لگ جان کدی پار امیداں دے سفینے

 پنجابی عارفانہ کلام

لگ جان کدی پار اُمیداں دے سفینے

اک صُبح مدینے ہووے اک شام مدینے

سرکار نہ دُوری دیاں موجاں چہ بکھر جاں

جھونکا واں ہوا ورگا میں کجھ سال مہینے

میں لُطفِ مدینہ دی گُزاراں گا سلاٸی

سرکار چمک جان گے اکھاں دے نگینے

وچ متھے ٹکا دھیان دا

 جدید پنجابی شاعری پنجابی ہائیکو

شنگاردانی

وِچ متھے ٹِکا دھیان دا

گُوڑھا رنگ دنداسڑا

تے بُہتے مِٹھڑے بول

امرجیت چندن

ہاسا مذاق نئیں جے

 جدید پنجابی شاعری

ہاسا مذاق نئیں جے

ماسا مذاق نئیں جے 

ہتھاں دی ہار ویکھو

کاسا مذاق نئیں جے 

دسدی اے پیڑ دل دی

پاسا مذاق نئیں جے 

جھلیا عشق کمانا اوکھا

 کلاسیکی پنجابی شاعری

جھلیا عشق کمانا اوکھا

کسے نوں یار بنانا اوکھا

پیار پیار تے ہر کوئی بولے

کر کے پیار نبھانا اوکھا

ہر کوئی دکھاں تے ہنس لیندا ای

کسی دا درد ونڈانا اوکھا

دل وٹاون دا ناں حیاتی اے

  جدید پنجابی شاعری

دل وٹاون دا ناں حیاتی اے

لَج نبھاون دا ناں حیاتی اے

کولوں گزرے شریک دی عزت

اکھ جھُکاون دا ناں حیاتی ا

اپنے رب دی رضا تے سجدے وچ

سر کٹاون دا ناں حیاتی اے

آ گئی جد یار نوں وچ خواب آ جانے دی جاچ

 جدید پنجابی شاعری

آ گئی جد یار نوں وچ خواب آ جانے دی جاچ 

نہ رہی مینوں کسے ویلے وی اکھ لانے دی جاچ 

میرے واہتے اوس ظالم نے ای پا دتے ہنیر 

آپ دسی سی میں جنہوں زلف لشکانے دی جاچ 

مندراں وچ بہن دیوے نہ مسیتاں وچ کھلون 

مینوں اج توڑی نہ آئی دل نوں پرچانے دی جاچ 

غماں دے قہر وچ ہڈاں دا بالن بال رہنے آں

 پنجابی عارفانہ کلام

غماں دے قہر وچ ہڈاں دا بالن بال رہنے آں

دُکھاں دی اگ وچ سڑنے آں ہر دم لال رہنے آں

مگر ایہہ حال وی ساڈا کسے دا ہور نئیں ہرگز

نبیؐ دے پیار دے صدقہ سکوں دے نال رہنے آں

اسی جپنے آں رب دا نام منہ کعبے دے ول کر کے

"نبیؐ دی نعت دے صدقے سدا خوشحال رہنے آں"

سائیاں وے سائیاں وے اللہ سائیاں

 جدید پنجابی شاعری

سائیاں وے سائیاں وے اللہ سائیاں

کر دے مینوں معاف وے اللہ سائیاں

میں بھریا نال گناہیں توں جاندا ایں

آیا کھڑا واں تیرے دربار اللہ سائیاں

نظر کرم میرے تے وی کر دے سائیاں

رحم و کرم کر دے خاص اللہ سائیاں

سب نال راضی رہندا میرے نال وَیر اے ایہہ کی قہر اے

  جدید پنجابی شاعری

سب نال راضی رہندا میرے نال وَیر اے، ایہہ کی قہر اے 

دل وچ مینوں لگے تیرےکوئی غیر اے، ایہہ کی قہر اے 

میرے اخلاص نوں توں دل وچوں کڈھ کے ہر گل چھڈ کے

تھلے میرا دل آیا جتھے تیرا پیر اے، ایہہ کی قہر اے 

اک تاں توں کدی میرے دکھاں نئیوں پھولیا اتوں انج رولیا

کھڑی آں میں کلّی تیرے ول سارا شہر اے، ایہہ کی قہر اے

سجن میرے ویہڑے وڑیا راتی

 جدید پنجابی شاعری

سجن میرے ویہڑے وڑیا راتی

اچن چیتی سورج چڑھیا راتی

ہن اوہ مینوں یاد زبانی سارا

اوہنوں الفوں یے تائیں پڑھیا راتی

دن چڑھیا تے ہر شئے ہو گئی کولا

دِیوے تے ہک تیلا سڑیا راتی

کنکاں رنگ بدلائے سجن نئیں آئے

 جدید پنجابی شاعری

کنکاں رنگ بدلائے سجن نئیں آئے

کنے ترلے پائے، سجن نئیں آئے

منتاں منیںاں، نت دعا کروائی اے

بک بک نیر وگائے، سجن نئیں آئے

لنگھیا انج اڈیک چ ساڈا سارا دن

کنے کاں اڈائے، سجن نئیں آئے

دل تے بیتی لوکاں کولوں اسیں لکائی دسی نہیں

 جدید پنجابی شاعری

دل تے بیتی لوکاں کولوں اسیں لکائی، دَسی نہیں

رات وہانی پیڑان اندر، نیند نہ آئی، دسی نہیں

سب توں اوہلے بیٹھ پروئی مالا ہنجوں لالاں دی

پلک پلک دی سوئی بنائی کیویں لنگھائی، دسی نہیں

پیار دے راہ وچہ یار دا خبرے کیہڑی جائی پیر پوے

ہر جا پھیری جھاڑو پلکاں بنھ بنائی، دسی نہیں

میں صورت چھڈی پوجنی بت خانہ دتا بھَن

 جدید پنجابی شاعری

میں صورت چھڈی پُوجنی، بُت خانہ دتا بھَن

میں کانگ چڑھے دریا دی، جس روڑھے سارے بَن

مت وجی سوچیں ڈُبیاں، کیہ میرا ہون نہ ہون

مینوں عشق سیانے دسیا، اوئے اپنے ہون نوں مَن

کدے جا بتاں نوں پُوجیا، کدے کعبے پڑھی نماز

کدے گلمے جنجو پا لیا، کدے تسبیح ونوں وَن

کئی دیوان کھڑ گئے ہن ایں پلکیں دے سہارے تے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

کِئی دیوان کھڑ گئے ہن، اِیں پلکیں دے سہارے تے

جیویں چوڈیں دا چَن لاہندے تیڈی اَکھ دے اشارے تے

تُوں نا بولیں تاں راتاں کُوں، رُواٹاں تے اُو سَمدے ہن

جیندے وی کَن لَگے ہوئے ہِن تیڈے مِٹھرے بولارے تے

تیڈے سِر دا سِرہانڑا جے، نہ بنڑ سگیاں تاں کیا فائدہ؟

میڈی بانہیں کوں آپنڑے ہتھ کپا بے شک چا آرے تے

اوہنے جو جو لکھے عشاق رکھن اپنے کول تعویز بنا کے خط

 جدید پنجابی شاعری

اوہنے جو جو لکھے عشاق رکھن، اپنے کول تعویز بنا کے خط

خط دور کر لیندے نیں سینیاں دے، اپنے سینیاں نال لگا کے خط 

اوہنے لین توں صاف انکار کر کے، میرے قلب شکستہ نوں چوٹ لائی 

جیہڑا طرز طغرا وچ لکھیا سی، سو سو نستعلیقیاں پا کے خط

سر سبز میرے نامہ بر تائیں، مولا باغ جہان دے وچ رکھے 

جان اپنی ہیل کے دے آیائے، سبز خط والے تائیں جا کے خط

بناں پچھیاں دسیاں جان گئے اوہ، کیہڑے آہو چشم نے یاد کیتا 

نبی دی محفل چہ آ کے بیٹھو نوال سارا حضور دا اے

 پنجابی عارفانہ کلام

نبی دی محفل چہ آ کے بیٹھو نوال سارا حضور دا اے

خدا نے خلقت بنا کے دسیا، منال سارا حضور دا اے

ایہ پھل بُوٹے ایہ چن تارے نگہ نوں بھاندےعجب نظارے

کمال اوہدی نیں قُدرتاں دے، جمال سارا حضور دا اے

نبی دی الفت پچھان ساڈی نبی دی مدحت امان ساڈی

دھیان رہندا مدینے ولے، خیال سارا حضور دا اے

انھے میرے ہتھیں پیندے پھردے نیں

 جدید پنجابی شاعری

انھے میرے ہتھیں پیندے پھردے نیں

میں تے اونج کہیا سی اکھاں لبھیاں نیں

ایہناں پچھے چانن کر کے مرنا ایں

اگے ای مر کے ماسی اکھاں لبھیاں نیں

عصمت اللہ سیکھو

میاں رانجھا مہینوال تے مرزا جے عاشق سن تے

 جدید پنجابی شاعری

کِہڑا عشق

میاں رانجھا، مہینوال تے مرزا

جے عاشق سن تے

ہیر، سوہنی تے صحباں دا

اِک وار رشتہ تے منگدے

ہو سکدا سی

گل بن ای جاندی

نہ یس آکھاں نہ نو آکھاں

 جدید پنجابی شاعری

نہ یس آکھاں نہ نو آکھاں

جو آکھیں تُوں اوہو آکھاں؟

ہُن ایناں وی میں انھّاں نہیں

تیرے صِفرے نوں سو آکھاں

جو تھتّھا کر دے جِیبھاں نوں

میں اکھراں وچ پرو آکھاں

ہیکرا وے ہیکرا وزیراں دیا چیکرا

 جدید پنجابی شاعری

ہیکرا وے ہیکرا

آڈیو دا ماسا وی

سواد نئیں او سوہنیا

اُٹھ کے پٹاری وِچوں

کڈھ کوئی وِڈیو

تماشے دے میدان وِچ

گل کسے کیتی سی

 جدید پنجابی شاعری

گل کِسے کیتی سی

خورے کیہڑی گل سی

خورے کِنے کیتی سی

خورے کدوں کیتی سی

خورے کی تریخ سی

خورے کیہڑا وار سی

اَج چراں پچھوں اوہدی کال آئی

 جدید پنجابی شاعری

اِک پُرانے مِتر دی کال

اَج چِراں پِچھوں اوہدی کال آئی

سِیت سمے دی یُگاں بُجھی

چندری چِننگ وی نال آئی

اوس پُچھیا

دیس دیاں کیہ لوڑاں تھوڑاں

جذبیاں وچ ڈبو کے خالد

 پنجابی عارفانہ کلام

جذبیاں وچ ڈبو کے خالد

پلکاں ہیٹھ لکو کے خالد

نعت دیاں خشبوواں ونڈاں

ہنجو ہار پرو کے خالد

اوہدا ناں ہونٹاں تے لیاواں

مونہہ خشبو نال دھو کے خالد

ہنجھواں بھجے ماں دے بول

 جدید پنجابی شاعری

ماں

ہنجھواں بھجے ماں دے بول

تُوں پُتّ اداس نہ ہوویں

تُوں کوئی چور اُچکا تاں نہیں

تُوں اے اک کومنسٹ

امرجیت چندن

سکے کھوہ چوں پانی دا گھٹ لبھے

 جدید پنجابی شاعری

سُکے کُھوہ چوں پانی دا گُھٹ لبھے

راز جان دے راز نیاز والے

اسِیں سوچدے سوچدے ڈُب چلے

کیھ چھڈ گئے سوز تے ساز والے

سعید آسی

ایں گالھوں تاں پھل ہمیشہ کھلدن

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ایں گالھوں تاں پھل ہمیشہ کھلدن

پھلاں نال بہاراں حال ونڈیندن

محرم راز مہاری چپ ہوون تاں

اٹھیں نال مہاراں حال ونڈیندن

اچیاں بیریاں حال حوال نئیں سنڑدیاں

لانڑیں نال سِنواراں حال ونڈیندن

میں ٹہگا نئیں فیر وی کیوں لگدا اے مینوں

 جدید پنجابی شاعری

کھوپے

میں ٹہگا نئیں

فیر وی کیوں لگدا اے مینوں

کسے نے گل وچ ٹلی بنھ کے

کھوہ گیڑن تے لا دتا اے

اکھیں کھوپے

نک وچ نتھ

منگویں سکھ پرائیاں عیداں

 پنجابی سرائیکی شاعری

منگویں سُکھ پرائیاں عیداں

نہ پُچھ کِنج لنگھائیاں عیداں

من مرضی دے چن چڑھا کے

سیٹھاں خوب کمائیاں عیداں

کاہدی عید جے عید دے چن وی

نھیرے وچ منائیاں عیداں

امبڑئیے نی پتہ نئی کہڑی گاچی کھاندی رہی ایں

 جدید پنجابی شاعری

امبڑئیے نی

پتہ نئی کہڑی گاچی کھاندی رہی ایں

تُوں سانوں جمّن ویلے

ناں تیری کُکھ وچ ساڈیاں لتاں سِدھیاں ہوئیاں

ناں تیرے آہلنے ساڈا بھار سہایا

راتیں سونے آں

میں اکثر سوچدا رہناں

 جدید پنجابی شاعری

میں اکثر سوچدا رہناں

جدوں چوداں اگست آوے

زمانہ رونقاں لاوے

تے دل کیوں ڈُبدا جاوے؟

جدوں واجا کِتے وجدا

تے مینوں اِنج ہے لگدا

اک اک جی دے جانڑ تے انج تے کنبہ گھٹدا جاندا اے

 جدید پنجابی شاعری

اک اک جی دے جانڑ تے انج تے کُنبہ گھٹدا جاندا اے

پر اک قبرستان اچ میرا حصہ ودھدا جاندا اے

ایس جہان دے رشتے بھانویں جان چھڈائی جاندے نیں

اوس جہان دے نال تے میرا رشتہ ودھدا جاندا اے

ایس مُسلسل دُکھ نے ڈاھڈا بے ترتیبا کر چھڈیا

سُکھ دا وقفہ گھٹدا، دُکھ دا وقفہ ودھدا جاندا اے

ڈیوا ڈینہ کوں جگا کے مر ویندے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ڈیوا ڈینہ کوں جگا کے مر ویندے

گُھپ اندھارے کوں کھا کے مر ویندے

سچ کوں سُولی تے موت نئیں آندی

کوڑ سیجھاں سُہا کے مر ویندے

کاظم شاہ 

جیں سرخاب پرانبل ریجھاں والی تے

 جدید پنجابی شاعری

جیں سُرخاب پرانبل ریجھاں والی تے

ہُونٹے لَے دل اوہدے کَن دی والی تے

فِر وی سِر توں اُچی دُھوڑ اُڑا لیندا

عِشق نچاوے بھانویں راہ پتھرالی تے

پِڑ جِتّن لئی جپھی تے جِبھ ورتاں گا

مینوں یار بھروسہ نئیں دو نالی تے

میں کتنے ڈیہنہ توں اے سوچدی ہاں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

عجیب تُوں ہیں

میں کتنے ڈیہنہ توں اے سوچدی ہاں 

جو تیں تُو پچھاں

اے میکوں پک ہیے 

 جو تیڈی غیرت وی کچ دی ونگ توں نفیس ہوسی  

میں پچھ گھدا تاں نراض تھیسیں 

ایہہ تھی وی سگدائے جو اپنڑے وعدے تروڑ ڈیویں

ہائے میرے پنجاب سدا وگدے رہن تیرے پاک پوتر پانی

 جدید پنجابی شاعری

اک مُورت ویکھ کے

٭

ہائے میرے پنجاب

سدا وگدے رہن

تیرے پاک پوِتر پانی 

ہمیش پُنگردے رہن

 تیرے ساوے رُکھ

ساڈے روگاں دے ہانی

یار سہانے پل کرنے آں آ جا بہہ کے گل

 جدید پنجابی شاعری

یار سہانے پل کرنے آں

آ جا بہہ کے گل کرنے آں

گل سن جھگڑے ہو جاندے نیں

بہہ کے سب دا حل کرنے آں

میرے نال توں ٹر تے سہی

جو توں آکھیں رل کرنے آں

کہیں نانویں عیداں لا بیٹهوں

 پنجابی سرائیکی شاعری

عید دا ڈوجها ڈینہہ

کل عید ہائی، کل بہوں خوشیاں ہن

بہوں میلے ہن، کئی میل وی ہن

اتھ ہتھ اچ ہتھ، گل گکڑیاں ہن

نویں کهسے، کپڑے، پگڑیاں ہن

اساں ڈیکهنڑ گئے انہاں خشیاں کوں

نہ اماں ہائی، نہ ابا ہائی

منزلاں نوں پھڑیا مصطفیٰ دا ناں لے کے

پنجابی عارفانہ کلام

منزلاں نوں پھڑیا مصطفیٰﷺ دا ناں لے کے

میں کدی وی نہیں رکیا مصطفیٰ دا ناں لے کے

نہیریاں دی بھیڑ اندر اوہنے حوصلہ دتا

رب نوں یاد جد کیتا مصطفیٰ دا ناں لے کے

رب تے اوہدے سوہنے دا پیار ایہناں گُوڑا اے

لبھ لیا میں رب سوہنا مصطفیٰ دا ناں لے کے

ہن نہ ویکھن اوہدے سفنے

 جدید پنجابی شاعری

ہُن نہ ویکھن اوہدے سفنے

آکھیاں نُوں سمجھایا کیوں نئیں

چوراں نے موراں نوں لُٹیا

سدھراں رولا پایا کیوں نئیں

چِڑیاں کاواں آہلنے پا لیے

سحر نے گھر بنایا کیوں نئیں

مینوں سمجھ نئیں آوندی رب جانے

 جدید پنجابی شاعری

مینوں سمجھ نئیں آوندی رب جانے

بدی کرن والے کیہ کھٹدے نیں

گُڈی چاہڑ کے ادھ اَسمان اُتے

پِچھوں ڈور پیار دی کٹدے نیں

ہتھ دھو کے ہویا جہان ویری

ظالم لوک نائیں پِچھوں ہٹدے نیں

آپاں پت پنجابی آں

 جدید پنجابی شاعری

آپاں پت پنجابی آں

اے گل جانے سارا جگ

آساں پیری کھسے لے

آساں سر تے رکھی پگ

آساں کرتے گل پائے

آساں دھوتی بنہی لک

جد دی رکھ نوں آری پئی اے

 جدید پنجابی شاعری

جد دی رُکھ نوں آری پئی اے

روندی دھرتی ساری پئی اے

گندم دانہ کھا بیٹھے آں

دوزخ موں کھلاری پئی اے

اک نہیں دکھ ونڈاونْ والا

ات لئی دنیا ساری پئی اے

دکھ دی اگ تے کڑھیاں ہنجوں

 جدید پنجابی شاعری

دُکھ دی اگ تے کَڑھیاں ہنجوں

لُڑھیاں بَن کے لَڑھیاں ہنجوں

رکھاں وانگوں گاٹے پائیاں

ہُسڑاں دے وچ مڑھیاں ہنجوں

بہہ کے عشق مصلّے اُتے

تسبی وانگوں پڑھیاں ہنجوں

مٹی دا باوا بنڑاونی آں

 جدید پنجابی شاعری

مٹی دا باوا

مٹی دا باوا بنڑاونی آں

جھگا پاونی آں

تے اُتے دینی آں کھیسی

نہ رو مٹی دیا باویا

وے تیرا پیؤ پردیسی

مٹی دا باوا نئیوں بولدا

بے یار تے بے وس دے مدد گار تسی او

 جدید پنجابی شاعری

بے یار تے بے وس دے مدد گار تُسی او

غم کھاہدی ہوئی جان دے غمخوار تُسی او

کوڑا نہیں لگیا کدی سچ جس دی زبانوں

منیا اے زمانے نے اوہ سچیار تُسی او

سبھ عظمتاں سرکار نوں ای سوہبدیاں نیں

دو جگ دےآں سرداراں دے سردار تُسی او

فیر طیبہ توں بلاوا آ گیا

 پنجابی عارفانہ کلام

فیر طیبہ توں بلاوا آ گیا

فیر پیاسے کول دریا آ گیا

بھیک منگنا واں شہا دیدار دی

لے کے اکھاں دا میں کاسہ آ گیا

جتھے پلکیں چن تارے سج گئے

ایہہ دلا! دس کیہڑا پاسا آ گیا

رنگ اوہیڑا عشق دا چڑھیا

 جدید پنجابی شاعری

رنگ اوہیڑا عشق دا چڑھیا

جد سائیاں دا پلّو پھڑیا

موتی ہیرے پیار دے منڑھ کے

سجّن دل دا کنگن گھڑیا

واہ وا عشق دیاں سوغاتاں

پلکاں نِت نگینہ جڑیا

اکھوں دور تے دلوں وی دور ہوئیوں

 جدید پنجابی شاعری

اکھوں دُور تے دلوں وی دُور ہوئیوں

اگ ہووے تے سیک وی آوندا اے

گل ساری اے میل مِلاپ تائیں 

کون عُمر دا ساتھ نبھاوندا اے

سعید آسی

سورج کرناں چن ستارے اپنے نیں

 جدید پنجابی شاعری

حمد

سورج کرناں چن ستارے اپنے نیں

دریا، لہراں، جھیل کنارے اپنے نیں

موسم دے پھل رنگ نظارے اپنے نیں

ساون رُتاں پینگھ ہُلارے اپنے نیں

تُوں جے اپنا نہیں تے کوئی وی اپنا نہیں

تُوں جے اپنا ایں تے سارے اپنے نیں

چالباز رقیب خلاف میرے کھیڈ روز کوئی نویں چال آوے

 جدید پنجابی شاعری

چالباز رقیب خلاف میرے کھیڈ روز کوئی نویں چال آوے

 میرے یار نوں لوتیاں لا آوے بالن سر میرے اتے بال آوے 

کلا عشق حملہ آور نئیں ہوندا جدوں لٹدائے چھاؤنیاں دلاں دیاں

غم، درد، تکلیف، ملال، چِنتا لے کے لشکراں دے لشکر نال آوے 

ویکھ ویکھ کے ستم تے جور اوہدے ہووے جدوں بے دلی دی شکل پیدا 

بھولی شکل اوہدی اکھاں وچ پھر کے میرے دل نوں پان پلال آوے 

توں اپنی رت سہاگن آپے لبھ لے

جدید پنجابی شاعری

توں اپنی رُت سہاگن آپے لبھ لے

اسیں ور کیتے، پرنائے نہیں

اسیں جمے جو، اوہ جائے نہیں

ساڈی جمن پیڑ کہانی کوڑ کہانی اے

اکھ وچھوڑا ان جمیاں دا جھورا اے

دن پرانا بند دلے دا لانگھا اے

ہار تے بس کمزوری دی اے

 جدید پنجابی شاعری

ہار تے بس کمزوری دی اے

دنیا زورا زوری دی اے

دل نوں جندرے وچ ای رکھیں

اوہنوں عادت چوری دی اے

ویکھو اکھ نہ گونگی کرنا

گل ٹُرے تے ٹوری دی اے

اساں سکھیا عشق اویڑا وو

 پنجابی سرائیکی شاعری

اساں سِکھیا عشق اویڑا وو

نہ مندر کوں پلیت آکھوں نہ آکھوں گرجا بھیڑا وو

اساں سکھیا عشق اویڑا وو

کیڑہا نوری کیڑہا خاک مٹی کر جانڑیں آپ نکھیڑا وو

اساں سکھیا عشق اویڑا وو

اساں ملاں دے مرید نسے تہوں باہمناں نال وی جھیڑا وو 

اساں سکھیا عشق اویڑا وو

نیناں بھر لے کاسے ہنجواں دے یاد ماہی دی تڑپائے

 جدید پنجابی شاعری

نیناں بھر لے کاسے ہنجواں دے یاد ماہی دی تڑپائے

اُجڑی پئی اے دل دی نگری جاون والا مُڑ گھر آئے

اوکھا ہویا ہنجواں نُوں ڈکھناں ربدے واسطے پاواں پئی

ڈب ڈب جائے دل مر جانا جندڑی اُتے ترس نہ کھائے

جیون نوں اگ لاواں سجناں بن جینا کہیڑے چجدا اے

تانگ ماہی دی جین بہانے جے نئیں آنا تانگ مکائے

پہلے جاندے نئیں پے اڑ کے بہہ گئے نیں

 جدید پنجابی شاعری

پہلے جاندے نئیں پے اَڑ کے بہہ گئے نیں

ہور نویں غم پلّہ پھڑ کے بہہ گئے نیں

سنگت ٹُٹ وی جاندی دل تے سمجھ گیا

پنج دریا پر اکھیں وڑ کے بہہ گئے نیں

سجن  دوروں آئے آپ مِلن دے لئی

تے ہُن شاموں شامیں لڑ کے بہہ گئے نیں

بڑیاں انہیریاں لہور دیاں پوڑیاں

 جدید پنجابی شاعری

لہور دیاں پوڑیاں

بڑیاں انہیریاں

لہور دیاں پوڑیاں

سوکھیاں تے اوکھیاں

بڑیاں ای سوڑیاں

لہور دیا پوڑیاں

اک پیر وڈا

سدھراں دے وچ پھسیا پھسیا

 جدید پنجابی شاعری

سدھراں دے وِچ پھسیا پھسیا

جاندا اے کوئی نھسیا نھسیا

جُثے دے وِچ پُرزا دل دا

ٹُٹیا بھجیا گھسیا گھسیا

ڈنگ عشق دا ہُن تے جاپے

انگ انگ دے وِچ رسیا رسیا

سوہنا کملی والا ماہی طیبہ دا

 پنجابی عارفانہ کلام

سوہنا کملی والا ماہی طیبہ دا

جگ وچ سبھ توں اعلیٰ ماہی طیبہ دا

عزتاں دا رکھوالا ماہی طیبہ دا

بنے لاون والا ماہی طیبہ دا

غم دے صحرا اندر ورہدی لوواں وچ

پیار دا مٹھا پالا ماہی طیبہ دا

فانی اے ایہہ دنیا جہان والی زندگی

 پنجابی عارفانہ کلام

فانی اے ایہہ دنیا جہان والی زندگی

اللہ جنی دیوے دے ایمان والی زندگی

اللہ پاک تیریاں میں حمداں سنائی جاں

دیویں توں توفیق تے میں لوکاں نوں پچائی جاں

دے دے مینوں حق توں پچان والی زندگی

اللہ جنی دیوے دے ایمان والی زندگی

میں ساندل بار دا سائیں آں

جدید پنجابی شاعری

‏میں ساندل بار دا سائیں آں

میں وکدے مال دا چھیڑو نئیں میں ہر خوددار دا سائیں آں

الطاف بچائیے سر دے کے میں اس دستار دا سائیں آں

دریا دی لیک دا لیکھا نئیں میں پار اُروار دا سائیں آں

تو ہک ادھ شہر دا شاہ ہوسیں میں ساندل بار دا سائیں آں

الطاف بھروانہ

رب دا قرآن سوہنے نبی دی تعلیم

 پنجابی عارفانہ کلام

رب دا قرآن سوہنے نبیﷺ دی تعلیم

ایہہ جے میرے دوستو صراطِ مستقیم

ایہہ رکھنا ایمان کہ قرآن سچا اے

گھلن والا اللہ رحمان سچا اے

لیایا جرائیل فرمان سچا اے

آیا جندھے اتے اوہ جے نبی کریم

سلطان مدینے دے سنو عرض غریباں دی

 پنجابی عارفانہ کلام

سلطان مدینے دے، سنو عرض غریباں دی

تیرے باجھ میرے آقا کوئی تھاں نئیں غریباں دی

کی پیش کراں آقاﷺ، کجھ کول نئیں میرے

خالی جھولی تے اتھرو نے، ایہ سوغات غریباں دی

جیویں بُڈھڑی مائی نوں، تُساں گھڈڑی چوائی سی

جیویں حبشی نوں رنگیا سی، ساری گل نصیباں دی

اوہ اے تیرا اللہ رحمان بندیا

 پنجابی عارفانہ کلام

اوہ اے تیرا اللہ رحمان بندیا

بنایا تینوں جنہیں انسان بندیا

کلا اے اوہ انگ ساک نہ برادری

اوہدی کر سکدا نہیں کوئی برابری

کلا اے اوہ کلے دا جہان بندیا

اوہ اے تیرا اللہ رحمان بندیا

میں اس دربار وچ جھکیاں نگاہواں ویکھ آیا واں

پنجابی عارفانہ کلام

 میں اس دربار وچ جھکیاں نگاہواں ویکھ آیا واں

درداں نال مہکن جو فضاواں ویکھ آیا واں

تڑفدے تے بلکدے دل وی جتھے چین پاندے نیں

میں اس گلشن دیاں تازی ہواواں ویکھ آیا واں

نظر نوں روشنی ونڈدا اے اوتھے گنبد خضرا

میں ساوے رنگ وچ رنگیاں فضاواں ویکھ آیا واں

کدوں مکن گیاں خورے جدائیاں یا رسول اللہ

پنجابی عارفانہ کلام

 کدوں مُکن گیاں خورے جُدائیاں یا رسول اللہ ﷺ

میں آساں حاضری لئی فیر لائیاں یا رسول اللہ ﷺ

نہ جھلی جاندی میتھوں جدائی یا رسول اللہ ﷺ

دہائی اے، دہائی اے، دہائی یا رسول اللہ ﷺ

اقبال زخمی

حضور آپ نوں عظمت کہواں میں آدم دی

پنجابی عارفانہ کلام

 حضور آپ نوں عظمت کہواں میں آدم دی

حضور آپ نوں مولا دی میں عطا لکھاں

حضور آپ نوں چارہ کہواں زمانے دا

حضور آپ نوں ہر درد دی دوا لکھاں

حضور آپ دے در تے رہواں سدا بیٹھا

حضور آپ نوں اپنا میں مدعا لکھاں

قدماں نوں چم کے روڑے ہیرے تے لعل بن گئے

 پنجابی عارفانہ کلام

قدماں نوں چم کے روڑے، ہیرے تے لعل بن گئے

سوہنے دے در دے ذرے، بدر و ہلال بن گئے

جنہاں تے نظراں پیاں رب دے حبیبﷺ دیاں

مدنی کریمﷺ دیاں، جگ دے طبیب دیاں

حضرت اویسؑ بن گئے، حضرت بلالؓ بن گئے

کعبے دا نوری اجالا، جالی حضور دی اے

حضور تے نہیں دسیا اے جشن میلاد

پنجابی عارفانہ کلام

 حضورﷺ تے نہیں دسیا اے جشن میلاد

دسو فیر کنہے بئی ایہہ کیتا اے ایجاد

صحابہؓ کدوں کوٹھیاں تے لایاں جھنڈیاں

مِٹھے پانی دُدھ نہ مٹھایاں ونڈیاں

نبیﷺ دی تعلیم اُتے پورا اعتماد

حضورﷺ تے نہیں دسیا اے جشن میلاد

اک دو تینوں دسے نیں

 جدید پنجابی شاعری

اک دو تینوں دَسے نیں

دُکھ تے ویسے کافی سَن

ٹھنڈے دل نال سوچیں جے

جُرم تے قابل معافی سَن

محمود غزنی

میڈے ڈکھ دے گوگڑے درد بهرے

 پنجابی سرائیکی شاعری

چونڑی

میڈے ڈکھ دے گوگڑے درد بهرے

جڈاں پهٹ پوون ایں پهٹی وانگ

توں چونڑی بنڑ کے جان میڈی

میڈے جسم دے ہر اک پھٹ کوں توں

بس آپڑیں ہتھ دا سیک ڈیویں

متاں میڈے پهٹ ایں پهٹی وانگ

رات کالی ہے سوجھلا چاہیدئے

 پنجابی سرائیکی شاعری

رات کالی ہے سوجھلا چاہیدئے

ہک مسافر کوں آسرا چاہیدئے

ساڈا تیڈے بغیر کوئی کائنی 

تیکوں اتنا تاں سوچنڑا چاہیدئے

صرف بِھڑنڑ نئیں حوصلہ منگدا

سہہ ونجنڑ کوی وی دل وڈا چاہیدئے

دید کئی درمیان ہووے پئی

 پنجابی سرائیکی شاعری

دید کئی درمیان ہووے پئی

کئی نہ کئی جاگ جان ہووے پئی

کئی متاں تیڈا ناں پچھے میں توں

میڈے مونہہ وچ زبان ہووے پئی

اچھا! ول بادشہ کوں نِندر آ گئی

اے کہانی بیان ہووے پئی

باہجے نوں بھل یاد کرانی پیندی اے

 جدید پنجابی شاعری

باہجے نوں بُھل یاد کرانی پَیندی اے

اوہدی اصل اوقعات وکھانی پیندی اے

کون جگہ دیندا اے اُچّے پدّھر تے

اپنی تھاں وی آپ بنانی پیندی اے

سوگ سُراں وچ دُکھ ورلاپے کون مِرے

سینے تے وی تال وجانی پیندی اے

مسیت ویندا جے پئیں تاں ونج کے خدا کوں

 جدید پنجابی شاعری

مسیت ویندا جے پئیں تاں ونج کے

خُدا کوں میڈے سلام ڈیویں

خُدا کوں آکھیں

فُلانے گھر دا فُلاناں وارث

تریجھے ڈیں توں وفات پا گئے

فُلانے گھر وچ یتیم راہندن

تیریاں اکھاں چ اکھاں پاؤن دی ہمت نہیں

 جدید پنجابی شاعری

میں نہیں آکھ سکدا

میں شرمسار ہاں

تیریاں اکھاں چ اکھاں پاؤن دی ہمت نہیں

میں نہیں آکھ سکدا

کہ تیریاں نیناں نے، میریاں راتاں دی نیند چوری کر لئی سی

کہ میرے سپناں نوں ملی رکھیا سی، تیریاں یاداں نے

کہ ساری واٹ، میں کلا تیرے نال گلاں رہا کردا

اے دولت لٹی نئیں جا سکدی

 جدید پنجابی شاعری

اے دولت لُٹی نئیں جا سکدی

اکھ دا خُمار

دل دا غُبار

منتاں ہزار

بے وسی دا ٹھار

مُقدراں دی ہار

وسدیاں رہن وطن دیاں جھوکاں

 جدید پنجابی شاعری

وسدیاں رہن وطن دیاں جھوکاں رہن سلامت تھاواں

دُونیاں ہو کے رحمتاں وسن منگو سب دُعاواں

راوی تیرے کنڈیاں تے رُوپ نت وسدا

لہراں پئیاں گاؤندیاں تے بُوٹا بُوٹا ہسدا

اسماعیل قلندر 

ایہ نہیں کہندا لکھاں دے

 جدید پنجابی شاعری

ایہ نہیں کہندا لکھاں دے

ککھ بچا لے ککھاں دے

ساڈا وی سر جاندا اے

صدقے تیریاں اکھاں دے

اکو توں مل جاویں تے

گھاٹے سہہ لاں لکھاں دے

ضد کردا اے ناں نئیں سندا

 جدید پنجابی شاعری

ضِد کردا اے ناں نئیں سندا

سوہنا اے نہ تاں نئیں سندا

سندا سی بندے دی بندا

ہن تے کاں دی کاں نئیں سندا

جے میں دل دا حال سناوا ں

دو لفظاں توں گاں نئیں سندا

ہلہ خوشبو دا وی قابو کر سکناں

 جدید پنجابی شاعری

ہُلّہ خوشبو دا وی قابو کر سکناں

مُٹھ اِچ نال ہوا وی قابو کر سکناں

قطرے نال سمندر سارے بھر دیواں

ٹھوٹھے وچ دریا وی قابو کر سکناں

نُوری صدیاں تک میں پَل وِچ پہنچ رِیاں

پینڈاں امبراں دا وی قابو کر سکناں

دو اکھیاں نیں تھوڑا ہس کے

 جدید پنجابی شاعری

دو اکھیاں نیں تھوڑا ہس کے

کوڑے مارے مُشکاں کس کے

پہلاں مار ادھ مویا کیتا

فیر اٹھایا تلیاں جھس کے

اچن چیتی وار کریندا

عشق نہ مارے پہلاں دس کے

میڈے نال لڑائی نہ کیتی کر

 جدید پنجابی شاعری

گیت

میڈے نال لڑائی نہ کیتی کر

تیکوں روکے مئیں شراب نہ پیتی کر

میڈی گال تو من

ڈے بوتلاں کوں بھن

میڈی خوشی دا چا کر سامان اے

میڈی دُنیاں تاں بس میڈا خان اے

بدلاں دا کی سکھ ویکھاں میں

 جدید پنجابی شاعری

بدلاں دا کی سُکھ ویکھاں میں

تیری لائی اگ اچ بہہ کے

اج وی آہاں سیکاں میں

سارے سوہنڑے موسم، میرے

پاسیوں ہو کے لنگھ جاندے نیں

میرے لیکھاں نوں کالک نال

اساں چیتر بہار دے چتریے ہوئے

 پنجابی سرائیکی شاعری

اساں چیتر بہار دے چتریے ہوئے

اساں سنگریے سنوریے ستریے ہوئے

اساں اپڑیں اکھ تے نتریے ہوئے

تیڈے پیریں پوونڑ آئے ہاسے

اساں آپ کوں دهوونڑ آئے ہاسے

ساکوں اپڑیں پیریں پوونڑ ڈے

زندگی ہے جو روز پچھدی ہے

 پنجابی سرائیکی شاعری

زندگی ہے جو روز پُچھدی ہے

تیں میڈا اعتبار کیوں کیتے

توں میڈے نال نال ہاویں تاں

میں تیڈا انتظار کیوں کیتے

پار ونج کے میکوں اے سوچ آئی اے

میں سمندر کوں پار کیوں کیتے

خنجر سینے وچ کھبونا آوندا اے

 جدید پنجابی شاعری

خنجر سینے وچ کھبونا آوندا اے

رو لاں گا میں مینوں رونا آوندا اے

ایس کم واسطے تینوں نئیں میں آکھاں گا

مینوں بیڑہ آپ ڈبونا آوندا اے

سانوں حاکم وقت دیاں کرتوتاں تے

کدے کدے تے قسمے رونا آوندا اے

سانوں آپ سیکھا کے پیار دا ول ڈھولا

 جدید پنجابی شاعری

سانوں آپ سیکھا کے پیار دا ول ڈھولا

ڈاڈا اوکھا ہویا جینا لنگدا نئیں پل ڈھولا 

کتھے ٹُر جائے جند نمانی کتھے دُکھڑے پھولے

سینے پانبڑ بلدے اُٹھن دل وچ سل ڈھولا

تیری پل دی دُوری میتھوں چل نئیں ہوندی

مُڑ آ جا وطناں دکھا چاء اپنی شکل ڈھولا

سڈیاں مونجھاں پرانڑیاں ہن اساں مونجھیں دے بل وچ ہیں

 پنجابی سرائیکی شاعری

سڈیاں مونجھاں پُرانڑیاں ہن اساں مونجھیں دے بل وچ ہیں

ساڈے کشکول ہن خالی جو سرداریں دی جھل وچ ہیں

ساکوں جیونڑ جو نئیں ڈیندے ساڈے جیونڑ دی جاہ کینی

چلو منگدے قبر ہسے اونھے دی اج تے کلھ وچ ہیں

اساں اُجڑے ملنگ ہیں سائیں فقیری ویس ہے ساڈا

اساں بے جُرم مریندے ہیں کیوں جو غُربت دے گل وچ ہیں

شام سویرے ویکھدا رہناں میری تیری تصویر نوں

 جدید پنجابی شاعری

شام سویرے ویکھدا رہناں میری تیری تصویر نُوں

میں چُم کے گل لا لیا تیری زُلف دی زنجیر نوں

مل جاویں تے وارناں خُدا نے جہان دے

وچھڑ جاویں تے دوش دیناں واں تقدیر نوں

جے دارُو درد دا نئیں سی سجناں کول تیرے

سوچ کے مارنا سی ذرا نیناں دے تیر نوں

دل چ نئیں رہن دینا چھڈ فر رہن دے

 جدید پنجابی شاعری

دل چ نئیں رہن دینا چھڈ فر رہن دے

نیڑے وی نئیں بیہن دینا چھڈ فر رہن دے

اکھاں جدوں اکھاں نال کھین گل بن دی

اکھاں جے نئیں کھین دینا، چھڈ فر رہن دے

چنگا سی جے شک دور کر لیندوں، دل دا

شک نئیں لہن دینا چھڈ فر رہن دے

یار سہانے پل کرنے آں

 جدید پنجابی شاعری

یار سہانے پل کرنے آں

آ جا بہہ کے گل کرنے آں

گل سن جھگڑے ہو جاندے نیں

بہہ کے سب دا حل کرنے آں

میرے نال توں ٹر تے سہی

جو توں آکھیں رل کرنے آں

میں کوئی چوری کیتی اے

 جدید پنجابی شاعری

میں کوئی چوری کیتی اے

سبھ دے ساہویں پیتی اے

باہروں پاک پویتر نیں

ڈڈھاں وچ پلیتی اے

ربا خالی موڑی نہ

پہلی واری نیتی اے

رات اِک بھاری کیہ کیہ دساں

 جدید پنجابی شاعری

رات اِک بھاری کیہ کیہ دساں 

دل تے آری کیہ کیہ دساں 

میری اکھ نوں روگ اے کہڑا

سو بیماری کیہ کیہ دساں 

بندا نہیں اج ناگ اے بندا

اِچھا دھاری کیہ کیہ دساں 

جگ نوں دسیا نہ تصویر وکھائی میں

 جدید پنجابی شاعری

جَگ نوں دَسیا نہ تصویر وکھائی میں

اوہدی سِک وی بُکل وچ لکائی میں

کہندا، میری سِک دی مینوں جھلک وکھا

پیروں امبراں تک فر دُھوڑ اڑائی میں

شہر بھرے جد مُنہ نہ لایا چندری نوں

فیر اداسی مر جانی گل لائی میں

اوہدے پیار نوں دل دے وچوں کڈھ دتا

 جدید پنجابی شاعری

اوہدے پیار نُوں دل دے وِچوں کڈھ دِتا

اپنے ہتھیں وِیجیا بُوٹا وڈھ دتا

تدے فقیرا تیری جھولی خالی اے

توں تے ہر بُوہے تے پلو اڈھ دتا

کل ایہہ وی تے سُرخی اک اخبار چ سی

سکے پُتراں پیو نُوں گھر چوں کڈھ دتا

گوریئے میں جانا پردیس

 جدید پنجابی شاعری

گیت

گوریئے میں جانا پردیس

میں جانا تیرے نال

تیرے باہجھوں سجناں دل نہیوں لگناں

اساں تینوں لبھناں تے توں نئیں سانوں لبھناں

گوریئے میں جانا پردیس

میں جانا تیرے نال

کر دے دور ہنیرے سائیاں

 جدید پنجابی شاعری

کر دے دور ہنیرے سائیاں

شہ رگ توں وی نیڑے سائیاں

دور وسیبے جِنّہاں کیتے

وسن دل دے نیڑے سائیاں

ہالی تیکر مُک نہ ہُندے

دنیا والے چیہڑے سائیاں

لوکی کہن قلندر تائیں لوہا ڈھال کے پھردا

 جدید پنجابی شاعری

لوکی کہن قلندر تائیں لوہا ڈھال کے پھردا

میں تے ہیرے ورگی جندڑی دکھیں گال کے پھردا

وچ زمانے لوک سیانے بندہ ملدا اوکھا

دن دنیویں میں وچ بازاراں دیوا بال کے پھردا

یار پار پئے لوکی آکھن، یار نہ بنڑدا کوئی

ایسے دکھوں میں دی لوکو ویلا ٹال کے پھردا

سوچاں اگ تے لہجے اگ

 جدید پنجابی شاعری

سوچاں اگ تے لہجے اگ

اندر باہر چوفیرے اگ

بیڑی کِدر لے کے جاواں

شَوہ دریا اچ، کنڈھے اگ

بندہ ساڑ سواہ کر دیندے

ہوندے نیں پچھتاوے اگ

راہ دا پتھر توڑی دا

 جدید پنجابی شاعری

راہ دا پتھر توڑی دا

پیر پچھانہہ نئیں موڑی دا

پانویں اتھرو پانی نیں

پانیاں وچ نئیں روڑی دا

دونویں نین قیامت نیں

کی لینا ایہہ جوڑی دا

نت لوڑاں نویاں سنگتاں

 جدید پنجابی شاعری

نِت لوڑاں نویاں سنگتاں 

میں ہجر ہنڈائیاں رونقاں 

میری اکھ چمکار بھرے 

مینوں پُنگرے رُت وصال دی 

دل وحشت خاک کرے 

میں ماکھی اپنی رَت دا 

پنجاب دیاں مورتاں

 جدید پنجابی شاعری

پنجاب دیاں مورتاں

کتھے گئیاں رانیاں

نہیاں تے مدھانیاں

بھٹھ تے تندوریاں

بوڑویں تے چوریاں

بوریاں تے کالیاں

میرا دیس بڑا ای پیارا

 جدید پنجابی شاعری

میرا دیس بڑا ای پیارا

میریاں اکھیاں دا ایہہ تارا

ایہدے گھبرو شیراں وانگوں

سینے تان دلیراں وانگوں

ایہدے فوجی انکھاں والے

جنہاں توپاں ٹینک سنبھالے

خبرے کی اے دل کیوں ڈریا ہویا اے

 جدید پنجابی شاعری

خبرے کی اے، دل کیوں ڈریا ہویا اے

جیویں دِیوا واء اچ دھریا ہویا اے

رنگ انوکھے لائے عشق دے موسم نیں

اندر اگ تے جُثّہ ٹھریا ہویا اے

پیراں دے چھالے تے سُفنے سانبھ کے رکھ

پیار دا رستہ کنڈیاں بھریا ہویا اے

بلدیاں ہاواں نوں سینے لا کے روئے

 جدید پنجابی شاعری

بلدیاں ہاواں نوں سینے لا کے روئے

اوس سنگدل نوں اپنا بنا کے روئے

آکھدے رہ گئے بہاراں نوں ذرا ٹھہر جاؤ

اسی تے پھلاں دے وچ ویکھو آ کے روئے

میرے سجدیاں دا اثر ہویا نہ کوئی

پتھر دے خدا نوں سر جھُکا کے روئے

دیس دے دشمن سارے پھڑنے پینے نیں

 جدید پنجابی شاعری

دیس دے دشمن سارے پھڑنے پینے نیں

ہُن خنجر دو دھارے پھڑنے پینے نیں

گھر وچ اک مہمان اچانک آیا اے

پیسے کِتوں اُدھارے پھڑنے پینے نیں

پھُل گُلاب دے اوہدی راہ وچ جچنے نئیں

آسماناں توں تارے پھڑنے پینے نیں

پھلاں کولوں پچھ یا بہاراں کولوں پچھ

 جدید پنجابی شاعری

پھلاں کولوں پچھ یا بہاراں کولوں پُچھ

اساں کے ہاں ایہ ساڈے یاراں کولوں پچھ

اس دے دیدار ءچ ایڈا کہڑا نشئہ ہے

بوہے اوہدے لگیاں قطاراں کولوں پچھ

کسے دی محبتاں دا مل کیڈا تھوڑا ہے

بنگلے کوٹھیاں تے کاراں کولوں پچھ

سوہنے پاک محمد پیارے

 جدید پنجابی شاعری عارفانہ کلام

سوہنے پاک محمدﷺ پیارے

ساڈے دل دے چین سہارے

آ کے دیندا چَن سلامی

کردے سجدے جُھک جُھک تارے

آقاﷺ دے دربار تے یارو

سب دے ہُندے خوب گُزارے

لوکی کہندے لوہیا واں

 جدید پنجابی شاعری

لوکی کہندے لوہیا واں

تیرے واسطے کھویا واں

اپنے واسطے آپے ای میں

کڈھیا ہویا ٹویا واں

ہُن دُشمن دیاں خیراں نئیں

ہُن میں اُٹھ کھلویا واں

پتر ہاں میں اماں آمنہ دا اس ماں دیاں شاناں اچیریاں نیں

 عارفانہ کلام

پتر ہاں میں اماں آمنہ دا 

اس ماں دیاں شاناں اچیریاں نیں

شرف دین قلندر دا بالکا ہاں 

پنجتن دیاں میں ول پھیریاں نیں

چوں یاراں دے ہتھ میری کنڈ اتے 

اہل نظر نوں دعوتاں میریاں نیں

تیری اچی شان کریما میں تیرے قربان کریما

 عارفانہ کلام

تیری اُچی شان کریما

میں تیرے قربان کریما

تیرے کرماں نال ای وسدے

ایہہ جو کُل جہان کریما

پتھر وچ وی رزق توں دیویں

توں اے رب رحمان کریما

ویکھ انکھاں نوں رول پئے لوکی

 جدید پنجابی شاعری

ویکھ انکھاں نوں رول پئے لوکی

نت وجاندے نیں ڈھول پئے لوکی

کوئی نترے وچار کیوں سوچے

گل کردے نیں گول پئے لوکی

نت نویں چاواں نالے خوشیاں لئی

ہون دُکھاں دے کول پئے لوکی

ایہو جئی کوئی تھاں ہووے

 جدید پنجابی شاعری

ایہو جئی کوئی تھاں ہووے

رُکھ دی ٹھنڈی چھاں ہووے

متّاں دیندا پیو ہووے

متھا چُم دی ماں ہووے

پِنڈ دے نظارے ہوون

کول سارے پیارے ہوون

کر کے سوچ وچار آندا اے

 جدید پنجابی شاعری

کر کے سوچ وچار آندا اے

مرضی ہووے تے یار آندا اے

جو وی پاندی اے اوہنوں جچدا اے

اوہنوں سولہ سنگھار آندا اے

تیرا اِقرار چیتے آئے تے

میرے دل نوں قرار آندا اے

میرا بھاویں ککھ نہ رکھ

جدید پنجابی شاعری

میرا بھاویں ککھ نہ رکھ

اِنج تے اپنے تُوں وکھ نہ رکھ

سِر سُٹنا سی سُٹ چھڈیا اے

ساڈی وِی تے تُوں لج رکھ

ڈکنیاں نی تے ساہواں ڈک

بلدی اُتے ککھ نہ رکھ

چڑیے کھنب دے وین

 جدید پنجابی شاعری

چڑیے کھنب دے وین

ویلا جے کر گونگا نہیں تے

گھاہ بوٹی تے وِچھرے ہوئے

موم دے چِٹّے کاغذ کولوں

کھال تے بہ کے لیڑے دھوندی

رُت دے دُکھ وی پُچھے

ویلا جے کر انھا نہیں تے

اول حمد خداوند تائیں تو ہی سب دا سائیں

 جدید پنجابی شاعری

اول حمد خداوند تائیں

تُوں ہی سب دا سائیں

ہر ہر دا رکھوالہ آپو

میں تے کرم کمائیں

درد منداں نوں درد ستاوے

اتے سُتیاں آن جگاوے

تیرے مکھ ویکھان توں پہلاں

  جدید پنجابی شاعری

تیرے مُکھ ویکھان توں پہلاں

پیار دی پینگ چڑھان توں پہلاں

مینوں حیاتی وچ کجھ نئیں دسیا

صدقے واری جان توں پہلاں

جندڑی نمانی لٹان توں پہلاں

مینوں حیاتی وچ کجھ نئیں دسیا

روز ڈیہاڑی گالھیں

 پنجابی سرائیکی شاعری

روز ڈیہاڑی گالھیں

وڈکیاں دے اکھانڑ

بہوں لکاویں بول

سبھ پاروں معافی

بہوں سارے قصے

ڈھگ ساری شاعری

ممٹی ہے سنسار میاں

 پنجابی سرائیکی شاعری

مٹی جیسی مٹی مرسی

مٹی آخر مٹی تھیسی

مٹی نازش مٹی دانش

مٹی ہے سنسار میاں

صوفی نجیب اللہ نازش

دل دا ساز وجائی رکھدی اے

 پنجابی سرائیکی شاعری

دل دا ساز وجائی رکھدی اے

ڈکھ دی ڈاکھنڑی گائی رکھدی ہے

ساکوں من دی مونجھ مراثن

انگلیں تے نچوائی رکھدی اے

ساحر رنگپوری

سٹھنی روگ فساد نئیں آیا

 جدید پنجابی شاعری

سِٹھنی، روگ فساد نئیں آیا

کر کے عشق سواد نئیں آیا

عشق نئیں اوہ رج مستی سی

بُھکھ لگی تے یاد نئیں آیا

میں اِلہام سُناون آیاں

ذہن اچ لے کے داد نئیں آیا

کی دساں میں کیہڑی کیہڑی سروں مصیبت ٹالی اے

 جدید پنجابی شاعری

کی دساں میں کیہڑی کیہڑی سروں مصیبت ٹالی اے

پنجھی ورھے کماندیاں گزرے پھیر وی جھولی خالی اے

اندروں تے سبھ مرے ہوئے نے اُتوں اُتوں ہسدے نے

ہر اک مُکھڑا لُٹیا لُٹیا ہر اک اکھ سوالی اے

جہڑا وی زوراور آ کے باغ اُجاڑا پاؤندا اے

لوکی ڈردے آکھن اُس نُوں ساڈے باغ دا مالی اے

وارث بلہے ورگے بیٹھے ہنس وسار پنجابی نے

 جدید پنجابی شاعری

وارث، بلہے ورگے بیٹھے، ہنس وسار پنجابی نے

کِسراں آکھاں ماں بولی دے برخوردار پنجابی نے

بالاں دے منہ جہڑے اکھر چوغے وانگوں دینے سن

اوہناں بدلے پھڑ پھڑ اوبڑ تندے یار پنجابی نے

اچن چیتی وی نہ لاویں میرے متھے اوہناں نوں

جہڑے وی اس دھرتی اتے بدبو دار پنجابی نے

اکو تیری آس خدایا تے توں ہی سب دا سنگی

 جدید پنجابی شاعری

اکو تیری آس خُدایا تے تُوں ہی سب دا سنگی

ہر مُشکل وچ مدد کریں توں تے تیری سنگت چنگی

میں غافل مغرورا جھُوٹا تے میں غرضاں دا مارا

بخش دیویں میری سارے گُناہاں تے توں ایں بخشن ہارا

میں مٹی دا کچا بھانڈا تے عمل وی میرے کچے

تُوں رحمت دا وعدہ کیتا تے تیرے وعدے سچے

ہجر دا بوٹا بو نئیں سکدا

 جدید پنجابی شاعری

ہجر دا بُوٹا بو نئیں سکدا

کوئی تینوں کھو نئیں سکدا

دُنیا نوں میں چُلہے پاواں

جے تُو میرا ہو نئیں سکدا

میرے اگے ہس لیندا ایں

میرے اگے رو نئیں سکدا؟

کرن منتہیٰ

جیندا کوئی نی سہارا دنیا تے

 جدید پنجابی شاعری

جیندا کوئی نی سہارا دنیا تے

اوندا بنڑ تے سہارا راہساں 

جینکو مرض وحید ہے غربت دا

اوندے نال مئیں وَن تے باہساں

جو ہوسی جگ دا ڈکھ میڈی جھولی اچ

ہر ڈُکھ اچ خوش مئیں راہساں

بے مقصد جہی یار حیاتی بھوگ رہیا واں

 جدید پنجابی شاعری

بے مقصد جہی یار حیاتی بھوگ رہیا واں

بھوئیں تے آ کے خورے کی کی بھوگ رہیا واں

اسے گل دا دُکھ اے شاہ نوں میرے اُتے

جو میں اوہدے نالوں چنگی بھوگ رہیا واں

چار دِناں دی ایس حیاتی دا نہ پُچھو

ادھی بھوگ گیا واں ادھی بھوگ رہیا واں

حیدر علی

عشق اچ اپنا تن من دینا ہار وے لوکا

 جدید پنجابی شاعری

عشق اچ اپنا تن من دینا ہار وے لوکا

تاں جڑھنی یار دے سنگ تار وے لوکا

سپ حسن دا کیلن مشکل، پڑھ لے منتر

بھل گئیوں جیکر چل جانا وار وے لوکا

یاری لائی ہن ڈر تینوں کس گل دا دس

تیکھی ہوندی عشق دی دھار وے لوکا

ورھدی اگ بجھا دے ربا دھرتی تے

 جدید پنجابی شاعری

ورھدی اگ بُجھا دے ربا دھرتی تے

رحمت دا مینہ پا دے ربا دھرتی تے

جنگل بیلا رُکھ تے ڈنگر مردے پئے

سب دی پیاس مٹا دے ربا دھرتی تے

منیا لکھ گُناہاں دے وچ اُمت ڈُبی اے

رحمت دا مینہ پا دے ربا دھرتی تے

اے میتھوں سچ لکویا کوئی نئیں

 جدید پنجابی شاعری

اے میتھوں سچ لکویا کوئی نئیں

تیرے ورگا تے ہویا کوئی نئیں

اوہدے جان تے سارے لوکی

اتھرُو سُٹے رویا کوئی نئیں

عشق دے پینڈے چھڈنا سوکھا

ایتھے کالیاں اگے ٹویا کوئی نئیں

پھل تے تریل اوہنوں دکھ سکھ دی

 جدید پنجابی شاعری

پھُل تے تریل

اوہنوں دُکھ سُکھ دی

کوئی سُدھ نئیں سی

ان بھُول سی اجاں

انجان سی پھُل

جدوں کھڑیا نئیں سی

منہ بکلی پا کے سُفنیاں دے

کیڈے کوڑ پسارے پساردا سی

جدوں کھڑیا نئیں سی

جدوں کھڑیا! تے اوس نوں سُدھ ہوئی

اوس رون دی وی جس لئی ہسیا سی

تدوں ہسن تے بہوں پشیمان ہے سی

ڈھائیں ماردا سی

مونہہ تے پٹدا سی

اوہدا مُکھڑا لہو لہان ہے سی

اوہدے چولے دے بند بند کھُل گئے سن

اوہدی اکھیوں اتھروں ڈُھل پئے سن

عابد جعفری

حالے تک نیں سلی اکھ دے اندر

 جدید پنجابی شاعری

حالے تک نیں سِلّی اکھ دے اندر

سُکے سُفنے گِلّی اکھ دے اندر

شِکری دُھپ دی رج کے آکڑ بھناں

سورج نپ کے وِلّھی اکھ دے اندر

سارے دِن دے دُکھ چماون راتیں

سارے دِن دی چِھلّی اکھ دے اندر

دل نوں آساں اکھ نوں چیتر ونڈے نیں

 جدید پنجابی شاعری

دل نوں آساں، اکھ نوں چیتر ونڈے نیں 

چندرے سب نوں، ساوے منظر ونڈے نیں 

پہلوں پہل اُس نفرت ونڈی وَستی نوں 

مُڑ کے اوہنے گھر چوں وی گھر ونڈے نیں 

کل دِھی جَمّی میرے اِک گُوانڈی دی 

میں اَج اپنے مُفت کبوتر ونڈے نیں 

کوٹھے اتے کاں اوندے نیں

 جدید پنجابی شاعری

کوٹھے اُتے کاں اوندے نیں

چُوری لبھدی تاں اوندے نیں

اَڑیا! میتھوں رُسیا نہ کر

تینوں ویکھ کے ساں اوندے نیں

مِٹھڑا، سوہنڑاں دل دی دھڑکن

اینے تیرے ناں اوندے نیں

دیوے ورگا جیون وی

 جدید پنجابی شاعری

دِیوے ورگا جیون وی

کٹیا رزق ہوائی نال

بالاں کافر ہو جاناں

میری نیک کمائی نال

چوراں ورگے اتھرُو سی

نکلے انج صفائی نال

میں ناں آکھیا ول آسی او

 پنجابی سرائیکی شاعری

میں ناں آکھیا ول آسی او

اوندی اکھ اچ پیار ڈٹھا ہم

وت کوئی بازی جت آیا ہا

اوندے گل اچ ہار ڈٹھا ہم

دل اچ درد تے اکھ اچ کھل ہس

اینجھاں کوئی فنکار ڈٹھا ہم

ہائے وو شہر اچ شور پیا تھیندے

 پنجابی سرائیکی شاعری

دیرہ پھلاں دا سہرہ

ہائے وو شہر اچ شور پیا تھیندے

ہائے وو میڈے بال بہر ہن

ہائے وو ساراشہر تاں اپنائے

ہائے وو کہیں کوں کجھ نہ تھیوے

ہائے وو لال اندھاری گھل پئی

ہائے وو پکھڑو وئیڑے تھی گن

اساں دریا تار متار

 پنجابی سرائیکی شاعری

اساں دریا تار متار

اساں بیڑیاں پور جھبیل

اساں مٹیاں لوندے بال

اساں ڈاچیاں، ڈاند کنبیل

اساں کانجن مالھ جھلار

اساں آپنی کنڈ تے بیل

پیار دی کوئی سزا ڈیویں ہا

 پنجابی سرائیکی شاعری

پیار دی کوئی سزا ڈیویں ہا

میکوں سُولی چڑھا ڈیویں ہا

جے محبت نوہی ناں سہی 

میڈا فوٹو ولا ڈیویں ہا

ڈیکھ مردا پیاں مونجھ توں

اج تاں دیدار آ ڈیویں ہا

خواب آندے میکوں سما ڈیندے

 پنجابی سرائیکی شاعری

خواب آندے میکوں سما ڈیندے

اندری اندر ولا جگا ڈیندے

ہُن وی کوئی گالھ چا کرے اوندی

گالھا دل ہے دھمال پا ڈیندے

اپنڑے سر تے اساں پئے نچدے ہئیں

وقت وی کینجھے گُر سکھا ڈیندے

کل میں اوہنوں کال کراں گی

 جدید پنجابی شاعری

کل میں اوہنوں کال کراں گی

گَلاں اپنے نال کراں گی

پکّی اِٹ نینہ تے رکھ کے

سُنجے سُفنے لال کراں گی

مِل کے مُڑنا سوکھا تے نہیں

فر وی سانجھا حال کراں گی

تیڈے نال کھیڈیجے عمراں تیئں ملے ہار تاں ہار دا مل کینی

 پنجابی سرائیکی شاعری

تیڈے نال کھیڈیجے عمراں تیئں ملے ھار تاں ھار دا مُل کینی

جیڑھے سر وچ تیڈا ذکر تھیوے ہوں سر تے تار دا مل کینی

میں جان وی کر قربان ڈیواں تیڈے ول وی پیار دا مل کینی

تیڈا مُل تاں ثروت جتھ رہ گیا تیڈے ہک مُسکار دا مل کینی

سعید ثروت

جیرھے رستے وٹا چھوڑن حواری ٹھیک نئیں ہوندے

 پنجابی سرائیکی شاعری

جیرھے رستے وٹا چھوڑن حواری ٹھیک نئیں ہوندے

جیرھے ہرجائی سڈیندے ہن بازرای ٹھیک نئیں ہوندے

صرف متھے ٹکائے کرو خدا دی بارگاہ دے وچ

اے قبراں دے تے پتھراں دے پجاری ٹھیک نئیں ہوندے

طارق شامی

کن وچ مندرے دل دے گندرے شکلوں بھولے بھالے

 پنجابی سرائیکی شاعری

کن وچ مُندرے، دل دے گندرے، شکلوں بھولے بھالے، محض ڈیکھالے

ہن تاں چُست چالاک چلتر، مُنہ تے چُپ دے تالے، محض ڈیکھالے

کون میندے ہوندے ہن سُرخابیں دے پر کالے؛ محض ڈیکھالے

جیندیں نئیں الویندے عشرت، مرن دے بعد دوشالے؛ محض ڈیکھالے

عشرت لغاری

میڈے دل دے قاتل میڈے یار ہن

 پنجابی سرائیکی شاعری

میڈے دل دے قاتل میڈے یار ہن

جنھے میکوں لٹیے سچے پیار ہن

میڈی اُجڑی زندگی کیتی تبہا ہے

اساں ول وی کیتی سجنڑا دعا ہے

اے دلاں دے سودے بُرے وپار ہن

اساں دردر تے جانی بھوندے ریہے

انویں تاں سچ اے توں میڈے پل پل دے نال ہوندیں

 پنجابی سرائیکی شاعری

میڈا توں

انویں تاں سچ اے 

توں میڈے پل پل دے نال ہوندیں

تیڈی طلب نال 

میڈے ساہیں دی سانجھ وی ہے

تے اے وی سچ اے

جو تیڈے میڈے اے سارے رشتے

تماشہ چھوٹے لا وستی دے اندر

 پنجابی سرائیکی شاعری

تماشہ

چھوٹے لا وستی دے اندر 

خوب تماشہ ڈیدھے ہاسے

سبھ لوکاں کوں کٹھا کرتے

اپنی سوٹی نال مداری

باندر کوں نچویندا ہا

ڈبیاں اتیں ڈبے رکھ تے