھاواں آئیاں نیں

مہکاں نعت کیاری جد دیاں لائیاں نیں

پورب پچھم اتر دکھن کتھے نئیں

چارے پاسے نعت دیاں رشنائیاں نیں

مٹھے مٹھے بول کسے دے نئیں اینے

ماں بولی نیں رمزاں دل دیاں پائیاں نیں

اللہ اللہ ویہڑا ہاشم دا اے نور و نور

 پنجابی عارفانہ کلام

اللہ اللہ ویہڑا ہاشم دا اے نور و نور

چن چڑھیا اے آمنہؑ بی دا آئے نے ساڈے حضورؐ

نبی جی اللہ اللہ اللہ ہو، لا الہ الا ہو

آیا سوہنا بارہویں والا نبیاں دا مہاراج

ختمِ نبوت دا جیہدے سر رکھیا رب نے تاج

نبی جی اللہ اللہ اللہ ہو، لا الہ الا ہو

تیرے ناں توں میں صدقے جاواں

جدید پنجابی بولی

تیرے ناں توں میں صدقے جاواں 

وے ماں دیا شیر پُترا 

عروج زیب

اوہنوں فرمان دی بیماری اے

 جدید پنجابی شاعری

اوہنوں فرمان دی بیماری اے

سانوں جُھٹلان دی بیماری اے

جسم نوں جان دی بیماری اے

تاں ہوا کھان دی بیماری اے

میرے لاگے کیوں نہیں بہندا

تینوں ایمان دی بیماری اے؟

تند ٹٹو اے تانی مکو اے

 جدید پنجابی شاعری

تَند ٹُٹُّو اے تانی مُکّو اے

لگدا جِویں کہانی مکو اے

تینوں خورے پتہ ای نئیں، جھلیے

پِیڑے تیرا ہانی مکو اے

محل دی ڈھیر اُداسی دَسدی اے

یا راجہ یا رانی مکو اے

حال اوئے پاہریا

 جدید پنجابی شاعری

حال اوئے پاہریا

نک ساڈی جِند آئی روز دیاں رَٹّیاں نے سانوں ڈاہڈا پَٹّیا اے

مُنڈیاں توں چِڑ کے تے تُساں لڑ بھڑ کے تے پِنڈ بھَنڈ سَٹّیا اے

لوکی ایہو سمجھدے گواہنڈیاں دے پِنڈ وچہ جِن بھوت نچدا اے

شاہ ویلے، بھَتّے ویلے، ڈیگری تے شام ویلے روز جنگ مچدا اے

کِڈّے تُسی ڈِگ پئے او، شرم ای نہیں رہی اُکا وَڈّیاں دی پگ دی

کسر کیہڑی رہی اے کچہریاں تے تھانیاں تے روز بھِیڑ لگدی

فتنہ پرور اک اکلی نہ نگاہ یار سی

 جدید پنجابی شاعری

فتنہ پرور اک اِکلی نہ نگاہِ یار سی 

عشوہ سی، انداز سی، رفتار سی، گُفتار سی 

خال نے اس شوخ دے دھوتے ہوس میری دے داغ 

میرے خم کڈھے نے جس، اک ابروئے خمدار سی

زاہد ہر شے ہوندیاں، پیندا رہیا لَے کے ادھار

تسبیاں سن، جبہ سی، سجادہ سی، دستار سی

لئی پھرناں ہر تھاں نشانی

 جدید پنجابی شاعری

لئی پِھرناں ہر تھاں نشانی

میں سجناں دا ناں نشانی

اِک نقشہ اے پیو دا مُکھڑا

اِک جنتاں دی ماں نشانی

فیر نشانہ بن سکدے ساں

چھڈی نہیں کوئی تاں نشانی

عشق دی پوڑی چڑھیا ای نئیں

 جدید پنجابی شاعری

عشق دی پوڑی چڑھیا ای نئیں

یار دا پلّہ پھڑیا ای نئیں

سِدھی ی نال یاری لائی

الف انار تے پڑھیا ای نئیں

تُوں کی جانیں روح دے دُکھڑے 

تُوں کلبُوت اچ تڑیا ای نئیں

آ گئے نے سرکار پیارے ست بسم اللہ

 پنجابی عارفانہ کلام

آ گئے نے سرکار پیارے، ست بسم اللہ، جی آیاں نوں

عاشقو رل مل آکھو سارے، ست بسم اللہ، جی آیاں نوں

آئیاں نیں آمد دیاں گھڑیاں، لگیاں نیں رحمت دیاں جھڑیاں

فرش تے آ کے پڑھدے تارے، ست بسم اللہ، نوں جی آیاں نوں

دِیوانے میلاد مناؤندے، صلِ علیٰ دے نغمے گاؤندے

تھاں تھاں تے وجدے نیں نعرے، ست بسم اللہ، نوں جی آیاں نوں

ودھاؤ مری اکھیاں دا مان آقا

 پنجابی عارفانہ کلام

ودھاؤ مِری اکھیاں دا مان آقاﷺ

نظارے کرو طیبہ دے دان آقاﷺ

خدا میں وی مہکاں ببادِ عنایت

بناون کدی مینوں مہمان آقاﷺ

کسے طور چم لاں میں جالی دی رحمت

کرو ستّاں نسلاں تے احسان آقاﷺ

دن رات سناواں گے سرکار دیاں نعتاں

  پنجابی عارفانہ کلام

دن رات سناواں گے سرکارﷺ دیاں نعتاں

چنگیاں نیں اساڈے لئی دلدارﷺ دیاں باتاں

کیہ نسل تے کیہ رنگ اے کد پچھدے او لوکاں توں

ناں ویکھدے عیباں ول ناں یار دیاں ذاتاں

کیہ دساں میں بھلا یارو! محبوب مِرا کنج دا

بے مثل اوہدا ہر دن اسرار دیاں راتاں

اکھاں ملیاں ہوئیاں نیں

جدید پنجابی شاعری

اکھاں مِلیاں ہوئیاں نیں

ساہنواں ہِلیاں ہوئیاں نیں

ایہہ نہ سمجھیں میں بُھلیا واں

رسیاں ڈِھلیاں ہوئیاں نیں

ایہہ مزدور ای لگ ریا اے

اڈیاں چِھلیاں ہوئیاں نیں

غفلت نہ کر او یار دلیرا

 پنجابی عارفانہ کلام

غفلت نہ کر او یار دلیرا

رب دے گھر وی پا لے پھیرا

پنج ٹَیم رب دا بلاوا آوے

منہ نہ موڑ او یار دلیرا

مندیاں چنگیاں دا ایہو رب اے

آکڑ نہ ایس اگے او یار دلیرا

سردار زمانے دا تے سلطان علی اے

 پنجابی عارفانہ کلام

سردار زمانے دا تے سُلطان علیؑ اے

ہر صاحبِ ایمان دا ایمان علیؑ اے

زہراؑ دا اے شوہر تے اوہ حسنینؑ دا بابا

آقاﷺ دے گھرانے دا نگہبان علیؑ اے

ہر غوث قُطب بھردا اے پانی تِرا حیدرؑ

ہر پاسے ای تکیا تِرا فیضان علیؑ اے

مداوے دے مظہر نوں اکھاں چہ لے کے

 پنجابی عارفانہ کلام

مداوے دے مظہر نوں اکّھاں چہ لے کے

مکاواں گا روگاں نوں طیبہ چہ بہہ کے

کسے ہور کولوں نہ  لبھدی شفا اے 

اساں ویکھیا بندے بندے نوں کہہ کے

خدا جے مدینے نوں ٹورے تے قسمے

میں حمداں کراں تتی ٹھنڈی نوں سہہ کے

جے اوہ ہس کے بولے نیں

 جدید پنجابی شاعری

جے اوہ ہس کے بولے نیں

ایہدے وچ وی اوہلے نیں

ہلکے نکلے حاکم وی

تکڑی پا کے تولے نیں

کاں کوئی ایڈے سچے نئیں

بولن دے جے بولے نیں

میں مونجھے دل دا مصرعہ ہاں

  جدید پنجابی سرائیکی شاعری

میں مونجھے دل دا مصرعہ ہاں 

میڈے سامنڑے باہ 

پہلے درد سمجھ 

ایویں ترس نہ کھا 

میں رو پوساں 

میں رویا تاں