ٹٹے رشتے جوڑے میں وی

 جدید پنجابی شاعری

ٹُٹے رشتے جوڑے میں وی

سامبھے نیں خط کورے میں وی

تُوں جس دن دل کھولن ڈیا سیں

نکل گئی ساں خورے میں وی

ساڈے سوہنے کل دے چیتے

آوندے نیں پر موڑے میں وی

نکے نکے جھیڑے ہن

 پنجابی سرائیکی شاعری

نکے نکے جھیڑے ہن

اونویں تاں نکھیڑے ہن

تیڈے سنگ سانولا

ساڈے کیا دے جھیڑے ہن

سک دے بزار ہن

مونجھ دے وپار ہن

ہارن وجیا لاری دا ٹٹیا خواب بچاری دا

 جدید پنجابی شاعری

ہارن وجیا لاری دا

ٹُٹیا خواب بچاری دا

تھلے شوق پڑھائیاں دے

اُتے بھار تگاری دا

کہیں دا دل نئیں لُٹی دا

لماں ہتھ نئیں ماری دا

موسم ڈیکھ بہار دا آندا

 پنجابی سرائیکی شاعری

لانڑاں

موسم ڈیکھ بہار دا آندا

سب کوئی جشن مناونڑ پئے گئے

امب، انار، غُلاب چنبیلی

خُوش تھی جھُمراں پاونڑ پئے گئے

ساوے ویس وٹاونڑ پئے گئے

پر ہک لانڑاں

تیکوں میکوں وتھ، تیکوں نندراں کتھ

 پنجابی سرائیکی شاعری

تیکوں میکوں وتھ، تیکوں نندراں کتھ

تو جاگ، میں غم دےجوگ اچ ہاں

تیڈے ہتھ وچ شام فجر ہن پئے

اے کجل مساگ، میں سوگ اچ ہاں

تو کہیں رانجھے دی مرلی دے

رنگ راگ اچ ہیں، میں روگ اچ ہاں

ساکوں ہر دم آلی نال بھنوالی ملی

 پنجابی سرائیکی شاعری

ساکوں ہر دم آلی نال بھنوالی ملی

پر نہ اج تئیں دائی دے کنیں والی ملی

میں پردیسوں روزی کر کے واپس ولیاں

کھجی ہئی نہ ویڑھے دے وچ ٹالھی ملی

تیڈے باجھوں بچڑا ویڑھا کھاونڑ لگدے

میڈی اماں میکوں تھی کے گالھی ملی

آپ سیکھائیں ساکوں پیار دے ول وے ڈھولا

 جدید پنجابی شاعری

آپ سیکھائیں ساکُوں پیار دے ول وے ڈھولا

سجن بن جیون کوڑا لنگدا نائیں پل وے ڈھولا

ٹُر جائے کتھے جند نمانی کد ملسی ہان دا ہانی

پانبڑ بلدے دل وچ اُٹھدے، سینے سل وے ڈھولا

جھل نئیں ہوندی میتھوں، اک پل دی دُوری

مُڑ آ جا وطناں دکھا دے اپنی شکل وے ڈھولا

کھولن ڈئی آں پہلے پہلے تالے میں

 جدید پنجابی شاعری

کھولن ڈئی آں پہلے پہلے تالے میں

کجھ نئیں کیتا اس رشتے وچ ہالے میں

جنے تحفے لبھے اج تک لوکاں توں

سبھ توں اُتے رکھے تیرے آلے میں

تو کہیا تو ملنا چھڈے سارے کم

تینوں راضی کیتا لوکی ٹالے میں

دن دا سونا ڈھلیا تے

 جدید پنجابی شاعری

دن دا سونا ڈھلیا تے

سورج راجا چلیا

روپ دی شہزادی سوں گئی تے

ہنیریاں گھیرا پا لیا

خواہشاں دا لہو وگیا تے

رات دیاں اکھاں چ

میں نچدیاں ہیک چا لائی

 جدید پنجابی شاعری

میں نچدیاں ہیک چا لائی

میری اَڈیاں دھوڑ اُڈائی

دھرتی نوں تے ہوش نہ آئی

اسمان مِرے پیریں پے گیا 

کوئی ایس دے کم تاں ویکھے

نِت نویاں جوانیاں سیکے

تیتھوں دکھ لکانا نئیں

 جدید پنجابی شاعری

تیتھوں دکھ لکانا نئیں

دسیا وی تے جانا نئیں

اپنے آپ چ رہنا واں

دوجا ہور ٹکانہ نئیں

خالی جھولی آیاں جی

خالی جھولی جانا نئیں

روپ سجاندائے گوٹے دا

 جدید پنجابی شاعری

روپ سجاندائے گوٹے دا

دھن جگرا اے پوٹے دا

میچا لبھدا پھردا اے

جھلا ونگ دے ٹوٹے دا

اکو وٹے تلدا اے

چم کھرے تے کھوٹے دا

اج زلفاں دی چھاں نی جندے

 جدید پنجابی شاعری

اج زُلفاں دی چھاں نی جِندے

کر دے ساڈے ناں نی جندے

بَلدے سینے ٹھنڈاں پا دے

کر کے بس اِک ہاں نی جندے

ڈوب دے بھاویں تار دے سانوں

تیرے ہتھ نیاں نی جندے

کسے پراتن ویلے ولوں

 جدید پنجابی شاعری

کسے پراتن ویلے ولوں

ڈِگے ڈھٹھے کھوہ کھڈلوں

کسے گُپھا چوں کھوندر تھلوں

نت نکل کے آئیاں متاں

پیڑھیو پیڑھی ڈنڈے نال

سکھائیاں متاں اج دے ویلے

چل اڈ وے کاواں کالیا تیرا دل وی کالا نیل

 جدید پنجابی شاعری

چل اُڈ وے کاواں

چل اُڈ وے کاواں کالیا

تیرا دل وی کالا نیل

ساڈے روز بنیرے بولنئیں

سانوں دینئیں روز دلیل

چل اُڈ وے کاواں بھَیڑیا

تیرے گل سلیٹی وَنگ

جتھے جتھے تھوڑ پئی اے

 جدید پنجابی شاعری

جتھے جتھے تھوڑ پئی اے

سجنا تیری لوڑ پئی اے

سینے لا کے حل ہو جانی

ساڈے وچ جے توڑ پئی اے

یاداں نال نئیں پوری پینی

جنی تیری تھوڑ پئی اے

گل ایہہ اس دے وس دی نئیں سی

 جدید پنجابی شاعری

گل ایہہ اس دے وس دی نئیں سی

جیہڑی مینوں دسدی نئیں سی

رو پیندی سی سب کجھ سُن کے

خوِش ہو کے وی ہسدی نئیں سی

حالت ماڑی نئیں سی اوس دی

لیکن تھوڑی چس دی نئیں سی

کی تیری تقدیر نی ہیرے

 جدید پنجابی شاعری

کی تیری تقدیر نی ہیرے 

ہجر دی گل زنجیر نی ہیرے 

وحدت دے دریا وچ وڑ کے

رانجھا تیرا پیر نی ہیرے 

میں اک بت آں مٹی دا

روح توں وچ سریر نی ہیرے 

بول نہ ڈھول اینویں مجبوریاں ہوندین پیاں

 پنجابی سرائیکی شاعری

بول نہ ڈھول اینویں مجبوریاں ہوندین پیاں

پیار والیں دے لیکھ اِچ دُوریاں ہوندین پیاں

اپنْاں پیار جے توڑ نہ پُناں مُونجھ نہ کر

ڈھیر کہانیاں یار ادھوریاں ہوندین پیاں

پیار کرنڑ والیں دا حق اے رت ڈیون

کہیں دی قسمت وچ چُوریاں ہوندین پیاں

میں جو آکهیے توں رنگلی پتنگ تهی ڈکها

 پنجابی سرائیکی شاعری

رنگلی

میں جو آکهیے توں رنگلی پتنگ تهی ڈکها

ڈور بوچهنڑ بنڑیے، او پتنگ تهی گئی

میں جو آکهیے تو پگلی، ملنگ تهی ڈکها

پیریں گهنگهرو بدها کے ملنگ تهی گئی

میں جو آکهیے تو موسم دا رنگ بنڑ ڈکها

پینگھ بنڑ کے او ساونڑ دا رنگ تهی گئی

ملدا کیہ اے ایس دنیا وچ

 جدید پنجابی شاعری

عمر دا اصل حصہ

ملدا کیہ اے ایس دنیا وچ

رُت اِک نویں جوانی دی

ہوکے بھرن دی، پیار کرن دی

اَکھاں دی نادانی دی

باقی عمر تے بس فیر اینویں

نسدیاں بھجدیاں لنگھدی اے

چار چوفیرے جھکیاں ہوئیاں نظراں نیں

 جدید پنجابی شاعری

چار چوفیرے جُھکیاں ہوئیاں نظراں نیں

بندے نیں یاں ٹُردیاں ہوئیاں قبراں نیں

اَج نہیں تے کل نُوں رستے نِکلن گے

کندھاں دے وچ وجیاں ہوئیاں ٹکراں نیں

لفظاں چوں آوازاں پُنگرن لگیاں سی

ڈر کے سارے لفظ ای کھا لئے سطراں نیں

رہ گئے ادھ وچکارے باوا جی

 جدید پنجابی شاعری

رہ گئے ادھ وچکارے باوا جی

ہے ساں جو منتارے باوا جی

گھل کے پار پیارے باوا جی

سد پتناں تے مارے باوا جی

اوہنوں جِت دا سہرا بنھن لئی

جان کے بازی ہارے باوا جی

بن تیڈے اے سینے زوریاں کون کرے

 پنجابی سرائیکی شاعری

بن تیڈے اے سینے زوریاں کون کرے

اکھ دے اندروں خواب دیاں چوریاں کون کرے

پیار دا رشتہ کچی تند ہے ریشم دی

پکیاں ایہے کچیاں ڈوریاں کون کرے

تاج محل دے اندر راج اندھاریں دا

گوریاں صورتاں اندروں گوریاں کون کرے

جوگی آپنی جھولی چھِن پرون

 پنجابی سرائیکی شاعری

جوگی

آپنی جھولی چھِن پرون

اتیں خوشیاں ونڈے ویڑھے

ہر کوئی ہر دی کچھ اچ وسدا

نہ کوئی دور نہ نیڑے

واہ وے جوگی آ

خوشی کوئی لاچی دانے ہن

جیڑھے ہٹیاں توں چا

ونڄ درباریں ونڈوں

یا کوئی بال ایاناں

جیکوں جیڑھا مونڈھے چاوے اوندا

خوشی تاں بوٹا ہے صندل دا

جیڑھا نانگیں پلے

خوشی تاں رنگ ہے سرمی دا

جیڑھا چُنی رنگے

خوشی تاں سیک ہے بلدی دا

جیڑھا اندروں مچے

خوشی کڈاہیں لڑھدی نئیں آئی

نہ کہیں کُنڈی لا پھسائی

خوشی جو مِلدی اِیویں

جیویں تئیں ڈسایا

وت توں کیوں جوگی بنڑدا

ارشاد تونسوی

گلیاں دے ککھ بن کے

 جدید پنجابی شاعری

گلیاں دے ککھ

جی کردا اے اک دن تینوں

کدھرے کول بٹھا کے

عمراں بھر لئی دل وچ رہ گئے 

سارے گیت سُناواں

جیہڑے گیت اُلیکن لگیاں

میرے دکھ ونڈاوں والی ٹر گئی اے

 جدید پنجابی شاعری

میرے دکھ ونڈاوں والی ٹُر گئی اے

اتھرو پونجھ ہسآون والی ٹر گئی اے

دکھڑے سن کے نال سینے دے لاؤندی سی

بُکل وچ لکاون والی ٹر گئی اے

ماواں وانگر سر تے ٹھنڈی چھاں سی اوہ

نگی گود سواون والی ٹر گئی اے

بوجھے دے وچ خوشیاں تے دکھ جھولے وچ

 جدید پنجابی شاعری

بوجھے دے وچ خوشیاں تے دکھ جھولے وچ

میرا سارا کجھ اے میرے چولے وچ

دل جانے تے دل دا جانی توں جانیں

میں نہیں آندا اج تہاڈے رولے وچ

کدھ تے تیرا ناں لکھیا تے مہک پئی

جادو تیرے ناں وچ اے یا کولے وچ

اساں اڈدے لفافے ہیں خبر نئیں کیڑھی جھا ڈھاسوں

جدید پنجابی شاعری

اساں اڈدے لفافے ہیں خبر نئیں کیڑھی جھا ڈھاسوں

جتھاں ساکوں ہوا چھوڑا اتھائیں ونج بھوئیں تے ٹھا ڈھاسوں

اساں سجھ دے سڑے لوگو انگاراں وانگ تھی گئے ہیں

جڈاں ڈھاسوں زمین تے ہن تاں بن کے بلدی بھا ڈھاسوں

ہوا دے جھولے جھل جھل کے، سکے پتراں دا کیا پچھدائیں

اساں ڈکھاں دے سنگتی ہیں تے ول ڈکھاں دی راہ ڈھاسوں

جے توں ایہہ چاہناے میں چل کے آواں ایہہ بھل اے تیری

 جدید پنجابی شاعری

جے تُوں ایہہ چاہناے میں چل کے آواں، ایہہ بھُل اے تیری

تُوں رسی جاویں تے میں مناواں، ایہہ بھل اے تیری

تُوں وچ شریکاں دے روز بہہ کے تے بھنڈیں مینوں

میں فیر وی تیرے گیت گاواں، ایہہ بھل اے تیری

میں کوئی مٹی دا مادھو تے نئیں جو کول بہہ کے

تُوں جو سناویں میں سنندا جاواں، ایہہ بھل اے تیری

توں روویں تاں ڈکھ تھیندا ہے ساونڑ کینی لگدا

 پنجابی سرائیکی شاعری

توں روویں تاں ڈکھ تھیندا ہے ساونڑ کینی لگدا

بڈنڑ جیویں بڈنڑ ہوندے دھاونڑ کینی لگدا

بلیک ہول دی حرص دے اگوں بیوس ہیسے سارے

اینجھے وپھلیے ہاتھی کوں کوئی ڈاونڑ کینی لگدا

توں ہنڑ ساڈے چہرے اتے کِھل کوں ڈیکھ نہ سگسیں

ایں چینل تے نوحہ لگدے، گاونڑ کینی لگدا

یعنی مٹی میڈی زرخیز ہے یعنی میں ہاں

 پنجابی سرائیکی شاعری

یعنی مِٹی میڈی زرخیز ہے، یعنی میں ہاں

یعنی اے بال میڈا تیز ہے، یعنی میں ہاں

یعنی تہذیب میڈی ہانی ہے، تہذیب دا میں

یعنی دشمن میڈا انگریز ہے، یعنی میں ہاں

یعنی میں روساں، یعنی رُناں، یعنی زندہ ہاں

یعنی اے عشق دا ہک فیز ہے، یعنی میں ہاں

گیاں چاہڑ بھواٹنے صوفیاں نوں اکھاں کھیویاں اک بے دین دیاں

 جدید پنجابی شاعری

گیّاں چاہڑ بھواٹنے صوفیاں نوں اکھاں کھیویاں اک بے دین دیاں 

قسمیں میں وی اج چکرا جاندا جے نہ عادتاں ہوندیاں پین دیاں 

واہ واہ عاشق دی موت معشوق تائیں جنہیں ہمہ تن سوز بنا دتا 

پیاں پَین پروانے دی لاش اتے چھم چھم اتھراں شمع غمگین دیاں 

خبرے کی خدا دی ہے مرضی فصلِ گل اندر میرے جسم اُتے

تاراں پیاں رڑکن گریبان دیاں تنداں پیا چبھن آستین دیاں 

اپنے دل دے آکھے لگ کے سارے سفنے مار دیاں

 جدید پنجابی شاعری

اپنے دل دے آکھے لگ کے سارے سُفنے مار دیاں

میں اینا وی پاگل نہیں جو انہے ہتھ تلوار دیاں

تیرے نال پیار اے مینوں پر ایہہ تینوں دسنا نہیں

اونا ہولا ہو جاندا اے جس نُوں جناں بھار دیاں

دُکھاں دی مزدوری کر کے خُوشیاں ڈھیر کماواں میں

مُڑ اوہ ساریاں خوشیاں تیرے اک اتھرُو توں وار دیاں

بوہے توں کئیں سوالی کوں ولاون ٹھیک نئیں ہوندا

 جدید پنجابی شاعری

بُوہے توں کئیں سوالی کوں ولاون ٹھیک نئیں ہوندا

اے کاسہ کھس فقیراں تُوں بھکاون ٹھیک نئیں ہوندا

انہاں دے نال کاوڑ دا الاون ٹھیک نئیں ہوندا

میں ہاں دیدار دا پنناں تے کر دیدار ٹُرا ویساں

بھکاری وی اساں وانگوں خدا دی پیداوار ہوندن

محبت دے پجاری کوں ستاون ٹھیک نئیں ہوندا

نیلامی انج ہوئی نیلامی

 جدید پنجابی شاعری

نیلامی

وڈیاں سن سنتالی بھوگیا

اساں فارم سنتالی

اک لٹ آزادی دتی

دوجی لٹ غلامی

انج ہوئی نیلامی

سدا عابدی

ویلے ہتھوں پیڑاں جردا جاندا اے

 جدید پنجابی شاعری

ویلے ہتھوں پِیڑاں جردا جاندا اے

فیر وی دل تدبیراں کردا جاندا اے

دل تے مینہ ورہدا اے اوہدیاں یاداں دا

اکھیاں دے وِچ پانی بھردا جاندا اے

اوکھے ویلے کم نئیں آؤندا کوئی وی

"بندیاں چوں احساس ای مردا جاندا اے"

ساڈے سانگیں تیں سر نکلدے ہن

 پنجابی سرائیکی شاعری

ساڈے سانگیں تیں سر نکلدے ہَن

وستی وستی دے ڈر نکلدے ہن

میں نہ سفریں دے گیت گانواں ہا

کَئی میڈے ہم سفر نکلدے ہن

جے اساں سِر جُھکائی کھڑے رہوں ہا

کئی کوِیلئیں دے پر نکلدے ہن

خامخواہ تاں مٹھل نسے آہدے

 پنجابی سرائیکی شاعری

خامخواہ تاں مٹھل نسے آہدے

توں نہ نظریں غزل نسے آہدے

عشق دے وچ انا وی رکھدے ہیں

نہ منیجے تاں ول نسے آہدے

تیڈا ملنڑاں تاں خود وی مسئلہ ہے

ایکوں مسئلے دا حل نسے آہدے

ایں نہ تھیوے اوں نہ تھیوے

 پنجابی سرائیکی شاعری

ایں نہ تھیوے

اُوں نہ تھیوے

ایندے پاسے کنڈ نہ کروں

اُوندے پاسے موں نہ تھیوے

ایں جے تھیا

اُوں تھی ویسی

جیرھا جیرھا وی پیار تئیں ویندے

 پنجابی سرائیکی شاعری

جیرھا جیرھا وی پیار تئیں ویندے

اوہو اعلیٰ معیار تئیں ویندے

وفا شناسی دی لڄ جو پالی ہس

یار اینجھاں مزار تئیں ویندے

اے کیفیت ڈسیج نئیں آندی

کینویں بکھا بازار تئیں ویندے؟

دعاواں ختم ہو گئیاں دوائیاں ختم ہو گئیاں

 جدید پنجابی شاعری

دعاواں ختم ہو گئیاں, دوائیاں ختم ہو گئیاں

خداواں آپ کہہ چھڈیا خدائیاں ختم ہو گئیاں

جو ساڈا قتل کردے سن تے اپنے گھر نوں بھردے سن

اوہ مُورکھ آکھدے نیں اج، کمائیاں ختم ہو گئیاں

جنہاں دے ہتھ میں چُمنے سن جنہاں دے پیر گُھٹنے سن

اوہ بُڈھڑے ختم ہو گئے نیں، اوہ مائیاں ختم ہو گئیاں

کھوج صد سوال بود نا بود دے

 جدید پنجابی شاعری

کھوج

صد سوال بُود نا بُود دے

اپنے آپ توں پُچھدی ہاں

ہور وی ڈُوہنگی ہوندی جانی ہاں

حیام قیوم ثمرہ

چپ چپیتے

جڈاں لکھنڑ سکھیا ہامی

 پنجابی سرائیکی شاعری

جڈاں لکھنڑ سکھیا ہامی

محبت کوں محبت نال لکھدا ہم

جڈاں تختیاں لکھیندا ہم

سلیٹیں تے سلیٹی نال

محبت لکھ چھڑیندا ہم

میں خالی کندھ جو ڈیکھاں ہا

اتھاں کجھ خاب آندے ہن

 پنجابی سرائیکی شاعری

اتھاں کجھ خاب آندے ہن

اکھیں دی چیکدی چوکاٹھ دی چر چر سنڑنڑ کیتے

اتھاں ول نندر نئیں آندی

جو خابیں دی سواری ہے تے سوکنڑ ہے

اتھاں آندی ہے ننگی لاش فکریں دی 

جیکوں ہنجھ دا غسل ملدے

تونڑیں جو بہوں ذلیل ہے

 پنجابی سرائیکی شاعری

کفیل

تونڑیں جو بہوں ذلیل ہے 

مگر میڈا کفیل ہے

ڈکھیں توں چور تھی گیاں 

وطن توں دور تھی گیاں

تے قید، قید خانے وچ

میں بے قصور تھی گیاں

سئیں خواب خواب ہوندن

 پنجابی سرائیکی شاعری

سئیں خواب خواب ہوندن

سکھڑیں عذاب ہوندن

دوروں نظردے دریا

اکثر سراب ہوندن

خوابیں دے نال نہ تھی

خوابیں کوں نال نہ کر

بڈھیپا میڈا پتر بڈهیپا اپنڑی جاہ

 پنجابی سرائیکی شاعری

بُڈھیپا

میڈا پتر بُڈهیپا اپنڑی جاہ

میڈی گال تاں بُڈهڑی نیں تهی گئی

تیڈے شہر ونجنڑ دے نال جیویں

ساڈی وستی نکڑی نیں تهی گئی

توں شہریں ونج ہڑتال کریں

پیا روز چهپیں اخباریں وچ

ہاواں بھر بھر دسناں واں میں راز اپنا دیواروں نوں

 جدید پنجابی شاعری

ہاواں بھر بھر دَسناں واں میں راز اپنا دیواروں  نُوں

دل تے جو کُجھ بیت گئی اے دَسیا نئیں میں یاراں نوں

ہِجر دِیاں راہواں تے اوہنوں ہتھیں رُخصت کِیتا سی

ہُن کس منہ دے نال کہواں میں؛ سانول موڑ مُہاراں نوں

کل دی گل اے، باغاں دے وِچ ساوے پتّر نچدے سَن

سمجھ نئیں آؤندی کِس دُشمن دی لگ گئی نظر بہاراں نوں

جیہڑے سودا کردے نیں درداں والا

 جدید پنجابی شاعری

جیہڑے سودا کردے نیں درداں والا

او تے دل نائیں رکھدے عرضاں والا

ویلے اوکھے سوکھے آندے زندگی چہ

ہمت چھڈناں، شیوا نئیں مرداں والا

نسیم درمانوی

چوراں اک گھر سنھ سی لائی

  جدید پنجابی شاعری

چوراں اک گھر سنھ سی لائی

گھر والیاں نوں جاگ چا آئی

چور چور کر پئی دھائی

چور وی آکھن چور و ای چور

اس بابے دی نگری چ سارے ای چور

سائیں حیات پسروری

پہلا دکھ اے پہلا رونائے

 جدید پنجابی شاعری

پہلا دکھ اے پہلا رونائے

رب ای جانے کِنّا رونائے

تیری چُھٹی مُک جانی اے

میں فر پورا ہفتا رونائے

اوہدا دل ای پتھر دا اے 

اوہدی اکھ نے گھٹا رونائے

کیہ دسیئے کیہ کیہ بیتیاں

 جدید پنجابی شاعری

کیہ دسیئے کیہ کیہ بیتیاں

اساں خون پیالیاں پیتیاں

اساں رنگ مٹی دا ویچ کے

اساں لال زمیناں لیتیاں

اساں آپے اکھیاں ساڑیاں

اساں آپے بلہیاں سیتیاں

جسم وٹینداں تھک پوندا ہے

 پنجابی سرائیکی شاعری

جسم وٹینداں

تھک پوندا ہے

دھوڑا آوے ڈھہہ پوندا ہے

ڈھہہ ہووے تاں ترٹ پوندا ہے

ترٹ گئے جسم کوں جوڑنڑ پوواں ٹھیک نی جڑدا

ہک ادھ حصہ ضائع تھی ویندے

سجھ آ وے سجھ آ سوہنڑاں سچا سجھ

 پنجابی سرائیکی شاعری

حال

سجھ آ وے سجھ آ

سوہنڑاں سچا سجھ آ

سچی سچی گال ڈس

سچا سچا حال ڈے

توں تاں ساریں جهوکیں دا

بہوں پرانڑیں لوکیں دا

کوئی ہوندا ہا جیڑھا پچھدا ہا

 پنجابی سرائیکی شاعری

کوئی ہوندا ہا

جیڑھا پُچھدا ہا

ڈس میلے وچ توں کیا گھنسیں

مٹی دا ہرن گھنا ڈیواں

یا کاٹھی دا گھوڑا گھنسیں

اے لاچی دانے چنگے ہن

ایہ ڈھیر پرانڑی گالھ تاں نئیں

 پنجابی سرائیکی شاعری

ایہ ڈھیر پُرانڑی گالھ تاں نئیں

جڈاں عید دا چندر نظردا ہا

کُجھ سنگتی ساڈی جھوک اُتے

تھی کٹھے تے ٹُر آندے ہن

ساڈی جھوک تے سب رل بہندے ہن

او خوش تھی جُھمراں پاون ہا

رو رو نیناں دین دہائی سجناں وے

  جدید پنجابی شاعری

رو رو نیناں دین دہائی سجناں وے

ہائے تیری بے پرواہی سجناں وے

یاد اوہناں نوں دنیا اج وی کردی اے

جنہاں لا کے توڑ نبھائی سجناں وے

دل دے کورے کاغذ اتے ریجاں نال

میں تیری تصویر بنائی سجناں وے

پانویں لو نہ مانن دے

 جدید پنجابی شاعری

پانویں لو نہ مانن دے

بھورا کو تے چانن دے

چنگا تارے تیرے سہی

وچوں روڑ تے چانن دے

وکھی وچوں نکلی سی

صدقے جاواں ہانن دے

اوہ تکنوں وی تے ریہندا نہیں

 جدید پنجابی شاعری

اوہ تکنوں وی تے ریہندا نہیں 

پر دل دی گل وی کہندا نہیں 

بس کچھڑ چکی پھرنا واں

دل بال اے اک تھاں بہندا نہیں

توں میرے قد نوں میچیں گا؟

جا ایڈا نا ڈھو بہندا نہیں

کوئی تیر سینے تے کھاندا رہیا

 جدید پنجابی شاعری

کوئی تیر سینے تے کھاندا رہیا

کوئی ویکھ کے مسکراندا رہیا

خیالاں دے گھیرے تے شعراں دی مشق 

میں دھوئیں دے چھلے بناندا رہیا

ایہہ جیون اساتھوں نہیں منیا

نہیں منیا، میں مناندا رہیا

چھڈ وے اڑیا بانہہ میں تینڈے نال نئیں جانا

 جدید پنجابی شاعری

چھڈّ وے اڑیا بانہہ میں تینڈے نال نئیں جانا

دل نوں جیہڑا لگ چکیاے زنگال نئیں جانا

ایس ورہے کیہہ توں مینوں نگھ بخشیں گا

پچھلیاں سالاں دا جے تاپ سیال نئیں جانا

اینویں میرے سر دی سونہہ نا کھا وے اڑیا

میں کلیاں ای جانا تیرے نال نئیں جانا

ہائے نی اج امبر لسے لسے

 جدید پنجابی شاعری

ہائے نی

ہائے نی اج امبر لِسے لِسے

ہائے نی اج تارے ہِسے ہِسے

ہائے نی اج پؤناں مویاں مویاں

ہائے نی جگ وسدا قبراں دِسے

ہائے نی اج پتھر ہویاں جیبھاں 

ہائے نی دِل بھریا پل پل پِھسے

ویہڑے وچ میں اونسیاں رہی پاندی

 جدید پنجابی شاعری

وساکھی اتے اڈیکاں

ویہڑے وچ میں اونسیاں رہی پاندی کئی کاں گِجھائے نیں چوریاں تے

اتھرو چنبڑے نیں جِھمنیاں نال ایداں تبکے تریل دے جیویں انگوریاں تے

بُوہے بند کر سارا جہان سُتا کھول رکھیاں آکھیاں باریاں میں

کدھروں تیرے پرچھانویں دا پوے جھولا جِھیتاں وچوں وی جھاتیاں ماریاں میں

سرگھی ویلے جد مار دی چِیک گڈی تیری لاڈلی ایہہ ابھڑ واہے اٹھے

ٹیشن ول میں کوٹھے تے چڑھ ویکھاں ہوواں اوس گٹھے کدی اوس گٹھے

مائے نی تیرے مرن توں مگروں

 جدید پنجابی شاعری

مائے نی تیرے مرن توں مگروں

دکھ دے کِکر تَھلے جیہڑی

پھوہڑی وِچھی سی درداں دی

اوتھے جِنے بیٹھے سن ناں

مٹی تھلے دب کے تینوں

اپنے گھراں نوں مڑ گئے سارے

جگ سرمائے داراں دا

 جدید پنجابی شاعری

‏اک صدی نُوں چاڑھ تنگھاڑے 

ساگر پار کرایا اے

میرے ہتھ کیہ آیا اے؟ 

میں سورج دی لو دے وِچوں

اک گلاسی پیتی سی

رج کے محنت کیتی سی

چھڈ گئی اے پرچھائی مینوں

 جدید پنجابی شاعری

چھڈ گئی اے پرچھائی مینوں

مار نا دے تنہائی مینوں

اج قیامت تے نہیں کدھرے

تیری یاد نہیں آئی مینوں

میں رسماں دے گھیرے وچ آں

سمجھیں نا ہرجائی مینوں

پھٹڑ ریجھاں لیراں ہاسے

 جدید پنجابی شاعری

پھٹڑ ریجھاں لیراں ہاسے 

کھوہ لئے نیں تقدیراں ہاسے 

ماڑے ہتھ فِر پیڑاں آئیاں 

ونڈ لئے فیر امیراں ہاسے 

بُھکھ دے بیلے رانجھے رُل گئے 

بُھل گئیاں اج ہیراں ہاسے 

صبر دا پیناں پانی سکھ لے

  جدید پنجابی شاعری

صبر دا پیناں پانی سِکھ لے

سُکی مِسی کھانی سِکھ لے

کالے چٹے وال نیں ہو گے

تیتھوں اُچے بال نیں ہو گے

گل تے ہون سیانی سِکھ لے

رُسے ساک منا لا سارے

کلا بیہہ کے سوچ رہیا واں

 جدید پنجابی شاعری

کلا بیہہ کے سوچ رہیا واں

کلا بیہہ کے سوچ رہیا واں

اپنے آپ نوں نوچ رہیا واں

کنج حیاتی لنگھ گئی ساری

چھڈ گئے سارے وار و واری

جناں لئی میں پاپ کمائے

لال تریڑ کنج اجاڑے پئے نی جندے

 جدید پنجابی شاعری

لال تریڑ

کِنج اُجاڑے پئے نی جِندے

کِنج اُجاڑے پئے

اکھاں ویکھے لکھاں ویکھے

پُھلاں ورگے پیراں تھلے

مُکھ لتاڑے پئے

نی جِندے

اکھ دا کوٹھا چون نئیں دیندا

 جدید پنجابی شاعری

اکھ دا کوٹھا چون نئیں دیندا

کھل کے مینوں رون نئیں دیندا

اک اک کر کے ڈلھ گئے سارے

ہنجو ہور پرون نئیں دیندا

کیہڑا دکھ اے جیہڑا مینوں

پباں بھار کھلون نئیں دیندا

لپ کو ہنجو مٹھ کو پیڑاں

 جدید پنجابی شاعری

لپ کُو ہنجُو مُٹھ کُو پیڑاں 

ہووے پیار دی پُونجی وے 

جیوں جیوں کراں عُمر چُوں منفی 

تیوں تیوں ودھدی جائے وے 

جیوندے جی اسیں کدی نہ ملیے 

بعد مویاں پر سجناں وے 

ساہ سینے وچ ٹھل تے نہیں نا

 جدید پنجابی شاعری

ساہ سینے وچ ٹَھل تے نہیں نا

ایہہ جیون دا حل تے نہیں نا

ہک بلانگ چ صدیاں ٹپدا

پر ہُن اگلی گل تے نہیں نا

رُکھا آہلنا پاون دے چا

کَکھ نیں امبر ول تے نہیں نا

ظلمی ظلم کریندا ہر ڈینہہ ظلمی ظلم کریندا

 پنجابی سرائیکی شاعری

ظُلمی ظلم کریندا ہر ڈینہہ، ظُلمی ظلم کریندا

دھرتی دے ہر جم پَل کوں ایں آپ غدار ڈکھایا

جو سر نہ تھی سگدا نینواں او سر دار چڑھایا

سچ کوں مار مریندا ہر ڈینہہ، سچ کوں مار مریندا

حق، سچ دی کوئی گالھ وی اینکوں اصلوں ناہیں بھاندی

رَل مِل چور دی ٹبری ہے پئی یار ریاست کھاندی

پیرے کوں پیشانی دی پوشاک پوانواں

 پنجابی سرائیکی شاعری

پیرے کوں پیشانی دی پوشاک پوانواں

اپنا سجدہ اپنی بھوئیں تیں سجدا ڈیکھاں

خاک چُماں جو تیڈی خشبو آندی پئی اے

چُم چانواں تے ہر ذرے کوں وسدا ڈیکھاں

پَل پَل دیاں پازیباں پانواں تیڈے پیریں

ہر گھنگرو کوں اپنی سُر وچ وجدا ڈیکھاں

کر کر باری بوکر ویکھی پانڈے مانجھ وکھائے نیں

 جدید پنجابی شاعری

کر کر باری بوکر ویکھی پانڈے مانجھ وکھائے نیں

آٹا گُھنیاں مُکیاں دے دے پُھلکے گول پکائے نیں

پانی وی میں کُھوں توں بھریا بستر چاڑھے کوٹھے تے

داؤناں کسیاں لیف لگندے روندے بال کھڈائے نیں

چھتی تے پڑچھتی جھاڑی ٹاکی ماری بوویاں نوں

کندھاں کوٹھے لِپ لِپ کے میں چاندی وانگ بنائے نیں

اس نگری وچ سرمد کیہ اے اندر کھاتے لتھا

 جدید پنجابی شاعری

چیتر موسم باگے وچ کنڈیالی شکلے لتھا

بندہ بندہ جھردا جاوے ایسے صدمے لتھا

کیہ لینا ایں پچھ کے اوہنوں کیس بہانے لتھا

اک نما جیا ہاسا جیہڑا اوہدے مکھڑے لتھا

خورے کیدے سیک نیں ساڈا تن من کولے کیتا

خورے کون پہاڑاں اُتوں شخر دُپہرے لتھا

میری اکھ وچ رہیندا اے نِیر

 جدید پنجابی شاعری

میرے چاء

میری اکھ وِچ رہیندا اے

اکھ دا بن کے نِیر

میری پیڑ

حیام قیوم ثمرہ

دل وچ آساں لکھاں رکھاں

 پنجابی سرائیکی شاعری

دل وچ آساں لَکھاں، رکھاں

بُوہے تے دو اکھاں، رکھاں

تیری یاد دا گُڑ وے ماہی

جھٹ جھٹ چُکاں، چَکھاں، رکھاں

ماں کہندی اے ڈر جانا ایں

تاہیوں گل وچ رکھاں، رکھاں

سڑک دے ڈوہیں کناریں دے ونڑ الیندے ہن

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

سڑک دے ڈوہیں کناریں دے ونڑ الیندے ہن

تُوں نال ہانویں تاں سارے سجنڑ الیندے ہن

ملاحیں نال اساڈی دُعا سلام جو ہئی

تونڑیں ضعیف ہئی بیڑی پتنڑ الیندے ہن

نئیں مونجھ ٹکری تہاکوں نصیب دی گال اے

اساڈے نال تاں مونجھیں دے منڑ الیندے ہن

ایہہ ناں آکھیں ہجراں دے وچ تیرے وین نئیں دتے

 جدید پنجابی شاعری

ایہہ ناں آکھیں ہِجراں دے وِچ تیرے وین نئیں دِتے

دتے نیں پر اپنے وی میں کنیں پین نئیں دتے

جھنڈے انکھاں لجاں والے پنجھے ڈھین نئیں دتے

پانویں ساڈے جثیاں دے نل بازو رہین نئیں دتے

تاں وڈیاں نوں میرا جین کساراں وانگوں چبھدا

چھوٹے لوکی میں ایناں دے پیریں بیہن نئیں دتے

خیال مردے نئیں ہوندے

 جدید پنجابی شاعری

خیال مردے نئیں ہوندے

نی کُڑے

ٹھنڈی اگ دا کؤڑا گُھٹ بھر

تے متھے تے کھڑی تیجی اکھ نال

بت بنے ویلے نوں گُھوری وٹ

ایویں رسے کیوں وٹدی رہنی ایں

خیال مردے نئیں ہوندے

کنڑک دے سٹاں ءچ اپنڑی دھیاں دا ڈاج ڈیہدے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

آٹا

کنڑک دے سٹاں ءچ اپنڑی دھیاں دا ڈاج ڈیہدے 

تاں ڈینہ نی ڈیہدا نہ رات ڈیہدے

او اپنڑے بنے تائیں اپنڑی ساری کائنات ڈیہدے

ہوا دی ہیلک دے نال ہلدے کنڑک دے سٹے کوں 

دھی دی والی سمجھ کے چمدے

تے رڑھ کوں دھی دی ردا سمجھ کے کہیڑ راتیں رڑے تے سمدے

ہڈاں دی اگ بال بال کے لویا پانی کیتا

 جدید پنجابی شاعری

مشین مزدور دا ہاڑا

ہڈاں دی اَگ بال بال کے لویا پانی کِیتا 

اکھاں ڈھال کے پُرزے ڈھالے، جام دُھوئیں دا پیتا 

لال بھبھاکا بلدے لوئے مُنہ وی کیتا لال 

مُڑھکا نہراں وانگوں وگیا اتھروواں دے نال 

دُوں اگاں دا بالن بن گئے، خُون رہیا نئیں تُومبا 

سِر تے جیٹھ ہاڑ دا سُورج، سامنے دوزخ لُومبا

کیہ کیہ کردی خصماں کھانی

 جدید پنجابی شاعری

کیہ کیہ کردی خصماں کھانی

ہر دم لڑدی اوتر جانی

گل نوں انج او رڑکے جیویں

چاٹی وچ گھومے مودھانی

نسیم درمانوی

اسیں ہور صدی دے لوگ

 جدید پنجابی شاعری

ورھیوں پہلے بھوگ لئے نے

ورھیوں لمے روگ

ہور صدی وچ آ گئے

اسیں ہور صدی دے لوگ

خاقان حیدر غازی

میرے مروے دی خشبو

 جدید پنجابی شاعری

اک مروا شِو نے گوڈیا سی

اک مروا میرے ویہڑے ہسیا

بابل جی تسی ویکھن آونا

میرے مروے دی خشبو

نام تہاڈے دا پاٹھ کردی

عثمان قریشی

روٹی پچھے ایڈا رجھے

 جدید پنجابی شاعری

روٹی پچھے ایڈا رجھے 

سوچ بوہے نوں تالے لگے

بھکھ تے رج دیاں دو راہواں سن

اسیں فقیر وچالے لگے

مزدوری توں صدقے جاواں

دھپ لگی نہ پالے لگے

انھی بولی گونگی باتی مر جانی

 جدید پنجابی شاعری

انھی، بولی، گونگی، باتی مر جانی

نبھدی پئی اے یار حیاتی مر جانی

میں تیری اودر توں ڈردا سوندا نئیں

جاگ پوے نہ ادھی راتی مر جانی

مندا نئیں دریا وی کئیں دی چڑتل نوں

بیڑی وی اے بہوں جذباتی مر جانی

ذال نال ایں گزار چپ کر تے

پنجابی سرائیکی شاعری

ذال نال ایں گزار چپ کر تے

مار بیشک توں مار چپ کر تے

بال ساریں دے لنگھ گئین مکتب

توں کبوتر اڈار چپ کر تے

ناں تاں چوری دا پرچہ ڈے ڈیساں 

پا ڈے جیب اچ ہزار چپ  کر تے

غزل سمجھے ہرن دی باک سمجھے

 پنجابی سرائیکی شاعری

غزل سمجھے ہرن دی باک سمجھے

جیں عورت دا الا تریاق سمجھے 

جیویں چاہندا ہے اویں کر کھڑیندے 

سیاہ تختے دیاں رمزاں چاک سمجھے 

ستاوی، یارہویں، ستواڑا، تریجھا 

کئی جُٹ نکھڑے اساں توں طاق سمجھے 

دل اہدے اَساں پانی ہوندے

 پنجابی سرائیکی شاعری

دل آہدے اَساں پانی ہوندے

ہک بئے دے وچ رلدے ملدے واہندے راہندے

ہک ساگر توں بئے ساگر تک

ہک ڈُوجے دا رنگ وٹیندے

دل آہدے پر دل تاں بہوں کجھ آہدے

سر دی چُنی تن دی چولی 

ٹبر توں پہچان دا نئیں سی

جدید پنجابی شاعری

ٹبر توں پہچان دا نئیں سی 

نبیاں دے سلطان دا نئیں سی

لعنتی نئیں تو ہور ای شے ایں

اصغرؑ تیرے ہان دا نئیں سی؟

نیزے اُتے ٹنگ چھڑیا ای

اے رُتبہ قرآن دا نئیں سی

عصمت اللہ سیکھو

ہار تے بس کمزوری دی اے

 جدید پنجابی شاعری

ہار تے بس کمزوری دی اے

دنیا زورا زوری دی اے

دل نوں جندرے وچ ای رکھیں

اوہنوں عادت چوری دی اے

ویکھو اکھ نہ گونگی کرنا

گل ٹُرے تے ٹوری دی اے

نیتی جہی نہ نیتی اے

 جدید پنجابی شاعری

نیتی جہی نہ نیتی اے

جے کر وچ پلیتی اے

رب دے کھاتے پا کے فِر

رج کے ماڑی کیتی اے

ایہ تے اوہیو جانے گا

جِس دے اُپر بیتی اے

رکھ دی اچی ٹاہنی اتے بیٹھا بولے کاں

 جدید پنجابی شاعری

رُکھ دی اُچّی ٹاہنی اُتے

بیٹھا بولے کاں

سجنو! بولی اوہیؤ چنگی

جیہڑی بولے ماں

ماں بولی توں ٹُٹن والے

جڑاں ایہدیاں پُٹن والے

ویلا ویہل نہیں دیندا

 جدید پنجابی شاعری

ویلا ویہل نہیں دیندا

ویہل تے کڈنی پیندی

کدی ایہہ جندڑی جیویں لبھی

اُنج ای کٹنی پیندی

کدی ایہہ جیویں ہووے ضد نال

اُنج نہیں اے رہندی

میکوں پتہ اے وطن دے اے حالات کیوں تھئے

 پنجابی سرائیکی شاعری

میکوں پتہ اے

وطن دے اے حالات کیوں تھئے

چمن کوں کیں ہے آن اجاڑیا

قصبے کیوں برباد تھئے ہن

وستیاں کوں اتھ کیں ہے ساڑیا

کیں اپنی چودھراہٹ کیتے

لوڑ پوے تے تیرے شہروں

 جدید پنجابی شاعری

لوڑ پوے تے تیرے شہروں

پیرا سِیٹامول نئیں لبھدی

کھنڈ انبراں تے ٹُر جاندی اے

گنڈے مُکھ پرتا جاندے نیں

لال ٹماٹر پیلے ہو کے

اک دُوجے نوں کھا جاندے نیں

میریاں وائیاں لیکاں تے توں وی ماریں

 جدید پنجابی شاعری

میرِیاں وائیاں لِیکاں تے

تُوں وی ماریں چِیکاں تے

رب تینوں وی لا دیوے

میرے وانگ اُڈیکاں تے

تُوں اکھاں چوں ڈِگ پینا

جے نہ شعر الیکاں تے

چج دی جے کوئی گل سمجھاوے بسم اللہ

 جدید پنجابی شاعری

چج دی جے کوئی گل سمجھاوے بسم اللہ

جے کوئی سدھی راہ تے لاوے بسم اللہ

کوئی تے ہسدا وی مینوں دِسے نا

میتھوں ماڑا رج کے کھاوے بسم اللہ

مرنا اے نا اک کسے نے مر لاں گے

تیری آئی مینوں آوے بسم اللہ

درختیں شام کوں ہک بئے کوں میٹنگ کال کیتی ہے

 پنجابی سرائیکی شاعری

درختیں شام کوں ہک بئے کوں میٹنگ کال کیتی ہے

پکھیں اج گھر دو آون دی ولا ہڑتال کیتی ہے

اندھارے روشنی کوں قید کر کے ڈانس وچ ہن پئے 

اُنہیں دی گال تھی گئی ہے اُنہیں خود گال کیتی ہے

مصور آرٹ کوں بھینگا بنڑا کے برش بھن چھوڑئیے

اساں تصویر کوں اج ڈیکھ کے پڑتال کیتی ہے

بوبانگاں ڈے کے ساکوں تیڈے گھر ءچ سڈا گیا

 پنجابی سرائیکی شاعری

بوبانگاں ڈے کے ساکوں تیڈے گھر ءچ سڈا گیا

بچاں سودھے پہنچ گیوسے ساکوں مارا گیا

او تاں غسل ڈیندی جھاء تے نیلے دانگ ڈِٹھوسے

قبریں لہنڑ تھوں پہلے مردہ حاں ءچ لتھا گیا

ساڈی زندگی مک گئی لیکن امتحان نہ مکے

اِتھئیں پُچھ ڈس دے وچ گزری، اُتھئیں پچھا گیا

جڈاں نفرت جواں تھیوے محبت بار لگدی اے

 پنجابی سرائیکی شاعری

جڈاں نفرت جواں تھیوے محبت بار لگدی اے

ہوس دے قید خانے وچ نصیحت بار لگدی اے

جڈاں وی اوُپریاں رسماں سماں ویندین سماجیں وچ

گناہ ہلکے نظردے ہن عبادت بار لگدی اے

جتھاں ہتھاں دے چھالے وی لکیراں نئ بدل سگدے

غلامی جُرم نئیں بنڑدی قیادت بار لگدی اے

توں آہدیں میڈی شاہی سلامت راہوے

 پنجابی سرائیکی شاعری

توں آہدیں میڈی شاہی سلامت راہوے

توں آہدیں ظلم دی انتہا رہ ونجے

توں آہدیں چارچودھار بھاء رہ ونجے

توں آہدیں لوک بھاء وچ پجلدے راہون

توں آہدیں نت جنازے نکلدے راہون

توں آہدیں روز راہی لٹیندے راہون

عالم وچ پیا ہر جاہ اپنا رنگ ڈکھلیندا آپ میاں

 پنجابی سرائیکی شاعری

عالم وچ پیا ہر جاہ اپنا رنگ ڈکھلیندا آپ میاں

دل وچ رہ او حق ہو، حق ہو ذکر کریندا آپ میاں

پھل سرمی دے پیلے سوہنے ہر ہک اکھ کوں بھاندے

ون سونے پکھی ہر جاہ گیت خوشی دے گاندے

دریا دی ہر چھول اندر او شان ڈکھیندا آپ میاں

من وچ بالے عشق دا بھانبن،اپنی پیت جگاوے

قدماں وچ ڈگیاں ہویاں نوں چک سینے لا لیا کافی اے

 جدید پنجابی شاعری

قدماں وچ ڈگیاں ہویاں نوں چک سینے لا لیا کافی اے

میریاں جرم خطاواں تک لئیاں دے چھڈی معافی اے

دن حشر دے میرا کیہ بن دا جدوں عیب گناہ کھل دے

تیری رحمت دا بدّل وریا دُھل گئے سبھے شاہ شافی اے

گھولی تیری کہندا جگ مینوں رکھ پردے سائیاں میرے

منگاں غیراں کولوں کیوں کرنی نئیں وعدہ خلافی اے