کجھ غربت دی بھرمار سی

جدید پنجابی شاعری 

کجھ غربت دی بھرمار سی

کجھ لوکی وی ہشیار سی

کجھ ازلوں لکھی لیکھ نے

میرے قسمت وچ ہار سی

میں جدھر وی منھ پھیریا

مینوں ادھروں پئی مار سی

نسیم درمانوی

عورت اگے حور دی گل

   جدید پنجابی شاعری

ویسے آ کی سِین اے یار

سپاں دے ہتھ بِین اے یار

عورت اگے حُور دی گل

عورت دی توہین اے یار

علی کبیر 

سن لو کنج دی مشکل وچ آں

  جدید پنجابی شاعری

سن لو کنج دی مشکل وچ آں

میں لوڑاں دی دلدل وچ آں

جھوٹا شاہی محل دے وچ اے

میں سچا واں مقتل وچ آں

کل ساں تہذیباں دے موڈی

اج بے گانی رہتل وچ آں

گل لالہ دے رنگ دا رنگ دکھو

 پنجابی پہاڑی کشمیری شاعری

گُلِ لالہ دے رنگ دا رنگ دِکھو 

بِچ قطاراں پُھلاں دا سنگ دکھو

زبرون دی اتھے چہول سوہنی

ڈل جھیل گمانڈے ٹہنگ دکھو

ایشیا اندر اُچا بڑا نظارا 

ایہ دنیا ہوئی ہے دنگ دکھو

پھلاں دے سنگ خار وی ہوندن

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

 پھلاں دے سنگ خار وی ہوندن

جگ تے انج دے یار وی ہوندن

گلشن دا راکھا عاشق نئیں

پھل پتیاں کاروبار وی ہوندن

جناب دا شجرہ منیاں اچااے

بندیاں دے پر کردار وی ہوندن

لنگری دے وچ دال پوا گھن چھبی دے وچ روٹی

  جدید پنجابی سرائیکی شاعری

لنگری دے وچ دال پوا گھن چھبی دے وچ روٹی

تھالی دے وچ بھاجی ہووے ککڑ دی وچ بوٹی

میں مصروف بیٹھا ہاں ڈاڈھا نال یاراں دے اج 

کھیڈدا بیٹھا لڈو ہاں تے پھسی پئی وچ گوٹی

کیوں بیٹھا اتھ جخ مریندیں کر کوئی کم او میاں

ونج بھانڑیں وچ ونج کے ڈوہ آ تنبالو وچ جھوٹی

تھکیڑا سک دے سفریں دا لہاونڑ کانڑ مل پووے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

 تھکیڑا سِک دے سفریں دا لہاونڑ کانڑ مِل پووے

او دل کملے کوں پل ڈو پل وِلاونڑ کانڑ مل پووے

میں مونجھی تھی کے مردی جاہ ہاں پِندی دید دلبر دی

اُوکوں آکھو خدا کیتے بچاونڑ کانڑ مل پووے

نِکے لوکاں کوں نہیں مِلدے جیتھے عاشق نے بخت ہوندے

اے ازلی فرق اوقاتیں دے مِٹاونڑ کانڑ مل پووے

صدا سدھراں دے پھڑکن دی

 جدید پنجابی شاعری

چپ دی قید

صدا سدھراں دے پھڑکن دی

تے چپ سینے دے اندر چپ

اداسی دے سمندر وچ بھنور مایوسی دے کِھڑدے

بھنور مایوسی دے اندر ابھردی ہاسیاں دی لہر

تھکے جسماں دے اندر پولی پولی ٹردی جاندی زہر

صدا شیشے دے تڑکن دی

نی میں ویکھیا مکھ ماہی ہر مکھ دے وچ مکھ اوھدا

عارفانہ کلام حمد نعت منقبت

 نی میں ویکھیا مکھ ماہی ہر مُکھ دے وچ مُکھ اوھدا

اونوں سمجھیا ساتھی سدراں دا دل جانے دکھ اوھدا

ہر صورت وچ صورت تیری صورت رنگ جمایا اے

بے صورت وچ صورت دے ، بن آپ محمدؐ آیا اے

احد و احمدؐ بنیا لا الہ الا اللہ محمد رسول اللہ پڑھیا

ڈھنگ جیون دا دسیا آپے، یار دا شان ودھایا اے

اوہ جھولی کسے نا کم دی اے جے خیر پیا وچ کوئی نئیں

 پنجابی عارفانہ کلام

اوہ جھولی کسے نا کم دی اے، جے خیر پیا وچ کوئی نئیں

اُس اکھ دے پلّے ککھ وی نئیں، جہڑی یار دے غم وچ روئی نئیں

لکھ بھاویں ہار سنگھار کرے، پئی نخرے ناز ہزار کرے

جہنوں پِیتم اپنا نا سمجھے، اوہ اجے سہاگن ہوئی نئیں

دَر دَر دے ٹھیڈے کھاویں گا، جے پٹّا نا گل وچ پاویں گا

فیر سارا زمانہ آکھے گا، ایہدا والی وارث کوئی نئیں

ڈاھڈی سی مجبوری مینوں

 جدید پنجابی شاعری

ڈاھڈی سی مجبوری مینوں

چنگی لگی دوری مینوں 

گونگا کر گئے روگ اولڑے

کوئی نئیں مغروری مینوں 

اوہنوں چُپ نے بنّے لایا

مار گئی منصوری مینوں

میری شاہ رگ دے وسنیکا

 جدید پنجابی شاعری

میری شاہ رگ دے وسنیکا

ساتھے بِرہا چاڑی ءِ چھاپ 

ساتھے اپنے ہی رُوپ دا پاپ

وے سانُوں بُھل گئے وین الاپ

ساڈی کسی نہ لئی کوئی سار

ناں کوئی ساڈا وید، طبیب 

بس کردے بس رو نہ نال مرے ہس

 جدید پنجابی شاعری

بس کردے بس رو نہ

نال مرے ہس، رو نہ

گل نہیں لاؤندا کڑما

کہندا اے بس، رو نہ

جگ شریکڑا ہسّے گا

دکھ مینوں دس، رو نہ

جنے سال محبت کیتی

 جدید پنجابی شاعری

جنے سال محبت کیتی

مصرعے نال محبت کیتی

ویھ مکا چھڈی اے قسمیں

اکی سال محبت کیتی

میں جیون دے عرشوں سجنوں

ماری چھال محبت کیتی

اٹھ پنجابی شیرا اٹھ

 جدید پنجابی شاعری

اُٹھ پنجابی شیرا اُٹھ

کُتیاں پایا گھیرا اٹھ

واجاں مارے دھرتی ماں

مننا حق اے تیرا اٹھ

کھا جا کالیاں راتاں نوں

لے کے نور سویرا اٹھ

گجرات ویکھ کے پھٹ سینے دے چناں

 جدید پنجابی شاعری

گجرات

ویکھ کے پھٹ سینے دے چناں

تُوں وی ہسدے پُھلاں دی گل سوچی

ہونٹھاں اُتے آئیاں ہوئیاں کُوکاں

تُوں وی اپنے کنیں سُنیاں

سڑکاں اُتے سدھراں دے زخمی پرچھاویں

تُوں وی اپنی اکھیں ڈِٹھے

دھیاں ورگیاں چھاواں اسی دھپاں نال ویاہیاں

 جدید پنجابی شاعری

دھیاں ورگیاں چھاواں

اسی دُھپاں نال ویاہیاں

ساڈا کیڑی دی ٹور

بنن والا داج

جیہدے وچ تسلیاں

عرضاں، مِنتاں

سن ماں بولی دیا عاشقا

 جدید پنجابی شاعری

روحاں دی پکار

سُن ماں بولی دیا عاشقا

ساڈی لو ناں بھری پکار

جدوں ونڈ ہوئی پنجاب دی

تینوں بُھل گئی چیخ پُکار

اینہاں سکھاں دے ہتھ برچھیاں

تے ہتھ کسے تلوار

پورا ہفتہ گئی اے گوبھی

 جدید پنجابی مزاحیہ شاعری

گوبھی

پورا ہفتہ گئی اے گوبھی

ہائے ہائے کاہنوں لئی اے گوبھی

میں تے میتھی لین گیا ساں

اگوں مینوں پئی اے گوبھی

کل دی آلو دے نال لڑ کے

کوٹ کپورے گئی اے گوبھی

جد کاغذ تے لیکے اتھرو

 جدید پنجابی شاعری

جد کاغذ تے لیکے اتھرو

چیکاں مار کے چیکے اتھرو

سدھراں نوں سی گھبرو کیتا

رات دِنے میں پی کے اتھرو

کنے سفنے ویکھے نیں میں

اکھاں دے نال سی کے اتھرو

ویکھ کے دوجے دا منہ لال

 جدید پنجابی شاعری

ویکھ کے دُوجے دا منہ لال

اپنا کردے چنڈاں نال

ہتھیں ماریاں گنڈھاں نوں

پئے کھولدے دنداں نال

عثمان قریشی

گھر دا رستہ بھلدے پئے نیں

 جدید پنجابی شاعری

‏اکھر ورقے تُھلدے پئے نیں

باب نویلے کُھلدے پئے نیں

ویکھو اپنے گھر دے بندے

گھر دا رستہ بُھلدے پئے نیں

ماسٹر الطاف حسین

کہندا سی نا تیرے باہجوں جی نہیں لگدا

 جدید پنجابی شاعری

کہندا سی نا تیرے باہجوں جی نہیں لگدا

ہن مر جاناں تیرے ہندیاں وی نہیں لگدا

متھا پھڑ کے سوچاں میرا کی لگدا اے

ٹھوڈی پھڑ کے آکھاں تیرا کی نہیں لگدا

ایدے وچ وی شہراں دے گھپ خانے وڑ گئے

میرا پنڈ ہن پنڈاں ورگا ای نہیں لگدا

چولا دلاں دا لیرو لیر ایدھر

 جدید پنجابی شاعری

چولا دِلاں دا لیر و لیر ایدھر

اوس منے وی جِند بے حال پِھردی

سُوہے جوڑے نُوں ایتھے وی تاپ چڑھدا

کوئی اوتھے وی کھول کے وال پھردی

تیرے پِنڈ وی چوڑیاں ٹُٹدیاں نیں

میرے چک وی ہونٹھاں تے پُھل وِکدے

میرے من دی سَسی وی روز مردی

غوث قطب ابدال تے لبھو

 جدید پنجابی شاعری

غوث قطب ابدال تے لبھو

بدلے جیہڑا حال تے لبھو

خورے کتھے ٹُر جاندے نے

دن مہینے سال تے لبھو

ہر بندے دی اِکو کوشش 

دِین نوں چھڈو، مال تے لبھو

آ جا ہنجو ہنجو کھیڈئیے

جدید پنجابی شاعری 

آ جا ہنجو ہنجو کھیڈئیے

قوّراں وچوں کڈھ کے ہاہواں

اپنے گل لمکائیے

آ جا سورج سورج کھیڈئیے

تیرا سورج مر جاوے جے

چانن ہڈ ہنڈائیے

انج تیری یاد آئی جویں چن جھگیاں وِچ لہہ جائے

 جدید پنجابی شاعری

اِنج تیری یاد آئی 

جویں چن جھُگّیاں وِچ لہہ جائے

وے بھادروں دے ہُسّڑ نال

جِویں پھُل خشبوئی کھہہ جائے

وے انج تیری یاد آئی

وے سُنجیاں حویلیاں وِچ

صدیاں دے بعد جِویں

غربت میرے بوہے اتے ہسدی پئی اے

 جدید پنجابی شاعری

ہوٹھاں دی ایہ پیاس نمانی نسدی پئی اے

"بنےّ دے اِس پار تریہہ ایہ دَسدی پئی اے"

اک زردار دے بُوہے اُتے ڈھول اے وجیا

غُربت میرے بُوہے اُتے ہسدی پئی اے

نیندر انج دی اگ اے لائی پُتلی دے وچ

خواباں اُتے اکھ دی بدلی وسدی پئی اے

ویکھیں تیرے پیراں تھلے کسے دا پیر نہ آوے

 کلا شعر جہڑا اپنی تھاں اک پوری رام کہانی اے

دنیا دا ہر دھرم او بندیا! اکو ای گل سمجھاوے

ویکھیں تیرے پیراں تھلے کسے دا پیر نہ آوے

خالد جاوید جان

حیاتی نمبردارے نی دھی

 جدید پنجابی پوٹھوہاری شاعری

حیاتی نمبردارے نی دھی

سارے گرائیں نیاں کمّیں کُڑیاں

جِس نے گُڈیاں پٹوہلے

علی ارمان

تخت ہزارا چھڈ نہیں سکدے

 جدید پنجابی شاعری

تخت ہزارا چھڈ نہیں سکدے

ان پانی دے غماں توں

ہیرے! رانجھا ویہلا سی

سانوں ویہل نہیں کماں توں

آغا علی مزمل درانی

بارش بھانویں ہٹ جاندی اے

 جدید پنجابی شاعری

بارش بھانویں ہٹ جاندی اے

کچی کند تے گھٹ جاندی اے

بھک نال نئیں کوئی ماڑا پیندا

نفرت چہرے چٹ جاندی اے

اقبال رمیض

جد تک ساہنواں ہر نئیں جاناں

 جدید پنجابی شاعری

جد تک ساہنواں ہر نئیں جاناں

تیرے اندروں ڈر نئیں جاناں

ودھ توں ودھ ایہہ دل نئیں لگناں

تیرے باہجھ میں مر نئیں جاناں

میں کوئی ویلا ویکھ ریا واں

تیرا جرم میں جر نئیں جانا

ہن کی کرئیے سچیاں گلاں

 جدید پنجابی شاعری

ہن کی کرئیے سچیاں گلاں

اوہنے کہڑیاں رکھیاں گلاں

کل اوہ آیا دُکھ ونڈاون

کر کے ٹُر گیا کچیاں گلاں

روون تے اک مصرع ہویا

فیر میرے تے ہسیاں گلاں

یار اتے اتبار تاں کرنا پوندا اے

 جدید پنجابی شاعری

یار اُتے اتبار تاں کرنا پوندا اے

اک ہتھوں سو واریں مرنا پوندا اے

تُو ای دس چا مینوں تاں کوئی اٹکل نہیں

دل اگے کیوں جان کے ہرنا پوندا اے

بُھل کریں ناں ویلے دے نال کھیڈن دی

ہاسے دا پھٹ عُمراں بھرناں پوندا اے

جتھے رہناں او وی ڈیرہ میرا نئیں

 جدید پنجابی شاعری

جتھے رہناں او وی ڈیرہ میرا نئیں

بھانویں پکا اے رہن بسیرا

نہ میں تارے توڑے، ڈھائے نہ رولے

لوکاں وانگوں ہتھ لمبیرا میرا نئیں

ہاں میں پیریں بھکھ دے گھنگھرو پائے سن

پر ایہہ تھاں تھاں ناچ نچیرا میرا نئیں

پہلے پیار دی چس نہیں جاندی

 جدید پنجابی پوٹھوہاری شاعری

پہلے پیار دی چس نہیں جاندی

چڑھ کے فیر ایہہ کس نہیں جاندی

دل توں نہیں ہٹنا ایہہ ہُسڑ

بدلی جد تک وس نہیں جاندی

موجاں ماندی ہے دریا وچ

مچھی جد تک پھس نہیں جاندی

اگ توں پچھو لنبو کیہ اے

 جدید پنجابی شاعری

اگ توں پُچھو لنبو کیہ اے

اکھ ای جانے اتھرو کیہ اے

پہلاں اوہدیاں اکھاں ویکھ

ویکھ کے دس فر جادو کیہ اے

کالج پڑھدی پڑھ نہ سکی

چھابا کیہ اے چھِکو کیہ اے

دوزخ ڈتی گئی کئیں کوں جنت ڈتی گئی

 پنجابی سرائیکی شاعری

دوزخ ڈتی گئی کئیں کوں جنت ڈتی گئی

باقی ہاجیڑھا کوئی اوکوں غربت ڈتی گئی

پروردگار! ڈس ناں اساں ہنڑ کراڑ تھیؤں

انگریز کوں زمانے تے دولت ڈتی گئی

بھینڑیں جے ہوس ہا تاں او کھوہ ہچ نہ ڈھاوے ہا

یوسف دے ہن بھرا تہوں نفرت ڈتی گئی

کی کرنا حیاتی دا جے مر کے حضوری اے

 عارفانہ کلام حمد نعت منقبت

کی کرنا حیاتی دا جے مر کے حضوری اے

سانواں دے لئی آقاﷺ دیدار ضروری اے

میں مرن توں پہلے ای مر جاواں اے جی کردا

جے آقاﷺ گدا وِچکار انج مُکدی دوری اے

میرے آخری ویلے جے سرکارﷺ ملن آون

فیر آکھے گا جگ سارا مُکھ میرا وی نُوری اے

کیہڑے وٹاں بنے کیہڑی مٹھیاں بھردی چھاں

 جدید پنجابی شاعری

کیہڑے وٹّاں بنے کیہڑی مُٹھیاں بھردی چھاں

ویلے اِنج دی چنڈ ماری اے بُھل گئے آپنا ناں

مٹی ای گُجھے، مٹی ای گِجھے، مٹی ای ہنجھے یار

مٹی ای آپے مٹی اُتے لیک تیاں حداں

سانوں ساڈے آپنے ہنجواں اِنج دا گیڑے پایا

اوہدی یاد دی تسبی وی ہُن کرنی بُھل گئے آں

محبوبا اساں آندے راہسوں

 پنجابی سرائیکی شاعری

محبوبا اساں آندے راہسوں

آندے راہسوں یار

جیٹھ ہاڑ ءچ کلھے

پوہ مانہہ دے رلے

رلے چیتر بہار

آندے راہسوں یار

ساکوں پھول نہ ورقہ ورقہ اساں چٹے کھیر سپارے

 پنجابی سرائیکی شاعری

ساکوں پھول نہ ورقہ ورقہ

اساں چِٹے کھیر سپارے

ساڈے جذبے وسمی کیری

ساڈیاں سوچاں سُرخ انگارے

ساڈی کُل جاگیر تے ترکہ

اے اکھیں، خواب، جگارے

گول تیڈی وچ کجھ ڈینہہ گالھے تھئے ہاسے

 پنجابی سرائیکی شاعری

گول تیڈی وچ کجھ ڈینہہ گالھے تھئے ہاسے

سب کجھ چھوڑتے اللہ والے تھئے ہاسے

تیڈے غم توں ودھکی غم ہن دنیا تے

تیڈے غم دے انت حوالے تھئے ہاسے

قرب تیڈے دیاں آصف وکھریاں لذتاں ہن

خاص ہُنالے ٹھر ٹھر پالے تھئے ہاسے

کوڑ الاواں ملاں تھیواں تھیواں عقلوں وانجا وو

 پنجابی سرائیکی شاعری

کوڑ الاواں ملاں تھیواں تھیواں عقلوں وانجا وو سائیں سب دا سانجھا وو

لیلیٰ کیتے مجنوں بنڑیاں ہیر دے کیتے رانجھا وو سائیں سب دا سانجھا وو

سائیں ساڈا ماہی مٹھڑا سائیں ڈھولن چانجا وو سائیں سب دا سانجھاوو

سلا آکھے اوں ہی کھٹیا جئیں من اپنا مانجا وو سائیں سب دا سانجھا وو

سلیمان سہو

تمام سچ اے تمام سچ وی تاں سارا سچ نہیں

 پنجابی سرائیکی شاعری

واگھے کیتے ہک نظم

تمام سچ اے

تمام سچ وی تاں سارا سچ نہیں

اساں نہ ہوسوں تاں قصے ہوسنڑ

اساڈے قصے اساڈیاں گالھیں

کئی محبتی انہاں کوں سُنڑسن کئی محبتی انہاں کوں گاسن 

اے سارے قصے سلاڑھیے ہوسنڑ

جیلھے حیاتی ساری دا نقصان چئ ودن

 پنجابی سرائیکی شاعری

جیلھے حیاتی ساری دا نقصان چئی ودن

کیوں لوک وت منافعے دا امکان چئی ودن

بندے خدا دے نال نہ ڈائریکٹ تھی ونجن

کُجھ  پیر سینے وچ ایہو ارمان چئی ودن

اج بھوئیں وی لوکیں واسطے تنگ کر ڈتس خدا

آ ڈیکھ لوک بسیں تے گُستان چئی ودن

دل اچ ہجر دے جالے لگے

 جدید پنجابی شاعری

دل اچ ہجر دے جالے لگے

متھے دیس نکالے لگے

روٹی پچھے ایڈا رُجھے

سوچ بُوہے نوں تالے لگے

میرے اندر ساون وسیا

اکھاں نہیں پرنالے لگے

جاہ نی پیڑے پیڑ دینی ایں

 جدید پنجابی شاعری

جاہ نی پیڑے

پیڑ دینی ایں

بیڑ دینی ایں

کیہ لبھدائی

کیہ لبھدائی

پنج کے بندے

وچ قرآن حضور دے بارے باتاں نیں

 عارفانہ کلام حمد نعت منقبت

وچ قرآن حضورﷺ دے بارے باتاں نیں

دوہڑے، ڈھولے، ماہیے، نالے نعتاں نیں

رب فرمایا والضحیٰ دا چہرہ اے

اس چہرے وجہُ اللہ اُتے سہرا اے

زُلفاں نیں واللیل کہ کالیاں راتاں نیں

قسم خدا نیں چائی نسبت سوہنے دی

بابل تیں توں کجھ نہیں منگدے

 پنجابی سرائیکی شاعری

بابل تیں توں کجھ نہیں منگدے

نہ گھر بار نہ کنت نہ ڈھول

ساکوں ساڈے پیر ولا ڈے

ساڈے پیریں جھانجھر پا ڈے

ہک واری ول ٹُرن سکھا ڈے

ارشاد تونسوی

اگیں ہن ڈھیر ڈکھ سانول اساکوں

 پنجابی سرائیکی شاعری

اگیں ہِن ڈھیر ڈُکھ سانول اساکوں

اُتوں کھاندی ہے سِک پل پل اساکوں

ڈسا ہاں کیکوں تیڈی دھاں ڈِیویجے

ڈسا کوئی بے رُخی دا حل اساکوں

دلشاد ملکانی

اے ہے ساڈا کل اساں آپ ہیں تھل

 پنجابی سرائیکی شاعری

صحرا دے اندر ہیں اساں

ساڈے اندر صحرا

ساڈی وحشت اس دے ناویں

اس دی وحشت ساڈے

اساں اس دے اج ہیں سانول

اے ہے ساڈا کل

عشق اساڈا شام کرشن عشق اساڈا ڈھولا

  پنجابی سرائیکی شاعری

عشق اساڈا شام کرشن

عشق اساڈا ڈھولا

عشق اساڈے سر دا پٹکا

عشق ہے گل دا چولا

عشق ہے ٹھڈڑی ہیل پرے دی

عشق ڈکھن دا جھولا

توں من فرمان نبی کوں من

 پنجابی سرائیکی شاعری

 

توں من فرمان نبیﷺ کوں من

توں ہر ہک یار ولی کوں من

توں سئیں دے پاک رفیع کوں من

اسلام دے خاص جری کوں من

اے ذالنورینؓ غنی کوں من

صدیقؓ دی لاڈلی دھی کوں من

جڈاں تئیں محبت بھلا ڈیونڑی ہے

 پنجابی سرائیکی شاعری

جڈاں تئیں محبت بُھلا ڈیونڑی ہے

اساں اپنی زندگی مُکا ڈیونڑی ہے

مریندا ہیں ساکوں غریبی دے طعنے

اساکوں وی روزی خُدا ڈیونڑی ہے

محبت دا ناں سُنڑ تے چھرکیاں بھریسے

ایں دل کوں ایہو جیں سزا ڈیونڑی ہے

کر کئ حیلہ ڈیکھنڑ چہنداں

 پنجابی سرائیکی شاعری

کر کُئی حیلہ ڈیکھنڑ چہنداں

پیار دا رستہ ڈیکھنڑ چہنداں

تیڈی شال کوں ڈیکھنڑ کیتے

زور سیالہ ڈیکھنڑ چہنداں

مونجھ ہنڈیندیں مد گزری ہے

یار دا چہرہ ڈیکھنڑ چہنداں

مزدوریں دا جیون وی کوئی جیون ہوندے

 پنجابی سرائیکی شاعری

لیبر ڈے

اج وت ٹھڈے کمرے دے وچ

وڈیاں سوہنیاں کرسیاں اُتیں

سماج سُدھارک سڈیجن والے رَل تے بہسن

ملٹی نیشنل کمپنی والا مِنرل واٹر پیسن

ساڈے بارے گالھ کریسن

گالھ کریسن؛ مزدوری بہوں اوکھا کم اے

رستے دے وچ کجھ موڑ آئے

 پنجابی سرائیکی شاعری

رستے دے وِچ کُجھ موڑ آئے

رستے دے وِچ کُجھ موڑ آئے

کوئی تار آئی، کہیں دار تے

کُجھ دھیان وِچ دربار آئے

آئیاں گلیاں، رنگیں بھریاں

کُجھ شاہر، کئی بازار آئے

اساں سو بدمست قلندر ہئوں کڈیں مسجد ہوں کڈیں مندر

 کلاسیکی سرائیکی شاعری

اساں سو بدمست قلندر ہئوں

کڈیں مسجد ہوں کڈیں مندر ہئوں

کڈیں چور بنوں کڈیں چار بنوں

کڈیں توبہ استغفار بنوں

کڈیں زہد عبادت کار بنوں

کڈیں فسق فجوریں اندر ہئوں

سسی جیڑھی قصے وچ مر گئی

 پنجابی سرائیکی شاعری

تماشے دا ڈینہہ

تے سسی جیڑھی قصے وچ مر گئی ہئی

دھمی نال دفتر پئی ویندی اے

تے پنوں جیڑھا قصے وچ بچ گیا ہئی

نویں ہک نوکری سانگے ویندا پئے

یار رستہ میکوں ڈکھیندے پئین

 پنجابی سرائیکی شاعری

میں توں جہڑھے تیکوں رکیندے پئین

اپڑیں حصے دا کم کریندے پئین

اوندی شادی دا فیصلہ تھی گئے

کنڑک بے موسمی رہیندے پئین

مال جتھاں بدھیندا ہا ساڈا

لوگ مچھی اتھاں مریندے پئین

تیڈے ویہڑے دا ولایا ہویا در کھاندا ہم

 پنجابی سرائیکی شاعری

اپنیں اندر دا ودھایا ہویا ڈر کھاندا ہم

تیڈے ویہڑے دا ولایا ہویا در کھاندا ہم

شہر دی بھیڑ دے وچ کوئی سنجاُپو کائن ہم

گھر دے وچ پیر رکھیندا ہاں تاں گھرکھاندا ہم

ویلہا ہوواں تاں شریکاں دے سہاپ ہن سنج اے

دنیا ماناں تاں کمایا ہویا زر کھاندا ہم

جیویں کوئی کم ادهورا رہ ونجے تے یاد نی آندا

 پنجابی سرائیکی شاعری

بجھارت

جیویں کوئی کم ادهورا رہ ونجے تے یاد نی آندا

جیویں جذبے سجاکے تهی ونجن تے چین نی آندا

جیوںں کہیں انڑ ڈٹهی شئے دا ہمیشہ خوف راہندا ہے 

جیویں ہونڑ تے ناں ہونڑ دے بالکل درمیاں دے وچ

 خلا دا راج ہوندا ہے

اینویں میکوں میڈے اندر کوئی محسوس تھیندا ہے

اگر توں سچ دے سفر تے نکلیں

 پنجابی سرائیکی شاعری

سچ دا سفر

اگر توں سچ دے سفر تے نکلیں

تاں میڈی وستی ضرور ونجیں

جے رستے اَکھیاں وچھیندے ویسن

تاں دگ کریسن پئے سونے وانیاں

تے ساگ آبھوں دیاں مست مہکاں

تیڈے چفیروں ہُلارے کھاسن

شفاف پانی دیاں کھوئیاں کنوں

میڈیں ہنجوں دی چهل تیڈا زوال بنڑ ونجے تاں ول

 پنجابی سرائیکی شاعری

میڈیں ہنجوں دی چهل تیڈا زوال بنڑ ونجے تاں ول

تیڈا اے ظلم کل تیڈی مثال بنڑ ونجے تاں ول

میڈی اے بے کسی صباحیں سوال بنڑ ونجے تاں ول

لبیں تے آ کرائیں جیکر اے گال بنڑ ونجے تاں ول

جیرهی توں نفرتیں دی سوچ پئیں سچیندا سوچ گهن

تیڈی اے سوچ دشمنیں دی ڈهال بنڑ ونجے تاں ول

سچل سئیں سڈوایا ہے تھی مست درازے ویساں

 پنجابی سرائیکی شاعری

سچل سئیں سڈوایا ہے، تھی مست درازے ویساں

سچل مِٹھڑے مانھوں کیتے ڈوڈھے یار بنایم

ساگ سروں دا سر تے چایا، مکھن نال کڈھایم

ساویاں، پیلیاں، لال چنگیراں نال میں اپنے نیساں

شہر درازے پیر جو رکھساں پیساں رڄ دھمالاں

جتھ وی یار دے قدم پئے ہن، چمساں او درسالاں

زاہرہ دا لخت جگر حیدر دا چن پیارا

 پنجابی سرائیکی شاعری

ٰمنقبت سیدنا امام حسنؑ بن علیؑ المرتضی

زاہرہؑ دا لختِ جگر حیدرؑ دا چن پیارا

چہرۂ مصطفیﷺ ہے سید حسنؑ پیارا

جینویں حسینؑ اعلیٰ اونویں حسنؑ ہے اعلیٰ

اپڑے ایماں دا محور حسنؑ کوں من پیارا

غازی عباسؑ جیکوں آقا سدا پکارے

چپ اے تار حویلیاں چپ ان

 پنجابی سرائیکی شاعری

چُپ اے تار حویلیاں چُپ ان

سینگیاں سنگ سہیلیاں چپ ان

باہیں چپ ان ونگاں چپ ان

بیریں چپ ان چڑیاں چپ ان

کانگے چپ ان تانگھاں چپ ان

سانگے چپ ان سانگاں چپ ان

ورھیاں توں کشمیر دی دھرتی

 جدید پنجابی شاعری

کشمیر دی دھرتی

ورھیاں توں کشمیر دی دھرتی

بہشتاں دی تصویر ایہہ دھرتی

اپنے دیس چہ کشمیری تے

تنگ ہوئی کشمیر دی دھرتی

مودی تینوں دینی پینی

ساڈی اے جاگیر ایہہ دھرتی

دل دی حرص نے بڑے افسوس دی گل

 جدید پنجابی شاعری

دل دی حرص نے بڑے افسوس دی گل

مینوں مان سنمان توں دور کیتا

میں نہ ہوڑیا نفس نوں سرکشی توں

اُلٹا اوس نوں ہور مغرور کیتا

ویکھو دنیاں نوں مینڈڑی مت ماری

بُڈھی عمر وچ آن منظور کیتا

بندہ کدھرے پھس ناں جاوے

 جدید پنجابی شاعری

بندہ کدھرے پھس ناں جاوے

ٹُردا ٹُردا گھَس ناں جاوے

اوہدے پنڈ دے کچے رستے

ویگن رکشہ بس ناں جاوے

اوہدے لفظاں دا رس وکھرا

اوہدی گل دی چس ناں جاوے

روکیاں بالکل رکدا نہیں

 جدید پنجابی شاعری

روکیاں بالکل رُکدا نہیں 

اکھ دا اتھرو سُکدا نہیں 

اوہیو جگ تے کافر ہوندا 

رب اگے جو جُھکدا نہیں 

گج وج تیرے نال پایا پیار 

عشق مُشک تے لُکدا نہیں 

ککھاں ورگی لکھ نئیں لگدی

 جدید پنجابی شاعری

ککھاں ورگی لکھ نئیں لگدی

لکھاں ورگی ککھ نئیں لگدی

رب دا لکھیا پڑھ پڑھ ہارے

رانجھے دی گل وکھ نئیں لگدی

سوچاں اوہدے اکھراں وچ نیں

انج او ساڈی ککھ نئیں لگدی

خورے کیہڑے پاسے ٹر گئے

 جدید پنجابی شاعری

خورے کیہڑے پاسے ٹُر گئے 

یار دلاسیاں ورگے

دان جہناں نے سانوں کیتے 

رونے ہاسیاں ورگے

رج کے اج کڑتن پھکی

رج کے روئے یارو 

ایہ نہ سمجھیں اوہو رام کہانی اے

 جدید پنجابی شاعری

ایہہ نہ سمجھیں اوہو رام کہانی اے

اج میں تینوں تازہ غزل سنانی اے

 اج اک یار توں منگوا فون لیایا واں 

اج اک فوٹو تیرے نال بنانی اے

میں چاہناں واں ہاسے پُنگھرن بُلھیاں تے 

توں چاہنا ایں ہر اک اکھ روانی اے 

جیون چار دیہاڑ جی لے

 جدید پنجابی شاعری

جیون چار دیہاڑ جی لے

پاٹا گلما آپے سی لے

اپنی گل دا مُل چہ پاویں

چُک لے زہر پیالہ پی لے

ہار دے اپنے دل دی بازی

جھلئے نیویں پا کے جی لے

لما عرصہ فطرت سنگ لنگھایا میں

 جدید پنجابی شاعری

لما عرصہ فطرت سنگ لنگھایا میں

اس نال جُڑ کے اپنا آپ گوایا میں

اے پر میری عمر کہانی، اینی کو

ہتھیں گھڑ کے پوجا کیتی ڈھایا میں

پیسے پچھے مردے لوک

 جدید پنجابی شاعری

پیسے پچھے مردے لوک

موتوں وی نہیں ڈردے لوک

زر کاغذ دی بیڑی وچ

ڈُبدے جاون تردے لوک

اک دُوجے نال ملدے نیں

اک دُوجے توں ڈردے لوک

درداں دا منہ دھون دے لئی

 جدید پنجابی شاعری

درداں دا منہ دھون دے لئی

ہونا واں جھٹ تون دے لئی

میں جگراتا پالیا اے

پیڑاں نال کھلون دے لئی

اکھاں بھال دی پھر دی اے

نیندر وی جن سون دے لئی

بندہ اپنے دھیانے لنگھدا

 جدید پنجابی شاعری

بندہ اپنے دھیانے لنگھدا

آل دوال نہیں تکدا

پر ورھیاں بدھی

ہر شے چیتے آندی اے

روز دہاڑے تکیاں شکلاں

کدی جانن دا آہر نہ کیتا

مورت اے مزدور دی اے

 جدید پنجابی شاعری

مورت اے مزدور دی اے

قسمیں اک مجبور دی اے

میرا کالجہ سل گئی اے

دارو پہلے پور دی اے

اک واری تو شکل تے ویکھ

ویکھ کسے مغرور دی اے؟

کلے دی نکر بھری تے ہے نا

 جدید پنجابی شاعری

کلے دی نُکر بُھری تے ہے نا

سُریلیا! بے سُری تے ہے نا

اساڈا دل اے مرین اٗتے

تہاڈی اکھ وی چُھری تے ہے نا

دھرُو کے لے گئی برائی ولے

انگور زادی بُری تے ہے نا

ڈریں نہ گھپ ہنیرے توں

 جدید پنجابی شاعری

ڈریں نہ گُھپ ہنیرے توں

رکھیں آس سویرے توں

سچ نوں منزل لبھے نہ

رستے ٹیڑھے میڑھے توں

شاماں پین تے لُک جاندا

سورج ڈردا نھیرے توں

اچی لمی ٹاہلی تھلے سجناں بیٹھ وٹائے چھلے

جدید پنجابی شاعری

‏اُچّی لمّی ٹاہلی تھلے

سجناں بیٹھ وٹائے چھلے

نال مرن دے وعدے کیتے

اک دوجے دے پھڑ کے پلے

ونگاں نال رومال وٹائے

ساہمنے بہہ کے مار پتھلے

جدوں درد ونڈانے پئے جاندے نیں

 جدید پنجابی شاعری

جدوں درد ونڈانے پئے جاندے نیں 

اکھوں نیر وہانے پئے جاندے نیں 

جتھے پیڑ کسے نوں دسدی نہیں 

اوتھے زخم وکھانے پئے جاندے نیں 

فوزیہ عباس شاہ سمّی

آندے جاندے رک جاندا اے

 جدید پنجابی شاعری

آندے جاندے رُک جاندا اے

ساہ تے ایویں مُک جاندا اے

سوچ دا کیڑا اندرو اندری

پورا بندہ ٹُک جاندا اے

لا لیندا اے جیہڑا دل نوں

تیلے وانگوں سُک جاندا اے

توڑے گا جے ونگ تلی تے

 جدید پنجابی شاعری

توڑے گا جے ونگ تلی تے

چِھڑ پینی اے جنگ تلی تے

توں اک ہیر دی گل کرنا ایں؟

لے آواں میں جھنگ تلی تے

لیکھاں دے وی لیکھ سڑے نیں

لِیکاں وی نیں تنگ تلی تے

بھورا بھورا مردے پئے آں

 جدید پنجابی شاعری

بھورا بھورا مردے پئے آں

جیون پورا کردے پئے آں

ڈر نئیں لگدا رب دے کولوں

بندیاں کولوں ڈردے پئے آں

دل دریا وچ سدھراں ڈُبیاں

لاشاں وانگوں تردے پئے آں

سچ مچ سچ دی ریت ای کوئی نہیں

 جدید پنجابی شاعری

سچ مُچ سچ دی ریت ای کوئی نہیں 

ایتھے پُچھ پرتیت ای کوئی نہیں 

قسمے مینوں دِل توں ودھ کے 

دِسدی ہور مسِیت ای کوئی نہیں 

اوہدے ناں دے باہجھوں رہندا

گل دے وِچ تویت ای کوئی نہیں 

نئیں دیندا ویلہ سوچن دا

 جدید پنجابی شاعری

نئیں دیندا ویلا سوچن دا

اے مسئلہ روٹی لاون دا

چج نئیں سانھوں ہسن دا

حق نہ کھووو روون دا

دھیان گیا اے اپنے ولے

منہ تکیا اے درپن دا

جگرے دی رت بال کے

 جدید پنجابی شاعری

سفنے

جگرے دی رت بال کے

اساں سجناں دے راہ رشنائے

ہجراں نوں چلھے چاھڑیا

نالے یاداں دے تڑکے لائے

ریجھاں والی سیج اتوں

سپ وہماں دے مار بھجائے

چندریاں پوناں نیں

اوہدی گل نئیں موڑی جاندی

 جدید پنجابی شاعری

اوہدی گل نئیں موڑی جاندی

پیار دی راہ نئیں موڑی جاندی

جے کر ہووے سچی یاری

بُھل کے وی نئیں موڑی جاندی

دل وچ مینوں لبھدی کوئی نئیں

ایدھر اودھر لوڑی جاندی

تھڑیاں تے چھڑکا سی ہوندے

 جدید پنجابی شاعری

تھڑیاں تے چھڑکا سی ہوندے

چاچے بابے بھا سی ہوندے

حُقے کٹھ دا دور سی حالے

کہی سُنی تے غور سے حالے

واہی بیجی آزاد سی حالے

نو نو ہتھ کماد سی حالے

غیراں کولوں دل دے بھید لوکائی دے

 جدید پنجابی شاعری

غیراں کولوں دل دے بھید لوکائی دے

بُلھیاں اُتے چُپ دے جندرے لائی دے

دُکھاں ورگی دولت انج نئی ونڈی دے

غم دے ہیرے اپنے کول بچائی دے

بس اک تیری یاد بچا کے رکھی اے

ترے ہاسے ساتھی نیں تنہائی دے

دل گھڑا وی ڈب گیا آخر

 جدید پنجابی شاعری

دل گھڑا وی ڈُب گیا آخر

جوں جوں ڈُبدے تارے گئے

سوہنی وانگ اسیں وی آغا

دھوکھے دے وچ مارے گئے

آغا علی مزمل درانی

کیہ سجناں دی صفت کراں

 جدید پنجابی شاعری

کیہ سجناں دی صفت کراں

اچھے لفظ وی کم نہیں اوندے

جد سجناں دی نظر پوے

مِرے دل تے بہاراں وسّن

بشیر قادری

اکھاں وچ سدھراں دے خواب اجے رہن دے

 جدید پنجابی شاعری

اکھاں وچ سدھراں دے خواب اجے رہن دے

رہن دے خراباں نُوں خراب اجے رہن دے

رُتاں ایہہ شباب دیاں مُڑ نئیں آنیاں

سوہنیا ! گُناہ تے ثواب اجے رہن دے

خاور بوسالوی

جہڑا رج شراب دے جام پیوے

 جدید پنجابی شاعری

جہڑا رج شراب دے جام پیوے 

اوہ وی اپنا وقت گزار جائے

بھن بھن کے جہڑا کباب کھاندا 

اوہ وی اپنا وقت گزار جائے

بھیکھ منگدا پھرے جو وچ گلیاں

اوہ وی اپنا وقت گزار جائے

چلو سنبھلنڑ تائیں تاں ڈھاہندیاں نوں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

چلو سنبھلنڑ تائیں تاں ڈھاہندیاں نوں

دیویں ہانہہ چا یار سہارے

جویں کہیں نوں کوئی چا دیندا اے

سکھ جیونڑ کانڑ ادھارے

ہر پاسیوں خیر سلامتی رہی اے ر

ہے تہیں دے فقط خسارے

پھلاں بھری چنگیر لئی سی

 جدید پنجابی شاعری

پُھلّاں بھری چنگیر لئی سی

اتھرُو اوس سویر لئی سی

مُدتاں ہوئیاں بَل رَیا وے

دل خَورے اِس نیھر لئی سی

راہی اُٹھ کے رستے پے گئے

تارا تھوڑی دیر لئی سی

ریجھاں اپنیاں مار کے رویا

 جدید پنجابی شاعری

رِیجھاں اپنیاں مار کے رویا 

ساہ دی بازی ہار کے رویا

ہیر دی خاطر بیلے دے وچ

رانجھا مجاں چار کے رویا 

یار نہیں لکھیا لیکھاں وچ

پیار اچ عمر گذار کے رویا 

ہر ہر پیر تے دسدا ٹویا تاں کیہ ہویا

 جدید پنجابی شاعری

ہر ہر پیر تے دِسدا ٹویا تاں کیہ ہویا

پیرِیں اوکھا سفر جے ہویا تاں کیہ ہویا

اوہنوں کوئی مجبوری وی ہو سکدی اے

مینوں ویکھ جے بُوہا ڈھویا تاں کیہ ہویا

اوہنے روون دے لئی میرا موہڈا چُنڑیا

بھانویں غیراں دے لئی رویا، تاں کیہ ہویا

لج پال ادا والی امت دا امت دے درد درد ونڈاؤندا اے

 پنجابی عارفانہ کلام

لج پال ادا والی امت دا امت دے درد درد ونڈاؤندا اے

رو رو کے اپنے مولا توں اساں عاصیاں نوں بخشاؤندا اے

اج گھر والے گھر آوناں ایں عرشاں تے قدم ٹکاوناں ایں

میرا مولا اپنے یار لئی عرشاں نوں آپ سجاؤندا اے

دربار خدا وچ بے خبرو اوہ سوہناں والی امت دا

خوشیاں دے ویلے رو رو کے امت نوں بری کر اوندا اے

رب نے ساڈے لیکھاں دے وچ ہے سن دوریاں لکھیاں

 جدید پنجابی شاعری

رب نے ساڈے لیکھاں دے وچ ہے سن دوریاں لِکھیاں

اوہنے آخری خط وچ اینویں سو مجبوریاں لکھیاں 

دھی دے سر سائیں دی لمی عمر نئیں رب توں منگی

وِدیا کردیاں انج تے پیؤ نے شرطاں پوریاں لکھیاں 

ساڈا جرم غریبی اے یا ہولے بخت نے ساڈے؟

ساڈے لئی نے سب دیاں اکھاں دے وچ گُھوریاں لکھیاں 

نہ ورد کمایاں بنڑدی اے نہ تسبی ہلایاں بنڑدی اے

 پنجابی عارفانہ کلام

نہ ورد کمایاں بنڑدی اے، نہ تسبی ہلایاں بنڑدی اے

اے کملی والیا محبوباﷺ گل تیرے بنایاں بنڑدی اے

جہڑا ہجر نبیؐ وچہ روندا اے، عیباں نوں اپنے دھوندا اے

جدوں کرم ماہی دا ہوندا اے تیرے درتے آیاں بنڑدی اے

کیہ شان اے پھلاں کلیاں دی، کھاوے قسم خدا جنہاں گلیاں دی

میں دیکھیا قطباں ولیاں دی اوتھے سر نوں جھکایاں بنڑدی اے

بن کملی کملی والے دی پھراں طیبہ دے بازاراں وچ

 پنجابی عارفانہ کلام

بن کملی، کملی والےﷺ دی پھراں طیبہ دے بازاراں وچ

میں اپنا ناں لکھوا آواں اوہدے در دے خاص میخواراں وچ

اوہﷺ اکو اک تے سوہنا ایں جہنوں چینیاں رب اکبر نے

توں سینکڑیاں وچ لبھناں ایں اوہدی مثل نہیں لکھ ہزاراں وچ

سوہنےﷺ نوں سلاماں کرن لئی سوہنے دی چوکی بھرن لئی

دن رات فرشتے اوندے نے کر ادب آداب قطاراں وچ

اے موت ٹھہر جا میں مدینے تے جا لواں

 جدید پنجابی نعتیہ کلام

اے موت ٹھہر جا میں مدینے تے جا لواں

سُتا ہویا نصیب میں اپنا جگا لواں

محبوبؐ دا اوہ گُنبدِ خضریٰ تے ویکھ لاں

سرکارﷺ دی گلی دے نظارے تے پا لواں

لگے نیں مصطفٰیﷺ دے قدم جِس زمین تے

اک واری اوس خاک نوں سینے تے لا لواں

ماں دا پیار اولی دولت

 جدید پنجابی شاعری

ماں دا پیار اولّی دولت

ماں دے پیراں ہیٹھاں جنّت

ماں دا پیار بڑا ای مِٹھا

ہر رشتے توں افضل ڈِٹھا

ایہدے باجوں کجھ نہ دسے

جد ایہہ ساون وانگوں وسے

دل لگدا اے نہ زور ای لگدا اے

 جدید پنجابی شاعری

دل لگدا اے نہ زور ای لگدا اے

جیون رولا شور ای لگدا اے

خاور جیب جے خالی ہووے

بندہ شکلوں چور ای لگدا اے

خاور بوسالوی

چن دی مٹی کالی اے

 جدید پنجابی شاعری

چن دی مٹی کالی اے

زِمی کرماں والی اے

رات دے بوہجے کُجھ وی نئیں

دن وی ہتھوں خالی اے

لہو دی بُوندیاں لُٹن دے

فیر کدوں ایہہ لالی اے

تھڑیاں ہوئیاں تھوڑاں نوں

 جدید پنجابی شاعری

تُھڑیاں ہوئیاں تھوڑاں نُوں

جوڑ کھاں ٹُٹیاں جوڑاں نوں

میں سُولی تے چڑھیا واں

پُورا کر کے لوڑاں نوں

جندے! کِسراں بُھل جاواں؟

اوس گلی دے موڑاں نوں

جیویں پہیے لگ گئے پیراں نوں

 جدید پنجابی شاعری

جیویں پہیے لگ گئے پیراں نُوں

سب لوکی ٹُر پئے شہراں نوں

کوئی ہور سمندر چائی دا

ساڈھے اندروں اُٹھیاں لہراں نوں

ساڈھی ویکھیا کِنج پچھان ہوئی

اسی اپنے لگے غیراں نوں

اج میں کل دی معافی چاہناں

  جدید پنجابی نعتیہ شاعری

اج میں کل دی معافی چاہناں

سچی گل اے معافی چاہناں

تیتھوں باہج گزارے نیں نوں

اک اک پل دی معافی چاہناں

سجاد بخاری

چوٹھیاں سچیاں گلاں کر کے ایوں ناں توں ٹال وے

 جدید پنجابی شاعری

چوٹھیاں سچیاں گلاں کر کے ایوں ناں توں ٹال وے

توں کیہ جانے سمجھ گئی آں تیری اک اک چال وے

جان گئی آں وعدے تیرے قسماں تیریاں چوٹھیاں نیں

آخر تیرے نال گزارے نیں میں کنہے سال وے

عشق ترے نے کملی کیتا پتھر لوکاں مارے نیں

مست ملنگ شدائی سمجھن ویکھ کے کھلرے وال وے

رات انھیری گھپ تے میں

 جدید پنجابی شاعری

رات انھیری گُھپ تے میں

منجی سوچاں چُپ تے میں

دن چڑھے تے ویگناں بساں

دھکے سڑکاں دُھپ تے میں

آغا علی مزمل درانی

سانوں دھڑکو رہندا اے

 جدید پنجابی شاعری

سانوں دھڑکو رہندا اے

چپّ پانی تے واء دی بیڑی آں

چٹی خزائیں نل جے بے پتر آں

میلے تھکے ہتھ خالی نے

اساں ہاریاں ساہواں نال تیری ساوی آس چنی اے

ساڈے ادھورانے دناں دی پوری رات بنی اے

اکھ دے بوہے آئے اتھرو پیواں یا فر روہڑ دیاں

جدید پنجابی شاعری

اکھ دے بوہے آئے اتھرو پیواں یا فر روہڑ دیاں

صبرے نال وفا دا رشتہ رکھاں یا فر توڑ دیاں

تیرے نالوں وی کندھ اچی بن جاوے گی بختا وے

جالے ہوئے دکھڑے جے میں تھلے اتے جوڑ دیاں

مینوں عشق سکھایا اے بس پن کراں تے دان کراں

خالی ہتھ بلاواں بوہے آئیاں کسراں موڑ دیاں

جے کر بھکھا رہنا ای تے ڈھڈ تے پتھر بھارے لا

 جدید پنجابی شاعری

جے کر بُھکھا رہنا ای تے ڈِھڈ تے پتھر بھارے لا

جے تبدیلی چاہنا ایں، آ سڑکاں اُتے نعرے لا

پھل بوٹے ایس دھرتی اُتے، اسماناں تے تارے

ویلہا بے بے اک گیاں ایں اپنے آپ نوں آرے لا

ہو سکدا اسی مُڑ وی آئیے، نہیں تے کلا جشن منا

رنگ برنگیاں جھنڈیاں نالے گلیاں وچ غُبارے لا

میں ضبط دی کنڈی کھولاں کیوں

 جدید پنجابی شاعری

میں ضبط دی کُنڈی کھولاں کیوں

اکھاں دے موتی ڈوہلاں کیوں

تُوں ہجر دی تکڑی لے آیاں ایں

میں  وٹّا وصل دا تولاں کیوں

فوزیہ عباس شاہ سمّی

چاٹ لگی جد برہوں دی تد نام کبیرا پھبا

 جدید پنجابی شاعری

میں روگن کو وید نہ لبھا

مینوں لوک ستاوے سبھا

رام نام دی گت نئیں جانی

پڑھے پوتھیاں والا تھبا

ناہیوں کالا ناہیوں بگا

ناہیوں ڈب کھڑبا

جویں ٹٹا پیالہ جڑے تے امرت بھر جائے

 جدید پنجابی شاعری

تیرے اج دے ناں

جویں ٹُٹا پیالہ جُڑے تے امرت بھر جائے

جویں اُجڑی جھوک وسے مُڑ میلہ لگ جائے

اکھ لبھ لبھ سیوے اُدھڑن اندراں دے

یار پُرانے مُڑ مُڑ کرن کہانی سفراں دی

اج رخاں دی گل نہ کرئیے، کچیاں لگراں دی

زبیر احمد

بے رخیاں دا ظلم غریباں تے نت سردار ناں کیتا کر

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

بے رُخیاں دا ظلم غریباں تے نِت سردار ناں کیتا کر

سِدھا آکھ چا میری نہی نبھدی انج روز خوار ناں کیتا کر

بے بھرما چار شریکاں اچ درویش نُوں یار ناں کیتا کر

جداں میرا سینہ حاضر ہے مُڑ کنڈ تے وار ناں کیتا کر

درویش فرحت عباس گوندل

میرے ہک پردیسی واپس آنا اے

 جدید پنجابی شاعری

میرے ہک پردیسی واپس آنا اے

اُنج تے پنڈ یا شہر دا مطلب کجھ وی نئیں

میں ساہواں دے لیڑے اوتھے دھوندا ہا

ہن جس واہندی نہر دا مطلب کجھ وی نئیں

میں اوہناں کنڑ منجے کڈھی بیٹھا واں

جیہناں دے لئی ٹھہر دا مطلب کجھ وی نئیں

سپاں وانگوں وسنے پئے آں

 جدید پنجابی شاعری

سپاں وانگوں وسنے پئے آں

سپاں وانگوں وسنے پئے آں 

اک دُوجے نُوں ڈَسنے  پئے آں

اِک دُوجے تے ہسنڑاں اے

اِک دُوجے تے ہسنے  پئے آں

پیسے پچھے نسنڑاں اے

اے کی کرن دی سوچی اے

 جدید پنجابی شاعری

اے کی کرن دی سوچی اے

یار تے مرن دی سوچی اے

ہجر نوں سینے لا کے یارا 

مر کے ترن دی سوچی اے 

پہلا پہلا پیار اے تائیوں 

رب کو ڈرن دی سوچی اے 

جد وی اس دربارے گئے سی

 جدید پنجابی شاعری

جد وی اُس دربارے گئے سی

کُجھ جُرمانے تارے گئے سی

اوہدے سامنے کُجھ تے دسّو

سنگیو! کِنج گزارے گئے سی

وحشی نیھری دے وِچ ساڈے

ہتھوں یار کِنارے گئے سی

کچھ نہ بولیں یار پواڑا مچے گا

 جدید پنجابی شاعری

کچھ نہ بولیں یار، پواڑا مچے گا

ہار کسے نہیں مننی گوگا مچے گا

بُکل مار کے بیٹھے نوں کیوں چھیڑدے او

بُکل کُھلی تے پھر ہاسا مچے گا

اسیں جے تیلی جنی گل تے ہسے وی

تیرے دل وچ ڈر دا دیوا مچے گا

شام سویرے حقہ پینا روز دی عادت بن گئی اے

 جدید پنجابی شاعری

شام سویرے حُقہ پینا روز دی عادت بن گئی اے

کم نہ کرنا، ویہلا رہنا، روز دی عادت بن گئی اے

ایس وسیبے سے سے رنگ دے لوک اسانوں پڑھ دے نیں

اپنے آپ نوں دھوکے لکھنا، روز دی عادت بن گئی اے

ہک واروں میں نھیرے پاروں، ٹُھڈا کھا کے ڈگیا ساں

کندھ تے دِیوا بال کے رکھنا، روز دی عادت بن گئی اے

یار بیلی سجن پیارے کتھے گئے

 جدید پنجابی شاعری

یار بیلی سجن پیارے کتھے گئے

بیہنے سی جو رل مل سارے کتھے گئے

منجے ٹاہلی بوہڑ وی نظری آندے نہیں

کھوہ سی جیہڑے مٹھے کھارے کتھے گئے

کونڑ سنے گا کہانی کیہڑا پاوے گا

نانی دادی بال اوہ سارے کتھے گئے

دوئی نعت رسول مقبول والی جیندے حق نزول لولاک کیتا

جدید پنجابی شاعری عارفانہ کلام حمد نعت منقبت

دوئی نعت رسول مقبول والی جیندے حق نزول لولاک کیتا

خاکی آکھ کے مرتبہ وڈا دتا، سب خلق دے عیب تھیں پاک کیتا

سرور ہو کے انبیاء، اولیاء دا، اگے حق دے آپ نوں پاک کیتا

کرے اُمتی اُمتی روز محشر، خوشی چھڈ کو جیو غمناک کیتا

ہویا حق نوں شوق جد ملن دا، ڈھویا نذر براق چالاک کیتا

تے سلام پیغام پُہچان تائیں، قاصد وحی سردار ملاک کیتا

بلہیاں کولوں ہاسے کھس گئے ہنجواں ڈیرے لائے نیں

 جدید پنجابی شاعری

بُلہیاں کولوں ہاسے کُھس گئے ہنجواں ڈیرے لائے نیں

مینوں جیون دا ول نہ آیا اوکڑاں پھیرے پائے نیں

آس اُمید مِری دا دیِوا🪔 بلدا بُجھدا رہندا اے

میریاں لیکھاں دے وچ ربّا گھور ہنیرے چھائے نیں

سدراں جد وی پیر اُٹھایا پیش آئیاں تقدیراں نیں

رب نے کِنے ڈُونگے پینڈے میرے پیریں پائے نیں

نکے نکے ہتھاں دے جد نال دیہاڑی کردے

 جدید پنجابی شاعری

نِکے نِکے ہتھاں دے جد نال دیہاڑی کردے

وارا نہیںوں کھاندے بیبا بال دیہاڑی کردے

توں کیہ جانے تیرے کالے بودے دے لئی پُترا

کِناں عرصہ رہے نیں چِٹے وال دیہاڑی کردے

 کنڈیاں دے گھر کرنی پئے گئی پُھلاں نوں مزدوری

پتھراں دے گھر ویکھے نیں میں لعل دیہاڑی کردے

اکھاں میٹ کے دیکھ رہا ہاں دور وسیندے سجن

 جدید پنجابی شاعری

اکھاں مِیٹ کے دیکھ رہا ہاں دُور وسیندے سجّن

پیار دے جُرموں رت جنہاں دی پی پی ڈَیناں رجّن 

حیراں تے ہن موئیاں یارو قیدوں دی کرتوتوں

پاگل کھیڑے رنگپور کاہنوں خُوشیاں دے وچ گجّن

کل تک جہڑے ساڈے ساہویں اکھ نہیں سن چُکدے

بول اوہناں دے سینے وچ اج تِیراں وانگوں وجّن

زخماں نوں پھل چوبھاں نوں میں خوشبو لکھدا رہساں

 جدید پنجابی شاعری

زخماں نوں پھل چوبھاں نوں میں خوشبو لکھدا رہساں

جاپن جیہڑے موتی، ایسے ہنجو لکھدا رہساں

درد عنایت ہوسن جیہڑے مینوں تیرے ولوں

میں تے اوہناں درداں تائیں دارو لکھدا رہساں

میرا عزل سلامت رکھے بازو بخشن والا

میں طوفانی چھلاں نوں وہ چپو لکھدا رہساں

چتر کوکدا اے چترکار کیہڑے کھیکھن گنھیا وچ تحریر سائیں

 جدید پنجابی شاعری

چتر کوکدا اے، چترکار کیہڑے کھیکھن گُنھیا وِچ تحریر سائیں

چولے کاغذی ساریاں مُورتاں دے بے دسّیاں بے تقصیر سائیں

کار کار نہ پُچھ اکلاپیاں دی پتھر جِند نوں سِک عذاب اندر

شاموں فجر اُڈیکدے کڈھ لئیے دُدھ نہر پہاڑ نُوں چِیر سائیں

سَدّھر اتھری شوق شہادتاں دی مقناطیس وانگوں کھچ ماردی اے

سینے وِچ تلوار دے ساہ اوکھا کڈّھی چھاتیوں دھار شمشیر سائیں

کسے باغ جاں کسے اجاڑ اندر

 جدید پنجابی شاعری

کسے باغ جاں کسے اجاڑ اندر محفل جوڑ بیٹھی کدھرے چار یاری

گپاں ون سونیاں چل پئیاں نال ہوئے شراب دے دور جاری

کھنڈر گئے پر اوڑک نوں یار سارے گلاں مکیاں تاں ہوئی چپّ تاری

کوئی فلک بے پیر نوں کی آکھے کیتی اوہنے سی ایہہ تباہکاری

سرمد کاشانی

سنگی یار نیں ککھاں دے

جدید پنجابی شاعری

سنگی یار نیں ککھاں دے

سب سنسار نیں ککھاں دے

پَکّے کوٹھے کیہ جانن

جنگل بار نیں ککھاں دے

چِنگاں، واء ورولے، مینہ

کِنّے یار نیں ککھاں دے

اوکھی گل اے کم کوئی آسان ہووے

 جدید پنجابی شاعری

اوکھی گل اے کم کوئی آسان ہووے

ایہہ وی سوکھا نہیں، بندہ انسان ہووے

دِل ہوندا تے آپے تینوں بلدے داغ وِکھاندا

میں ایہہ دِیوے کتھے بالاں بالن والا بلیا

اودھر تُوں پیا ویکھیں غیراں ولے ڈُونگھی ڈُونگھی اَکھ

ایدھر مینوں رڑکا تیریاں لمیاں لمیاں پلکاں دا

اج وی زخم جدائی والا ہریا ہریا جاپے

 جدید پنجابی شاعری

اج وی زخم جدائی والا ہریا ہریا جاپے

دل وی اوہدیاں یاداں دے نل بھریا بھریا جاپے

نیویں پا کے بیٹھ رہیا اے مونہوں کج نہ بولے

اج خورے اوہ کیہڑی گلے لڑیا لڑیا جاپے

سڑک کنارے بکل مار کھلوتا سی اوہ بندہ

خورے کون وچارا سی کج ڈریا ڈریا جاپے

دلا ایس دے فکر توں باز آ جا

 دلا ایس دے فکر توں باز آ جا

کوڑا ایہہ جہان ہے باز آ جا

پرھاں ہونجھ دے خام خیالیاں نوں

ایہہ تاں وہم گمان ہے باز آ جا

ایہناں اشرتاں وچ جو خوشی ہووے

ہندا اوہ ندان ہے باز آ جا

ماہی یار وساریں ناہیں وے میں حسن تیرے دی بردی

 جدید پنجابی شاعری

ماہی یار وساریں ناہیں، وے میں حُسن تیرے دی بردی

ہجر تڑفدی نہیں جھلدا کوئی، وے میں رو رو ہوکے بھردی

عیب ویکھ میرے نہ ہٹ پچھے، وے میں تڑف تڑف کے مردی

لبھو شاہ جے توں جندڑی منگیں، وے میں رتی عذر نہ کردی 

لبھو شاہ

محل اساریا سنگ مرمر دا گھر بنا نہیں سکیا

 جدید پنجابی شاعری

محل اُساریا سنگ مرمر دا گھر بنا نہیں سکیا

سُکا باغ اُگایا پر میں مینہہ ورسا نہیں سکیا

اک اک کر کے سارے ویری مار مکائے باہروں

گھر دے اندروں پر میں اپنا ویر مُکا نہیں سکیا

چار چفیریوں چلے تیر نشانے تے نہیں لگے

پر اوہ نظراں دے تیراں توں دل بچا نہیں سکیا

روپ سی اوہدا پریاں ورگا مورنی ورگی چال

 جدید پنجابی شاعری

رُوپ سی اوہدا پریاں ورگا مورنی ورگی چال 

ویکھ کے سُرت گواچی میری، بھیڑا ہویا حال

اکھ سی اوہدی ہرنی ورگی زُلف جوں کالی رات

نتھلی لشکاں ماردی جد کُھل کُھل جاندے وال 

حُسن اوہدے مینوں قیدی کیتا بُھل گئے ہور خیال 

وکھری اوہدی گل سی جگ توں وکھرا رُوپ جمال 

روح وی ٹمٹماؤندی پئی اے پچھلی رات دے تارے وانگ

 جدید پنجابی شاعری

روح وی ٹمٹماؤندی پئی اے، پچھلی رات دے تارے وانگ

جسے وچوں جاندی پئی اے، سجن بے مہارے وانگ

کنڈھیوں دھکی بیڑی تر پئی، بھنوراں دے ول سدھراں دی

روندی تے کرلاؤندی پئی اے، ٹُٹے ہوئے تارے وانگ

ڈھہندا ڈھہندا بدل گیا اے، محل اساڈا کھنڈراں وچ

دنیاں ڈھیر وی ڈھاؤندی پئی اے، بھیڑے دے ورتارے وانگ

رتبے عہدے ذات قبیلے صورتاں نے پہچان دیاں

 جدید پنجابی شاعری

‎رتبے، عہدے، ذات، قبیلے، صورتاں نے پہچان دیاں

‎عزتاں ورنہ ہین برابر دنیا تے انسان دیاں

‎رنگ برنگے ملک نے ایتھے اک دُوجے توں ودھ چڑھ کے

‎اُچیاں نیں پر جگ دے اندر شاناں پاکستان دیاں

‎چن، مریخ تے پہنچ گئے نیں پانویں لوکی اج کل دے

‎ساہواں فیر وی مُشکل ایتھے محنت کش دہقان دیاں

میں کیکر یار مناواں

 جدید پنجابی شاعری

میں کیکر یار مناواں

دل کس نوں کھول وکھاواں

کوئی سکھیو چارا لاؤ

کنج دل جھلا پرچاواں

میں دل نوں آپے لائیاں

ہن کیویں روگ ہٹاواں

دلے دی سوڑ مکاون دے لئی

 جدید پنجابی شاعری

آسرا

دلے دی سوڑ 

مُکاون دے لئی

لوڑاں ہسدے مُکھ

زین شکیل

بھکھ تریہہ دی پے گئی جھگی

 جدید پنجابی شاعری

‏بُھکھ تریہہ دی پے گئی جُھگی

کھیتاں وچ کالونی اُگی

سِر تے چڑھ گئے سِرمٹ سرئیے

جِند نمانی رہ گئی لُگی

صفدر ڈوگر

تساں قرار ملن دے کیتے

 جدید پنجابی شاعری

تساں قرار ملن دے کیتے، پھر ڈھل کیوں اتنی لائی 

اسیں ہجر وچ کملے ہوئے، نالے آکھن لوک شدائی

راتیں نیند آرام نہ دل نوں، تساں کیتی بے پرواہی 

لبھو شاہ کی حج جیؤن دا، بری موتوں سخت جدائی

لبھو شاہ

جیہڑا بھانبھڑ تھاں تھاں بلدا اے

 جدید پنجابی شاعری

جیہڑا بھانبھڑ تھاں تھاں بلدا اے

اوہنوں ڈر اک ہڑھ دی چھل دا اے

غم ایہہ جیہا اَک دا بُوٹا اے

آپے اُگدا اے، آپے پھلدا اے

اسیں جیہڑی جیل پئے کٹنے آں

اوہدا کمرہ ساڈی کھل دا اے

کیہ لخدے کی پڑھدے سارے

 جدید پنجابی شاعری

کیہ لِخدے کی پڑھدے سارے 

رہ گئے بُھکھ نال لڑدے سارے

جے کر رُکھ نہ وڈھے ہُندے

دُھپ وچ اج نہ سڑدے سارے

جس ویہڑے نے ویہڑا کھادھا

اس ویہڑے نہ وڑدے سارے

گروی رکھ کے ساہ ٹریا واں

 جدید پنجابی شاعری

گروی رکھ کے ساہ ٹُریا واں

قسمیں انھے واہ ٹریا واں

یار ملن لئی ہاں جد کیتی 

فیر میں پیلاں پا ٹریا واں 

کیوں توں راضی ہوندا نہیں 

میں تے تیری راہ ٹریا واں

ویخ کدی تے میرے دکھ

 جدید پنجابی شاعری

ویخ کدی تے میرے دُکھ

مینوں نیں بس تیرے دُکھ

ڈونگھے ویخ کے میرے دُکھ

ہنجو اپنے کیرے دُکھ

سارا دِن نہ کھیڑا چھڈّے

راتاں نُوں وی گھیرے دُکھ

مینوں ول نئیں توڑ نبھاون دا ڈھولا آپ نبھاویں

 جدید پنجابی شاعری

مینوں ول نئیں توڑ نبھاون دا

ڈھولا آپ نبھاویں

بشری بیڑی اندر ڈولاں

دل دیاں گلاں دل تھیں بولاں

لبھدی تینوں وچلا پھولاں

تن من دھن سبھ تیں تھیں گھولاں

لکھیا درد تے ساہ نہیں مکے

 جدید پنجابی شاعری

لکھیا درد تے ساہ نہیں مُکے

‏پیار عشق دے راہ نہیں مکے

‏اوہنوں آکھو اجے نہ جاوے

‏دل دے ساڈے چاہ نہیں مکے

؟؟؟؟؟

روٹی کپڑے رول دتا اے

 جدید پنجابی شاعری

روٹی کپڑے رول دِتا اے

اندروں اندری گھول دتا اے

پہورا جے کوئی سُکھ اے لبھیا

جیون دا اے مول دتا اے

ارباب بزمی

مٹی دا سفنا بھر گیا سی

 جدید پنجابی شاعری

فیر اِنج ہویا

اوس گھنے جنگل وِچکار

شہزادی نُوں کلّھیاں چھڈ کے

شہزادہ وی ٹُر گیا سی

شہزادی دیاں ہتھاں وچ

مٹی دا سُفنا بُھر گیا سی

تینوں ملنڑ آیاں بوہا کھول

  جدید پنجابی شاعری

درشن  

کَولی چ کھیر 

بُوہے تے فقیر

سیالے دی چُپ

چاوں دناں دی مہمان

دور دا سنگتی چن

بہوں دور دے بیلی تارے

نی سیو میں تاں رانجھن دی ساں

 جدید پنجابی شاعری

نی سیو میں تاں رانجھن دی ساں

کھیڑیاں گھر کنج آئی

کھیڑے مُل نہ جاتا میرا

دنیا عوض کمائی

جے رانجھن سنگ ٹوری ناہی

کیوں نہ مار مکائی

بھاویں ساڈی ہار تے راضی ہو جاوے

 جدید پنجابی شاعری

بھاویں ساڈی ہار تے راضی ہو جاوے

ساڈا کیہ, سرکار تے راضی ہو جاوے

اوہدا راضی ہونا کیڈا سوکھا اے

سانوں دیوے مار تے راضی ہو جاوے

اوہدی ہاں دا دفتر ہک دینہہ کھلّے گا

پر جیہڑا انکار تے راضی ہو جاوے؟

حرص دے نال نفس توں پالیں توں کرنا ایں غلطی بھاری

 جدید پنجابی شاعری

حرص دے نال نفس توں پالیں، توں کرنا ایں غلطی بھاری

ایہہ تیرے کسے کم نہ آوے، جدوں وجیا بگل تیاری

بنھ لے اس نوں کر صاف جھگے نوں، ہتھ نفی دی پکڑ بہاری

لبھو شاہ جے توں کر لیا قابو، پھر توں ڈاڈھا بلدھاری

لبھو شاہ

ساڈے شہروں ٹر گئے چنگے دن

 جدید پنجابی شاعری

ساڈے شہروں ٹُر گئے چنگے دن

ساڈی عمراں لے گئے نال

اسیں جھلّی فکر جوانی دی

ساڈے چِٹّے ہو گئے وال

سانوں بھُل گیا رووَن دُکھاں تے

ساڈی اکھیں پے گیا کال

دل دی پیڑ دا کس نوں دسدے

 جدید پنجابی شاعری

دل دی پِیڑ دا کس نوں دسدے

دسن دا وی حال نہیں سی

اوس ویلے میں کلا ای ساں

اوس ویلے کوئی نال نہیں سی

سوچن والے دے لئی ایہہ جگ

کِناں چھوٹا ہو جاندا اے

عشق توں وادھو کون ہویا اے

 جدید پنجابی شاعری

‏عشق توں وادھو کون ہویا  اے

‏دل جہیا سادھو کون ہویا اے

‏حُسن تے عشق نے دوہویں اَتھرے

‏جگ توں قابو کون ہویا اے 

‏دل نوں روگ اولٌّے لگے 

‏دل دا دارُو کون ہویا اے

حرفاں دی گڈھ کھولن لگیاں کیہ منتر پھوکنا ایں

 جدید پنجابی شاعری

استاد عابد جعفری ہوراں لئی ہک نظم 

حرفاں دی گڈھ کھولن لگیاں

کیہ منتر پھوکنا ایں

ہر کوئی نئیں جانڑدا

تُوں او طبیب ایں جیہڑا

اکھراں دی بمار نبض

مزدور کدی زکوۃ نہیں لیندا

 جدید پنجابی شاعری

مزدور کدی زکوۃ نہیں لیندا

عزرائیل میری جان نہ کڈیں میرے کم بہتیرے رہندے

میرے باہجوں ایہناں کون سمبھالے جیہڑے بابل بابل کہندے

مینہ پوے پرنالے کولوں کائیاں دی چھت چوندی

تینوں پتہ یتیماں دے نیں جے کر کوٹھے ڈیہندے

اجے میں پوری دنیا دے وچ پھر کے ہوکا دینا

کر مزدوری کھاون والے نہیں زکاتاں لیندے