نظماں مینوں میک اپ کردیاں نیں

 جدید پنجابی شاعری

نظماں مینوں میک اپ کردیاں نیں

میرے لوں لوں دے وچ

جوانی دا جوش چھالاں نئیں ماردا

نہ ای مٹھیاں مٹھیاں گلاں آؤندیاں نیں

بوہتا بَن ٹھَن کے رین دی وی عادت نئیں

بسترے تے وی اُکا اناڑی آں

شکل وی کوئی ایڈی سوھنی نئیں

کوئی چنتیں بھریا پندھ ساکوں پیش ہے پل پل

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

کوئی چنتیں بھریا پندھ ساکوں پیش ہے پل پل

ونج ونج کے نسے تھکدے تاں تھک پوندے ہیں ول ول

ڈیکھ ہاں جو ساکوں پیار دے نقصان ڈسن آئے

تیں جھیں میں ڈٹھے ہوئن وڈا آ گئیں توں چل چل

بے ربط حیاتی ہے توڑیں جان ولا وی

آندی ہے فقیریں کوں تیڈی مونجھ مسلسل

چٹ پوش دے چہرے تے بھرم چھاپیا کھڑا ہا

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

چٹ پوش دے چہرے تے بھرم چھاپیا کھڑا ہا

مزدور دی تصویر تے غم چھاپیا کھڑا ہا

لفظیں دے تقدس دا بھرم ایکوں اکھیندے

ایوان دے متھے تیں قلم چھاپیا کھڑا ہا

والیل دی صورت کوں پڑھیم ایویں لگا ہے

قرآن دے وچ زلف دا خم چھاپیا کھڑا ہا

ناں کئی سینگھی ناں سنگتانڑی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ناں کئی سینگھی ناں سنگتانڑی

ہر ہمسئی ہے لسی تانڑی 

پیو دا راجہ  ہے بے تاجا 

ماء دی رانڑی پیرو رانڑی 

دنیا ساری ونگ دے ونگوں

جندڑی شو دی ونگو وانڑی 

انج ہونا نئیں سی چاہیدا

 جدید پنجابی شاعری

انج ہونا نئیں سی چاہیدا

ہونی، تانگھ، گِلہ، گل اندر دی

شاماں ڈھل پئیاں، گل مُک چلی

سر بندھ نئیں ہُندے ہُن مِلنے دے

جَھلکی گل ہولی جئی

نشہ نشہ انگ انگ وِچ

ان سُوجھی واشنا ساہواں وِچ

بے رنگیاں تصویراں ہتھیں آ گئے آں

 جدید پنجابی شاعری

بے رنگیاں تصویراں ہتھیں آ گئے آں

لگدا اے تقدیراں ہتھیں آ گئے آں

فیر کِسے نے بھن دِتا اے تیراں نوں 

فیر کِسے دے ویراں ہتھیں آ گئے آں

پچھلی وار وی ڈنگیا سی تقریراں نے

مُڑ کے فِر تقریراں ہتھیں آ گئے آں

ڈوکھیں دی بھوئیں تیں مصیبت دا آسمان ہمی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ڈُوکھیں دی بھوئیں تیں، مصیبت دا آسمان ہمی

میں عشق والیں لو عبرت دا ہک نشان ہمی

توں پڑھ کڈاھیں میڈے چہرے دے ودھر فرست وچ

میں درد ناک تباہی دی داستان ہمی

زمانے بھر دے ڈُوکھیں دی ہے پگ میڈے سر تیں

میں دنیا بھر دے مسائل دا ترجمان ہمی

ویہڑے رکھ کے بہہ گئے آں وت چب کھڑبا موڑھا

 جدید پنجابی شاعری

ویہڑے رکھ کے بہہ گئے آں وَت چِب کھڑبا موڑھا

سِدھے راہوں جس آونڑاں سی او تے آیا کوئی نئیں 

دُھپ تے بیٹھی چولاں وچوں گیٹے چُنڑدی چھوہری 

سوچدی ہوسی جو اسمان دا اُکا سایہ کوئی نئیں

بوہڑی نال پَلَم کے جھُوٹے گھیندیاں بنھّیں ڈھٹے

اسیں ایانے، نیرے بالک  کہئیں سمجھایا کوئی نئیں 

تو پگڑی بابا دے سر دی

 جدید پنجابی شاعری

پنج جماعتاں

تُوں پگڑی بابا دے سر دی

تُوں ویر دے موڈھے دا پرنا

مینوں ماں نے لاڈ وچ آکھیا سی

توں کُج وی انج دا نئیں کرنا

تیرے پئیو دی پگڑی ٹہیوے نا

تیرے ویر دا مان وی ٹُٹے نا

لیکھ لکیراں چارے لکھاں بندے مارے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

لیکھ لکیراں چارے

لکھاں بندے مارے

تِیلیاں آلی چھپری

کانیاں آلے ڈھارے

فن دے نال فقیری

پوھریے نال پسارے

بھگوان رہیا سی ویکھدا

 جدید پنجابی شاعری

بھگوان رہیا سی ویکھدا 

اُدّوں وی جیوندا جاگدا 

سِکھر تقدیر دے سیکدا 

بھگوان رہیا سی ویکھدا 

جدوں صاحباں وچ سہیلیاں

(جیویں پُھلاں دے وچ مہکدا 

ہِک سجرا پُھل گلاب دا 

پاکستان دے وچ ہر نیک بندہ

 پنجابی شاعری

دعا 

پاکستان دے وچ ہر نیک بندہ 

تڑکے اٹھ کے دعا ہن منگ دا اے

ربا سچیا ملک وچ امن رکھیں

کھاڑا بنے نہ کسے وی جنگ دا اے

ہووے ودھ توں ودھ اناج پیدا

اڈا بنے نہ بھکھ تے ننگ دا اے

شعر سناواں تینوں جیہڑا

 پنجابی شاعری

شعر سُناواں تینوُں جیہڑا

دِل تیرے نوُں چھیڑے

او دِن میری عید ہووئے

جد آویں میرے ویہڑے

اپنی گل سُناواں کِس نوُں

کوئی نئیں ایتھے میرا

دکھاں دے کروشیے نیں اکھ دی کریب اتے

 پنجابی شاعری

دُکھاں دے کروشیے نیں

اکھ دی کریب اُتے

ہنجو پُھل کڈ دتے

زُلفاں دی ویل جیویں 

کوئی پُھلکاری ہووے

چَندری جئی سیج اُتے 

کہڑے پاسے جانڑیں پئے او

 پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

کہڑے پاسے جانڑیں پئے او

گراں کی شہر بنانڑیں پئے او

کہڑے پاسے جانڑیں پئے او

مسجد وچ اذان پئی ہونڑیں

گپاں تساں لانڑیں پئے او

کہڑے پاسے جانڑیں پئے او

اپنا گریبان تے ویکھدے نہیں

وے بے مہریا تینوں نئیں پتہ

 جدید پنجابی شاعری

وے بے مہریا

 

وے بے مہریا 

تینوں نئیں پتہ

جو میں کیویں ذرہ ذرہ کر کے 

اپنڑے جُونڑ دا سامان جوڑیا اے 

تینوں کیہ پتہ جو میں کنے جنماں دی کھیڈ آں

تے کیویں میں 

موت دا پندھ ہوٹھیں تروپے چپ دے

 جدید پنجابی شاعری

موت دا پندھ 

ہوٹھیں تروپے چُپ دے 

قدم پندھ اُلیکدے 

تھر تھر کنبے دھرتی 

چن دا منہ دھوانکھیا 

رات وہم خیال دی 

بن بن بھوت ڈراؤنے 

اوکھے ڈنگ نہ کریا کر

 جدید پنجابی شاعری

اوکھے ڈنگ نہ کریا کر

وے اڑیا تنگ نہ کریا کر

کُولی میری وِینی اے

کچی ونگ نہ کریا کر

رنگ برنگے ویلے نوں

توں بے رنگ نہ کریا کر

ڈک اکھیاں دے نیر نی کڑیے

 جدید پنجابی شاعری

ڈک اکھیاں دے نِیر نی کُڑیے 

دل میرا نہ چِیر نی کُڑیے

اپنی مِٹھڑی واج دے اندر

گا وارث دی ہیر نی کُڑیے

ویلے سِر نہ دھوکہ دیویں

توڑ نہ دیویں تیر نی کُڑیے

پچھن والا حال ای کوئی نئیں

 جدید پنجابی شاعری

پُچھن والا حال ای کوئی نئیں

کلّا واں میرے نال ای کوئی نئیں

ویکھ تے کنگھی ویچن والیا

میرے سر تے وال ای کوئی نئیں

دل کیویں ترے ہتھ پھڑانواں

تیرے کول سمبھال ای کوئی نئیں

مکھ مکھانڑے لاچی دانڑے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

مکھ مکھانڑے لاچی دانڑے

ڈھیر سیانڑے لاچی دانڑے

چنڑ پیر دی جھل دے اگوں

بے ملیاں دے مل دے اگوں

ڈیکھ الانڑے لاچی دانڑے

سکھیاں دے جگراتے اندروں

بھلیا ای نہیں گلی چوں لنگھدا

 جدید پنجابی شاعری

بُھلیا ای نہیں گلی چوں لنگھدا

ٹھنڈی واء دا بُلا

کھوہ نوں جاندی راہ تے مِلیا

سجرے چن دا ٹوٹا

شِکر دُپہریں کوٹھے چڑھ کے

کِن مِن لاؤندا بدل

جنج ہویا اِنج ہونا نئیں سی

 جدید پنجابی شاعری

جِنج ہویا اِنج ہونا نئیں سی

میں جگ اندر نُور کھنڈایا

جے روکن وی نکلے مینوں

نھیریاں اپنا بھرم گنوایا

میں جس پاسے وی ٹُر چلیا

راہواں مینوں سجدے کیتے

ایس دھرتی دا سینہ ہلیا

سنجوگ سانوں سفنے دین بھواٹنڑی

 جدید پنجابی شاعری

سنجوگ

سانوں سُفنے دین بھواٹنڑی 

ساڈی نیندر جان اُکھاڑ 

وَت انگ انگ چاہنگاں ماردی 

ساڈی جوہی دی چھیویں ناڑ 

اسیں گِنڑ گِنڑ ساہواں سہکدے

ساڈی چُوتھی تلے بانہہ

چن ساڈے ویہڑے وچ چاننی کھلارنا

 جدید پنجابی شاعری

گیت (پوٹھواری روپ) 

چن ساڈے ویہڑے وچ چاننی کھلارنا 

مینوں مینڈے پیار نِیاں گھڑیاں چتارنا 

تَک تَک ہسنا تے دِل پیا کُھسنا 

دُور دُور رہ کے مینڈھے نیڑے پیا وَسنا 

جگدا اے دِل مینڈھے دِیوا گُجھے پیار نا

چن ساڈے ویہڑے وچ چاننی کھلارنا 

اکھیاں اڈیکدیاں دل واجاں ماردا

 پنجابی گیت

ماہی وے تیرے باجوں

دل دے مہرماں وے

ساڈا جینا کیہڑے چج دا اے

میرے لُوں لُوں وچ میری نس نس وچ

تیری یاد دا تُمبا وجدا اے

اکھیاں اُڈیکدیاں دل واجاں ماردا

فون دی گیلری چھوٹے جئے اک فون وچ

 جدید پنجابی شاعری

فون دی گیلری 

چھوٹے جئے اک فون وچ

نکی جنی گیلری

فیر وی اس وچ

ساری دنیا دا

ہر اک تماشہ قید ہے

سجن، دشمن

نسلیں دا اعتبار ہا نئیں رہ گیا

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

نسلیں دا اعتبار ہا، نئیں رہ گیا

خان کجھ بیدار ہا، نئیں رہ گیا

ہُنڑ تیڈی وستی ہے جی ہا دا ہجوم

وستی ہک انکار ہا، نئیں رہ گیا

رات دے سینے تے ہُنڑ کُئی داغ نئیں

چندر دا کردار ہا، نئیں رہ گیا

ساکوں زندگی اے کیا ڈتی گئی ہے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ساکوں زندگی اے کیا ڈتی گئی ہے

پھوت سکھنڑی ہوا ڈتی گئی ہے

پہلے زخماں دے نال پوتا گئے

بعد وچ ول دوا ڈتی گئی ہے

آکھیں کھنبھاں دے کاں بنڑائے لوکاں

گال کجھ ہئ ودھا ڈتی گئی ہے

خار پھل دے چودھار ہوندے ہن

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

خار پُھل دے چودھار ہوندے ہن

شاید پُھل دا حِصار ہوندے ہن

دل دے اندر کُئی جھاتی پاوے تاں

حسرتیں دے انبار ہوندے ہن

کہیں کہیں ویلھے تاں اینویں ہونداہے

سِر وی مونڈھئیں تے بار ہوندے ہن

شیشے کوں پتھر نال ٹھکاونڑ دا نتیجہ

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

شیشے کوں پتھر نال ٹھکاونڑ دا نتیجہ

معلوم ہیووی نین ملاونڑ دا نتیجہ؟

میں کتنا تیکوں اکھیے نسے پیار کریندے

ہنڑ ڈیکھ گھدی زہر کوں کھاونڑ دا نتیجہ

تئیں کانی ڈیٹھے جبھیں تیں مکراز چلیندے

توں جانڑدا نئیں ڈھیر آلاونڑ دا نتیجہ

میں رل ونجاں تاں میڈے لہجے سنبھال رکھیں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

میں رُل ونجاں تاں میڈے لہجے سنبھال رکھیں

ہر حرف ہئی امانت ہر کہیں دا خیال رکھیں

جتھاں وی ترٹ کے ڈہساں تیکوں تکیندا رہساں

سمّن لگیں تاں میڈے خوابیں کوں نال رکھیں

مجبوریاں گواہ ہِن ڈکھ اوکھ بے پناہ ہِن

کر معاف ڈیویں دل وچ نہ کئی ملال رکھیں

چن سورج دے ہندیاں گھپ انھیرے چوں نہ نکلے

 جدید پنجابی شاعری

چن سورج دے ہُندیاں گُھپ انھیرے چوں نہ نکلے 

ساری عمراں لوکی شک دے گھیرے چوں نہ نکلے 

راتیں جیہڑا بھجیا اے ناں راٹھا پنڈ دے وچوں 

مینوں شک اے ایہہ وی جُھگا تیرے چوں نہ نکلے 

کوٹھا ڈِگن دے وچ نِیّاں یا  فیر کندھاں نالوں 

ویکھیں کدھرے بُہتا وَیل  بنیرے چوں نہ نکلے 

رتوں رتیں ونڈیندیاں سانولاں پیلکاں لالیاں

 جدید پنجابی شاعری

رُتوں رُتیں ونڈیندیاں سانولاں، پیلکاں، لالیاں

مُکھڑیو مُکھڑے سجدیاں جُھمکیاں، نتھنیاں والیاں

ہکنڑ نکرتاں ڈوبیاں سوہنڑیاں نخریاں ساڑیاں

ہکنڑے کرتاں تاریاں کوہجیاں، کملیاں، کالیاں

اوکنڑاں سوکنڑاں جردیاں جا بنیرے اپڑیاں

بَھلیے جِنہاں انگوریاں، دُھپاں دُھوڑاں جالیاں

عشق سمندر تر کے ویکھاں

 جدید پنجابی شاعری

عشق سمندر تَر کے ویکھاں

انج وی پینڈا کر کے ویکھاں

سارے تینوں رَج رَج ویکھن 

میں دُنیا توں ڈر کے ویکھاں 

صغرا صدف

صغریٰ صدف

لوکو میرے حال تے ہسدا زمانہ اے

 پنجابی ہندکو شاعری

لوکو میرے حال تے ہسدا زمانہ اے

کوئی پاگل کوئی آخے دیوانہ اے

میرا حال تے اُوئی آدمی جانڑیں

جس آدمی اندھر کوئی انسانہ اے

شاہ فیض ہزاروی

بازی عشق و شمشیر دی لہو منگدی

 پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

تصور دے خاکے سنوارنا چھوڑ

بازی عشق و شمشیر دی لہو منگدی

ویکھ کالیاں بدلاں دی اوٹ پیچھے

برق تیری تقدیر دی لہو منگدی

بلکے چڑھدے ہوئے سوز دی قسم مینوں

کنڈ خالی اس ویر دی لہو منگدی

اساں درویش لوکاں دا گزارا ہوونا چہی دئے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

اساں درویش لوکاں دا گزارا ہوونا چہی دئے

تیڈے نیناں دا ول کوئی اشارا ہوونا چہی دئے

تیڈے دیدار دی دل کوں ہمیشہ تانگھ رہندی اے

تیڈے ایں چندر چہرے دا نظارا ہوونا چہی دئے

محبت ہک سمندر ہے، وڑو بے شک سمندر وچ

سمندر دا مگر کوئی کنارا ہوونا چہی دئے

غماں ماریا ایسا غمگین ہویا

 پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

جُدا جب سے نازنیں ہویا، میرا در بدر دل حزین ہویا

غماں ماریا ایسا غمگین ہویا، بھاندا قطعہ نہ کوئی زمین دا اے

خبرے کتھے جا اس نے قیام کیتا، میں تلاش اس نوں ہر مقام کیتا

اس دا ذکر میں ہر جا مدام کیتا، دل نوں فکر اس خفیہ نشین دا اے

ہستی فرقت میں کیتی خوار دل نے، چھان مارے کُل دشت و دیار دل نے

پر نہ پائی وہ صورتِ یار دل نے، طالب دل جس رُخِ رنگین دا اے

ہیں ڑی کینجھا سیپ سنگھاری بھاہ لگ گئی اے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ہیں ڑی کینجھا سیپ سنگھاری بھاہ لگ گئی اے

چولے تے کئی نقش ابھاری بھاہ لگ گئی اے

اے جوگنڑ جنگل دی رانڑی پیرو رانڑی

شہر ءِچ بوچھنڑ آن اڈاری بھاہ لگ گئی اے

تیڈا دل وی پتھر ھا تے میڈا دل وی

پتھر تے ایں پتھر ماری بھاہ لگ گئی اے

تیڈے تاں فقیر اساں تیڈے تاں غلام اساں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

تیڈے تاں فقیر اساں، تیڈے تاں غُلام اساں

ساکُوں بہہ گاوے کوئی، اللہ دی کلام اساں

باقیاں وِچوں باقی سدا، عاشقاں دے عشق اگوں

رادھا سنگ کرشن اساں، سِیتا سنگ رام اساں

ساڈی کوئی شکل کِتھاں، آپ دی شکل وِچُوں

خاصاں وِچُوں خاص تھئے، عاماں وِچُوں عام اساں

ڈاڈا ظلم ماں دھرتی جاگیر اندر

 پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

اوہدی پاک رضا تے آں شاکر

لکھیا مالک نے جیویں تقدیر اندر

پھٹ کے آؤندا کلیجڑا منہ ولے

ڈاڈا ظلم ماں دھرتی جاگیر اندر

چشمِ عالم تے پلہ حماقتاں دا

بکھرے لاشے تکھ خونی لکیر اندر

کی گل اے تیرے دیوانیاں دی

جدید پنجابی شاعری

کی گل اے تیرے دیوانیاں دی ایہہ تے ہین تیرے آخرکار ساقی 

سنڑیں قطب دنیا الری آوندی اے تیری اکھ دا ویکھ الار ساقی

نیر سک گیا. نہیں تے ہنجواں تھیں میں وی آپنے بلاں نوں سیڑ لیندا

اسے طرح رنداں اندر رہ جاندا میرا کجھ نہ کجھ وقار ساقی 

آپنی نیم نگاہی دا واسطہ ای صدقہ آبروآں دی آبرو دا دے

ایہو جہی پیال جے حشر توڑیں جس دا فیر نہ جاے خمار ساقی 

سر تیڈا سلامت کوئی دیوار ٹکرسی

 جدید پنجابی شاعری

سر تیڈا سلامت کوئی دیوار ٹکرسی

تیکوں وی کوئی تیڈے جھئیاں یار ٹکرسی

فتنہ ہے، اذیت ہے، ذلالت ہے او وت وی 

ہر موڑ تے عورت دا طلبگار ٹکرسی 

صباحت عروج

حال دیخ کے حال نہی پچھیا

 پنجابی ہندکو شاعری

حال دیخ کے حال نہی پچھیا

حال دیخ کے مڑا ہر کوئی نسیا

کر ہونڑ منظوری تُو آپ مڑے مولا

تُڑے سوا حال کسے کو نہی دسیا

شاہ فیض ہزاروی

ہر دم ابا شاد پیا وسیں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ہر دم ابا شاد پیا وسیں

ڈکھیں تو آزاد پیا ہسیں

تیڈا لہجہ مٹھا لگدے

جتنا لہجہ سخت ہونداہے

ابا گھر دا بخت ہوندا ہے

شہزادہ ناصر چنجڑی

الله پاک دیاں رحمتاں نعمتاں تھیں

 پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

الله پاک دیاں رحمتاں نعمتاں تھیں

بھریا ہویا خزانہ حضورؐ دا اے

عرشی جتھے آ ادب دے نال جھکدے

او با ادب آستانہ حضورؐ دا اے

رکھے مست جو نشے توحید اندر

مستی خیز پیمانہ حضورؐ دا اے

خواہشاں نامکمل دل اداس میرا

 پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

خواہشاں نامکمل دل اداس میرا

حسرت نال جائی نقشِ پا چُم لاں

اضطراب اندر قلب و نظر کہندے

مسجد نبوی نی نوری ضیاء چم لاں

چماں ممبر محراب ریاض جنت

سب نشانیاں میرے خدا چم لاں

جہڑے در وچ چمک نہیں برق والی

 پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

جہڑے در وچ چمک نہیں برق والی

ایسا در وچ بزم دکھان بند اے

جہڑا قدرتی جوہر سنگ پارسی نہیں

اگے جوہریاں اوہ چمکان بند اے

جسدے فن سیں مہک نہ آے حق دی

مجلس وچ اوہ لغو بیان بند اے

فرقت فراق نہیں ختم ہوندی

 پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

فرقت فراق نہیں ختم ہوندی

غمگساری کردا آشکار کیوں نہیں

نہیوں لا کے جہیا پریشان کیتا

تے پریشان دل پاندا قرار کیوں نہیں

پنجر پنجرے وچ پھڑکے جان طوطی

قصہ ختم ہوندا پُر اسرار کیوں نہیں

دنیا ہے بازار سوداگری دا

 پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

دنیا ہے بازار سوداگری دا

ایتهے وانگ حیوان انسان وِکدے

جاندے وک ضمیر قانون وکدا

خرد مند ہو کے بے زبان وکدے

ہاسے وک جاندے ہنجو وک جاندے

ایتهے درد وکدے تے ارمان وکدے

ہندکو لکھ تے ہندکو بول قائم رکھ اپڑاں ماحول

 پنجابی ہندکو شاعری

ہندکو لکھ تے ہندکو بول

قائم رکھ اپڑاں ماحول

کد تک رہسیں ڈانواں ڈول

کن کر چاک تے اکھیاں کھول

ہوندی اے پئی اج تیری کرول

ہندکو لکھ تے ہندکو بول

کیہ کرئیے جی سارے پاسے رکھنے پیندے نیں

 جدید پنجابی شاعری

کیہ کرئیے جی سارے پاسے رکھنے پیندے نیں

میں کلی نوں چارے پاسے رکھنے پیندے نیں

دن نوں رات تے رات نوں دن بناؤنا پیندا اے

سورج، چن ستارے پاسے رکھنے پیندے نیں

ایہ قانون دی بالا دستی ماڑے لئی اے بس

ہر قاضی نوں بھارے پاسے رکھنے پیندے نیں

اسیں سئیاں نیناں والیاں

 جدید پنجابی شاعری

اسیں سئیاں نیناں والیاں

سانوں جویا انھے ہالیاں

من کھوبے سٙدھراں گالیاں

ساڈا جیون وچ کٹھالیاں

کھسماں دیاں اگاں بالیاں

دل گُھنے وچ کُنالیاں

جے تائیں پیار تے سنگ دا ناں اے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

جے تائیں پیار تے سنگ دا ناں اے

اے تائیں جھنگ دی ونگ دا ناں اے

اُوندے نرم حسین لباں تے

کیڑھے مست ملنگ دا ناں اے

اُوندے دل وچ ہور دا گھر اے

تیڈا سکھڑاں منگ دا ناں اے

دل دھڑکدا ہے پر الا کائنی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

دل دھڑکدا ہے پر الا کائنی

شیت نکھڑن دا حوصلہ کائنی

ہک سدا ہے جو نِت ستیندی ہے

او کیندی ہے کُئی پتہ کائنی

جیڑھا ہک وار ڈیکھدے تیکوں

کیویں اہدا ہے جو خدا کائنی؟

منہ دے وچوں گل تے کڈو

جدید پنجابی شاعری

منہ دے وچوں گل تے کڈو

دُکھاں دا کوئی حل تے کڈو

وانگ نمانا رُوڑیاں پھردا

ایہدے مغزُوں جھل تے کڈو

وِگڑے نوں سمجھانا اوکھا

متھیوں ایہدے ول تے کڈو

رکھ ساوے تے گوڑھیاں چھانواں

 جدید پنجابی شاعری

رُکھ ساوے تے گُوڑھیاں چھانواں

میرے پنڈ دیاں کُھلیاں تھانواں 

رحمت رب دی ٹھاٹھاں ماردی

جس پاسے وی میں ٹُر جاواں

سارے جی رجا دیندیاں سن

بُوریاں مجاں، دیسی گانواں

حسن دریا دے وانگ ہے سانول

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

حُسن دریا دے وانگ ہے سانول

عشق موسیٰ دی ڈانگ ہے سانول

اِتھ کرنسی دی کوئی قیمت نئیں

کھوٹے سکے دی مانگ ہے سانول

جو تیڈی آستین وچ پلدے

میڈے حصے دا نانگ ہے سانول

خواب کدے نئیں کسے توں مردے

 جدید پنجابی شاعری

خواب

خواب کدے نئیں اوتر جاندے

خواب کدے نئیں کسے توں مردے

ہنجوواں دے وچ روڑھو بھاویں

فیر وی رہندے اتے ای ت دے

خواب کدے نئیں کسے توں مردے

تانگھاں نوں چمکاوندے رہندے

سمے دی خدائی میں برفیلی پہاڑی تے

 جدید پنجابی شاعری

سمے دی خدائی

 

میں برفیلی پہاڑی تے

کسے چندرے موسم وچ کھِڑیا 

اک رتے رنگ دا پھُل آں

مینوں سونگھن والیاں نکاں

تے ویکھن والیاں اکھاں

ہجرت کر کے

خدا خفا اے وڈا خفا اے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

خدا خفا اے

وڈا خفا اے

شمع نئیں بلدی

ہوا خفا اے

زبان چپ اے

الا خفا اے

دھند بڑی اے راہ نہیں دسدا

 جدید پنجابی شاعری

دُھند بڑی اے 

راہ نہیں دِسدا 

کُجھ نہیں سُجھدا 

کِدھر جائیے 

اج تے اپنے گھر دا راہ وی 

اونا اوکھا لگ رہیا اے 

قاضیا وے قاضیا پیار ساڈا دیس وو

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

قاضی ا وے قاضی ا

پیار ساڈا دیس وو

ساوی ساڈی جھال ہے

چٹے ساڈے بول ہن

کالا تیڈا ویس وو

بادشاہ وے بادشاہ

جگ تے کیا کیا پرکھیا ویندے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

جگ تے کیا کیا پرکھیا ویندے

روح دا رانجھا پرکھیا ویندے

غربت دی ہر غار دے اندر

اپنڑاں اوپرا پرکھیا ویندے

بولنڑ نال جہان دے اندر

بندہ سارا پرکھیا ویندے

وقت ڈھاڈا جو ہے وقت ڈھاڈا تھئے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

وقت ڈھاڈا جو ہے

وقت ڈھاڈا تھئے

نہ کوئی ڈاڈی تھئی

نہ کوئی نانی تھئی

نہ کوئی ڈاڈا تھئے

وقت ڈھاڈا تھئے

میں عورت ہاں میں اینہہ کائنات دا حسن ہمی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

عورت

 

میں عورت ہاں

میں اینہہ کائنات دا حُسن ہمی

میں قدرت دا شاہکار وی ہاں

میں نسلاں ٹورنڑ والی ہاں

میکوں رب سائیں رتبے ڈتے ہن

میڈے کئی کئی روپ ہن دنیا وچ

ایڈی سوکھی گل نئیں ہوندی

 جدید پنجابی شاعری

ایڈی سوکھی گل نئیں ہوندی

چھیتی مشکل حل نئیں ہوندی

سویر دی آس نہ لَے کے آویں

سوہنیا ساڈے ول نئیں ہوندی

وٹا وجیا پانی دے وچ

ایویں تاں ہلچل نئیں ہوندی

ہمسائے میں راتیں خواب ویکھیا

 جدید پنجابی شاعری

ہمسائے

میں راتیں خواب ویکھیا

میری دِھی تے تیرا پُتر

دونواں پاسے درختاں وِچکار بنے

واکنگ ٹریک اُتے

اگے پِچھے

سویر دی واک پئیے کردے نیں

حق بنڑدائے حقدار کوں سدو

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

حق بنڑدائے حقدار کوں سدو

فن ہے تاں فنکار کوں سدو

جڈاں مجمع داد نہ دیوے

ول یونس بزدار کوں سدو

یونس بزدار

اساں جیندیں نال ہسے اساں موئیں دے نال ہسے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

اساں جیندیں نال ہسے اساں موئیں دے نال ہسے

اساں سیپ دے نال وی ہیں اساں سوئیں دے نال ہسے

اساں وا دے جھولے ہیں اساں چیرے چولے ہیں

اساں لیریں نال ہسے بسکوئیں دے نال ہسے

کوئی کھیر اتھاں نہ کھنڈ ہے ہر سمت وہولے ونڈ ہے

اساں لائیں دے نال ہسے اساں بوئیں دے نال ہسے

چہرہ پھلیں وانگے اکھیں رت ورتیاں ہوسن

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

چہرہ پُھلیں وانگے اکھیں رت ورتیاں ہوسن

بیریں دے وچ شیت کہیں دیاں اکھیں پھتیاں ہوسن

اُوندے گھر دے رستے سارے مُونجھے مُونجھے ڈسدن

اُوندی وستی کُونجاں بن تے اکھیں لتھیاں ہوسن 

قصے دے وچ اج تئیں ساکوں بُڈھڑی مئی نی وسری

شیت اساڈیاں چرخے وچ اوں اکھیں کتیاں ہوسن

نکے نکے جھیڑے ہن اونویں تاں نکھیڑے ہن

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

نکے نکے جھیڑے ہن اونویں تاں نکھیڑے ہن

تیڈے سنگ سانولا ساڈے کیا جھیڑے ہن

ڈکھیں دے بزار ان مونجھ دے وپار ان

اساں گھاٹے نفے سارے اللہ اتے چھیڑے ہن

سک دا سنجوک ہیں دردیں دی جھوک ہیں

اساں اللہ لوک ہیں ساڈے زور کیڑھے ہن

دل وچ تیکوں وسائے می وے کوڑا جہان دا

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

دل وچ تیکوں وسائے می وے کوڑا جہان دا

پچھیا نوہی چا اج تائیں کرایہ مکان دا

مالک ہے کہیں دے نال الاوے یا نہ الائے

مزا تاں ہے دیہات دی کلہی دوکان دا

آپنے کنوں زیادہ او تیکوں سوچیندا ہے

روہی دی خیر منگدا ہے بندہ دمان دا

ٹر پئے ہیں تیڈے نال انا رول کھڑے ہیں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ٹر پئے ہیں تیڈے نال انا رول کھڑے ہیں

پتھریں دے پتے پا کے خدا رول کھڑے ہیں

حرفیں دے ذمے لا کے اساں عرشی مسافت

بھیجی تاں ہے سفریں تے دعا رول کھڑے ہیں

دل آہدا تاں ہے یار تیڈے نال الیجے

پر طور دی چوٹی توں الا رول کھڑے ہیں

تئیں جے کئی رات میڈے نال گزاری ہوندی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

تئیں جے کئی رات میڈے نال گُزاری ہوندی

اج تَلک وسوں میڈے دِل دی پَتھاری ہوندی

ڈیکھدی کون سڈیندے میکوں گالھی گالھی

آڑے میکوں نہ جے کر یار دی یاری ہوندی

تیڈی تصویر ٹنگیندی میں اوندے چئوں پاسوں

کاش گھر ہوندا اوندی چار دیواری ہوندی

میں کنوں انج تھی میڈی صورت کنوں بیزار تھی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

میں کنوں انج تھی میڈی صورت کنوں بیزار تھی

میں کڈاں آکھیے جو میڈے غم دا حصے دار تھی

زندگی پانڑی دا بک نئیں چھنڑ ونجے انگلیں وچوں

زندگی اوکھا سفر ہے کہیں ناں کہیں دا یار تھی

ہر کوئی اپنڑے ڈکھیں وچ غرق ہئی اے سوچ گھن

بے سہارا تھی کے رہ نہ کہیں دے گل دا ہار تھی

تیڈا عید دا جوڑا میں گھنساں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

کوئی ہووے ہا جیرھا آکھے ہا 

تیڈا عید دا جوڑا میں گھنساں

توں نا گھن کوئی چیز اپنڑی 

تیڈا زیادہ تھوڑا میں گھنساں

صباحت عروج

رتاں وی مونہہ موڑے نیں

 جدید پنجابی شاعری

رُتاں وی مونہہ موڑے نیں

جد دے پَے وچھوڑے نیں

جِنے درشن دینا ایں

ساڈے لئی ایہہ تھوڑے نیں

سچ دی راہ وچ ازلاں توں

اِٹاں پتھر روڑے نیں

چانن دے وچ نھیرا جمیا

 جدید پنجابی شاعری

چانن دے وچ نھیرا جمیا

نہیں کسے تے میرا جمیا

تیرا ویری ہو جاوے تے؟

تیرے وچوں، تیرا جمیا

تاں ای نھیرا، مُکے گا جد

سوچاں وچ، سویرا جمیا

پور پور سی وردے جٹی

 جدید پنجابی شاعری

پُور پُور سی وِردے جُٹی

کِتھے آ کے تسبیح ٹُٹی

ظالم جِتھوں ٹہنی وڈھی

اوتھے نویں کُرونبل پُھٹی

عشقا میتھوں جگ چھڑایا

جین دی سدّھر جڑ توں پُٹی

میں کلا تے توں وی کلا کوئی نا رشتے دار بنایا

 جدید پنجابی شاعری

میں کلا تے توں وی کلا

کوئی نا رشتے دار بنایا

ما پے دھیاں پتر سب کُجھ

ایویں ای اک وچار بنایا

تُوں، میں دا، تُو رولا پایا

اپنے ای دل تے بھار بنایا

کیویں ڈھول قبر تے آ گئیں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

کیویں ڈھول قبر تے آ گئیں

کیڈی منزل کر تے آ گئیں

لُہندے سِکدے در تے آ گئیں

وارِث سر دا سر تے آ گئیں

ہُنڑیں یاد کریندی پئی ہم

وعدے یاد ڈیویندی پئی ہم

جد انگریز پنجابے آیا لوک دا بولن بنے لایا

 جدید پنجابی شاعری

جد انگریز پنجابے آیا

لوک دا بولن بنے لایا

چمچہ گیری دا جنتر منتر

ٹھوک وجا کے نال لیایا

چمچہ گیری نوں جھوٹے دِتے

چمچہ گیری دا گھیر ودھایا

گل سن بھائیا ووٹاں منگن اینی لمبی گڈی تے نہ آیا کر

 جدید پنجابی شاعری

بنام امیدوار 

گل سُن بھائیا ووٹاں منگن 

اینی لمبی گڈی تے نہ آیا کر

وڈے ببر شیر دے ورگا منہ گڈی دا

انج لگدا اے کھا جاوے گا

ساڈی ہر اک آس تے سُفنا

ساڈے پِنڈ دیاں ماٹھیاں گلیاں

عورت نوں سکھ دینا سکھو

 جدید پنجابی شاعری

رب دا جی

عورت نُوں کمزور آکھن توں پہلاں 

پھانسی دی رسی تے لمک کے

بچہ جمدی ماں دی پِیڑ محسوس کرو

دس کلو وزنی تکیہ اپنے پیٹ تے بن کے

اک ہفتہ تے چُلہہ سانبھو

ادھا دن تے دفتر جاؤ؟

اوہدی چٹھی ایسراں مٹھی جیوں گنے دی پور

 جدید پنجابی شاعری

اوہدی چِٹھی

ایسراں مِٹھی

جیوں گنے دی پور 

اک مُکے تے جی کردا اے

لبھ جاوے اک ہور

ساہواں اندر گُھلدا جاوے 

سیو نی میں رانجھن دے لڑ لگی

 جدید پنجابی شاعری

سیو نی میں رانجھن دے لڑ لگی

رانجھن باجھوں کیہے گزارے

رانجھن دے میں وارے وارے

لاٹ اولی جگی

سیو نی میں رانجھن دے لڑ لگی

دھردرگاہوں رانجھن دی آں

میڈے جیونڑ تے مرنڑ دے طلبگارو خدا حافظ

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

میڈے جیونڑ تے مرنڑ دے طلبگارو خدا حافظ

رقیبو فی امان اللہ، میڈے یارو خدا حافظ

تھاڈے درد لکھ لکھ تے تھاڈا غم وندیندا ہم

ہجر دی کوٹھڑی وچ قید بیمارو خدا حافظ

تساں مظلوم لوکاں نال رل کے جنگ کرڑیں ہے

میڈے غازی سپہ سالار اشعارو خدا حافظ

شالا جیوے روا ڈتا ہس میں درد تیڈے کوں داد ڈینداں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

شالا جیوے رُوا ڈِتا ہِس، میں درد تیڈے کوں داد ڈینداں

نِیر اکھ توں وہا ڈتا ہِس، میں درد تیڈے کوں داد ڈینداں

سُچیندا ہامی جو تھی گئے پتھر، ایں دل کوں ہُنڑ کُئی ہلا نئیں سگدا

ہولہ کر کے ہَلا ڈِتا ہِس، میں درد تیڈے کوں داد ڈینداں

رب توں منگنڑ، میں مِیت آ گیاں، جہان پِھر پِھر مسِیت آ گیاں

رب دا در ول ولا ڈتا ہِس، میں درد تیڈے کوں داد ڈینداں

طلب تاں بے طلب سے ہے ایندا امکان نئیں ہوندا

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

طلب تاں بے طلب سے ہے ایندا امکان نئیں ہوندا

اونویں ارمان بہوں ہوندن اونویں ارمان نئیں ہوندا

اے او نگری ہے جیندے وچ محبت بہوں وڈا جرم ہے

اتھاں بہوں لوک ملدے ہن اتھاں انسان نئیں ہوندا

میڈے لیکھ اچ خسارے ہَن خسارے ہِن تے ہوسن پئے

میں اوں ڈینہہ بہوں ڈریا رہندا جڈاں نقصان نئیں ہوندا

میکوں جوڑیں دا مسئلہ ہا چوبارے لوڑھ کائناں ہن

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

میکوں جوڑیں دا مسئلہ ہا چوبارے لوڑھ کائناں ہن

اساں مدتیں دے وانڈھیں کوں چھوہارے لوڑھ کائناں ہن

تئیں میڈی برتھ ڈے تے اے تکلف خواہ مخواہ کیتے

اے جیڑھے گھن تے آئیں اینجھے غبارے لوڑھ کائناں ہن

خدا گالی چھڑیں سودھی تئیں کھجی چھانڈ لاتھی اے

فقط چھوڈے ضرورت ہن بوھارے لوڑھ کائناں ہن

اک تھاں رل کے چوگاں چگدے ڈار نہ مڑ مڑ ونڈو

 جدید پنجابی شاعری

اِک تھاں رل کے چوگاں چُگدے ڈار نہ مُڑ مُڑ ونڈو

اس دھرتی دے پُتراں نوں سرکار نہ مُڑ مُڑ ونڈو

ونڈنے جے تے آپس دے وِچ دُکھ سُکھ اپنے ونڈو

چُلہے چونکے ویڑھے تے گھربار نہ مُڑ مُڑ ونڈو

پہلاں وی اس ونڈ نے سانوں لہو دے اتھرو دِتے

پہلاں ونڈی شے نوں ای ہر وار نہ مُڑ مُڑ ونڈو

مندے رجی جاندے نیں

 جدید پنجابی شاعری

مندے رجّی جاندے نیں

عیشاں وٹّی جاندے نیں

باہروں کیہڑا آوے گا

وِچلے ٹھگّی جاندے نیں

آپے راکھے بنڑدے نیں

آپے دبّی جاندے نیں

تیڈے لہجے دے وچ اتنی سختی کتھو آئی ہے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ماکھی وانگوں بولنڑ والا میڈا سوہنڑا سانول

تیڈے لہجے دے وچ اتنی سختی کتھو آئی ہے

اگے تیڈے لب تے ہکا میڈیاں گالہیں ہوندین

پہلی واری تیڈی طرفوں اتنی تلخی تھئی اے

تساں تساں آکھ کے میکوں کھل کھل بڈنڑ والی

پہلی واری ناں نال سڈی جند اے نکھتی گئی اے

جے تھی سگے تاں فِکر کوں فراق توں امان ڈے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

جے تھی سگے تاں فِکر کوں فراق توں امان ڈے

نویں خیال رنگ وچ غزل کوں نویں جہان ڈے

ادب دے آسمان تے روایتی مزاج کوں

نواں شعور دان کر نویں مزاجدان ڈے

جو سجھ کوں ڈیکھ نہ سگے او طور کیویں ڈیکھسی

ایں عشق وشق بھاہ کنوں پناہ توں مہربان ڈے

ڈر لوکیں دے اندر دا مٹایا وی تاں ونج سگدے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ڈر لوکیں دے اندر دا مٹایا وی تاں ونج سگدے

ستے صدیاں دے لوکیں کوں جگایا وی تاں ونج سگدے

جیڑھا گدڑ وٹا کپڑے ودے وستی کوں تنگ کیتی

اوکوں واپس اوندے جنگل بھجایا وی تاں ونج سگدے

تیڈا گھر ہے جے رستے تیں چلو اتنا تاں کر سگدئیں

بُھلیے لوکیں کوں سہی رستہ ڈکھایا وی تاں ونج سگدے

میں وی رکھدا ہاں زباں میں وی الاونڑ جانڑداں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

میں وی رکھدا ہاں زباں میں وی الاونڑ جانڑداں

یاد رکھ میں وی تیڈے دل کوں جلاونڑ جانڑداں

کیا کریسن رِیس میڈی شہر دے اے معتبر

میں تاں سُولی تے وی چڑھ کے مسکراونڑ جانڑداں

تو میڈی سادہ دلی کوں بزدلی دا ناں نہ ڈے

اڑ ونجاں تاں تیکوں انگلیں تے نچاونڑ جانڑداں

کجھ پیار دا اتبار ڈے سچ دا علم توں وی تاں چا

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

کجھ پیار دا اتبار ڈے سچ دا علم توں وی تاں چا

میں چائی کھڑاں تیڈی قسم میڈی قسم توں وی تاں چا

کُوڑی انا دے فاصلے ہک فیصلے دی مار ہن

ہک ڈو قدم چیندا ہاں میں ہک ادھ قدم توں وی تاں چا

ہر شخص میڈی ذات تے انگلی اتھے چیندا ودائے 

اج کل تاں میں کئیں دا وی ناں تیڈا تاں ہم توں وی تاں چا 

سجنڑ سرائیکی دے وچ الایائے سواد آیائے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

مٹھاس جذباں دی گھِن کے آیائے سواد آیائے

سجنڑ سرائیکی دے وچ الایائے سواد آیائے

کِسے مسافر کوں پرلی منڑ دا شعور کونئی

میں خواب بیڑی دے وچ بلایائے سواد آیائے

میڈے وجود اچ تمام لہراں کھلو گیاں ہِن

جڈاں میں پانڑی تے ہتھ بنڑایائے سواد آیائے

وڈھے سفنے سوچ رئے آں ویکھ رئے آں اچے خواب

 جدید پنجابی شاعری

وڈھے سفنے سوچ رئے آں، ویکھ رئے آں اُچے خواب

ربا! پِنڈ چوں کنڈے مُک جان، مہکن سوہنے لال گُلاب

پِنڈ ساڈا ایہہ بن جئے ستھرا، ہر تھاں کِھلرن ہاسے

ایدے توں اسیں واری جائیے، ونڈئیے کھنڈ پتاسے

امن سکون دا ویہڑا بن جائے، خُشیاں پاؤن دھمالاں

 دل دے صاف گرائیں ہو جان، چلّے نہ کوئی چالاں

ماں میری گڈی تے پٹولے

 جدید پنجابی شاعری

ماں

میری گُڈی تے پٹولے

بڑی دُور

کِسے آلے وچ رہ گئے

تیری گُڈی ہی

کالی ہنیریاں وچ چنبھی گئی

بے ارتھ ہوئی گُڈیاں نوں

پھلاں ورگی ہوندی اے ماں

  جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ماں

ماں پُھلاں ورگی ہوندی اے

ماں دیندی اے خُشبواں

ماں دے باجوں کی میں آکھاں

گھر لگے خالی کُنواں

ماں دے ہوندیاں چانڑی چن دی

نہ ہوئے تاں دُھواں

ڈکھ گوڈے سٹ کے بیھ تھیا ہے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ڈکھ گوڈے سٹ کے بیھ تھیا ہے 

سُکھ ازلیں توں نئیں جھات کیتی

سِک سینے وچ ساہ سولی تے

سِر صدمے سٹ صدمات کیتی

نئیں اکھ دے ٹوبے تار تھئے

تونڑیں ہنجوں دی برسات کیتی

ہر اک دا ای جیہڑا سجن ہندا

 جدید پنجابی شاعری

ہر اک دا ای جیہڑا سجن ہندا

اوہدی گل چ پَہورا نئیں وزن ہندا

دل ٹُٹا تے کیوں پریشان ہوئیے

جے کم دل دا ای ٹُٹن پجّن ہندا

سجن کدی نئیں کلّا میرے ول آیا

آیا جدوں وی نال کوئی کزن ہندا

چار چفیرے چڑھدا سورج کیہڑے پاسے جاواں

 جدید پنجابی شاعری

چار چفیرے چڑھدا سورج کیہڑے پاسے جاواں

شیشیاں ورگے رُکھ ایتھے دے دھپاں ورگیاں چھاواں

مل جاندے نیں دسن والے خواب دیاں تعبیراں

میں اس شہر دے لوکاں کولوں نینداں لکھ لُکاواں

کھلرے ہوئے فرش دے اُتے کنڈے نیزیاں ورگے

کلی اُتے ٹنگیا ہویا خوشبودار پرچھاواں

ساڈے رلے ناں رل جانی اندھارے ہن خدا حافظ

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ساڈے رلے ناں رل جانی اندھارے ہن خدا حافظ

ساڈے سارے سبھے سنگتی آوارے ہن خدا حافظ

محبت وقت منگدی ہے توں وقتی وقت سنبھلیا ونج

جے جانی جان پیاری ہئی کنارے ہن خدا حافظ

میخانے دے در باہے کے شرابی شور پئی بیٹھن

اجاں وحشت توں بہوں پہلے ٹھکارے ہن خداحافظ

بس کیچ ڈسے ایہا ریت سکھی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

من مورکھ من

من مورکھ من دا بھیت سکھی

بس کیچ ڈسے ایہا ریت سکھی

بہہ درد دمان دی تاکڑی وچ

ڈکھ مومل سمیاں سسیاں دے

راہ بھلیاں دا، پندھ اکھیاں دے

روہ، روہی توں سندھ ساگر تئیں

جاہ جاہ کنجری بھکھ پٸی نچے

 جدید پنجابی شاعری

کملی خلقت واجے پھوکے

جاہ جاہ کنجری بُھکھ پٸی نچّے

سارے دیس دی رہتل کوہڑی

کس گل دا جی مانڑ کریوے

چٹا دیہں اے ویہدے پے ہائیں

او ہک مُلاں ٹھرّک پیا جھاڑے

میں تیرے شہروں جو نکلیا ساں مکان چھڈ کے

 جدید پنجابی شاعری

میں تیرے شہروں جو نکلیا ساں مکان چھڈ کے

تے جاپدا سی کی جا رہیا واں جہاں چھڈ کے

نویں تے کونی خواری تِرے نصیب دے وچ

جہان سارا ذلیل ہُندائے زبان چھڈ کے

شگاٹ خطرے دا سُن کے پکھنو فضا دے وچ وی

تلاش کردے نیں آہلنے دی اُڑان چھڈ کے

کجھ گالھیں کر کھلدا وی ہے کھل کھل ولا روندا ودے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

بوسے دی سک رکھدا وی ہے چم کے ولا روندا ودے

روندا جے نئیں مردا وی ہے خود کوں بچا روندا ودے

لگدے کوئی مخفی راز ہے اندری اندر کو ئی ساز ہے

کیا بھرم ہے تھی نرم ول چولا وٹا روندا ودے

مد اپڑاں در ماری رہے ول ست چکر ماری رہے

ڈیکھو تاں سہی روونڑ کوں وی سمجھ دوا روندا ودے

ٹہل رہی آں ہتھاں وچ ہتھ پا کے اپنے خیالی محبوب دے

 جدید پنجابی شاعری

خیالی پلاؤ

دنیا دے

شور شرابے توں پراں

فائدے تے گھاٹے توں دور

کسے سنسان جزیرے اتے

ٹھنڈیاں ہواواں وچ

ٹہل رہی آں

رانجھے ہیر کوں نئی مل سگدے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

رانجھے ہیر کوں نئی مل سگدے

پانڑی کھیر کوں نئی مل سگدے

دلکش ہوسن منظر جگ دے

ہک تصویر کوں نئی مل سگدے

دامن حیدری

دروازہ، در درسال سبھے پئے یاد کریندن آؤ ہا

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

دروازہ، در، درسال سبھے پئے یاد کریندن آؤ ہا 

ہِن چار شریک اساڈٖے وی، کُجھ ساڈا مان ودھاؤ ہا 

رُوح سِکدی پئی ہے ازل کنوں، ایندی آ کے تانگھ لہاؤ ہا 

یونس بزدار کوں گل لا کے اَج مونجھ دی بَھاہ وِسماؤ ہا

یونس بزدار

تیڈے نال ڈیہاڑے بہوں گزرے تیڈی کوئی وی کیتی بھلدی نئیں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

تیڈے نال ڈیہاڑے بہوں گُزرے تیڈی کوئی وِی کیتی بُھلدی نئیں

جہڑھی پیار پریت دِے رستے وِچ گئیں کر بدنیتی بُھلدی نئیں

جو گُزری خادم گُزر گئی جو کل ہِے بیتی بُھلدی نئیں

میڈے سامنے غیر دِی چوک اُتے چاہ تیڈی پیتی بُھلدی نئیں

ندیم خادم بغلانی

پتے کیا تھئے شہر دے لوکیں کوں اساں سچ الوائے سچ نئیں سنڑدے

جدید پنجابی سرائیکی شاعری

 پتے کیا تھئے شہر دے لوکیں کوں اساں سچ الوائے سچ نئیں سنڑدے

اتھ ہر کہیں کوڑ دے پاند پکڑ ہن وقت لںگھائے سچ نئیں سنڑدے

ہر ہک دے شیشہ سامنڑے رکھ بہوں گُر ورتائے سچ نئیں سنڑدے

اے ازل توں قاصر ڈورے ہن بہوں چارے لائے سچ نئیں سنڑدے

قاصر گاڈی

اکلا سہارا کسے دے گلابی لباں دی نزاکت

 جدید پنجابی شاعری

اکلا سہارا

کسے دے گلابی لباں دی نزاکت

تے گلاں دی لالی تے زلفاں دی خوشبو

تے چڑھدی جوانی نوں سوچے

تے انکار اوس دا بھلاون دے کیتے

نشے نوں اکلا تے واحد سہارا ہی سمجھے

جعفر علی

کچا گھر ہے کل جہان تو بہتر ہے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

کچا گھر ہے کل جہان تو بہتر ہے

یار فقیری جھوٹی شان تو بہتر ہے

تیڈا کئی احسان نا چیسوں مر ویسوں

مر ونجنڑاں تیڈے احسان تو بہتر ہے

ہکو شعر اگر تڑپا کے رکھ ڈیوے

اے کہیں دے کل دیوان تو بہتر ہے

ہو کے ککھوں لکھ بیٹھا واں

 جدید پنجابی شاعری

ہو کے ککھوں لکھ بیٹھا واں 

اپنے آپ توں وکھ بیٹھا واں 

سفنا سی اوہ جگراتے دا 

نیندر اوہلے رکھ بیٹھا ہوں 

اکھاں نال نہ رل جائے کدھرے

دل تے رکھی اکھ بیٹھا واں 

سکے رشتیاں نوں دلاں چوں بھلان والیو

 جدید پنجابی شاعری

سکے رشتیاں نوں دِلاں چوں بُھلان والیو

ایہہ نئیں لبھنے دوبارہ، دل ڈھان والیو

پِچھاں پرت کے وی سار تُساں لئی کدے نہ

جان والے دے جنازے نال جان والیو

جیندے جی موڈھا دِتا ناہیں کدی کسے نوں

بھج بھج کے جنازیاں نوں چان والیو

متھے رگڑاں سر وچ پاواں چم چم خاک مدینے دی

 جدید پنجابی عارفانہ کلام

متھے رگڑاں، سِر وچ پاواں چُم چُم خاک مدینے دی

سبھ اِملاکاں توں اے مہنگی ایہ اِملاک مدینے دی

میں ندیدا،۔ ہور ندیدا،۔ ہورندیدا ہو جاواں

اٹھے پہریں میرے دِل وچ ہووے جھاک مدینے دی

تاہنگھو تاہنگھی دِل میرا ایہ تانگھ رہیا اے عُمراں توں

میرے ناں تے خورے آؤنی کِس دِن ڈاک مدینے دی

تیرے نال ہی منجی اتے

 جدید پنجابی شاعری

تیرے نال ہی منجی اُتے

لمیاں پے کے

تینوں ای سوچی جانی آں

چن نُوں ویکھی جانی آں

اقصٰی گیلانی

گل نوں پولا رہن دئیو

 جدید پنجابی شاعری

گل نُوں پولا رہن دئیو

کُج تے اوہلا رہن دئیو

جھٹ نُوں پانی ہو جائے

برف دا گولا رہن دئیو

جی ایم شاہ

چنگے ہتھ دی چاہ نی لبھدی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

چنگے ہتھ دی چاہ نی لبھدی

مُفت دی یار دُعا نی لبھدی

ناصر ماں دی شان کوں سمجھو

ماں جئے ٹُر گئی ماں نی لبھدی

شہزادہ ناصر چنجڑی

کج خلق خدا جو غیراں دے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

کج خلق خدا جو غیراں دے

تیری بن پہچان دے وسدے ہاں

اساں پتھر کٹ کے کھاندے ہاں 

اساں وسدے تیرے پاکستان دے ہاں

بھورل ملنگ

اج رات معراج ہے شان والی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

اج رات معراج ہے شان والی کہیں عابد اصل اصیل توں پُچھ

یا پچھ توں عالم فاضل توں یا قرآن کوں چا تفصیل توں پچھ

ڈیندے آ پیغام جو رب سئیں اوں قاصد خود جبریل توں پچھ

ایہا رات ہے ناظر بخشش دی ایں رات دا شان جلیل توں پچھ

ناظر جلالپوری

عید تے میڈے وانگوں وی کئی کلھے کلھے ہوسن

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ای عید تے میڈے وانگوں وی کئی کلھے کلھے ہوسن

کئی پیار کرنڑ آلیاں دے اُنگلیاں وچ مُندریاں چھلے ہوسن

ہوسی ہر کوئی خُوش اپنڑے ڈھولے نال دلبر دے رلے ہوسن

شالا جند جیوی ای عید اُتے خادم نال وی کوئی بھلے ہوسن

ندیم خادم بغلانی

ساڈے سر ذمواریاں بہوں ساریاں ساڈے شوق شہانے خاک تھئے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ساڈے سر ذمواریاں بہوں ساریاں ساڈے شوق شہانے خاک تھئے

ہر خواب دو تر تر ڈھیدیں ہوئیں اساں پوہ دی رات سجاک تھئے

اساں دھاڑاں ان پھر لوکیں دیاں ساڈے بدن تے سو سو چاک تھئے

کوئی حوصلے قاصر نئیں ڈیندا اساں بال یتیم دی باک تھئے

قاصر گاڈی

رب ڈیسی رب دے ناں ڈیسوں خیرات کریسوں کنڑکاں تے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

رب ڈیسی رب دے ناں ڈیسوں خیرات کریسوں کنڑکاں تے

فی الحال حالات دے حال نہ پُچھ بہہ حال ونڈیسوں کنڑکاں تے

اے ڈاتری ساڈی سوئی بنڑسی آساں سیپ کڈھیسوں کنڑکاں تے

رنگ لگسن یونس فصلیں کوں آساں عید منیسوں کنڑکاں تے

یونس بزدار

توں من نہ من ہے پاگل پن

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

پاگل پَن

تُوں من نہ من ہے پاگل پن

جیہڑا روکے ویندے یاراں کوں

جیہڑے فیصلہ کر کے ٹُر پووَن

نٸیں ڈہدے لُڑھدیاں دھاراں کوں

جڈاں ڈینہ امجد لاہ ویندے ہِن

پِچھے روکے کونڑ اندھاراں کوں

پہلاں پہل خیال بچھاوے

 جدید پنجابی شاعری

پہلاں پہل خیال بچھاوے

گلاّں کر کے جال بچھاوے

لباں تے اوہدے ہاسے نچن

رونے اکھیاں نال بچھاوے

جگ دی جِیب دے تِیراں اگے

منہ پھٹ وانگوں ڈھال بچھاوے

نین نمانڑے اللہ جانڑے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

نین نمانڑے

اللہ جانڑے

کون وکانڑے

اللہ جانڑے

ہک ہک تھی

کے رسدے ویندن

قربان جان میڈی تیڈے ستم ستم تیں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

قربان جان میڈی تیڈے ستم ستم تیں

کر کر کے یاد میکوں روسیں قدم قدم تیں

الفت دی رہگزر وچ جند جان وار ڈیساں

بے شک نمک برک ڈے میڈے زخم زخم تیں

میڈی وفا دے قصے تیڈی جفا دیاں گالهیں

زندہ ہمیش رہسن سہنڑا قلم قلم تیں

آکڑ جے کر نکلی نہ اج تیرے وچوں

 جدید پنجابی شاعری

‏آکڑ جے کر نکلی نہ اج تیرے وچوں

لیکھاں نے وی پھٹنا نئیوں نھیرے وچوں

جیہڑے ڈنڈی مار جاندے نیں اوکھے ویلے

کڈھ دے ایسے یاراں نوں توں گھیرے وچوں

میں چاہناں واں رل مل رہئیے ماپیاں دے لئی 

کیوں نئیں مکدی تانگھ ملن دی میرے وچوں؟

کیوں نا اونوں بھل کے ویکھاں

 جدید پنجابی شاعری

میرے نال سیاپے پا کے 

کل او مینوں آکھن لگیا

میرے باجوں رہ سکدی ایں؟

تینوں چھڈدیاں چِر نئی لگناں 

رُل جاویں گی، میرے باجوں کون اے تیرا؟

لیکھاں پٹی، ہجراں ماری سوچ رئی واں 

ول وی روون دا ڈا نہیں آیا

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ول وی روون دا ڈا نہیں آیا

بھانویں جتنا ریاض کیتے می

راز قصے دے وچ کھلیے سارا

جڈاں قصہ دراز کیتے می

راگ دیپک اجاں چھڑیا نینی

میں تاں سازیں کوں ساز کیتے می

آپنڑیں آپنڑیں ضرورت ویچندی گئی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

آپنڑیں آپنڑیں ضرورت ویچندی گئی

کوئی خودی ویچ گئے کوئی خُدا ویچ گئے

کَئی خُدائیں دے ہتھ وچ وی مِقراض ھَن

تہوں دستار او سستے بھاہ ویچ گئے

سیک توں روح دے رشتیں کوں بھاہ لگ گئی

مُلاں مویا جو دوزخ دی بھاہ ویچ گئے

کہیں دے سانگے اتھاں چھوڑی دیندئیں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ایہو ڈس ٹریں ہا سجنڑ ویندی واری

میکوں کہیں دے سانگے اتھاں چھوڑی ویندئیں

جے کر چارہ لگدائی میکوں نال گھن جل

میڈے درد صدمے تے دکھ نال گھن جل

وے صدقہ جوانی دا ہر حال گھن جل

غماں وات دے کے تے منہ موڑی ویندئیں

محبت ہک تماشہ ہے تماشہ منہ تے آ لگدائے

  جدید پنجابی سرائیکی شاعری

محبت ہِک تماشہ ہے، تماشہ منہ تے آ لگدائے

اَجاں ہِک شخص بُھلدے نَئیں، جو بِیا منہ تے آ لگدئے

میڈا مالک، کوئی بندہ ساڈے قد دے برابر مُنج

اَساں کینجھا سوچیندے ہئیں، تے کینجھا منہ تے آ لگدئے

اُوکوں پَک ہے جو کالج وِچ میڈیاں کئی ڈِھگ محبتاں ہن

مگر وَستی دو وَلداں تاں، سنیہا منہ تے آ لگدئے

ہجر دا شہر دردیں دا جہاں جانڑے تے میں جانڑاں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ہجر دا شہر دردیں دا جہاں جانڑے تے میں جانڑاں

محبت امتحان اے امتحاں جانڑے تے میں جانڑاں

میں سب کجھ جانڑ کیں انڑ جانڑ تھی باہنداں تاں کیوں آخر

میڈی چپ دی وجہ کوئی میں جیہاں جانڑے تے میں جانڑاں

توں ہک واری زباں دے نال اپنڑاں آکھ ڈے میکوں

پچھیں سارے زمانے دی زباں جانڑے تے میں جانڑاں

اگر خود کوں اتھاں مجنوں سڈاون بہوں ضروری ہے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

اگر خود کوں اتھاں مجنوں سڈاون بہوں ضروری ہے

تاں پتھر جھل کرئیں وی مسکراون بہوں ضروری ہے

توڑیں اوکھے توڑیں سوکھے ایں پالے توں بچا کیتے

توڑے جو ہووے کچہ گھر بنڑاون بہوں ضروری ہے

اے پروانے مرن کیتے تاں اپنے آپ آ ویسن

انہاں کیتے فقط شمع جلاون بہوں ضروری ہے

جہڑی سوچ دی لوڑ سی سانوں اوہدا کال اے چاچا

 جدید پنجابی شاعری

جہڑی سوچ دی لوڑ سی سانوں اوہدا کال اے چاچا

تاں تے ساڈا ڈنگراں توں وی بھیڑا حال اے چاچا

مینوں تُوں ایہہ سوچ کے دس ہاں اپنے دیس دے اندر 

بے وَسّیاں تے بے حِسّیاں نوں کِتواں سال اے چاچا

جُیوں جمے آں سہندے پئے نیں ماڑے ای دُکھ سارے

اپنے پِنڈ تے رب وی خورے تگڑے نال اے چاچا

عشق دا پیچا پا بیٹھی آں

 جدید پنجابی شاعری

عشق دا پیچا پا بیٹھی آں

چندرے نہ نیو لا بیٹھی آں

کُھلا ویخ کے دل دا بوا

اندر چاتی پا بیٹھی آں

ہجر دا بالن کر کے کٹھا

ہجر دی پٹھی لا بیٹھی آں

ناں ہے ہنڑ جوانی ناں سینے دا زور اے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ناں ہے ہنڑ جوانی ناں سینے دا زور اے

ساہ دی ہے دھک دھک تے اوتلے تئیں شور اے

جوانی دے میں کولوں ہنڑ پور منگدئیں

بڈھیپا کوئی شئے نئیں بڈھیپا لغور اے

بھورل ملنگ

کوئی وعدہ جے کیتا گئے نبھایا وی تاں ونج سگدے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

کوئی وعدہ جے کیتا گئے نبھایا وی تاں ونج سگدے

جو ہک عرصے توں جھیڑا ہے مُکایا وی تاں ونج سگدے

اگر معصوم بچے تو کڈاہیں تھی ونجے غلطی

ضروری نئیں سزا ڈیوو ڈرایا وی تاں ونج سگدے

بغاوت دا علم چاتی تاں اے وی یاد رکھیں توں

تیکوں منظور سُولی تے چڑھایا وی تاں ونج سگدے

منشی منظور حسین

بابا بابا تئیں آکھا ہئی میلہ ہوسی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

میلہ

بابا بابا

تئیں آکھا ہئی میلہ ہوسی

نا کوئی گھوڑا، نیزہ بازی

نا جھمر دا کوئی پڑھ اے

نا کوئی رونق نا کوئی ٹھیلہ

کتھے میلہ؟

یار دی اڈیک اے باقی سب ٹھیک اے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

یار دی اڈیک اے

باقی سب ٹھیک اے

شک نہ کیتے کر

رِشتہ باریک اے

نِت نی او ڈِسدا

راہندا نزدیک اے

ساکوں ایویں سنڑ جیویں کہیں توں نکھڑیا

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ساکوں ایویں سنڑ

جیویں کہیں توں نکھڑیا کوئی سنڑدے

ادھ رات کوں غزلاں نصرت دیاں

ساکوں ایویں چنڑ

جیویں دال وچو بہہ چنڑدی ہے

کوئی بڈھڑی ہک ہک کنکر کوں

کہیں بھرا دی منیج گئی ہوسی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

کہیں بھرا دی منیج گئی ہوسی

ویڑھے کندھی ڈویج گئی ہوسی

اوں آلایا ہا سچ بھراویں کوں

میکوں لگدئے مریج گئی ہوسی

پیو دا ورثہ زمین ست مرلے

مرلہ مرلہ ونڈیج گئی ہوسی

اج ہک میکوں میسج ملے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

میسج

اج ہِک میکوں میسج مِلے

جئیں ءچ پہلے ڈھیر دُعائیں ہن

مولا تیڈی زندگی کرے

شالا تتی واء نا لگی

شالا وال کوں سیک نا آوی

تارے تیڈے مُہری ہوون

ہائے ہائے او ویلے نئیں بھلدے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ہائے ہائے او ویلے نئیں بھُلدے

جڈاں تھِگڑیاں بدھ کے کانے تے

بھا لیندے ہاسے کھَکھریں کوں

جڈاں پہلی واری وَستی وِچ

بَس ہارن آن وگایا ہا

اوں ساڈا مال ڈرایا ہا

میتھوں میری ذات نہ پچھیں

 جدید پنجابی شاعری

میتھوں میری ذات نہ پُچھیں

کِنج گُزری حیات نہ پچھیں

عشق دے کھیل تماشے دے وِچ

کیویں ہوئی مات نہ پچھیں

میرے حصے کِنّی آئی

ہجر دی اے سوغات نہ پچھیں

دل کوں اتنے ڈر لگ ویندن

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

دل کوں اتنے ڈر لگ ویندن

یکدم تے یکسر لگ ویندن

جیویں شانی دِیگر تھیوے

مردی مُونجھ کو پر لگ ویندن

ذیشان منظور

نہ ظالم ہیں تے نہ کہیں کوں سزا ڈیونڑ دے عادی ہیں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

نہ ظالم ہیں تے نہ کہیں کُوں سزا ڈیونڑ دے عادی ہیں

اساں نفرت کُوں دُنیا توں مٹا دیونڑ دے عادی ہیں

بجائے روشنی دے کہیں دے دامن کوں جلا ڈیون

اساں ایجھیں چراغاں کُوں بُجھا ڈیونڑ دے عادی ہیں

اساڈے ذہن دے وچ بد دُعا دا کوئی تصور نئیں

اساں منظور ہر کہیں کُوں دُعا ڈیونڑ دے عادی ہیں

منشی منظور حسین

ہر ہر رنگ نرالے ویکھے

 جدید پنجابی شاعری

ہر ہر رنگ نرالے ویکھے

چِٹے، اندروں کالے ویکھے

چُوٹھ نے ہر تھاں قبضے کیتے

سچ دے بُوہے تالے ویکھے

اندروں جے کر مُک جاوے تے

سیک وی نت سیالے ویکھے

یاد ورہیا وے ورہیا جاندے ہوئے

 جدید پنجابی شاعری

یاد

ورہیا وے ورہیا

جاندے ہوئے ورہیا

تیرے نال جُڑیاں نیں

یاداں کُجھ سوہنیاں

اتے من موہنیاں

پر کُجھ ہوئیاں وی نیں

سن وے یار محمد بخشا

 جدید پنجابی شاعری

سُن وے یار محمد بخشا

یار محمد شور بڑا اے

سمجھ نہ آوے کائی

ٹِبیاں نوں پئے پربت آکھن

تے پربت نوں رائی

یار محمد شور بڑا اے

گزریا ویہلا یاد کریندے رو پوندے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

گزریا ویہلا یاد کریندے رو پوندے

او ہن کہیں کوں حال سݨیندے رو پوندے

مولوی سئیں توں دڑ کے سنڑدے مسجد وچ

اللّٰہ سئیں کوں آن ڈسیندے رو پوندے

کینجھاں گالھیں لکھ بھجویندا ہیں میڈو

قاصد جیرھلے خط سٹویندے رو پوندے

میں معافی منگداں سجنڑیں توں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

میں معافی منگداں سجنڑیں توں

میں معافی منگداں سجنڑیں توں

سب بُڈھڑے نینگر یاریں توں

سب بالیں وانگوں پیاریں توں

میڈے مُلک دے اکثر گھریں وچ

ہِک جُنج دا اَٹا کائینا ہا

عمراں بھر دے پیار سیاست کھا گئی اے

 جدید پنجابی شاعری

عُمراں بھر دے پیار سیاست کھا گئی اے

ساڈے سجن یار سیاست کھا گئی اے

ہُن تے من جا تینوں وی تے مینوں وی

رل کے وار و وار سیاست کھا گئی اے

رب دی قسمے کاواں دی تے گِرجھاں دی

ہنساں دے کئی ڈار سیاست کھا گئی اے

دل نال روح دی جھونپڑی وی جلی اے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

دل نال روح دی جھونپڑی وی جلی اے

مونجھ دیں وڑاٹھیں دی بھاہ ڈاڈھی بلی اے

سونے رنگا دل میڈا مٹھ وچ پا کیں

کھل کھل اہدا ہا کیندی کیشے گلی اے

چن دا توں ٹکڑا نہ آکھ میڈے یار کوں

چن تاں او آپ اے چن اوندی ڈلی اے

ویکھو آیا چیت مہینہ ویکھو یار بہار آ گئی اے

 جدید پنجابی شاعری

وسنت دا گیت

 

ویکھو آیا چیت مہینہ 

ویکھو یار بہار آ گئی اے

ہن ساڈے ریت دے ٹِبیاں تے

دُھپ چمکے گی

ٹھنڈیاں ہواواں اچ

دن رات تھریشر چلن دیاں آوازاں

بس اک گوہڑی چھاں اوہ ہے میری ماں

 جدید پنجابی شاعری

امی دے نام اک نظم

لکھ لُکاواں دُکھڑے اپنے

اوہ آخر پھڑ لیندی اے

اندر تک پڑھ لیندی اے

سوچ تے پٸیاں سبھے گُنجھلاں

اک اک کر سُلجھاوے 

جین دا ڈھنگ سِکھاوے 

مائے نی سانوں نظماں چیتے آئیاں

 جدید پنجابی شاعری

مائے نی

مائے نی

سانوں نظماں چیتے آئیاں

نظماں جہڑیاں آپے جمیاں

جا ہتھیں دفنائیاں

مائے نی

سانوں نظماں چیتے آئیاں

سونے نالوں سوہنے لگدے کنک دے سٹے پکے

 جدید پنجابی شاعری

پکی فصل 

سونے نالوں سوہنے لگدے کنک دے سِٹے پکے

دُھپ وچ چمکن لعلاں وانگوں کیہڑا لشکاں ڈکے

چلدی وا وچ دے دے جھولن اک دوجے نوں دھکے

اک اک بُوٹا جان توں پیارا جیویں پتر سکے

شام سویرے ویکھے مالک رب دا شُکر بجاوے

نالے دل وچ ایہہ ہی آکھے خیری فصل چواوے

میں جد سوہنے دے شہر گیا

 پنجابی عارفانہ کلام

میں جد سوہنے دے شہر گیا

میں سر نوں کر کے پیر گیا

جد گنبدِ خضریٰ نوں تکیا

اس ویلے ویلا ٹھہر گیا

مِن رحمت دی خیرات ملی

میں سب دی منگ کے خیر گیا

پھلاں وچ خوشبو نہ ہوندی

 پنجابی عارفانہ کلام

پُھلاں وچ خوشبو نہ ہوندی

تاریاں اندر لو نہ ہوندی

چن دا کوئی حال نہ ہوندا

جے آمنہ دا لعل نہ ہوندا

رُتاں وچ سرور نہ ہوندا

دھرتی اُتے نور نہ ہوندا

م محمد دے در تے جاواں مدینے جا کے واپس نہ آواں

پنجابی عارفانہ کلام

م مُحمدﷺ دے در تے جاواں

مدینے جا کے واپس نہ آواں

ہر ویلے منگاں ایہو میں دُعاواں

پر لا مینوں ربا اُڈ کے میں جاواں

جا کے دُکھڑے سوہنے نُوں سُناواں

کر دے پُوریاں ربا میریاں دُعاواں

رب وی توں رحمان وی توں توں ہی ایں خدا

 جدید پنجابی شاعری

رب وی توں رحمان وی توں

توں ہی ایں خدا

سُنڑدا اَیں توں سب دی مولا

جو وی کرے صدا

جہنوں چاہویں کر دیندا ایں

توں سب کجھ عطا

جڈاں ہتھ دیاں گھڑیاں نہن ہوندیاں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

یاداں

جڈاں ہتھ دیاں گھڑیاں نہن ہوندیاں

جڈاں عرش تے گھڑیاں لگدیاں ہن

جڈاں تارے وقت ڈسیندے ہن

کھتیاں تے دھمیاں دھمدیاں ہن

جڈاں کانے پور کے چٹکے تے 

ایں وقت دے نہڑ لگدے ہن

شام تھیسی تاں شام کوں ملسوں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

شام تھیسی تاں شام کوں ملسوں

آکھیا ہا سی غلام کوں ملسوں

میں وی اپنڑے خدا کو ملنڑا ہا

اوں وی آکھیا ہا رام کوں ملسوں

نال ساقی اساڈی نہیں بنڑدی

جام ملسی تاں جام کوں ملسوں

واہ واہ وے سانول تیڈے ونڈ ونڈارے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

واہ واہ وے سانول تیڈے ونڈ ونڈارے

کتھاہیں پانڑی مِٹھڑے کتھاہیں اصلوں کھارے

تیڈیاں رانداں کجھڑیاں، کہیں وی نہ بجھڑیاں

پریں تئیں اوشا ہے پریں تئیں اندھارے

سبھے واہا وکڑے، ولا کیتے تکڑے

اساں نال ڈاندیں دے کیتے کمارے

لیر کتیر حواس اساڈے چٹے کھیر لباس اساڈے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

لیر کتیر حواس اساڈے

چٹے کھیر لباس اساڈے

کھیر جو ناں ہن قسمت دے وچ

دھنولے نہیں تھئے راس اساڈے

ول دھرتی توں پھٹ پیاں ہنجوں

ڈیکھ کے نین نراس اساڈے

ایں واری میں سوچیا ہا جو دھی دا ٹکہ گھنساں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ایں واری میں سوچیا ہا جو دِھی دا ٹِکا گھنساں

ڈھولناں بنسی بھورل دا تے سر دا پٹکا گھنساں

کجھ تاں سکھا ساوہ تھیساں کجھ تاں بار لہیساں

کجھ میں فرض کریساں پورے کجھ ادھار لہیساں

کیا پتہ ہا ملک دے تاجر میڈی رت اچ دھانسن

سبھے ہکو ایکا کر تے میڈے ماس کوں کھاسن

طارق سئیں کوں پڑھسوں اساں خواجے نال الیسوں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

طارق سئیں کوں پڑھسوں اساں خواجے نال الیسوں

رُل گیاں کونجاں، شیخ ممولے روہی آن وسیسوں

ڈیکھیں ساڈے نال الیسن گوپے، ٹوبھے، جالیں

اساں جڈاں روہی دے وچ ساونڑ آن منیسوں

پچھیں ساڈیاں عیداں ڈیکھیں شادیاں ڈیکھیں ساڈیاں

جڈاں ہک ڈیہنہ اساں ا پنڑاں صوبہ آن بنڑیسوں

کیویں عید منانواں سانول کیویں عید منانواں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

کیویں عید منانواں سانول کیویں عید منانواں

جیرھی بھوئیں دے بھاگ وکاون لوک ہنڈاون مونجھاں

جیرھی بھوئیں تے تریہہ توں مردین کئی لاوارث کونجاں

 میں اوں بھوئیں دے نوحے لکھاں یا میں گیت سُنانواں؟

کیویں عید منانواں سانول کیویں عید منانواں؟

جنھاں ایں دھرتی دا بوچھن کیتے لِیر کتیراں

اُنھاں دیس کوں گروی رکھ تے یار بنڑائن جگیراں

میں صرف محبت کیتی ہے میڈا مقصد صرف محبت ہے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

میڈا مقصد صرف محبت ہے

میڈی روح دیاں رمزاں وکھریاں ہن

میڈی وکھری یار طعبیت ہے

ہے وکھرا مونجھ مزاج میڈا؟

میڈے اندر وکھری دنیا ہے؟

کوئی ڈیکھاں روندا رو پوندا، کوئی کھلدا ڈیکھ کے کھل پوندا

گال ہووے تاں ڈھول لبھ سگدے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

گال ہووے تاں ڈھول لبھ سگدے

سانجھ ہووے تاں دول لبھ سگدے

عشق ہووے جے دل دی کیری وچ

بہوں زمانیں دا شول لبھ سگدے

میں جے بولاں تاں لفظ نئیں جڑدے

توں جے بولیں تاں بول لبھ سگدے

خیال کاغذ تے سجھ لہیسی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

خیال کاغذ تے سجھ لہیسی

میں روشنی تیں کتاب لکھساں

میں گزری صدی توں گھنساں عبرت

میں آندی صدی دے خواب لکھساں

میں نویں نسلیں کوں فکر ڈیساں

میں نسلیں کیتے نصاب لکھساں

دل دھک دھک دول تے رقص کیتے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

دل دھک دھک دول تے رقص کیتے

اساں باہیں کھول تے رقص کیتے

اساں اپنے آپ اچ رہے کوئے نہ

جڈاں آپ کوں گول تے رقص کیتے

ہنج ڈھیر حیا دی عادی ہئی

اوں وی زلفاں کھول تے رقص کیتے

ایہو عشق تاں ہے جیندے بھابھنڑ وچ

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

عشق

ایہو عشق تاں، ہے جیندے بھابھنڑ وچ

بہلول توں گھن کے بلھے تائیں

لا تیلی اپنڑے تن من کوں ہئی من دا منگر صفاء کیتا

ول کالے قہر اندھارے وچ خود سڑ کے آنڑ اشعاع کیتا

تیکوں کوئی سدھ نئیں کئیں کیا کیتا؟

ایہو عشق تاں ہے جیڑھا ہر شئے ہے

میں اے تاں نمی آہدا گنہگار نمہی میں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

میں اے تاں نمی آہدا گنہگار نمہی میں

اے سـچ ہے محبـت دا اداکار نمہی میں

ہن سوچ کے کر پیار دا آغاز میڈے نال

ہن پہلے جیہاں ڈھیر وفادار نمہی میں

اتنا وی میکوں سستا نہ سمجھو میڈے یارو

کھوٹا ہاں مگر اتنا وی بے کار نمہی میں

تیکوں یاد کریجے اوں ویلھے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

تیکوں یاد کریجے اوں ویلھے

تیکوں یاد کریجے اوں ویلھے جڈاں بیریں بور توں جھر ہوون

جڈاں ساول پیر دھگیرے چا جڈاں سرمی ہووے جوبن تیں 

سرمی دے نازک پھلاں تیں میڈا یار اسور دے ویلھے کوں 

جڈاں شبنم کردی پئی ہووے 

جڈاں کالی رات دے سینے تیں کوئی چاندنی ٹُردی پئی ہووے

جڈاں پیلوں پک کے لال ہوون جڈاں پیلوں چُنڑدے بال ہوون 

کل تس ءچ مردے پئے ہاسے آج نک تک پانڑی بوڑی پئے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

کل تس ءچ مردے پئے ہاسے آج نک تک پانڑی بوڑی پئے 

ہک مینہہ نئیں چاونڑ سر ڈیندا بیا نائیں دا پانڑی لوڑھی پئے 

تریجھا ظالم حاکم سر تے ہے جیرھا پل پل خون نچوڑی پئے 

بے انت گناہیں کوں ڈیکھ کرائیں رب قہر دے ابھر تروڑی پئے 

ہر پاسے موت دا منظر ہے ایڈو چھل آئی اے اوڈو نائیں آئی اے

ہر کہیں کوں اپنڑی پئی ہوئی اے ہر شخص دے منہ تے میں آئی اے 

ونج ہاں قاصد پچھ آ باہنی کیویں وقت گزارے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ونج ہاں قاصد پچھ آ باہنی کیویں وقت گزارے 

ایں تاں نہ ہن تیڈیاں ساڈیاں قسماں حداں کارے 

ونج ہاں پچھ آ بھاگ بھریے توں کیوں چا دود پھلائے نی 

ڈیس کوں سٹ پردیس دیوچ ڈس کیوں چا دیرے لائے نی 

کل جئیں جئیں تیں کھلدے ہاسے اج او سب کھلوائے نی 

پریتم پیارا کیوں چا سارے قول اقرار بھلائے نی 

عورت ذات کوں ادھا من کے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

عورت ذات کوں ادھا من کے

حسن تاں پورا منگدے بیٹھن

اوندیاں اکھیں موٹیاں ہوون

کائی شئے پتلی، کائی شئے موٹی

شرم حیا دی پیکر ہووے

وال تاں پوری کنڈ تئیں ہوون

اج اجڑے حال ہیں کھل پوندیں

جدید پنجابی سرائیکی شاعری

اج اجڑے حال ہیں کھل پوندیں

جڈاں ساڈے بخت دے ڈینہہ ہن

ویلھے ایں ہن

اُڈاں ٹُردا ہم بھوئیں کمبدی ہئی

بیاں ہتھ بدھ کھڑدے شینہہ ہن

ویلھے ایں ہن

ناں زلف دے ولے ڈیکھیں توں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

دنیا

ناں زُلف دے وَلے ڈیکھیں توں

ناں مُکھ مہتاب دی کھِل ڈیکھیں

جے ٹُرنائیں نال تاں لازمی ہے

ساڈی گاھل سنڑیں ساڈا دل ڈیکھیں

تیکوں زخم ڈکھیسوں کیا ہوندن

عباس دا واسطائی مل ڈیکھیں

وت کلھپ دی کربلا ہے میں ہمی

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

وت کلھپ دی کربلا ہے، میں ہمی

موُنجھ ہے تیڈی خُدا ہے، میں ہمی

تاڑ کے شیشے دو اَج کیوں چھِرک پئیں

خیر ہئی کیا تھی گیا ہے، میں ہمی

سر تے سایۂ، وینڑ ناں دی ڈئینڑ دا

جِتھ وی روونڑ دا الا ہے، میں ہمی

ساڈی سوچ تیں فاتحہ بنڑدی ہے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ساڈی سوچ تیں فاتحہ بنڑدی ہے

اساں مردہ سوچ دے مالک ہیں

اساں سوچے گھر دی سولنگ دا

اساں سوچے پکی نالی دا

اساں سوچے بس ہک موگے دا

اساں منگین کسیاں مالکیں توں

ابا گھر دا بخت ہوندا ہے

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ابا گھر دا بخت

جیڈا اوکھا وقت ہوندا ہے

ابا گھر دا بخت ہوندا ہے

شالا تخت سلامت رہوے

گھر دا بخت سلامت رہوے

سکوں اپنڑاں حال ڈسیندے

ساکوں انگلی نپ ٹر ویندے

میں تیڈے بعد پوادھی نہ پچھادی ہوواں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

ایویں لگدا ھ جو قسمت میڈی کالی بد روح

رات دیں رول ہوائیں دا بݨا کے جھوٹا

میڈے گھر میڈے درختیں تیں کھڑی جھوٹدی ھ

جیویں کوئی ناز بھری سبز پری جھوٹدی ھ

نال ڈیندی ھ ، کلہیپے کوں صبر دی لولی 

میں کہیں ضدی بچے وانگ وفا کوں رواں

میں ازل توں عذابیں دے وات آ گیاں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

میں ازل توں عذابیں دے وات آ گیاں

زندگی گل گئی رزق دی گول وچ

توں فرشتیں دی تسبیح تے خوش تھی گیوں

اساں آئے نی کتھائیں تیڈی بھر تول وچ

تیڈی کاوڑ توں ڈرداں مگر کیا کراں

جی نی لگدا مسیتیں دے ماحول وچ

حق دے نال کھلو کے خوش ہاں

 جدید پنجابی سرائیکی شاعری

حق دے نال کھلو کے خوش ہاں

میں مظلوم کوں رو کے خوش ہاں

ہنج دا پانڑیں پاک کریندئے

اکھ کوں ہنج نال دھو کے خوش ہاں

بھانویں یار قصور نئیں میڈا

اوندے پیرے پو کے خوش ہاں