من پریت ہنڈائے
سُتے بھاگ جگائے
ڈُبے لیکھ ترائے
ویلا سمرن دا
ثمینہ اسماء
پاکستانی،پنجابی، سندھی، بلوچی، پشتو، ہندکو، پوٹھواری،کشمیری، پہاڑی، گوجری، شینا، سرائیکی، براہوی زباناں دی شاعری دے سوہنے، سجرے تے رنگلے پھلاں نال سجیا ہویا شعری گلدستہ Punjabi, Sindh, Blochi, Pushto, Hindko, Pothwari, Kashmiri, Pahari, Gojri, Shina, Saraiki, Brahavi & other, regional, poetry
Wednesday, 30 November 2022
ہتھاں دے وچ ہتھ نہ پاویں
ہتھاں دے وچ ہتھ نہ پاویں
پے جاون تے جھٹ نہ لاویں
دُشمن اُتے نظراں رکھیں
سجناں دا وساء نہ کھاویں
ماں مَرے تے کوئی نئیں کہندا
پُتر! کلّا باہر نہ جاویں
یاری دے وچ کالھ نئیں چنگی
یاری دے وچ کالھ نئیں چنگی
کدی وی اچیاں نال نئیں کرنی
اسی ہاں سِدھم سِدھے یارو
ساڈے نال کوئی چال نئیں کرنی
ککو بوٹی لبھن مگروں
ویکھیو ٹھنڈی دال نئیں کرنی
ویلے نوں کجھ کہہ نہیں سکدے
ویلے نوں کجھ کہہ نہیں سکدے
چپ چپیتے بہہ نہیں سکدے
خاباں نے جو محل اُسارے
اوہ تے چھیتی ڈھہ نہیں سکدے
جبیاں تے دستاراں والے
مے خانے وچ رہ نہیں سکدے
اچیاں ہون لئی جھکنا چاہناں
اُچیاں ہون لئی جُھکنا چاہناں
نت جیون لئی مُکنا چاہناں
گلیاں رہن چ ڈنگ دا ڈر اے
سدھیاں رہن لئی سکنا چاہناں
وگ وچ رہن نہیں وارا کھاندا
لبھیا جان لئی لکنا چاہناں
اکھ کھول کے یا اکھ کج ویکھاں
اکھ کھول کے یا اکھ کج ویکھاں
تینوں سوہنیا میں رج رج ویکھاں
کدی دانے بھنا،۔ کدی آٹا چکی
کس حیلے تینوں کس پج ویکھاں
جہڑے تھاں تے کوئی، کدوں خوش ربا
بنے کھوتا گھوڑا بھیڈ مجھ ویکھاں
خاب خیال تے اکھر سوچ
خاب خیال تے اکھر سوچ
ذہن دی دیندے تختی پوچ
زندگی دا میں تارا دِتا
ویکھاں کیہڑا لیندا اے بوچ
پَنیاں اُتوں اِک اِک اکھر
نوہواں دے نال دیاں کھروچ
دوروں دوروں تکیا مینوں یاراں نیں
دوروں دوروں تکیا مینوں یاراں نیں
یاراں وِچ نہیں گنیا مینوں یاراں نیں
ویری اوتھے مَنتاں منن آندے نیں
جہڑی تھاں تے دبیا مینوں یارا نیں
سورج میری جھولی دے وِچ بیٹھا سی
راتاں اندر لبھیا مینوں یاراں نیں
Tuesday, 29 November 2022
جندڑی اوہدے نانویں کیتی
جدید پنجابی شاعری
جندڑی اوہدے نانویں کیتی
دُھپوں چکی چھاویں کیتی
اوہدے نال شِرک نئیں کیتا
نافرمانی بھاویں کیتی
نرگس نور
ہر ویلے آں لہر دے نال
ہر ویلے آں لہر دے نال
ساڈا گَھر اے نہر دے نال
اینی دُنیا وَدھ گئی اے
پِنڈ وی رَل گئے شہر دے نال
آصف کِنیاں یاداں نے
رات دے پِچھلے پہر دے نال
آصف شفیع
ایویں بھل اے کد پناہواں دیندے
ایویں بُھل اے کد پناہواں دیندے
بُہتے اُچے رُکھ نہیں چھاواں دیندے
راہواں وچوں راہ اے کڈھنی پیندی
ایتھے لوکیں اُنج نہیں راہواں دیندے
ارشاد سندھو
ماڑے دی جو ہاہ بن دے نیں
جدید پنجابی شاعری
ماڑے دی جو ہاہ بنڑدے نیں
سڑ کے فیر سواہ بنڑدے نیں
مینوں ایس زمانے دسیا
ہو کے لوگ تباہ، بنڑدے نیں
مینوں لوڑ دعاواں دی نئیں
تیرے ہاسے ساہ بنڑدے نیں
وچوں ہور تے باہروں ہور
جدید پنجابی شاعری
وچوں ہور تے باہروں ہور
لوکی سارے دل دے چور
پَیلاں پاندے کُتے، باندر
بھونکن ایتھے تیتر مور
حد توں بوہتا نئیوں لبھندا
لا لو جنّاں مرضی زور
ہجرا تیرے قہر دے نال
ہجرا تیرے قہر دے نال
میں لڑیا واں زِہر دے نال
آ فیر اوہندی گَل سُناواں
اج اک وکھری بحر دے نال
کُوک عشق نے ماری تے
سوہنی ٹُر پئی لہر دے نال
آ جو بدلی چوندی پئی اے
آ جو بدلی چوندی پئی اے
لگدا اِے ماں کوئی روندی پئی اے
تاپ سُو عید دیہاڑے، فِر وی
گھر گھر برتن دھوندی پئی اے
پُت غبارہ منگ بیٹھا اے
تاں والاں نوں کھوندی پئی اے
Monday, 28 November 2022
جد او مینوں تکدا اے
جد او مینوں تکدا اے
قسمے ساہواں ڈکدا اے
جھوٹا، سچا ہوون دے لئی
میریاں قسماں چکدا اے
جگ تے جِنا رولا اے
رولا سارا نک دا اے
ساڈے شہر دی ریِت اے وکھری
ساڈے شہر دی ریِت اے وکھری
سانجھا رب مسیت اے وکھری
میرے دل اچ کھوٹ ذرا نہ
تیری اپنی نیت اے وکھری
سانبھ توں اپنی دنیا داری
پیار پریم پریت اے وکھری
الطاف بوسال
اکھر تیرے تول کے دساں
اکَّھر تیرے تول کے دساں
تیرے وانگوں بول کے دساں
تینوں کُجھ وی یاد نئیں آیا
فیر میں سب کُجھ کھول کے دساں
کُجھ تاں ویکھ کے سمجھ لیا کر
ہر گل ہُن میں بول کے دساں
صغیر احمد
کیہ دساں میں عشق میدان کیوں ہار گیا
کیہ دساں میں عشق میدان کیوں ہار گیا
میرے دسے داء اوہ مینوں مار گیا
کِنی تانگھ سی سیت سمے وچ سورج دی
چڑھیا تاں پہلے توں بوہتا ٹھار گیا
کیہ ہویا جے توں نہیں پُجیوں وعدے تے
ساڈا کیہ اے؟ تیرا ای اعتبار گیا
مظلوماں دے درد ونڈانے چھڈ ناں جاون
مظلوماں دے درد ونڈانے چَھڈ ناں جاون
ساڈی وستی لوگ سیانے چھڈ ناں جاون
روز غماں دی نویں کہانی، کیہہ کرنا ایں
ویکھیں سجن ساتھ نبھانے چھڈ ناں جاون
آنا جانا، ملنا جلنا چھڈ بیٹھا ایں
بھین بھرا تے یار پرانے چھڈ ناں جاون
شرماں دی تلوار نہ دیویں
شرماں دی تلوار نہ دیویں
اکھاں نوں ہتھیار نہ دیویں
تینوں جیون کیہہ بیٹھا واں
ویکھیں کِدھرے مار نہ دیویں
دل آوی تے لَکھ بسم اللہ
تَرلا مَن کے پیار نہ دیویں
ہسدی ہسدی رک جاندی اے دھی جو ہوئی
ہسدی ہسدی رُک جاندی اے، دِھی جو ہوئی
دیس پرائے لُک جاندی اے، دھی جو ہوئی
بابل دی پگ، وِیر دی عزت خاطر چندری
ٹُٹے نہ تے جُھک جاندی اے دھی جو ہوئی
نِکی نِکی گل تے روسے پاون والی
اک دابے وچ مُک جاندی اے، دھی جو ہوئی
شروع اوس دے نام توں
شروع اوس دے نام توں
جہنے موسماں دی چُنی نوں رنگ دِتے
جہنے دِتا اے چانن دِیویاں نوں
فیر دِیوِے اسمان تے ٹنگ دتے
شروع اوس دے نام توں
جہنے دھرتی نوں سورج دی اگ دتی
Saturday, 26 November 2022
سر تے اچی پگ نہ بنھیں
انکھ
سِر تے اُچی پگ نہ بنھیں
پیریں جُتی سوہنی پائیں
کرے سدا جو چائیں چائیں
تاں جو تیرے سبھے ویری
سر نہ تکن پیریں تکن
نورالعین سعدیہ
حق دا حکم سناون خاطر
حق دا حکم سناون خاطر
میں آیاں ورتاون خاطر
کاں نوں کاں توں دفن کرایا
اس مینوں سمجھاون خاطر
دھرتی وچوں میوے کڈّھے
اوہنے میرے کھاون خاطر
دل دیاں اوڑک کہہ جاواں گا
دل دیاں اوڑک کہہ جاواں گا
جو بیتے گی، سہہ جاواں گا
بھر کے اکھ انج ویکھ نہ مینوں
نہیں تے، دل وچ لہہ جاواں گا
جیہڑی گل توں لوکی ڈردے
ویلا آوے، کہہ جاواں گا
اکھ میری انج راہ تے لگی ہوئی اے
اکھ میری انج راہ تے لگی ہوئی اے
دنیا جِسراں چاہ تے لگی ہوئی اے
مینوں اک اک ہو کے توں انج لگدا اے
سَٹ جِیویں کوئی سَاہ تے لگی ہوئی اے
خُرما کِنوں دسیے کس مر جانی د ے
پیو دی پگ ویاہ تے لگی ہوئی اے
خرم چودھری
کیتے قول بھلان نئیں آیا
کِیتے قول بُھلان نئیں آیا
اج میں ڈھیری ڈھان نئیں آیا
دسن آیاں راہ وکھرے نیں
تینوں لے کے جان نئیں آیا
بیلے یاداں ویکھن آیاں
ونجھلی اج وجان نئیں آیا
چا وی مر گئے موہ وی مر گئی
چاء وی مر گئے موہ وی مر گئی
اک دُوجے دی کھوہ وی مر گئی
چلہے بلدی اگ ونڈیجی
فِر بابل دی پگ ونڈیجی
گُوڑھی سنگھنی چھاں ونڈیجی
چپا چپا تھاں ونڈیجی
شیشے نال نہ گلاں کر
شیشے نال نہ گلاں کر
اپنے نال نہ گلاں کر
قسمے سوہنا لگنا ایں
غصّے نال نہ گلاں کر
توں وی مُکر جاویں گا
دعوے نال نہ گلاں کر
جے کر حکم دیوو سرکار تے آواں گا
جیکر حُکم دیوو سرکار تے آواں گا
ہاں ہاں نچدا نچدا دار تے آواں گا
فیر ہوون گے بُوتھے بند شریکاں دے
جیہڑے دن میں پِنڈ چ کار تے آواں گا
یا تے تینوں لے کے واپس پرتاں گا
یا فیر اڑئیے جنگ اخبار تے آواں گا
اج کل ایتھے اک دھیلے دی کھٹی نئیں
اج کل ایتھے اک دھیلے دی کھٹی نئیں
مینوں لگدا اے، ایہ تے میری ہٹی نئیں
زندہ رہن دی مار بتھیری کھاہدی اے
کیہڑی قید اے جیہڑی ہن تک کٹی نئیں
بڑیاں ڈانگاں اپنے سِر وچ کھادیاں نیں
میں کی دساں کیہڑی بھُگتی چٹی نئیں
Friday, 25 November 2022
دیوے دی باتی مک جاندی اے کم نئیں مکدے
دیوے دی باتی مُک جاندی اے کم نئیں مُکدے
قسمیں حیاتی مک جاندی اے، کم نئیں مکدے
سجناں نال نہ ملنے دا اک دُکھ رہ جاندا اے
ایہہ رُت برساتی مُک جاندی اے کم نئیں مکدے
صغرا صدف
صغریٰ صدف
لہو وچ اکھ ڈبو کے ویکھ
لہو وچ اکھ ڈبو کے ویکھ
میرے وانگوں رو کے ویکھ
تینوں دنیا ویکھے گی
میرے نال کھلو کے ویکھ
میں فجراں دی خُشبو ہاں
ساہواں وچ پرو کے ویکھ
اوہنے مورت کجی کوئی نہیں
اوہنے مورت کجی کوئی نہیں
میری اکھ وی رجی کوئی نہیں
دل نوں خورے ہول اے کاہدا
انج تے بدلی گجی کوئی نہیں
اوہ سی میرے حالے ہسیا
میتھوں تاڑی وجی کوئی نہیں
منزلاں دا نشان تھوڑا اے
منزلاں دا نشان تھوڑا اے
پیار اے، امتحان تھوڑا اے
بھاویں اپنا مکان اے میرا
پر ایہہ میرا مکان تھوڑا اے
ویلیا! تُوں نہ ظلم کر بھائیا
ظلم لئی خاندان تھوڑا اے
منجی کھیسی سرہانے لے آ کدھروں
منجی، کھیسی، سرہانے لے آ کدھروں
ساڈے سفنے پرانے لے آ کدھروں
نماں دی چھاں نگھی اوہ پیکا ویہڑا
اوہی پہلے ٹھکانے لے آ کدھروں
زمانہ تیج کنا لنگھ ریہا اے
ربا گزرے زمانے لے آ کدھروں
دھرتی ماں دے دو ٹوٹے ہو گئے
پورے پنجاب لئی ادھی نظم
مینوں جمّن لگیاں
دھرتی ماں دے دو ٹوٹے ہو گئے
میرے بولاں دی کُڑتن چکھّ کے ویکھ لؤ
تہانوں یقین آ جاوے گا
کہ مینوں
رت رلے پانیاں دی گُڑھتی ملی سی
بھکھ تریہ نوں جردا میں
بُھکھ تریہ نوں جردا میں
کہڑی ساہ نہیں مردا میں
میں ہمتاں دا سورج آں
نھیرے توں نہیں ڈردا میں
اج تک گھر دے دیوے لئی
پِھرناں کیہ کیہ کردا میں
میں ایتھے تے ڈھولا لیے
ماہیہ
میں ایتھے تے ڈھولا لیّے
شالا ٹٹن گڈی دے پہیے
جہڑی لے سجنڑاں نوں گئی اے
نامعلوم
Thursday, 24 November 2022
دل دے اندر وسن والا
دِل دے اندر وَسن والا
مالک اے مہمان نئیں ہوندا
چوکھا رزق وی جوڑ لوّے کوئی
باہجھ نصیباں کھان نئیں ہوندا
عامر ریاض ڈار
کل ٹر جانا اجو اج تہاڈے لئی
کل ٹُر جانا، اجّو اج تہاڈے لئی
لَکھ دعاواں والے چھج تہاڈے لئی
اِنج تے کوئی سواد نئیں جیون ہوون دا
ہوکا بھر لینے آں رج تہاڈے لئی
ساڈے اکھر تہاڈے ہویاں جیوندے نیں
ساڈے سبھے چج، سچج تہاڈے لئی
اپنا سر میں اے گل سوچ کے چکیا نئیں
جدید پنجابی شاعری
اپنا سِر میں اے گَل سوچ کے چُکیا نئیں
اجے تے اگلا لہو ڈانگاں توں سُکیا نئیں
زہر وی اوہنے انج تَلی تے رَکھیا اے
چَسکے لے لے چَٹ گیا واں تُھکیا نئیں
تیرا دِتا دُکھ وی دُدھ پُت ورگا اے
جگ توں بہت لکویا اے پر لُکیا نئیں
کوئی پھٹ عشق دا کھاوے تے آوے
کوئی پھٹ عشق دا کھاوے تے آوے
ایہ آوا پِیڑ دا تاوے تے آوے
سمندر شوق دے کچھنے نیں جس نے
اوہ ولگن سوچ دی ڈھاوے تے آوے
اک ازلی ہجر دے اندر کسے نوں
کسے دی یاد تڑفاوے تے آوے
ہتھ ریکھا چوں بھاگ لبھدے نیں
ہتھ ریکھا چوں بھاگ لبھدے نیں
دیکھ کیہ بد دماغ لبھدے نیں
کل کہندے سی خود نوں جو سورج
اج اوہیؤ چراغ لبھدے نیں
کل سی لبھدا نیول ناگاں نوں
اج نیولے نوں ناگ لبھدے نیں
مکھڑا میتھوں دور تے کر
مُکھڑا میتھوں دور تے کر
دل شیشے نوں چور تے کر
جیوندی جانے مر جاں گے
کملا دل رنجور تے کر
کُھر کَھر جانایں برفاں وی
سوچاں نوں تندور تے کر
اپنے ہتھیں آپ اجاڑا کیتا اے
اپنے ہتھیں آپ اُجاڑا کیتا اے
ہسدے وسدے گھر نوں اکھاڑا کیتا اے
میں تے اپنا آپ لُٹائی پھردا ساں
ویسے لیکھا تُوں وی ماڑا کیتا اے
پُتر نہ سہی دِھی دا دَھن ای دے دیوے
اج دعا نئیں کیتی، ہاڑا کیتا اے
بلبل جد وی اچا بولے
بُلبل جد وی اُچا بولے
باغاں دے وچ پِیڑ پھرولے
کاواں دے سنگ وَسن والی
گُھوگی ڈردی منہ نا کھولے
خوشیاں دے وچ گاون والے
بُھل گئے سارے ماہیے ڈھولے
یار توں دور جانا اوکھا
یار توں دور جانا اوکھا
جیندے جی مر جانا اوکھا
کی سبق اے سنانا اوکھا
علم اصلی پڑھانا اوکھا
سب پڑھے ایہہ لوک کملے
عشق پاڑا سنانا اوکھا
Wednesday, 23 November 2022
فیر اک واری مر کے ویکھاں
فیر اک واری مر کے ویکھاں
عشق سمندر تر کے ویکھاں
میں اپنے چیتے دا سُفنا
اوہدی اکھ اچ دھر کے ویکھاں
ویلا دوجا قدم نہ چکے
میں جے ہوکا بھر کے ویکھاں
ایہہ نہ سمجھیں ٹھریا ہویاں
ایہہ نہ سمجھیں ٹھریا ہویاں
جھٹ کوں سُتا مریا ہویاں
انج کرو دو نہراں کڈہو
اندروں ایناں بھریا ہویاں
حصے دے اک مرلے پچھے
کاغذ پُٹ لئو مریا ہویاں
ویکھ سہی کدوں تیک دے بیٹھے
ویکھ سہی کدوں تیک دے بیٹھے
سوہنیاںؐ تینوں اڈیک دے بیٹھے
درشن دیو ایہناں روگیاں نوں
درد وچھوڑے وی چیک دے بیٹھے
قلماں مشک عنبر دے نال دھوکے
تیریاں صفتاں الیک دے بیٹھے
ہونجھی رکھ ایہہ گندی گرد گناہواں دی
ہُونجھی رکھ ایہہ گندی گرد گناہواں دی
جد تک بوکھر صحیح سلامت ساہواں دی
اکھاں دے وچ پا کے نِت ٹمکائی رَکھ
سُرمہ سمجھ کے مٹی اس دے راہواں دی
پیو نوں لُوکی دِھی دے ناں توں جاندے نے
بھیناں نال اے اج پچھان بھراواں دی
سوچاں رج کے پائی دھمال
سوچاں رج کے پائی دھمال
رو رو ہوٸیاں اکھیاں لال
دُکھا! دو پل مُہلت دے
گل کرنی ایں ہاسیاں نال
منگواں چانن چنگا نٸیں
اپنا دیوا آپے بال
پیسے دی مجبوری رہ گئی
پیسے دی مجبوری رہ گئی
تاں ساڈی مشہوری رہ گئی
تھاں تھاں چائینی ہوٹل کھلے
چھنے دے وِچ چوری رہ گئی
ہِیر وی پاپ میوزک منگے
مُرلی تان ادھوری رہ گئی
Tuesday, 22 November 2022
دل ہے رویا آنکھ جس کے لیے نم ہے
دل ہے رویا آنکھ جس کے لیے نم ہے
فضاؤں میں بکھرا ہوا یہ کس کا غم ہے
چالیس دنوں کا یہ ماتم نہیں ارے لوگو
غمِ حسین میں ساری زندگی بھی کم ہے
ثوبیہ شاہد سیکھو
ہن میں کیہڑے گھر جاواں گا
سوچاں دی اے میت چا کے
ہن میں کیہڑے گھر جاواں گا
جے بولاں تے مار دین گے
نہ بولاں تے مر جاواں گا
ظہور احمد
علم ادب وی تیرے ہتھوں ہویا خوب سیانا
علم ادب وی تیرے ہتھوں ہویا خوب سیانا
اک اک اکھروں نظریں آؤندا سچو سچ ربا نا
واہ واہ قدر سخن تیرے دی وچ جہانے ہوئی
سوہنا ستھرا لکھیا حضرت موڈھے رکھ عشق دی لوئی
ظفر محی الدین
جھوٹھے وعدے میرے نال
جھوٹھے وعدے میرے نال
یاری چار چفیرے نال
دور دلدر ہو گئے نیں
سجن دے اک پھیرے نال
دیوا مرشد کیتا اے
لڑدا رہناں نھیرے نال
نیندر نوں انگیاری لا
نیندر نُوں انگیاری لا
سرگی اُٹھ کے تاری لا
اوہدے پیر ملوک نے سڑدے
بُوہے نال اسواری لا
چُن چُن کنڈے پا لئے جھولی
ہر رستے پُھلواری لا
سانوں جھوٹھ پڑھایا جھوٹھیاں
سانوں جُھوٹھ پڑھایا جُھوٹھیاں
دس سچ کیہڑا ہُن بولیے
ساڈی تکڑی ڈنڈی ماردی
دس کفر کیہڑا ہُن تولیے
سانوں خوف اے فتوے باز دا
گل سچی کردے ڈولیے
ہاڑیاں دے وچ درد پروئے کیہہ لبھا
ہاڑیاں دے وچ درد پروئے، کیہہ لبھا
انھیاں اگے بہہ کے روئے، کیہہ لبھا
ایویں اپنے پھٹ وکھائے لوکاں نوں
ہور شریکاں تِیر چبھوئے، کیہہ لبھا
راتاں دا جو نھیر ونڈاون آئے سی
چھڈ کے ٹُر گئے لوئے لوئے، کیہہ لبھا
Monday, 21 November 2022
لک لک کھوبے کھبے ہوئے آں
لک لک کھوبے کُھبے ہوئے آں
غُربت دے وچ ڈُبے ہوئے آں
پَنڈ لوڑاں دی کنڈ تے چا کے
وقت توں پہلاں کُبے ہوئے آں
نادرہ خیال
رنگاں دی تفسیر نہ چھیڑو
ویہندے جوو ٹردے جاوو
رنگاں دی تفسیر نہ چھیڑو
جے کیلن دا ول نہ ہووے
سپ تے سپ، لکیر نہ چھیڑو
احسان رانا
میں اوہدے تے اوہ میں تے رہی
میں اوہدے تے اوہ میں تے رہی
ساڈے دل دی دل وچ دبدی گئی
ساڈے ذہن تے ایسی کھچ پئی
جہڑی ہولی ہولی ودھدی گئی
قیصر محمود گورائیہ
پیسہ سر دا تاج نہ ہوندا
راج
جدید پنجابی شاعری
شیشہ ٹُٹے پاج نہ ہوندا
پیسہ سر دا تاج نہ ہوندا
تِکھا بول کے حامد شاہ جی
خلقت اُتے راج نہ ہوندا
سید حامد شاہ بخاری
تیرے باہجھ مائے میں دس جاواں کتھے
ماں دا وچھوڑا
تیرے باہجھ مائے میں دس جاواں کِتھے
او ٹُر گئیاں ٹھنڈیاں چھاواں کتھے
اج وی مینوں چیتے آوندیاں تیریاں باتاں مائے
تیرے نال نی مائے گئیاں گلاں کتھے
پُت بسم اللہ نہ کہندی تھکدی جد وی مینوں تکدی
اج وی روز اُڈیکاں پیار دیاں او چھلاں کتھے
سوہنے منٹھار دا سارے ذکر کرو
اج تے سرکارﷺ دا جشن میلاد اے
سوہنے منٹھار دا سارے ذکر کرو اَج تے سرکارﷺ دا جشنِ میلاد اے
نغمے صلِ علیٰ دے سارے پڑھو اج تے سرکارﷺ دا جشنِ میلاد اے
نوری نوری سماں ویکھ لو چار سو
وَسدی رب دی رحمت پئی کو بُکو
در کُھلا جے اپنے دامن بھرو اَج تے سرکارﷺ دا جشنِ میلاد اے
اک واری تے آ وے سجنا
جدید پنجابی شاعری
وے سجنا اک واری تے آ
پِنڈاں دی اے رِیت وی اوہیو
دوہڑے ماہیے گِیت وی اوہیو
قسمے پیار پریت وی اوہیو
اویں ای نیں دِلاں دے اندر
روز مِلن دے چاء
تساں بنگلے گھل تروکڑاں مجمانی کیتی
اساں تے تُساں
تُساں بنگلے گھل تروکڑاں مجمانی کیتی
اساں گھر سرکاری لُٹ لئے، اگ تھانے لائی
گل رسے گھتے چُم کے، ویہہ ودھ کے پیتی
مُڑ پھائے چڑھ گئے ہس کے کائی سی نہ کیتی
تُساں کر کر ساڈیاں مُخبریاں لے لے مربعے
اساں ڈونگی راتیں فوج نوں ونج ونھاں چوں لھبے
Sunday, 20 November 2022
چوڑی بھل گئی کنگنا بھل گئی
چُوڑی بھُل گئی کنگنا بُھل گئی
شیشے ساہویں سنگنا بُھل گئی
منگ کے رب توں دھی تے لے لئی
لیکھ کیوں چنگے منگنا بُھل گئی
لاڈ، پیار، پٹولے، نخرے
بابل تیرے انگنا بُھل گئی
جدوں دا میں بابا دی گلی چوں لنگھیا
جدوں دا میں بابا دی گلی چوں لنگھیا
چشتیاں دے رنگ وچ گیا رنگیا
سوہنا گنج شکر پیا گنج ورتاندا اے
ہر کوئی جھولیاں بھر لئی جاندا اے
اوہو کجھ مِلیا جو مونہوں منگیا
چشتیاں دے رنگ وچ گیا رنگیا
ٹر جا بھاویں دور دراڈھے چھڈیں نہ سنگ پنجابی دا
ٹُر جا بھاویں دور دراڈھے، چھڈیں نہ سنگ پنجابی دا
چڑھ جاوے گا اک دن سجناں، جگ تے رنگ پنجابی دا
وار دیویں تن من اپنا لاویں نہ لنگ پنجابی دا
موہ لیندی ایہ من نوں چھیتی، ایہ جیہا ڈھنگ پنجابی دا
اکھر ایہدے سونے ورگے، تے مٹھے بول پنجابی دے
ساریاں بولیاں وڈیاں جگ تے، بھُلیں نہ انگ پنجابی دا
سجن گئے تے رونق اڈ گئی سنے سنے ویہڑے
جدید پنجابی شاعری
سجن گئے تے رونق اُڈ گئی، سُنے سُنے ویہڑے
وے میں تینوں یاد کراں، ہر چرکھے دے گیڑے
گھڑی اُڈیکاں وصل تیرے دی
رَت پئی سُکے جگر میرے دی
نمھی نمھی واء پُرے دی، دل دے زخم اُدھیڑے
وے میں تینوں یاد کراں، ہر چرکھے دے گیڑے
ساڈے اپنے گھر وچ چور
ساڈے بدلے مونہہ مہاندرے
اسیں لگدے آں کوئی ہور
سانوں گھجیاں سٹاں وجیاں
اسیں کرئیے کویں ٹکور
سانوں انج بھائیاں نے ویچیا
جویں وکدے ڈنگر ڈھور
جا سرمایہ دار چڑیلے ساڈے مگروں لتھ
جا سرمایہ دار چڑیلے
ساڈے مگروں لتھ
قرضے دے وِچ پھسیا ہویا
سر دا اک اک وال
گلیاں وِچوں کچرا چُنڑدے
ہیرے ورگے بال
ماں تے پیو دا ساک انوکھا
جھوٹھ فریب
تے نہ کوئی دھوکھا
سچ دے نالوں
سُچا چوکھا، سب ساکاں چوں
رب دی قسمیں
ماں تے پیو دا، ساک انوکھا
قیصر محمود گورائیہ
سانبھ توں اپنی یاری ساری
سانبھ توں اپنی یاری ساری
رات میں جاگاں ساری ساری
میرے اندر عیب ہزاراں
تیری صورت پیاری ساری
اوہنے نظراں بھر کے تکیا
پیریں پئی فنکاری ساری
Saturday, 19 November 2022
اوہدی میری گل ہو جاوے
اوہدی میری گل ہو جاوے
کجھ طبعیت ول ہو جاوے
اوہنے میرا ہونا ای اے
اج ہو جاوے، کل ہو جاوے
اکھیاں دی جے اوہ گل سمجھے
دل مسئلہ حل ہوجاوے
سجناں پرانیاں ہن گلاں کتھے
سجناں پرانیاں ہُن گلاں کِتھے
پیار دیاں او چھلاں کتھے
تُوں تے یار گواچ گیا ایں
یار سنیہا میں گھلاں کتھے
اج ہر پلے ہا سنج اجاڑ
رہیاں ساڈیاں ملاں کتھے
اگ کیہ لائی پانی نے
اگ کیہ لائی پانی نے
ات مچائی پانی نے
ساری پُونجی رُڑھ گئی اے
کُلی ڈھائی پانی نے
بندے ماری جاندا اے
انھی پائی پانی نے
یاداں آئیاں تے رلا گئیاں
یاداں آئیاں تے رُلا گئیاں
دل تڑپے تے مرہم لا گئیاں
کاش میں وی اُڈ کے جا پہنچاں
آساں طیبہ دیاں جگا گئیاں
سبز گُنبد دے نال لگ کے ہوا
جثے خشبوواں سما گئیاں
کھیپاں وچ بھلیکھے پا لوو
کھیپاں وچ بھلیکھے پا لوو
رُسیا ہویا من پرچا لوو
ملبے تھلیوں کسے نہیں کڈھنا
سِر دا پتھر آپ ہٹا لوو
ویلھیاں بہ کے کھِدو پھولو
ٹُردے پھردے یار بنا لوو
ہک دوجے نوں وڈھ وڈھ کھائی جاندے نیں
ہک دُوجے نوں وڈھ وڈھ کھائی جاندے نیں
جِندڑی دی ہر لیک مٹائی جاندے نیں
مُورکھتا دی کُتی ات پئی جمدی اے
انھی کٹک کُتیک ودھائی جاندے نیں
بھن تروڑ دے ڈھیکے کر کر خرمستی
اُمت دی تاں کھیہہ اُڈائی جاندے نیں
کجھ میں وی ضد دا بھیڑا ساں
کجھ میں وی ضد دا بھیڑا ساں
کجھ اوہنوں مان ودھیرا سی
نہیں ہور کسے دا دوش ایتھے
کجھ اوہدا تے کجھ میرا سی
میں اوہدے تے اوہ میں تے رہی
ساڈے دل دی دل وچ دبدی گئی
کنا چر ہن وگدے رہنے ساہاں نے
کِنا چِر ہن وگدے رہنے ساہاں نے
بیڑی پُٹھی تور لئی ملاہاں نے
یاد اوہناں دی جپی پا کے گُھٹ لئی
ہمت کیتی جد چیتے دیاں باہاں نے
کوتک ہے، جاں میل تِرے دا ایہہ جادو
ہاسے دے گھر کلی پائی آہاں نے
ٹھہر ذرا سوچ والی چرخی گھمان دے
ٹھہر ذرا سوچ والی چرخی گُھمان دے
کون ایں تے کیہ ایں تُوں ذہن تے لڑان دے
ہور کِتے ویکھیں گا تے شعر بُھل جائیں گا
میرے ول ویکھ میرے شعراں تے دھیان دے
روح تک پہنچیا ہنیر ایس رات دا
تھوڑی جنی روشنی تے میرے ول آن دے
تھوڑیاں ودھیریاں نیں، سبھے ہیرا پھیریاں نیں
تھوڑیاں ودھیریاں نیں، سبھے ہیرا پھیریاں نیں
نِیویاں اُچیریاں نیں، سبھے ہیرا پھیریاں نیں
میریاں یا تیریاں نیں، تیریاں یا میریاں نیں
سبھے ہیرا پھیریاں نیں، سبھے ہیرا پھیریاں نیں
کالکاں نوں دھوندیاں وی، چانناں دے ہوندیاں وی
راتاں جو انھیریاں نیں، سبھے ہیرا پھیریاں نیں
Friday, 18 November 2022
سائیاں تیری یاد ستاوے
سائیاں تیری یاد ستاوے
کسے گھڑی وی چین نہ آوے
تیرے باجھوں کیہڑا ساڈا
جیہڑا گل نوں گل نال لاوے
گلفام نقوی
بانگاں دے یا ٹل کھڑکا
بانگاں دے یا ٹل کھڑکا
جو کھڑکانا ای ول کھڑکا
کٹے رات وچھوڑے والی
لمی جئی کوئی گل کھڑکا
اوہنے خالی آون نہیں دینا
اوہدا بُوہا چل کھڑکا
دور اے خانہ جنگی دا
جدید پنجابی شاعری
دور اے خانہ جنگی دا
بچ بچا کے لنگھی دا
کوئی رنگ وی پکا نہیں
دنیا رنگ برنگی دا
بندے دا توں پُتر بن
بندیاں نوں نہیں ڈنگی دا
چپ دے منہ تے جندرا لا کے
چُپ دے منہ تے جندرا لا کے
گلاں کرئیے
پیار دیاں
اقرار دیاں
عشقاں دے
اظہار دیاں
سرفراز انور صفی
اکھ دی لالی ایویں سیکا نہیں دیندی
اکھ دی لالی ایویں سیکا نہیں دیندی
سینے اندر بلدا اے تندور کوئی
ظفر جی زندگی اینے دھکے دیندی اے
بوہے گنڑدا رہندا اے مجبور کوئی
ظفر اقبال
(چونیاں والے)
روہی تسڑی تسڑے مال
روہی تسڑی
تسڑے مال کوں
مردا ڈہدی پئی ہے
سُن دھرتی دا گُندرا حاکم
تریہہ توں مردن لوک
پانی کوں نہ روک
غیور بخاری
اکھ گلوب تے دھر نی کڑیے دنیا خاک سواہ
اکھ گلوب تے دھر نی کڑیے
دنیا خاک سواہ
ناں پنڈے تے نقشہ اُس دا
ناں کوئی جاناں راہ
ناں دھمی وچ طنبہ اُس دا
ناں دل تو پروا
Thursday, 17 November 2022
ہکوں گل ایہہ کیتی یارا
ہکوں گل ایہہ کیتی یارا
کڈھی اندروں پلیتی یارا
رب نوں اپنڑے آپ وچ لبھیا
نہ درساں نہ مسیتی یارا
ہر شے وچ محبوب پئیا دسدا
عشق دی مئے جدوں پیتی یارا
بخش بہار پھلاں توں سوہنی
بخش بہار پُھلاں توں سوہنی
تے سبھ طبقاں دی اشنائی
دُنیا اتے اج تشریف لیائے
تے پئیاں شاہ دے محل تریڑاں
پڑھے درود خود اللہ نال ملائکاں
دے حکم صل علٰی مخلوق پیاری
ظفر محی الدین
دیوے اندر بال ریا واں
دیوے اندر بال ریا واں
ہوکے ہاڑے پال ریا واں
تیری جان دی گل چھپا کے
اپنے دل نوں ٹال ریا واں
تیرے پچھے تینوں دساں
میں حالوں بے حال ریا واں
اعزاز کاظمی
توں میرا حال پچھ کے کیہ کریں گا
توں میرا حال پچھ کے کیہ کریں گا
میں ارکاں نال کھچ کے پینڈیاں نوں
میں سبھے منزلاں توں گُھم آیاں
میں لے کے موت نوں بانہواں دے اندر
میں متھا زندگی دا چُم آیاں
رفاقت حسین ممتاز
مورکھ اوہنوں پیر دی جتی کہندا اے
مورکھ اوہنوں پیر دی جتی کہندا اے
پر میں کہناں واں عرشاں دا تارا اے
اس توں ودھ کے کیہ وڈھیائی عورت دی
رب نے پیراں ہیٹھاں جنت رکھ چھڈی
حکیم ارشد شہزاد
کربل وچ توں تسیاں ماریں
جدید پنجابی شاعری
کربل وچ تُوں تَسیاں ماریں
ہُن تُوں وَستی روڑھ گیاں ایں
دَس بئی چلدے ورہدے پانی
کِس دے آکھے لگنا ایں تُوں
اُس دے پیریں جا پینے آں
الطاف ضامن چیمہ
میری تے ہن اک نئیں مندا
میری تے ہُن اک نئیں مندا
دل ہویا اے ویری تن دا
بُھل بُھلا کے دنیا داری
مُکھڑا ویکھی جاوے چن دا
طاہر وزیرآبادی
تیڈے عشق دی تاہ تک پہنچے ہیں
تیڈے عشق دی تاہ تک پہنچے ہیں
اساں آخری ساہ تک پہنچے ہیں
دھواں دکھدا سب کوئی ڈیکھ آندے
اساں بلدی بھاہ تک پہنچے ہیں
جمشید ناشاد
نت نت دا ای سوگ نماشاں پئیاں دا
نِت نِت دا ای سوگ نماشاں پئیاں دا
دل نوں لٙے گیا روگ نماشاں پئیاں دا
کُجہاں نوں پیا مارے خوف ہنیریاں دا
کُجہاں نوں اے توگ نماشاں پئیاں دا
عابد جعفری
اللہ داد خان
Wednesday, 16 November 2022
ست بھرائی میرا ناں
ست بھرائی
اکلاپا
تے دُکھ، بیماری
بھُکھ، ہنجو تے ہاواں، چھالے
رہندے میرے نال
ست بھرائی میرا ناں
نورالعین سعدیہ
کتھے گئے کشمیر دے راکھے
جدید پنجابی شاعری
کشمیر
جنت دی تصویر دے راکھے
کتھے گئے کشمیر دے راکھے
شہ رگ توں اس پھڑیا ساہنوں
چُپ ساہڈی تقدیر دے راکھے
دشمن سُفنے لُٹ کے لے گئے
ویہندے رے تعبیر دے راکھے
دل میرا اے دریا غم دا
دل میرا اے دریا غم دا
کوئی ملے نہ ساتھی کم دا
آکڑ چھڈ دے نیواں ہو جا
مان کدی نہ کر اس دم دا
تیرے لائے زخم کلیجے
وگدا خون کدی نہ تھمدا
محبوب عالم طارق
نیلے پیلے کالے سپ
نیلے پیلے کالے سپ
میرے آل دوالے سپ
نفرت دی اوہ بارش ہوئی
وگے ہر پرنالے سپ
پھل وکھا کے سجناں مینوں
میرے ول اچھالے سپ
الطاف بوسال
سنے دعا خدا کرے
جدید پنجابی شاعری
سنے دعا خدا کرے
اوہ بے وفا وفا کرے
میں اوس دا تاں حیا کرے
میرا جے اوہ حیا کرے
ضیاء نہ فر کدے ملی
خدا نہ جے عطا کرے
ساڑن سیکے چھاواں دے
ساڑن سیکے چھاواں دے
قسمے باجھوں ماواں دے
وِچ پردیساں بُھلدے نہیں
نقشے گھر دیاں تھاواں دے
خورے کس دن جاگن گے
راکھے پنج دریاواں دے
نذیر عباس
اک دوجے توں اکے لوک
اک دوجے توں اکے لوک
کھاندے پھردے دھکے لوک
اس جد مینوں گل نال لایا
رہ گئے ہکے بکے لوک
پہلاں بندیاں دا دل توڑن
فر ٹُر پیندے مکے لوک
نبیل نجم
میں وی لکھیاں سمجھ کے چپ راہساں
میں وی لکھیاں سمجھ کے چپ راہساں
توں وی ڈر نہ پال سریر اچ
روح انج وی تائب دا اختا ہا
توہیں وسدے دی جاگیر اچ
گھبری نئیں قاتل زندگی دا
ایہو لکھ مرساں تحریر اچ
Tuesday, 15 November 2022
نہ ای چکر لاون نل تے نہ ای غوطے کھاون نل
نہ ای چکر لاون نل تے
نہ ای غوطے کھاون نل
نہ ای پتھر پوجن نل تے
نہ ای بت تروڑن نل
نہ ای ورد وظیفے نل تے
نہ ای چیلے کٹن نل
اچا ویکھ کے تھلا چھڈی جانا ایں
اُچا ویکھ کے تھلا چھڈی جانا ایں
ماڑا ویکھ کے کلا چھڈی جانا ایں
وعدے کر کے اکو کہر وچ وسن دے
تُو تے ساڈا محلہ چھڈی جانا ایں
عرفان وارث
سپاں نوں میں ددھ پلایا پانی دتا اکاں
سپاں نوں میں دُدھ پلایا پانی دتا اکاں
اپنی ویکھ کمایاں اج میں کیویں اتھرو ڈکاں
اپنے چوک چوبارے بیہکاں سُنجے سُنجے لگن
خورے کہڑی ڈَین پھری اے ساڈے پنڈاں چکاں
ایدوں ودھ کے ہور سزا کی یارو مینوں ملدی
اوہا منظر روز میں ویکھاں جہڑا سوچ نہ سکاں
الطاف بوسال
میں دھرتی پنجاب دا پتر میری ماں پنجابی
جدید پنجابی شاعری
میں دھرتی پنجاب دا پُتر میری ماں پنجابی
ماں نُوں گُنگا کر نئیں سکدا بولاں تاں پنجابی
صدیاں پہلاں پنج آباں دی مِٹی وچوں پُھٹیاں
کل وی میں پنجابی رہناں، کل وی ساں پنجابی
الطاف ضامن چیمہ
میرے اتے میری دھرتی تنگ نہ کر
میرے اُتے میری دھرتی تنگ نہ کر
بے مقصد جی میرے نال توں جنگ نہ کر
میں زندہ واں تاہیوں توں وی زندہ ایں
ایسے لئی میں کہناں، مینوں تنگ نہ کر
حکیم ارشد شہزاد
جہنے پیار جتایا بوہتا اوہنے ای سولی ٹنگیا
جہنے پیار جتایا بوہتا، اوہنے ای سُولی ٹنگیا
مینوں گوڑھے سجناں نے ای پیر پیر تے ڈنگیا
جیہڑی گل اے من دے اندر، اوہو بُلھاں اُتے
لوکو میں تے اندروں باہروں اکو رنگے رنگیا
عباد نبیل شاد
ساری عمر خواہ سانجھ رہے ٹٹی باد بہاری نالوں
ساری عمر خواہ سانجھ رہے ٹٹی باد بہاری نالوں
کر کے کھادی ادھی چنگی منگویں ساری نالوں
ویلے خورے ایہ کسراں دی بھاجڑ پا دتی اے
ہر کوئی پہلاں پُکنا چاہوے اپنی واری نالوں
یونس احقر
Monday, 14 November 2022
میں یاداں نوں ٹال دی رئی آں
میں یاداں نوں ٹال دی رئی آں
مطلب ٹھونہویں پالدی رئی آں
شیشہ ⌗ یاد کرا دیندا اے
میں وی سولاں سال دی رئی آں
جے اوہ میرے اندر ہے سی
فر کیوں اونہوں بھالدی رئی آں
اج وی کوٹھے کاں نئیں آیا
اج وی کوٹھے کاں نئیں آیا
خط وی میرے ناں نئیں آیا
میرے دل 💖 دا ہیرا طاہر
شہروں پرت گراں نئیں آیا
طاہر وزیرآبادی
پیار پریت دے زخم تے تیرے گہنے نیں
پیار پریت دے زخم تے تیرے گہنے نیں
ایہناں نوں چمکا لے تے پھر سوں لئیں یار
تیریاں وکھریاں گلاں پیار چ روکاں نیں
ایہہ دیوار ہٹا لے تے پھر سوں لئیں یار
جاوید عارف
دوے جو درس نفرت افسانہ یاد نہیں رہندا
دوے جو درس نفرت افسانہ یاد نہیں رہندا
کوئی وی دوستو! جنگی ترانہ یاد نہیں رہندا
کسے پنچھی دے چہکن دی تلاوت یاد رہندی اے
کسے بندوق دا ارشد نشانا یاد نہیں رہندا
حکیم ارشد شہزاد
ویری جان دا اے پر اوہ لاکاں ہار نہیں کردا
ویری جان دا اے پر اوہ لاکاں ہار نہیں کردا
میں آواں وار تھلے وی تے اُکا وار نہیں کردا
سلیم! اس گل نے مینوں تے جیوندا مار دتا اے
اوہ مینوں پیار تے کردا اے پر اظہار نہیں کردا
سلیم دلاوری
گٹے رہ گئے گوڈے رہ گئے ہو گئے مندے حال
گِٹے رہ گئے، گوڈے رہ گئے، ہو گئے مندے حال
دیکھ نثارا! جِندڑی لے گئی اج اُنہتر سال
ہُن تے اگلا پاسا دِسدا، ہر دم دھڑکُو رہندا
گنڈھ ورھے دی دس منائیے کیویں چاواں نال
نثار احمد
بھاویں بدل جھکڑ سردی گرمی تے اوہدی چھٹی نہ کوئی
بھاویں بدل جھکڑ سردی گرمی تے اوہدی چھٹی نہ کوئی
سارے آکھن ماں ماں، پر پئیو نہ آکھدا اے کوئی
ماں دے پیراں پیٹھ اے جنت پر پئیو جنت دا بُوہا
تے بنا بُوہے کسے وی گھر وچ وڑ سکدا نہ کوئی
عدیل احمد
میرے مویاں ہو ویران گیؤں تیرے تنگ زندان دا کیہ بنڑسی
میرے مویاں ہو ویران گیؤں، تیرے تنگ زندان دا کیہ بنڑسی
میں ہونڑاں نہیں، کہیں مننڑا نہیں، تیرے ہر فرمان دا کیہ بنڑسی
کدی تائب دی یاد وچ رو پیؤں، تیری ہنج دے ذان دا کیہ بنڑسی
میری جان جناب دا صدقہ سہی، تیری اپنڑی جان دا کیہ بنڑسی
ناصر علی تائب
شیشہ جھوٹ دسدا اے شیشہ تیتے ہسدا اے
شیشہ ہسدا اے
کبھے ہتھ نوں سجا دسے
سجی اکھ نوں کبھی
پُٹھا تیرا مونہہ دکھاوے
شیشہ کردا اے ٹھگی
شیشہ جھوٹ دسدا اے
شیشہ تیتے ہسدا اے
Sunday, 13 November 2022
بنیرے بیٹھے کاواں دے نال
بنیرے بیٹھے کاواں دے نال
پنڈ دیاں مجّاں گاواں دے نال
کُٹ کے جپی لاویں متراں
دیس اپنے دیاں ہواواں دے نال
آندے جاندے ساواں دے نال
ہوکے ہجر دیاں ہاواں دے نال
رتبہ درجہ عزت کیہ اے
رتبہ، درجہ، عزت کیہ اے
سمجھ گیا واں دولت کیہ اے
تینوں وی ہُن دسناں پئے گا
مطلب کیہ تے چاہت کیہ اے
عرفان وارث
تیری سنگت دے دان انیندرے ہن ہنڑ سونڑ سنجھایا نہ کر
تیری سنگت دے دان انیندرے ہن ہُنڑ سونڑ سنجھایا نہ کر
جے جاگدا ویکھنڑ آؤندا ہیں میں جاگنڑائیں آیا نہ کر
اکھیاں تے تائب سوج دا پہرہ ہر روز ودھایا نہ کر
میرے حال تے ہسنڑاں ہئی ہسیا کر اے مُلکھ ہسایا نہ کر
ناصر علی تائب
صدقے جاواں اپنی ایس بیماری دے
صدقے جاواں اپنی ایس بیماری دے
سجناں دے نال جِنھے میل کرا چھڈے
جس کیڑی دے گھر نرائن آئے نیں
اس دا اپنا آٹا ڈُلھیا ہویا اے
میں او بختاں ماری کِیڑی ہاں جِنھے
پیراں تھلے آ کے مِدھیا جانا اے
حکیم ارشد شہزاد
میاں رانجھا مہینوال تے مرزا جے عاشق سن تے
کِہڑا عشق
میاں رانجھا، مہینوال تے مرزا
جے عاشق سن تے
ہیر، سوہنی تے صحباں دا
اک وار رشتہ تے منگدے
ہو سکدا سی
دنیا بند پٹاری وانگر
دُنیا بند پٹاری وانگر
کھولے کون مداری وانگر
ساہ جُثے دا سچا رشتہ
کھوٹا ساڈی یاری وانگر
دُکھاں ڈاہڈا چسکا دتا
قسمے چیز کراری وانگر
مناں من لے گل تو میری
مناں من لے گل تو میری
نہیں پھبدی ہیرا پھیری
مینوں پھڑ سینے نال لا
ہاں ازلوں نوکر تیری
دُکھ مُکن سوکھا ساہ آوے
ناں میل اچ کر توں دیری
میں سنیا اے لوکاں لئی جو قابل نفرت ہندا سی
میں سُنیا اے
لوکاں لئی جو قابلِ نفرت ہُندا سی
اوس بچے نُوں اگے ودھ کے
سینے دے نال لا لیندا سی
اپنا پُت بنا لیندا سی
فرقہ فرقہ کھیڈ کھیڈ کے
زخمی ہوئے لوکاں نُوں او
مذہب فرقہ ذات کدی نہ پُچھدا سی
ملھماں ونڈدا ہُندا سی
احمد نعیم ارشد
Saturday, 12 November 2022
کوئی نہ ونڈدا دکھ نی مائے
کوئی نہ ونڈدا دُکھ نی مائے
ہر کوئی کھوندا سُکھ نی مائے
گلاں نال ای ماری جاندے
مٹی وِچوں اُٹھ نی مائے
نامعلوم
مٹی نے وچ دبے ہونڑیں
پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری
کوئی ننگے کوئی کجے ہونڑیں
ادھے اندر، ادھے باہر
مٹی نے وچ دبے ہونڑیں
عارف کیانی
جتنا وی پوٹھوار ہے سنگیو
پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری
جتنا وی پوٹھوار ہے سنگیو
جس ناں اس وچ کہار ہے سنگیو
اس نے لخنے آلیاں اُپر
اس بولی ناں دھار ہے سنگیو
زمان اختر
ایہہ ساون وی سک مسکا نہ گزرے
پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری
ایہہ ساون وی سُک مسُکا نہ گزرے
بدلاں نے رُخ کیتا اے دریاواں ناں
منیا دینی جان سوکھلّی نئیں اے پر
مُل نہ کوئی تہاڑیاں یار اداواں ناں
دلپذیر شاد
چہڑی نئیں سی بانڑیں اوہ وی بانڑیں پئی اے
پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری
چہڑی نئیں سی بانڑیں اوہ وی بانڑیں پئی اے
اس نے دردوں مینہ وی غزل سنانڑیں پئی اے
چہٹے کہڑی نی گل ہونڑیں تے کوئی گل نئیں سی
عمراں سیتی کفنی گل وچ بانڑیں پئی اے
اختر امام رضوی
Friday, 11 November 2022
نا بیبا اسی دل نہیں دینا
نا بیبا اسی دل نہیں دینا
اسی ازلوں ماڑے سُتے
اسی اُجڑے وچ بہاران
ساڈا گوشت کھا گئے کُتے
روبینہ ناز بینا
انج تے مکھ پرتایا نہ کر
اِنج تے مُکھ پرتایا نہ کر
کولوں دی لنگ جایا نہ کر
نال شریکاں پینگ چڑھا کے
میرا جی ترسایا نہ کر
طاہر وزیرآبادی
سنجا ویکھ سجن دا ویہڑا
سنجا ویکھ سجن دا ویہڑا
ہو گیا سی دُکھی دل میرا
ایہہ لِکھیا تقدیراں دا اے
نہ وس میرا، نہ وس تیرا
تُوں سوہنا تے رج کے سوہنا
ہور نہ کوئی ثانی تیرا
کیڑیاں بھریا ٹک آں خورے
کِیڑیاں بھریا ٹُک آں خورے
یا اک مُٹھ سَواہ دی آں
میں تے ہاں دُکھاں دا لاڑا
میں تے مٹی راہ دی ہاں
ٹُٹی ہوئی وَنگ آں خورے
اُڈدا ہویا ککھ آں میں
ایہ نہ سمجھیں تیرے تک اے
ایہ نہ سمجھیں تیرے تک اے
تیرے توں وی اُچا نک اے
میں رویا ساں لج دے پاروں
تینوں خورے کہڑا شک اے
پیار چہ جت مطلوب نئیں ہوندی
توں وی سوچیں، مینوں پک اے
لہو دے نیر وگاندی پئی اے
لہو دے نیر وگاندی پئی اے
دکھ دا ساز وجاندی پئی اے
اجے نہ تینوں سمجھاں آئیاں
جندڑی کھیڈ مکاندی پئی اے
ہوش میرے نوں بھلیاں ہوشاں
اے کی کسب کماندی پئی اے
کئیں دی اکھاں دا خواب نئیں آں
کئیں دی اکھاں دا خواب نئیں آں
میں جوں عزت مآب نئیں آں
ہوا توں چڑ تائیں پھریا ہویا
میں ہاں کریاں توں گریا ہویا
پُھل تاں ہاں پر گلاب نئیں آں
میں جوں عزت مآب نئیں آں
سر تے سورج جھر کے ویکھ
سر تے سورج جھر کے ویکھ
تُوں مزدوری کر کے ویکھ
انگاں دی مزدوری کر
اندرو اندری مر کے ویکھ
جان توں پیارے بچیاں لئی
جان تلی تے تر کے ویکھ
کیہ وچھوڑا ہندا اے
کیہ وچھوڑا ہندا اے
پھمنی پھوڑا ہندا اے
ویکھ کے لسے نوں ایتھے
ہر کوئی چوڑا ہندا اے
مل ٹکانے تے پیندا
کلے گھوڑا ہندا اے
ورھیاں پہلوں پیار وفا دے
ورھیاں پہلوں پیار وفا دے
نکھڑ گئے سن ڈار وفا دے
نہ چکے نہ سمجھے لوکاں
کیہ ہوندے نیں بھار وفا دے
جِنے وی سن کربل وچ سن
ودھ توں ودھ شاہکار وفا دے
Thursday, 10 November 2022
اکھیاں نال جنھاں دی یاری
اکھیاں نال جنھاں دی یاری
ویکھو دنیا ڈُب گئی ساری
مریاں نوں وی چھڈدے نہیں جے
مارن چھمکاں وارو واری
رخسانہ نور
اس توں پہلاں توڑ دوے دل
اس توں پہلاں توڑ دوے دل
اس نوں آکھو موڑ دوے دل
ایسا کوئی تعویذ دے پیرا
اودھا کھیڑا چھوڑ دوے دل
نبیل نجم
میں وی ڈٹ کے کوشش کیتی بھلن دی
میں وی ڈٹ کے کوشش کیتی بھلن دی
میتھوں وی کجھ لوگ وسارے نئیں جاندے
اجے وی ملدا اے کدی تے اکھ ملا لیندا اے
اجے وی اودھی اکھ چوں لارے نئیں جاندے
عرفان وارث
میرے مرن توں بعد کہانڑیاں دے سرے جدن
میرے مرن توں بعد کہانڑیاں دے سرے جدنڑ جہان نوں لدھے
کجھ ٹوٹے اول تاں ہوسن نہی جے ہوئے تاں ہوسن ادھے
اور ایہہ کوئی نہی چیتا سدھراں دے بت کئیں دیاں قدماں مدھے
بس ایہو نہی بھلنڑاں جو توہیں ڈھولا ہتھ ہائن غریب دے بدھے
ناصر علی تائب
تازہ سرخ گلاب دی گل اے
تازہ سُرخ گُلاب دی گَل اے
نئیں جی آپ جناب دی گَل اے
تُوں لہراندے پُھل دے ورگی
تیرے شوخ شباب دی گَل اے
وصلاں والا سوہنا ویلا
حُسن، شباب، شراب دی گَل اے
جِس دا اِک اِک حرف تُوں بُھلّی
سینے تے ہتھ دھر جانا سی
سینے تے ہتھ دھر جانا سی
میریاں زخماں بھر جانا سی
مویاں نال جے مریا جاندا
قسمے رب دی مر جانا سی
میرا وی جے گھر ہوندا تے
میں وی اپنے گھر جانا سی
توں ساڈا نہیں پر جڑ سانوں
توں ساڈا نہیں پر جُڑ سانُوں
پئی جاپے ڈاڈھی تُھڑ سانوں
کٹھ وچ چوبارے رہندے ساں
وکھ ہوئے ملی سی کُڑھ سانوں
کیہ سدھراں نال ایہہ بری ہوئی
کیہ کردیاں نے ایہہ بُڑبُڑ سانوں
آس نوں پیندے تے ساہواں چٹدے نیں
آس نوں پیندے تے ساہواں چٹدے نیں
ہونٹ جہناں دے وی گُلاباں ورگے نیں
دُھند وچ ڈُبے نیں منارے منزل دے
راہ نیں جنے وی سراباں ورگے نیں
کجھ کجھ سُکھڑے تے عذاباں ورگے نیں
سراب نیں جِنے وی آباں ورگے نیں
مکدی گل مکاؤندا کیوں نئیں
لُٹ لٹا کے خلقت ربدی
حصے آؤندی کھا کے سبھدی
خون رِسدے لاشے چھڈ کے
حق ہمسایہ پنڈوں کڈھ کے
آؤندا جاندا ھار پوانا اِیں
ہر مہینے جو عمرے جانا اِیں
Wednesday, 9 November 2022
کالک میں ٹھنڈے چلھے دی ہانڈی
کالک
میں ٹھنڈے چُلھے دی ہانڈی
آپے سڑدی
آپے لُوہندی
اندر و اندری سُڑ سُڑ کردی
باہر نہ وجے جھاتی
کالک دے گل لگ کے میری
میرے ایہناں ہاسیاں پچھے
میرے ایہناں ہاسیاں پِچّھے
کِنّے دُکھ تے کِنّے اتھرُو
بُکل مار کے بیٹھے نیں
میرا سِینہ چِیر کے ویکھو
غلام شبیر عاصم
دل دبے تابوت نے آ جا ویکھی جا
دل دبے تابوت نے آ جا ویکھی جا
لوکی کنے اوت نے آ جا ویکھی جا
توں ڈوبیں بیڑے میریاں ریجاں دے
میرے کول ثبوت نے آ جا ویکھی جا
عرفان وارث
توئیں منگیاں تے میں دے دتیاں
توئیں منگیاں تے میں دے دتیاں دوہاں کنگناں نال کلائیاں سردیا سائیاں
باقی بچیاں ٹومبھاں یاد ہوسئی توئیں آپ چا ہائن بھنائیاں سردیا سائیاں
پوہ ماہ دیاں راتیں سکھ دیاں گھڑیاں تیرے دکھ توں نئیں سرفائیاں
ایہیو اجر دیتوئی قربانیاں دا توئیں منگر چا بھنڈیاں لائیاں سردیا سائیاں
ناصر علی تائب
غم دی بکل مار کے روئے
غم دی بُکل مار کے روئے
پیار دی بازی ہار کے روئے
ہائے ساڈا اوہ نہ بنڑیا
جِند اودے توں وار کے رائے
رانجھے وانگوں کامے بنڑ کے
اسی وہ مجھیاں چار کے روئے
سبھ دیوے ہوئے گل نی جندے میریے
سبھ دِیوے ہوئے گُل نی جِندے میریے
ساڈے کون پڑھے کا قُل نی جندے میریے
اساں دنداں تھلے پیڑاں چِھدیاں ہوئیاں نے
ساڈے رتے ہو گئے بُل نی جندے میریے
جند لیرو لیر نمانی ساڈی ہو گئی اے
گئے غم دے جھگڑ جھُل نی جندے میریے
Tuesday, 8 November 2022
تینوں دیندے پئے آں مت کڑے
تینوں دیندے پئے آں مت کُڑے
نہ اپنی لاہویں پَت کُڑے
تُوں وِچ ترنجن بہہ کے وِی
بڑے گوہ نال چرخہ کت کُڑے
تُوں عاقبت والی کُلّی تے
پاء عملاں والی چھت کُڑے
ادھی رات کچہری لگی
ادھی رات کچہری لگی
سُکی مِسی کھا لیندے ساں
دھوتے لیڑے پا لیندے ساں
وانڈھے شانڈھے جا لیندے ساں
واہ وہ ڈنگ ٹپا لیندے ساں
فر ادھی رات کچہری لگی
نیڑے رہ کے وی ایہہ دوری مکی نئیں
نیڑے رہ کے وی ایہہ دوری مُکی نئیں
خورے کیہڑی سی مجبوری مُکی نئیں
لوکی کس لئی لمیاں عمراں منگدے نیں
ساتھوں تے ایہہ زِندگی پوری مُکی نئیں
ریحانہ کنول
پتلے نک تے غصہ پھبدا
پتلے نک تے غصہ پھبدا
تینوں تیرا نکھرا پھبدا
شیشے ورگے تیرے تن تے
ہر اک رنگ دا کپڑا پھبدا
کالا جوڑا سب نوں بھاوے
تینوں جگ توں وکھرا پھبدا
سوہنڑیاں سجناں حزماں نے فر جندرے کھول
سوہنڑیاں سجناں حزماں نے فِر جندرے کھول
اکھیاں کھول کے تکنڑ والیا! مونہوں بول
توں وی کہھلا میں وی کہھلا ویلا ازلوں چہھلا
کیوں نہ دوئے سمی پا کے جُلیئے سجناں کول
رشید نثار
پھوٹا پھٹیا وا نویں مول نکلے
پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری
پھوٹا پُھٹیا وا نویں مول نکلے
امب جھنڈی دھریکاں کی بور پئی گے
جذبے پیار پریم نیں اچھی پُہچے
ٹھاٹھاں مارنے انت شعور پئی گے
بوہے یار نیں کول کہہ پُہچناں سا
پورے راہ وچ تپڑیں تندور پئی گے
کدے جینڑیں تیں زندہ درگور ہوئے
کدے جینڑیں تیں زندہ درگور ہوئے
کدے حرصاں نیاں ہتھاں وچ چڑھی ہوئے آں
کدے پیٹ تے پگ ای تہھوڑ پٹی
کدے قاضیاں نی فکر سنگ لڑی موئے آں
کدے نفرت نی اَگی پر باہے پانڑیں
کدے عشقے نی آتش وچ سڑی موئے آں
پتھر ہو گئے ہوٹھ دعا دے
پتھر ہو گئے ہوٹھ دعا دے
کھلدے نہیں ہن باب صدا دے
بستی وچ مسافر آئے
پانی مٹی اگ ہوا دے
راتیں تارے گن دے رہندے
خالی رستے بانجھ فضا دے
Monday, 7 November 2022
کندھاں کوٹھے ڈورے ہو گئے سن سن رولے اکھاں دے
کندھاں کوٹھے ڈورے ہو گئے سُن سُن رولے اکھاں دے
ایویں تے نہیں اٹاں وچوں پیندے جھولے اکھاں دے
اکلاپے نے لُوں لُوں دے ناں عمراں لائیاں ہوئیاں سی
توں آیوں تے وسما لا کے بیہہ گئے دھولے اکھاں دے
دل اے جسراں بوٹ چڑی دا بالاں دے ہتھ آ جاوے
جیون جسراں پے گئے ہوون سفنے ہولے اکھاں دے
نہ کوئی کھوتے کھاندا سی
نہ کوئی کھوتے کھاندا سی
نہ کھادوں دودھ بناندا سی
نہ چورناں کُتی رلدی سی
نہ لُچی بڑ بڑ کردی سی
نہ فتوے ہتھ پلیتاں سن
نہ وکھو وکھ مسیتاں سن
کم نئیں سی کرنا کر آیاں
کم نئیں سی کرنا کر آیاں
میں یار دے اُتے مر آیاں
ہر آندا جاندا ویکھن لئی
دل اودھے بُوہے دھر آیاں
ہر شے گُھٹ گُھٹ پئی ملدی اے
بعد اینے وریاں گھر آیاں
نعیم ضرار
سدا نہ یار یارانے رہندے سدا نہ صحبت یاراں
سدا نہ یار یارانے رہندے، سدا نہ صحبتِ یاراں
سدا نہ کِھڑدے پُھل باغیچے، سدا نہ باغ بہاراں
سدا نہ ایتھے سُکھ نے رہنا، سدا نہ رہنے دُکھ
سدا نہ سماں برابر رہندا، سدا نہ جِتاں ہاراں
قاسم سرویا
آیو کتک تے بدل گئی رت سوہنی پہلیا اجاں نی تیرا خیال سجناں
کتک
آیو کتک تے بدل گئی رت سوہنی پہلیا اجاں نی تیرا خیال سجناں
تخے کالجو کر کر یاد تناں تاپ ہجر مانہہ ڈاھڈو بے حال سجناں
کس گل نے کیو مغرور اتنو کیوں دتا ایں درد کمال سجناں
رس کے بیٹھو اے حسن تیں دور کیوں تیرے باہج اے کہڑو پیہال سجناں
چوہدری حسن الدین
ہتھوں قسمت دے کئیں وار اساڈا انج صبر ازمایا ونجنڑاں
ہتھوں قسمت دے کئیں وار اساڈا انج صبر ازمایا ونجنڑاں
جو منزل دے نیڑے آ کے وی رہ سفر بقایا ونجنڑاں
پریشانیاں دے ماحول دے وچ انج ذہن رجھایا ونجنڑاں
جو ہتھ متھے اتے فقط امید آ ونجڑیں اگے قدم نہ چایا
امید علی
مٹھڑی مٹھڑی منے لگی
مِٹھڑی مِٹھڑی منے لگی
گُڑ دی گل جا گنے لگی
نکِے پیراں سِر کھلو گئے
میری محنت بنے لگی
نفرت توں جد نفرت کیتی
آن محبت پنے لگی
جبھاں نوں انج تالے لگے
جبھاں نوں انج تالے لگے
گونگے بولن والے لگے
ایسے بوٹے ویکھے نیں میں
پُھل جہناں نوں کالے لگے
چُپاں ورگی چپ سی توبہ
سنگھاں تیکر جالے لگے
ساہواں دے وچ آ گئی میرے چیتر دی خشبوئی
ساہواں دے وچ آ گئی میرے چیتر دی خشبوئی
چیتے والی ووہٹی میری فیر سہاگن ہوئی
فیر کسے دے کیتے ہوئے درشن چیتے آ گئے
فیر اساڈی اکھ وچاری روون ہاکی ہوئی
اندرو اندری کینسر ورگیاں پیڑاں مار مکایا
جِند نمانی ویکھن دے لئی باہروں نری نروئی
Sunday, 6 November 2022
غلام فریدا اسیں موڑ او مڑیا
جدید پنجابی شاعری
غلام فریدا
اسیں موڑ او مڑیا
جیہدے راہ نہ کوئی اگے
اسیں کیکن مڑیے پچھے
سانوں اپنڑاں آپ نہ لبھے
سانوں اپڑاں آپ نہ لبھے
جے کر قوم چ حیا ای کوئی نئیں
جے کر قوم چ حیا ای کوئی نئیں
اوتھے تے فیر وا کوئی نئیں
کِنوں دیئے ہلہ شیری
قوم چ ست تے ساہ ای کوئی نئیں
نثار آثم
سکھ نوں یار خدا نہ کہیے
سکھ نوں یار خدا نہ کہیے
بھکھ نوں کدی گناہ نہ کہیے
گرجھاں نوں تے پیار نہیں ہوندا
رانجھے نوں گمراہ نہ کہیے
نجم الحسنین حیدر
لفظاں دی تصویر دے پچھے
لفظاں دی تصویر دے پچھے
توں میری جاگیر دے پچھے
رانجھا رانجھا آپے کردی
کوئی نئیں سی ہیر دے پچھے
مرزا ماریا اک کڑی نے
صیباں نئیں سی تیر دے پچھے
اعزاز کاظمی
جناں ہاسا اونا ای کرلاٹا اے
جناں ہاسا اونا ای کرلاٹا اے
ویکھ لوؤ ہر پھل دا گلما پاٹا اے
ایسےدکھوں روئی جاواں بالاں وانگ
کیڑی دا کیوں ڈھلیا میتھوں آٹا اے
سدھراں، تانگھاں، جھورے، یاداں، تصویراں
ہجر تیرے وچ کیہڑی شے دا گھاٹا اے
یعقوب پرواز
آ کے عشق کلاوے وچ
آ کے عشق کلاوے وچ
جند نہ لبھے باوے وچ
ویلے دا ورتارا اے
کُٹ پئے کھان چھڈاوے وچ
تیری یاد دا پہرہ اے
کیہ مجال کوئی آوے وچ
Saturday, 5 November 2022
انھی پیوے کتی چٹے
انھی پیوے کُتی چٹے
ساڈے آگو چیمے چٹھے
حالت کی میں غریب دی دساں
ہر دل دے وچ دُھخدے بھٹے
سُکا ٹُک لُکا کے رکھن
کاواں کولوں بال ترٹھے
جس دے پچھے صیاداں دی مرضی دا ہتھ ہووے
جس دے پچھے صیاداں دی مرضی دا ہتھ ہووے
پنجرے دی پابندی چنگی اوس اڈاری نالوں
باہر دے ایہ سارے سوہے ساوے پیلے منظر
پھلے جاپن اندر دی سر سبز کیاری نالوں
یونس احقر
ادھی راتیں چانن دے اکلاپے نوں
ادھی راتیں چانن دے اکلاپے نوں
اکھاں دے وچ اکھاں پا کے ویکھیا اے
سجن اکھ بچا کے نیڑیوں لنگھ جاندے
کئی واری میں اکھ بچا کے ویکھیا اے
صابر ناز
بھانویں پہلے اوہ وی خالی ہندی اے
بھانویں پہلے اوہ وی خالی ہُندی اے
پکے پھل دی نیویں ڈالی ہندی اے
سارے وارث مونہوں بول کے منگدے نیں
کجھ لوکاں دی اکھ سوالی ہندی اے
عرفان وارث
نچنا پئے گا گاؤنا پئے گا
نچنا پئے گا گاؤنا پئے گا
رُسیا یار مناؤنا پئے گا
پیار دا پینڈا اونج نئیں مکنا
اپنا آپ مکاؤنا پئے گا
اُچا ناواں اُچی پگ لئی
وچ میدان دے آؤنا پئے گا
ہنجو ہاسے طفل دلاسے
یاداں دا تانگہ
ہنجو ہاسے طِفل، دلاسے
کِھلرے پئے سی آسے پاسے
ہاسے سارے وتیلے کِتے
ہنجو چک کے جھولی پا لئے
یاداں دا اِک تانگہ کِیتا
کوٹھے کچے لوکی سچے کھلے ویہڑے ٹھنڈیاں واواں
کوٹھے کچے، لوکی سچے، کھلے ویہڑے، ٹھنڈیاں واواں
اک دُوجے ول آؤنا جاؤنا، لگدیاں ماسیاں، سکیاں ماواں
بھانویں دولت گھٹ سی یارو، دِلاں چہ واہ وا کِھچ سی یارو
نِم، دھریکاں گھر گھر جُھمن، پِپل دیندے گُوڑھیاں چھاواں
قاسم سرویا
کسے سوچ اچ بیٹھاں ڈاڈھی جئی تکلیف دا حل پیا لبھداں
کسے سوچ اچ بیٹھاں ڈاڈھی جئی تکلیف دا حل پیا لبھداں
جیہڑی کہئیں بے درد تے اثر کرے کوئی ایہا جئی گل پیا لبھداں
کیڈا پاگل پن اے اج کولوں او گزریا کل پیا لبھداں
کسے نال امید گزاریا ہویا چنگا سکھ دا پل پیا لبھداں
امید علی
Friday, 4 November 2022
سانوں چھ ستمبر بھلنی نہیں
سانوں چھ ستمبر بُھلنی نہیں
اوہ ظلم ہنیری جھلنی نہیں
سانوں چھ ستمبر بھلنی نہیں
جد دشمن سر آ چڑھیا سی
کندھاں ٹپ کے ویڑھے وڑھیا سی
جدوں سبق شہیدی پڑھیا سی
سانوں چھ ستمبر بھلنی نہیں
کیتی گل تے اڑنا پئے گا
کیتی گل تے اڑنا پئے گا
حق دی خاطر لڑنا پئے گا
عشق سکولے پڑھنا ای تے
اپنی اگ چ سڑنا پئے گا
اپنے آپ نوں دھوڑ بنا کے
وا ورولا پھڑنا پئے گا
رب جانے کیوں جھلا متھے نہیں لگدا
رب جانے کیوں جھلا متھے نہیں لگدا
اوہ شرماکل کلا متھے نہیں لگدا
میں جیون دا راز کِسے توں کی پُچھاں
اس رنڈی دا دلّا متھے نہیں لگدا
اس درگاہ توں سب نوں پولے لگدے نیں
تینوں کیوں کوئی کھلّا متھے نہیں لگدا
اگے پِچھے سجے کھبے اتے تھلے ہون دیاں
اَگّے، پِچّھے، سجّے، کھبّے، اُتّے تھلّے ہون دیاں
باقی سارے جُھوٹے دعوے موجاں پلّے ہون دیاں
ویکھ کے اوہنوں نال خوشی دے دل دی دھڑکن بدل گئی
سِر تے سمجھو آئیاں گھڑیاں بلّے بلّے ہون دیاں
اَج انسان وی مینوں لگدے روپ کوئی روبوٹاں دا
دونویں کردے ہس ہس گلّاں کلّے کلّے ہون دیاں
چپ کر کڑیئے قسمت پڑیئے انج نہ ڈھاواں مار
چُپ کر کُڑیئے قسمت پُڑیئے انج نہ ڈھاواں مار
بے ترساں دے اگے رونا جاندا اے بے کار
اسماناں دے بوہیاں تے وی دیر , ہنیر دے تالے
تیریاں چِیکاں کِسراں پُجن اسماناں توں پار
کون تیرے لئی ادھی راتیں کھولے آن عدالت
کون تیرے انصاف دی خاطر چُکے گا تلوار
توں وی دنیا داری کیتی من دا ایں
توں وی دنیا داری کیتی من دا ایں
اپنی سوچ بازاری کیتی من دا ایں
میرے دل دا حال نہ پچھیا خبر نہ لئی
اپنی گل توں ساری کیتی من دا ایں
کھوہ حرصاں دے جوئے نہ طمعاں رکھی
پیار دی گل اے پیاری کیتی من دا ایں
اکو پنڈ دیاں سئیاں
اکو پِنڈ دیاں سئیاں
ڈاڈھی لال انھیری مگروں
اک دھرتی دے جائے وِچھڑے
اکو رُکھ دے پنچھی
اک انبر دے چن تے تارے
اک تسبی دانے
Thursday, 3 November 2022
چل نی اماں شہر نوں چلیے
جدید پنجابی شاعری
میں سنیا اے
اماں شہر اچ
جسم دے انگ وی وِک جاندے نے
چل نی اماں
شہر نوں چلیے
میں کہنی آں
اوہ چیت وساکھ دی دھپ ورگی
اوہ چیت وساکھ دی دُھپ ورگی
سرگی توں پہلی چپ ورگی
اوہ سُرخ لباں دی لالی جہی
اوہ جوگن جہی متوالی جہی
اوہ سُفنے وانگ خیالی جہی
تے حوراں وانگ نرالی جہی
رنج کھلرے نیں ملال کھلرے نیں
رنج کھلرے نیں ملال کھلرے نیں
کوہاں تیکر سوال کھلرے نیں
سوچ دھخدی اے حرف حرف اندر
دھوواں، دھوواں خیال کھلرے نیں
چپ سُتی اے انج قبراں تے
جویں جھلی دے وال کھلرے نیں
نئیں ملدا لکھ ہزاراں وچ
نئیں ملدا لکھ ہزاراں وچ
میں لبھدا پھراں بازاراں وچ
جہڑا شہ رگ نالوں نیڑے اے
او ملدا نفس دی ہاراں وچ
چھڈ خلوص اخلاص دا کھیڑا
نہیں ملدا اج کل یاراں وچ
ہو جانے نیں اج سویرے
ہو جانے نیں اج سویرے
اس دھرتی تے رج سویرے
سبھ توں پہلاں ماں ول تک لئیں
کرنا ای جے حج سویرے
کُجھ تے مُکھ توں رات ہٹادے
اینے وی نہ کج سویرے
کیہ کہنا ایں پیار دے وچ کجھ کر نہ جائیے مر نہ جائیے
کیہ کہنا ایں، پیار دے وچ کجھ کر نہ جائیے، مر نہ جائیے
دُکھ دنیا دے اپنے دل تے جر نہ جائیے، مر نہ جائیے
ڈُبیاں مار کے نہراں دے وچ تردے رہے آں، ڈردے رہے آں
آخری واری پکے پکے تر نہ جائیے، مر نہ جائیے
اکو واری یار!! تھکیواں لاہ نہ لئیے، ساہ نہ لئیے
جت دے جت دے جان کے ایویں ہر نہ جائیے، مر نہ جائیے
پہلے مینوں ہجر ستایا ساہ نہیں آیا
پہلے مینوں ہجر ستایا ساہ نہیں آیا
فیر کلاوا دکھاں پایا ساہ نہیں آیا
اونتر جانا کھسماں کھانا ات وچھوڑا
جیہڑے دن دا متھے لایا ساہ نہیں آیا
اج وی میرا جیون اوہدی مُٹھی وچ اے
جِنے چِر تک اوہ نہیں آیا ساہ نہیں آیا
Wednesday, 2 November 2022
چنی دا میں جال بنا کے ویکھ لیا اے
چُنی دا میں جال بنا کے ویکھ لیا اے
اوہدے سو سو ترلے پا کے ویکھ لیا اے
اوہدی کنڈ سی نالے ہاسے ڈلھدے سن
میں وی کچے گھڑے تے جا کے ویکھ لیا اے
جن، چڑیل تے بھوت ڈرامہ کر کے میں
رولا پا کے، چمّ لہا کے ویکھ لیا اے
سنہاں لائی کے چور کباڑہ کرنے رہئے
سنہاں لائی کے چور کباڑہ کرنے رہئے
راکھئے ساری رات گھوڑھے برھنے رہئے
گھسئے آلہے پچھسے مڑ کئے تکیا نئیں
اتھرو انکھیں وچ ترنے سے ترنے رہئے
ایتکدی بترا وترا کوئی درسیا نئیں
خورے کیہڑے پاسے بدہل برئیے رئیے
دکھ درد کسے دل دے نہیں سندا زمانا
دُکھ درد کسے دل دے نہیں سندا زمانا
چک بھار لواں میں وی بنا اپنا گھرانا
گستاخ اداواں نے ڈبویا اے سفینا
ٹُٹ جائے جدوں دل تے نہیں لبھدا ٹھکانا
فر نھیر پیا جگ تے مرا دُکھ اے سوایا
غم پیارے بڑے دِتے بنا دل نوں نشانا
آپ تے سر نوں نیواں کر کے لنگھی جاندے
آپ تے سر نوں نیواں کر کے لنگھی جاندے
سانوں چک کے سچ دی سولی ٹنگی جاندے
جمدیاں کوئی بھیڑا ہندا جھوٹھی گل اے
بھیڑے لوکی اپنے رنگ وچ رنگی جاندے
وڈے ڈھڈاں والے اکا شکر نہیں کردے
ویکھو بک بنا کے ہور وی منگی جاندے
دل وچ آون جاون لگ پئے اوہدے انج خیال جویں
دل وچ آون جاون لگ پئے اوہدے انج خیال جویں
ویڑھے دے وچ لکن میٹی کھیڈن نکے بال جویں
رات چنھاں دیاں پانیاں وچ کوئی انج ہڈکورے بھردائے
پانیاں وچوں لبھدا پھردائے سوہنی نوں مہینوال جویں
ہوکے انج نچن سنج بلھیاں دیاں قبراں تے
پلکاں اُتے ہنجو کھیڈن بلھے وانگ دھمال جویں
بھاویں جسا شیشے دا سی بھار پئے نیں پتھراں دے
بھاویں جُسا شیشے دا سی بھار پئے نیں پتھراں دے
میرے گل وچ پئے نیں جنے ہار پئے نیں پتھراں دے
اگ، ہوا، تے پانی، مٹی سانجھے نیں پر ایہناں وچ
وکھ وکھ کردار پئے نیں پتھراں دے
بھاویں جبھاں ملیاں ناہیں بھاویں اج تک بولے نیں
شو کیساں وچ سجے شاہکار نیں پتھراں دے
ایہدی خاطر جہڑا نسیا اوہدے ہتھ نہ آئی دنیا
ایہدی خاطر جیہڑا نسیا اوہدے ہتھ نہ آئی دنیا
جہناں مُکھ پرتایا اس توں پیراں ہیٹھ سمائی دنیا
جوگی والا پھیرا ایتھے، سُفنے عمراں بدھے سوچو
جو وی اوہدے راز نوں سمجھے اوہناں چت نہ لائی دنیا
اس جشن بہاراں کیہ کرنا جس دل دا موسم بدلے نہ
پیسے نال سکھ نہیں لبھدے کوڑی سوچ بنائی دنیا
Tuesday, 1 November 2022
راہ ہموار وی ہو سکدی اے
راہ ہموار وی ہو سکدی اے
روح سرشار وی ہو سکدی اے
وچھڑن والے مسئلے اُتے
سوچ وچار وی ہو سکدی اے
مینوں تیرے نال محبت
دوجی وار وی ہو سکدی اے
یاداں سکنے پا آیاں میں
یاداں سکنے پا آیاں میں
دل نوں ہن سمجھا آیاں میں
اودھر بھانبڑ مچدے پئے نیں
آپنی اگ بجھا آیاں میں
خیر خریتی اپڑ جاوے
اوہنوں لاری بہا آیاں میں
بلہے دی جاگیر بچانی پے گئی اے
بُلہے دی جاگیر بچانی پے گئی اے
باہو دی تحریر بچانی پے گئی اے
میرے اکھراں کنّی مُندراں پائیاں نیں
وارث شاہ دی ہیر بچانی پے گئی اے
دنداں تھلے دب کے چاء اج دھیاں نوں
شملے دی توقیر بچانی پے گئی اے
آپے رل مل موجاں مانن دکھ اے سارا اینی گل دا
آپے رل مِل موجاں مانن دُکھ اے سارا اینی گل دا
مینوں تیرا دشمن جانن دُکھ اے سارا اینی گل دا
ڈُبدے ڈُبدے ڈُب گئے تارے چن دی لَو وی گھٹدی جاوے
میرے گھر نہ ہویا چانن دُکھ اے سارا اینی گل دا
ایرا غیرا نتّھو خیرا دنیا ویری اوہناں دی اے
پیار دے جیہڑے تمبو تانن دُکھ اے سارا اینی گل دا
مر کے وی جے سجن لبھے موت نوں ہستی جانی دا
مر کے وی جے سجن لبھے موت نوں ہستی جانی دا
متراں دی مجمانی خاطر لہو دلے دا چھانی دا
ویلے تندراں انج بھروہیاں سرا نہ لبھے دھاگے دا
پیار دا جامہ انیے کیویں گنجھل گنجھل تانی دا
سجناں دے درشن دی قیمت جو وی ہووے بسم اللہ
جے لبھے سوغات غماں دی اوہنوں رج کے مانی دا
پیار دے ملوں وی نہیں دیندے، سکھ دھرتی دے لوک
پیار دے ملوں وی نہیں دیندے، سکھ دھرتی دے لوک
ایپر ایہہ بے کرک ونجارے، دکھڑے دندے تھوک
دل دے بوہے باریاں میں چا، گھٹ گھٹ کیتے بند
بنھ مارے پر اکھیاں والا، ہڑ نہ سکیا روک
پوے تراٹ کلیجے دے وچ، لیناں اسل وٹے
یاداں ایوں پئیاں پھٹ لاون، جیوں برچھی دی نوک
گیت میرے پنجاب دا
گیت میرے پنجاب دا
بوٹا بوٹا تیرا گل پھل پتیاں دے نال سجے
کلیاں گلاباں دی پنجیب چھنکا کے
دِسے چھم چھم خوشیاں دا مور نچدا
انگ انگ تیرا ہرا پیلا، لال لال بُلھ
تھیبے نال بدھی جھولی دی جے گنڈھ جاوے کُھل
ڈھڈ ہتھوں مجبور وچاری
ڈِھڈ ہتھوں مجبور وچاری
مر گئی اک مزدور وچاری
دو بچیاں دی روٹی لبھدی
ٹُر گئی کِنی دور وچاری
سوکھا کم نہیں وِیر صحافت
دس گئی اک مستور وچاری
Subscribe to:
Posts (Atom)